ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    FIC [Love Again] รักอีกครั้งกับนายใจร้าย

    ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่10~THIS IS MY GIRLFRIEND/BOYFRIEND [end]

    • อัปเดตล่าสุด 9 ต.ค. 55


    ตอนที่ 10

     

                    เมื่อมาถึงที่โรงพยาบาล  ทั้ง 4 คนก็ตรงไปที่ห้องของพลายเพื่อเอาเสื้อผ้าที่ต้องใช้ไปให้  หลังจากนั้น  ทั้ง 4 คนก็ขอตัวกลับ  จะได้ไม่เป็น  ก้างขวางคอ  ของคู่รัก  เพลจึงบอกว่า

    ไปนอนที่บ้านของฉันก็ได้  เลยจากบ้านที่ไปมาเมื่อกี้อีก 2-3 เมตรก็ถึง

     

                    เมื่อกล่าวเสร็จ  เพลก็ยื่นกุญแจบ้านให้ป่าน  และหันไปดูแลพลายเหมือนเดิม  ทั้ง 4 คนจึงเดินออกจากห้อง  เพราะพวกเธอเหนื่อยมาทั้งวันแล้วจึงต้องการพักผ่อนเป็นอย่างมาก  เมื่อทั้ง  4  คน  ออกไปหมดแล้ว  ในห้องนี้ก็เงียบลงทันที  เพลที่เฝ้าพลายอยู่ไม่ห่างก็พร่อยหลับข้างๆเตียงโดยในมือก็กลุ้มมือบางของพลายอยู่ไม่ห่าง  และก็เข้าสู่นิทรา

    V

    V

    V

    V

    V

    เช้าวันรุ่งขึ้น  ที่โรงพยาบาล

                    หลังจากไปพักผ่อนที่บ้านของเพล  ทั้ง 4 สาวก็มาที่โรงพยาบาลเช้าตรู่  และตรงไปที่ห้องพักของพลาย  โดยในมือก็เต็มไปด้วยของเยี่ยมและข้าวเช้าของเพลที่ไม่ลืมซื้อติดมือมาด้วย

                    เมื่อเข้าไปในห้อง  ก็พบว่าทั้งคนป่วยและคนเฝ้า  ยังไม่มีใครตื่นกันเลย  โฟร์จึงอาสาไปปลุกเพล  และคนอื่นๆก็ไปล้างผลไม้

    นี้  ตื่นๆได้แล้ว

     

                    โฟร์เข้าไปปลุกเพลและเขย่าตัว  ทำให้คนที่โดนปลุกก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา  ทำให้โฟร์ตกใจไปด้วย  เมื่อตื่นเสร็จเพลก็หันไปดูพลาย  ที่ไม่มีที่ท่าว่าจะตื่นขึ้นมาจากนิทรา  เมื่อเพลไปล้างหน้าเสร็จ  เพลก็ไปกินข้าวที่ทั้ง 4 คน เตรียมมาให้  แต่ตนก็ปฎิเสธแล้ว  แต่สุดท้ายก็ต้องกินเพราะโดนขู่ว่าถ้าไม่กินจะไม่ให้เจอกับพลายอีก  เพลเลยต้องจำใจกิน 

     

                    หลังกินเสร็จ  เพลก็ไปเฝ้าพลายดังเดิมไม่ห่างไปไหน  ทั้ง 4 สาวก็ได้แต่นั่งคอยที่โซฟาและดูทีวี อย่างสบายใจ  ผ่านไปสักพักใหญ่ๆ  พลายก็ขยับตัวเหมือนจะตื่น   ทำให้เพลที่เฝ้าอยู่ดีใจขึ้นมาอย่างสุดๆ 

     

                    พลายก็ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาจากเตียง  แต่ก็ต้องหรี่ๆตาอยู่บ่อยครั้ง เพื่อที่จะปรับให้เข้ากับแสงในห้องนี้  เมื่อตื่นได้เต็มตา  พลายก็ปัดมือของเพลออกจากตัว ที่คอยพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น เพลตกใจกับการกระทำของพลายมาก  เพราะพลายทำหน้าเหมือนไม่รู้จักตนมาก่อน 

    นายเป็นใคร??

     

                    พลายที่เพิ่งตื่นขึ้นมาก็เอ่ยถาม  ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าของตนเป็นใคร  ซึ่งคนที่โดนถามก็อึ้ง เพราะพลายจำเขาไม่ได้ พอพูดเสร็จ  พลายก็หันไปมอง 4 คนที่ดูทีวีอยู่  ก่อนจะเอ่ยอย่างยิ้มๆว่า

    ยัยป่าน ยัยณี ยัยพิมพ์ ยัยโฟร์  ไม่เคยห่วงเพื่อนเลยนะพวกแกนะ

     

                    พลายที่เจอเพื่อนรักของตนก็พูดอย่างดีใจ    หลังจากได้ยิน  คนที่โดนทักก็วิ่งเข้ามา  และสวมกอดไปที่เพื่อนของตน  แต่ก็ไม่มีใครงงเท่ากับเพล  ชายหนุ่มที่ถูกคนรักของตนลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขา  มันทำให้เขาไม่เข้าใจ ว่าพลายลืมเรื่องของเขาไปได้อย่างไร  ทั้งๆที่เพื่อนของตนก็ยังจำได้ เขาไม่เข้าใจมันเลยจริงๆ

