คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : อดีตของมู่หลัน/เยือนเมืองสั่วทั่ว
ให้เดาค่ะว่าประวัติน้องเป็นใครมาจากไหน
“เสี่ยวหลันเป็นอะไร”เสียงเรียกของถังซานปลุกมู่หลันให้ตื่นจากภวังค์ นางมองถังซานที่นั่งลงฝั่งตรงข้ามและเสี่ยวอู่ที่อยู่ข้างๆ
“ข้า..กำลังคิดว่าจะเล่าเรื่องในอดีตของข้าให้พวกเจ้าฟังดีหรือไม่เพราะอย่างไรตอนนี้เราก็ถือเป็นครอบครัวกันแล้ว”มู่หลันกล่าว ถังซานและเสี่ยวอู่มองหน้ากันอีกครั้ง
“นั้นเป็นความสมัครใจของเจ้าอยู่แล้ว หากเจ้าพร้อมเล่าข้าและเสี่ยวอู่ก็รับฟังหากไม่พร้อมพวกเราก็จะไม่เร่งรัด”ถังซานแถลง มู่หลันพยักหน้า
“เช่นคงต้องกล่าวก่อน”
ในดินแดนโต้วหลัวดังเดิมนั้นมีสามจักรวรรดิ เทียนโต้ว ซิงหลัวและเทียนซ่าง สองจักรวรรดิแรกนั้นเป็นที่รู้จักกันดีทั่วโต้วหลัวแต่เทียนซ่างนั้นต่างกัน
ที่นั้นมีกฏเป็นของตัวเองเป็นจักรวรรดิที่ไม่ค่อยปิดรับคนนอกดังนั้นคนจึงไม่ค่อยรู้จักกันนักและการจะเดินทางไปนั้นยากเย็นเพราะเทียนซ่างนั้นเป็นจักรวรรดิที่อยู่บนเกาะลอยฟ้าขนาดใหญ่ ที่นั้นปกครองโดยราชวงศ์หลี่ จักรพรรดิคนปัจจุบันนามหลี่เทียน ราชวงศ์ของเทียนซ่างนั้นวุ่นวายมากพวกเขามักแก่งแย่งอำนาจกันเอง
มู่หลันนั้นเป็นบุตรสาวคนเล็กของชินอ๋องหลี่หง หรือองค์ชายลำดับที่หนึ่ง นางมีพี่ชายคนละแม่เป็นท่านชายตัวนางมียศเหอซั่วเก๋อเก๋อหรือท่านหญิงลำดับที่หนึ่งโดยมีนามว่าท่านหญิงเล่อผิง
“นั้นแปลว่าข้ามีพี่สาวเป็นถึงท่านหญิงของจักรวรรดิเลยไม่ใช่หรือ”เสี่ยวอู่ได้ยินเรื่องครึ่งแรกไปก็ตาลุกวาว
“จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ผิดนัก”มู่หลันว่า
เรื่องที่ทำให้มู่หลันต้องจากกับครอบครัวเริ่มเมื่อมีใครในหมู่เชื้อพระวงศ์ต้องการกำจัดชินอ๋องให้พ้นทาง
มู่หลันจำได้ดีเพราะวันนี้เป็นวันก่อนวันเกิดของนางอยู่ๆชินอ๋องหรือบิดาของนางก็ล้มป่วยกระทันหัน หมอหลวงประจำวังชินอ๋องบอกว่าเขาถูกพิษหนึ่งห้วง ฝันคะนึงจากการที่พิษค่อยๆสะสมอยู่ในกาย พี่ชายของนางในตอนนั้นก็ออกไปหาวงแหวนวงที่สามจึงยังไม่ทราบเรื่อง
