คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แผนการขั้นที่หนึ่ง 2
วันแรกของการเริ่มงานและเริ่มแผนการฉันว่าแผนของฉันมันดูสำเร็จง๊ายง่าย แบบอยากใกล้ชิดก็ได้เข้าใกล้ง่ายๆแบบนี้อ้ะ ถ้ารู้ว่าง่ายแบบนี้คุณหนูเอาตัวเอาเข้าใกล้พี่สีไม้ตั่งนานละ ป่านนี้เราคงมีลูกกันซักคนสองคนและละ โฮ่ะๆๆ
“ป้ะ ไปกินข้าวกันดีกว่า พี่ว่าคุณหนูคงจะหิวแล้วละ” พี่สีไม้ชวนฉันไปกินข้าว โอ้ย กรีดร้อง ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าจะมีโมเมเมนนี้เล๊ยเจ้าพระคู๊ณณณณณ
“ค่ะ” รับคำให้ง่ายเข้าไว้ห้ามแสดงออกว่าระริกระรี้ โอ้ยไม่ระริกระรี้ไม่ไหวนะยะ ถ้าคุณเคยมีคนที่แอบชอบมาชวนไปกินข้าวคุณจะเข้าใจอาการฉันตอนนี้ โอ้ยๆๆๆ ใจมันเต้นตึกตัก
“ไปกันเถอะเดี๋ยวคนอื่นจะรอ” เอ๋… ‘คนอื่นจะรอ’ แสดงว่าไปกันหลายคนใช่ม้ะ แล้วที่ฉันดีใจระริกระรี้ไปเมื่อกี้คือ…?? เห้อ อิคุณหนูอยากร้องไห้ ฮืออออ
ฉันได้แต่เดินตามหลังต้อยๆไม่มีสิทธิออกปากอะไรเดี๋ยวจะโชว์โง่อีก ก่อนออกจากห้องมาพี่สีไม้อารมณ์ดีอะไรไม่รู้เดินไปอมยิ้มไป หึ้ย น่าหมั่นใส้ ผิดกับฉันที่เดินหน้าคว่ำออกมาเลย ผิดหวังผิดหวังมาก ผิดหวังอย่างแรง นึกว่าเราจะไปกินข้าวกันสองคน พี่สีไม้นะพี่สีไม้ เออแตว่าที่จริงพี่เค้าอาจจะมีแฟนแล้วก็เป็นได้ ไม่เอานะแบบนั้นฉันก็อกหักนะสิ ใจร้ายอ่า แต่ไม่แน่พี่เค้าอาจจะยังไม่มีแฟนก็ได้ไม่งั้นสีฝุ่นจะยอมช่วยฉันหรอ เอาเป็นว่าตอนนี้ไม่มีแฟนแล้วกันนะคะพี่สีไม้ หุหุ
ให้ตายสิฉันพึ่งรู้ว่าการวางแผนมันงานกว่าการปฏิบัติจริง ก็แหมคนไม่เคยนิ่นา ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน เอาละต่อไปนี้ฉันต้องจริงจังกับแผนการมัดใจพี่สีไม้ให้มากกว่านี้!!
“น้องคุณหนูมีแฟนรึยังครับ” เสียงจากชายหนุ่มที่นั่งตรงข้าม พี่เสก ผู้ชายที่หน้าตาหล่อเหลาแต่น้อยกว่าพี่สีไม้นิดนึงอะนะ
“นายจะถามทำไม อย่ามารุ่มร่ามกับน้องสาวฉัน” ไม่ติองถามว่าใครค่ะ พี่สีไม้ โด่ทำเหมือนเราจะสำคัญแต่ที่จริงก็คิดกับเราแค่น้องสาว
“เอ่อ คุณหนูยังไม่มีแฟนหรอกค่ะ แต่มีคนที่ชอบแล้ว” ฉันเหลือบมองพี่สีไม้หน่อยๆ นี่อ่อยขนาดนี้แล้วนะ
“อ่าวงั้นพี่ก็ยังพอมีลุ้นนะสิ”
“นายหมดสิทธินายเสก นายคิดว่าลูกสาวร้านทองใหญ่แถมยังเป็นลูกสาวคนเดียวเนี่ยต้องใช้สินสอดเท่าไหร่”
“แหมคุณไม้ครับ เรื่องสินสอดค่อยว่ากันอีกที่ตอนนี้ขอให้คุณหนูเปิดใจรับรักผมก่อนเถอะ” พี่เสกพูดจบก็ส่งยิ้มพร้อมตาหวานหยดมาให้ฉัน ฉันว่ามันดูไม่ค่อยหน้าหลงใหลเท่าไหร่นะดูเหมือนพวกผู้ชายเจ้าชู้มากกว่า
“เอ่อคุณหนูคิดวะ……..”