     

                    ทั้ง 5  สาวที่อยู่พร้อมกันอีกครั้ง  ก็คุยอย่างดีอกดี  แล้วพลายก็เอ่ยขึ้นมาว่า

    ผู้ชายที่ยื่นอยู่นั้นเป็นใคร

     

                    พลายถามอย่างสงสัย   ทั้ง 4 สาวก็งงที่พลายจำเพลไม่ได้  ทั้งสี่สาวจึงอธิบายทุกอย่างที่เกี่ยวกับเพลและพลาย  แต่พลายก็ไม่เข้าใจอยู่ดี  ว่าชายคนนั้นเป็นอะไรกับเธอ  เพลที่ยื่นอยู่ก็น้ำตาคลอเบ้าทันที่  ก่อนจะเอ่ยห้าม

    ไม่ต้องแล้วล่ะ  พลายลืมเรื่องของผมก็ไม่เป็นไร  เดี่ยวผมจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

     

                    หลังจากนั้น  เพลก็เดินมาหาเพื่อนๆของพลาย  และบอกว่าขออยู่กับพลายสองคนได้ไหม  ทั้งหมดจึงตกลงและเดินออกไปข้างนอก  พลายที่เห็นดังนั้น  จึงร้องขึ้นว่า

    นี้  พวกแกจะไปไหนนะ  จะให้ฉันอยู่กับคนแปลกหน้าอย่างนี้นะหรอ

     

                    พลายที่ร้องห้ามไว้  แต่เพื่อนๆก็ไม่หันมาและเดินออกไปข้างนอกอย่างเร็วที่สุด  ทำให้พลายที่ต้องอยู่กับคนที่เธอไม่รู้จักก็เงียบลงและหันไปทางอื่นแทนที่จะมองหน้าเพล  เพลที่เห็นดังนั้นก็เดินเข้ามานั่งข้างๆและถามพร้อมความเสียใจว่า

    พลาย  เธอ  จำพี่ไม่ได้หรอ

     

                    เพลเอ่ย  พร้อมกับกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลต่อหน้าพลาย  แต่คำตอบที่ได้กลับมานั้นเหมือนเข็มที่ทิ่มแทงในใจ  มันคือการที่พลายส่ายหน้าและบอกว่าเธอไม่รู้จริงๆ  มันเหมือนคำพูดที่เปิดฝาของบ่อน้ำตาให้มันไหลออกมา  เพลที่ไม่สามารถกักเก็บมันได้อีกต่อไป  ก็ปล่อยโฮออกมาด้วยความเสียใจ 

     

                    พลายที่ตกใจกับการกระทำของชายหนุ่มที่เธอไม่รู้จัก  เธอไม่รู้จะทำยังไง  ก็เลยตัดสินใจปลอบโดยการบอกว่า อย่าร้อง  และพลางลูบหัว  เพลจึงระบายออกมาว่า

    ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้  ทำไมเธอถึงลืมเรื่องของเรา  ทั้งๆที่เธอก็ยังจำคนอื่นได้  ทำไมกัน  ฉันรักเธอนะพลาย  ตั้งแต่ที่เธอก้าวเข้ามาในชีวิตของฉัน   ก็ทำให้โลกของฉันสดใสขึ้น  เธอช่วยเติมเต็มชีวิตที่ขาดหายไปของฉัน   ฉันสามารถเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อให้เธอปลอดภัย  แต่  สิ่งที่ได้กลับมาคือ เธอลืมเรื่องของเรา

     

                    เพลระบายความในใจออกมาทั้งน้ำตา  พลายที่ได้ยินก็เห็นใจ  และยิ้มออกมาด้วยความดีใจ  ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า

    ฉัน  ก็รักพี่นะ 

     

                    สิ่งที่เพลได้ยิน  ทำให้เขาไม่เชื่อหูตัวเอง  หลังจากให้พลายพูดอีกรอบเขาก็มั่นใจว่ามันคือเรื่องจริง  เพลก็เข้าไปสวมกอดพลาย โดยไม่ปล่อยเธอ  เพราะกลัวว่าพลายจะหายไป  พลายที่โดนสวมเข้ากอดอย่างกะทันหัน   ก็ยิ้ม  ก่อนที่จะกอดกลับ

     

                    คนที่ดูเหตุการณ์อยู่ข้างนอกก็เข้ามาพร้อมกับพลุคนละอัน  ก่อนที่จะจุดขึ้น  สร้างความสุขให้กับคู่รักทั้งสองคนเป็นอย่างมาก

    พลาย  หลอกพี่หรอ  ว่าจำพี่ไม่ได้นะ

     

                    เพลที่จำได้ว่าโดนหลอก  ก็ถามขึ้นมา  ทำให้ทุกคนในห้องเงียบกันไปเลยที่เดียว  ก่อนที่พลายจะเอ่ยขึ้นมาว่า