ในกลางดึกวังชินอ๋องบริเวณจวนของนางถูกไฟไหม้ เป้าหมายของคนพวกนั้นคือต้องการกำจัดท่านหญิงเหอซั่ว เทียนซ่างนั้นสามารถให้สตรีขึ้นครองเมืองได้แต่เพราะมู่หลันเกิดในชายารองความหวังในการขึ้นครองเมืองจึงไม่มีมากนัก ไม่นานหลังจากที่ไฟเริ่มลุกโชนมีนักฆ่าปรากฏตัวขึ้นหลายคนมู่หลันในเวลานั้นเป็นเพียงเด็กหญิงธรรมดาจำต้องหนีหัวซุกหัวซุน นางได้รับความช่วยเหลือจากฝูเจินสหายสนิทของบิดาพาหลบหลีลงมายังดินแดนด้านล่าง
พวกนั้นหยุดไล่ล่าลงเพราะนางนั้นลงมายังโลกด้านล่างแล้วแต่ก็ยังมีบางส่วนที่เฝ้าระวังมู่หลันและต้องขอบคุณที่มู่หลันไม่ได้เป็นท่านหญิงที่ได้รับความสนใจมากใครหลายคนจึงรู้เพียงชื่อไม่เคยเห็นหน้า
เพราะยังไม่สามารถปกป้องตัวเองได้จึงโดนบิดาและพี่ชายลงความเห็นว่าควรอยู่ที่ดินแดนด้านล่างต่อ นับจากตอนนั้นก็จากมาสองปีกว่าแล้ว
“ดังนั้นข้าเลยกังวลว่าถ้าอยู่กับพวกเจ้านานๆนักอาจจะทำให้มีอันตรายได้”มู่หลันมองใบหน้าของถังซานและเสี่ยวอู่กำลังประมวลผลเรื่องทั้งหมดอยู่
“ดังนั้นมีเพียงแต่พวกเราต้องแข่งแกร่งขึ้นสินะ”เสี่ยวอู่พูดพร้อมยกไหล่
“วางใจเถิดเสี่ยวหลัน ข้าจะแข่งแกร่งขึ้นเพื่อปกป้องเจ้าและเสี่ยวอู่เอง”ถังซานให้คำมั่น เขาตัดสินใจรับมู่หลันเป็นน้องสาวแล้วก็ต้องปกป้องนางให้ถึงที่สุดเหมือนสัญญา
ได้ยินดังนั้นมู่หลันคล้ายปลดล๊อคเรื่องในใจนางเผยรอยยิ้มงาม "ขอบคุณพวกเจ้าทั้งคู่มากๆเลยนะ"
ตัดมาที่ด้านหนึ่งของโรงเรียนนั่วติงในห้องของอาจารย์ใหญ่นั้น มีแขกผู้คาดไม่ถึงเดินมาเยี่ยมเยือน คนผู้นั้นเลิ่กผ้าคลุมหัวออกก่อนจะเผยใบหน้าที่มีหนวดเครากับอีกฝ่าย อาจารย์ใหญ่ถามอีกฝ่ายด้วยความระมัดระวัง “เจ้าเป็นใคร”
“ไม่แปลกเพราะสภาพเช่นนี้ของข้าคงทำให้เจ้าจำไม่ได้ ข้าคือถังเฮ่า”
“ถังเฮ่าหรือ ถังซานเป็นลูกชายเจ้าจริงๆสินะ”อาจารย์ใหญ่ใช้สมองอันชาญฉลาดประมวลผลออกมาได้อย่างรวดเร็ว
“แต่เขากลับบ้านไปหาเจ้านิ ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่”
“เพราะเขากลับไปข้าถึงต้องอยู่ที่นี่ ถ้าข้ารู้ว่าเจ้ารับเขาเป็นศิษย์คงจะมาพบให้เร็วกว่านี้ ข้าต้องจากไปแล้วสิ่งที่ข้าห่วงมีเพียงบุตรชาย ดังนั้นข้าจึงอยากฝากฝังเสี่ยวซานและเด็กคนนั้นให้เจ้า”ถังเฮ่ากล่าวกับอาจารย์ใหญ่อย่างเคร่งเครียด
“เจ้าจะจากไปหรือ ไปไหน”
“เฮอะ ข้าไม่ได้จากไปจะหวนกลับต่างหาก”ถังเฮ่าเค้นเสียง “ข้ามีเรื่องต้องสะสางให้เสี่ยวซานอยู่กับเจ้าจะสุขใจกว่าข้ามากนัก”