“แกไม่มีสิทธิตราบใดที่แกยังอยากทำงานที่นี่ต่อไป” พูดยังไม่ทันจบพี่สีไม้ก็แทรกฉันขึ้นมาก่อน นี่เค้าหึงฉันหรอ อิอิ หึงแน่เลย
“โถ่คุณไม้ครับผมก็หยอดน้องเค้าไปแค่นั้นแหละครับ ผมไม่อาจเอื่อมหรอกครับ”
“คือที่จริงคุรหนูก็จะบอกว่า….”
“อย่าบอกนะว่าจะเปิดใจให้พี่”
“ป่าวค่ะ คือคุณหนูจะบอกว่า คุณหนูคงไมเปิดใจให้ใครเพราะตอนนี้คุณหนูยังไม่อยากเปลี่ยนใจค่ะ” พูดจบฉันก็ก้มหน้ามุดอยู่กับจานตัวเอง
“หึหึ” ฉันหันตามเสียงหัวเราะไป พี่สีไม้เค้าหัวเราะอะไรของเค้านะ
ฉันกลับบ้านมาพร้อมกับแผนการที่ยังไม่ได้เริ่มเลยซักนิดของฉัน แต่ยังไม่ทันเดินเข้าห้องโถงก็ได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวดังมาจากในห้อง แวะดูหน่อยก็ดี(อาการเผือกมันอย่ในนิสัย อิอิ)
“แก แกว่ามันจะทำสำเร็จรึเปล่า” ไข่มุก
“ไม่รู้นะ คุณหนูคาดเดาอะไรไม่ได้” ผักบุ้ง
“ฉันว่านะมันต้องทำสำเร็จ ฉันคาดหวังว่าการที่ฉันกลับมาเมืองไทยรอบนื้เพื่อนของฉันหนึ่งคนต้องมีสามีค่า” พอมาเกซพูดจบเสียงหัวเราะก็ดังขึ้น ฉันเดินเข้าไปหาผู้สนับสนุนหลักของฉันด้วยใบหน้าเปื่อนยิ้มยัยพวกนี้ถึงส่วนใหญ่จะไรสาระแต่บางครั้งก็ให้คำปรึกษาที่ดีเยี่ยม เวลาที่ไม่มีใครฉันก็มีแค่ยัยพวกนี้แหละที่คอยอยูข้างฉันตลอดมา
“นี่ นินทาฉันในบ้านฉันพวกแกไม่กลัวฉันโกรธรึยังไงห๊ะ” ฉันว่าพลางหย่อนสะโพกลงโซฟาตัวใหญ่
“ถ้าฉันกลัวแสดงว่าฉันไม่สนิทกับแก”
“เอิ่มเป็นคำตอบที่ฟังดูหน้าด้านชอบกลนะมุก” มาเกซแซวเจ้าคนที่ร่าเริงจนไร้มารยาทเข้าให้
“พวกแกอย่านอกเรื่อง เป็นไงวันนี้ แกอ่อยพี่เค้าสำเร็จไหม”
“ไอ้ไข่มุกแกใช้คำน่ากลียดไปรึเปล่าเนี่ยอ่อยเอ่ยอะไร”
“โอ๊ยย! สรุปเป็นไงไอ้หนูเล่ามา”