    ก็...พี่เพลนะ  ปากแข็ง  ไม่ใช้ไม้นี้ก็ไม่รู้สิ  ว่ารักพลายรึป่าว

     

                    เมื่อได้คำตอบ  เพลก็สวมกอดพลายอีกครั้ง  ทำให้ห้องแห่งนี้เป็นสีชมพู  เพื่อนๆที่ดูอยู่  ก็พากันอิจฉาทันที  ก่อนที่จะแซวพลายและเพล

    V

    V

    V

    V

    ณ  บ้านพักริมทะเล

                    หลังจากนั้น  หมอก็ให้พลายกลับบ้านได้  เพลจึงไปรับพลายออกจากโรงพยาบาล  และพามาที่บ้านพัก  โดยที่เพื่อนๆทั้ง 4 คน  ขอตัวกลับก่อน เพราะไม่อยากขัด  ทั้งหมดจึงลาและกลับไปที่หอพัก

                   

                    เมื่อมาถึง  เพลก็ให้พลายรออยู่ที่สวนหน้าบ้าน  และตนเองก็เข้าไปในบ้านเพื่อหยิบของบางอย่าง   ผ่านไป 2-3 นาที  เพลก็วิ่งมาพลาย  พร้อมกับกล่องบางอย่างในมือ  แล้วเพลก็พูดขึ้นว่า

    ยื่นมือมาสิ

     

                    เพลกล่าว   พลายที่ฟังก็ยื่นมือไปข้างหน้า  และเพลก็หยิบของบางอย่างออกมาจากกล่อง  ทำให้พลายเห็นว่า  มันคือแหวน  ที่ตนไปดูกับเพลที่ตลาดนัด  หลังจากนั้นเพลก็บรรจงสาวแหวนให้อย่างถนุถนอม  ทำให้พลายยิ้มออกมาอย่างดีใจ  และน้ำตาไหลในความปลาบปลื้ม  เมื่อเพลเห็นดังนั้น  จึงยื่นมือตนเองไปเช็ดน้ำตาให้พลายอย่างบางเบา  ก่อนจะพูดว่า

    นี้คือแหวนแทนใจ  มันหมายความว่า พลายเป็นของพี่คนเดียว

     

                    หลังพูดเสร็จ  ทั้งคู่ก็สวมกอดกันและกัน  เพลค่อยๆบรรจงจูบที่หน้าผากของพลายและไล่ลงมาถึงริมฝีปากอิ่ม  เพลจึงจุมพิตไปที่ริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยน  พลายที่โดนจูบก็ตกใจแต่ก็ไม่ห้ามเพราะจูบครั้งนี้ มันลึกซึ้ง  อ่อนโยนกว่าครั้งที่แล้วมาก  ทั้งคู่จูบกันอยู่นาน  จนพลายเป็นคนถอดจูบนั้นออกก่อนจะพูดว่า

    ไปเดตกันเถอะ

     

                    เพลที่ได้ยินคำชวนนั้นก็ตอบตกลงทันที  และเข้าไปในบ้านเพื่อที่จะเปลี่ยนชุดเพื่อไปเดตกับอีกฝ่าย   เมื่อเข้าไปที่ห้องนอน  พลายก็เดินไปที่ตู้ก่อนจะหยิบเสื้อที่ตนซื้อมาที่ตลาดนัดยื่นให้เพล

    ใส่ตัวนี้  นะ *-*

     

                    เพลที่ได้เห็นแววตาใสของพลาย  จึงยื่นมือไปหยิบและนำมันใส่  พลายก็เอาเสื้ออีกตัวที่คล้ายของเพล นำมันไปใส่ในห้องน้ำ เช่นกัน 

                   

                    เมื่อใส่เสื้อผ้าเสร็จ  ทั้งคู่ก็ลงมาข้าง  เสื้อที่ทั้งคู่ใส่เป็นสีขาวทั้งตัวไม่มีลายข้างหน้า  เพลจึงพาพลายไปที่รถเพื่อไปเดต 

     

                    เมื่อมองข้างหน้าเสื้อของทั้งคู่ก็จะปกติ  แต่ถ้ามองข้างหลังเสื้อฝ่ายหญิงจะเขียนว่า  This is my  boyfriend และมีลูกศรชี้ไปด้านขวา  ซึ่งด้านขวาของพลายก็คือเพล  ส่วนเสื้อของเพลก็จะเขียนว่า  Thie is my girlfriend และมีลูกศรชี้ไปด้านซ้าย  ซึ้งก็คือพลาย  มันคือเสื้อคู่รักที่พลายแอบซื้อตอนไปตลาดนัด 

     ----------------------------------------------------------------------

                    และสุดท้าย ทั้งคู่ก็ผ่านอุปสรรคต่างๆมาได้จนเป็นแฟนกันอย่างมีความสุข  และทั้งคู่ก็ไม่ลืมที่จะนึกถึงความลำบากที่จะคบกันได้

     

    จบแล้วค่ะ    ถ้าไม่ดีตรงไหนบอกกันได้นะคะ  แล้วเจอกันในเรื่องหน้านะค่ะ  ขอบคุณคะ ที่ติดตาม

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×