“ก็ไม่มีอะไรก็ธรรมดา” ก็มันไม่มีอะไรจริงๆนี่เนอะ
“เห้ย แกมันต้องมีสิ แกทำงานกับเค้าต้องเจอหน้าเค้านะอย่างน้อยตอนแกชงกาแฟให้เค้าเค้าพูดว่าไงบ้าง”
“ชงกาแฟอะไรฉันไม่ได้ชง ฉันนั่งเฉยตลอดทั้งวันเลยวันนี้”
“แล้วเค้าให้แกทำอะไรบ้าง” และคำถามมากมายจากเพื่อนสาวทีคอยจะดันหลังอยากให้ฉันมีแฟนจนตัวพวกมันสั่น นิสัย ฉันเลยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งวันให้พวกมันฟังจนหมดเปลือก
“สรุปว่าหน้าที่แกคือนั่งเฉยๆ”
“อือ”
“หน้าทีอะไรแบบนี้น่าให้ฉันทำเน๊อะฉันจะได้นอนให้สบายไปเลย”
“โห อุส่าห์มาลุ้น งั้นฉันกลับล้ะ ที่มาเนี่ยฉฉันมาเพื่อจะมาฟังความสำเร็จของแกนะถ้ารู้ว่ามันไม่มีอะไรแบบนี้ฉันไม่น่ามาเลย” มาเกซพูดจบก็ส่ายหัวแบบขำๆแต่ปากก็ยังบ่นอะไรยุบยิบๆ
“เออ งันฉันกลับด้วยเลยดีกว่า ผักบุ้งแกกลับเลยมั้ยฉันไปส่ง”
“อือกลับสิ” แล้วผักบุ้งก็หันหน้ามาทางฉัน “กลับก่อนนะแกมีอะไรก็โทรมานะ”
“อืมๆ” ฉันตอบรับจากผักบุ้ง แล้วมองเพื่อนเดินออกจากห้องไปแล้วฉันก็หันหลังเดินขึ้นห้องตัวเอง วันนี้เหมือนจะไม่เหนื่อยแต่อันที่จริงฉันเกร็งมากเลยเวลาอยู่กับพี่สีไม้สองต่อสอง ฉันกลัวฉันจะอดใจไม่ไหวปล่ำพี่เค้าซะก่อน ฮ่ะๆๆๆ
การทำงานที่นี่บางทีมันก็ไม่น่าเบื่ออย่างที่คิดหรอกนะ ตอนนี้ฉันกำลังนั่งมองผู้ชายที่มีเครื่องหน้าหล่อเหลาดูตาสีเฮเซลนั้นสิมันชวนหลงใหลจริงๆนะ ผมสั้นที่เข้ากับรูปหน้านั้นดูไม่เหมือนผู้บริหารแต่อย่าใดดูเหมือนนายแบบซะมากกว่า ส่วนเรื่องรูปร่างไม่ต้องพูดถึง ฉันถึงกับกลืนน้ำลายเลยที่เดียวร่างสูงนั้นกำลังนัส่งอยู่บนเก้าอี้ผู้บริหาร ฉันว่าตอนที่เค้าถอดเสื้อออกนะต้องมีกล้ามเป็นมัดๆน่าลูบไล้แน่ๆ ซิกแพคพี่เค้าต้อง….
“คุณหนู!!”
“ห๊า!! ตกใจหมด”
“เป็นอะไรรึเปล่าพี่เรียกเราตั่งนานแล้วนะ” จริงหรอ ฉันจะเอาหน้าไว้ไหนดีถ้าพี่เค้ารู้ว่าฉันคิดถึงซิกแพคเค้าอ่า
“เอ่อ…คือออ เอ่อพี่สีไม้มีอะไรรึเปล่าคะ”
“ไม่มีอะไรพี่แค่เห็นเรานั่งเหมอนะ “ เห้อโล่งอก
“พี่สีไม้จะเอาอะไรรึเปล่าคะเดี๋ยวคุณหนูไปเอาให้นะ” ต้องรีบดำเนินการตามแผนจะปล่อยให้ยืดยาวไม่ได้ ไม่งั้นเวลาที่ฉันจะได้เห็นรูปร่างของพี่สีไม้ยิ่งยาวออกไป ฉันต้องรีบพิชิตใจเค้า
“งั้นเราบอกพี่แนนให้ชงกาแฟให้พี่ที”
“ได้ค่ะ”
ฉันมีแผนในใจแล้วละฉันให้พี่แนนสอนให้ดีกว่าว่าพี่สีไม้เค้ากินกาแฟรสไหนใส่อะไรเท่าไหร่ต่อไปนี้ฉันจะได้เป็นคนชงเองอย่างน้อยก้ช่วยลดภาระพี่แนนได้อีกนิดนึง เย้ แต่แผนการที่แท้จริงคือฉันจะได้ทำให้พี่สีไม่เห็นว่าฉันมีค่าเพิม่มากขึ้นอีกนิดนึง โฮ่ะๆๆ
กนั้นก็เดินออกมาแล้วขอร้องให้พี่แนนพาไปชงกาแฟก็ฉันไม่รู้นี่น่าว่าต้องไปที่ใหน
“ที่จริงในห้องคุฯสีไม่มีเครื่องชงกาแฟนะคะ” พี่แนนบอกฉันระหว่าเดินออกมาชงกาแฟให้พี่สีไม้
“คุณหนุอ่าวหรอคะคุณหนูไม่รู้ค่ะพี่สีไม้ไม่บอก”
“พี่แนนคะพอดีเลยค่ะ คือกิ๊ฟเอาแบบโครงการมาให้ค่ะน้องสีฝุ่นบอกขอคืนด่วนด้วยนะคะ”
“อือ งั้นเดียวน้องคุณหนูไปชงกาแฟแล้วกันนะคะ พี่บอกแล้วเน้อะว่ต้องใส่อะไรเท่าไหร่”
“ค่ะ ไดค่ะไม่มีปัญหา”
“น้องคุณหนูนี่สวยจังเลยนะคะ” พี่ที่ชื่อกิ๊ฟชมเอ่ยชมฉัน ก็แน่นอนอ้ะนะคนมันัสยมาตั่งแต่เกิดแต่จะตอบแบบนั้นนคงไม่ได้ก้เลยต้อง
“ขอบคุณมากค่ะ งั้นเดี๋ยวคุณหนูขอไปชงกาแฟให้เจ้านายก่อนนะคะ” พูดจบฉับก้เดินเข้าห้องกาแฟมา
อืมม พี่แนนบอกว่ากาแฟสองน้ำตาลสองครีมสอง อ่าน้ำตาลน้ำตาลอยู้ใหนนะ
“อ่าเจอแล้ว” เอ๊ะ ทำไมน้ำตาลมันอยู่ในขวดแปลกๆ แต่นี่มันห้องกาแฟนะใครจะเอาเกลือมาไว้ในนี้คิดมากน่า
เสร็จแล้วนี่กาแฟแก้วแรกที่คุณหนูปรุงเองเลยนะเนี่ย
“กาแฟมาแล้วค่า นี่คุณหนุชงเองเลยนะเห็นพี่แนนงานยุ่งๆ” ฉันเดินเข้าห้องไปพร้อมส่งเสียงบอกเจ้านายสุดหล่อของฉัน (ของฉันเลยหรอย๊ะ )เอ่อตอนนี้ยังอีกหน่อยก็เป็นของฉันเองแหละ
“อ่อ พี่เสร็จงานพอดีเลย “ พี่สีไม้เงยหน้ามาพร้อมปิดแฟ้มเอกสารที่พี่แนนยืนรออยู่
“งั้นพี่ขอตัวก่อนนะคะ” แล้วพี่แนนก็เดินออกจากห้องไป
“นี่ค่ะกาแฟ”
พี่สีไม้ยกกาแฟขึ้นดื่มแล้วต้องเอ่ยชมฉันแน่ๆ พี่เค้ายกขึ้นแล้ว จะดื่มแล้ว ดื่มแล้ว
พรวดดดด!!!!
ความคิดเห็น