“เจ้าจะทิ้งเสี่ยวซานหรือ ไม่รู็หรือไงว่าเด็กคนนั้นผูกพันกับเจ้ามาแค่ไหน”
“รู้สิ แต่หากเเขาอยู่กับข้าจะยิ่งอันตรายเข้าไปใหญ่”ถังเฮ่ากล่าวแค่นั้น เขากำลังจะจากไปแต่ก็โดนรั้งไว้ก่อน
“แล้วเด็กคนนั้นล่ะ”ถังเฮ่ารู้ว่าคนที่อาจารย์ใหญ่หมายถึงคงเป็นมู่หลันแน่
“ตามที่เจ้าอาจจะคิดไว้ เด็กคนนั้นหน้าเหมือนมารดาของนางมาก มู่หลันแซ่หลี่และนางเป็นลูกของตู้เจวียนกับชินอ๋องแห่งเทียนซ่าง”เมื่อจบประโยคถังเฮ๋าก็โยนตราของสำนักวิญญาณยุทธ์ให้อีกฝ่ายก่อนจากไป
จบจากการไปบ้านถังซานเมื่อครั้งอยู่ชั้นปีที่หนึ่งจนถึงตอนนี้ก็ผ่านมาได้ราวๆห้าปี แก๊งสามหน่อเรียนจบจากโรงเรียนนั่วติง ถังซานและมู่หลันเรียนจบมาด้วยตำแหน่งนักเรียนดีเด่นอันดับหนึ่ง หน่อยย การแข่งขันทั้งหกปีของนางจบลงด้วยคำว่าเสมองั้นหรอเนี้ย ส่วนเสี่ยวอู่นั้นไม่ค่อยสันทัดเรื่องทฤษฎีนักจึงได้ลำดับรองมาแทน
เรียกได้ว่าทั้งสามโตมาอย่างมีคุณภาพ มู่หลันและเสี่ยวอู่กลายเป็นสาวงามที่ดูร่าเริงส่วนถังซานนั้นดูเหมือนคุณชายตระกูลใหญ่ที่มักยิ้มรับอย่างสุภาพ
เวลานี้พวกนางทั้งสามเดินอยู่บนถนนของเมืองสั่วทั่วอณาจักรปาลาเค่อ ถังซานได้รับคำแนะนำจากอาจารย์ของเขาให้มาเรียนต่อยังโรงเรียนสื่อไหล่เค่อที่ตั้งอยู่ในเมืองห่างไกล เพราะถังซานเป็นถึงพี่ชายของพวกนาง พี่ชายไปทางไหนน้องสาวก็ต้องตามไปด้วยและมู่หลันยังได้ยังการติดต่อจากอาจารย์ที่นานๆจะมีมาว่าให้เชื่อฟังอาจารย์ใหญ่ ดังนั้นตัวเลือกจึงเหลือเพียงตามถังซานมาสมัครเรียนที่สื่อไหล่เค่อ
“หลันเจี่ยข้าเหนื่อยแล้ว พวกเราไปหาที่พักกันดีกว่า”เสี่ยวอู่ทีอยู่ใต้เงาร่มสีน้ำมันของมู่หลันเสนอความคิด
“เอางั้นหรือ”มู่หลันถามย้ำ เสี่ยวอู่พยักหน้ารัวๆ สองเด็กสาวในวัยสิบสองปีที่งดงามสะพรั้งเดินหลบแดดอยู่ในร่มนำถังซานไปก่อนแล้ว
“เร็วเข้าเร็วพี่ชาย ท่านต้องออกเงินให้พวกน้องๆนะ”มู่หลันหันไปส่งยิ้มหวานให้ถังซานที่เดินให้แดดส่องอยู่นอกอณาเขตของร่ม
ถังซานส่ายหน้าให้กับมู่หลันและเสี่ยวอู่ก่อนเขาจะเดินตามพวกนางไป ดวงเนตรสีฟ้าหม่นของถังซานตวาดมองพวกบุรุษรอบข้างที่มองน้องสาวทั้งสองก่อนแผ่จิตสังหารใส่
เสี่ยวอู่เป็นผู้เลือกที่พัก นางนำทั้งพี่ชายพี่สาวมายังโรงแรมกุหลาบแม่ตัวดีเดินไปก่อนแล้ว มู่หลันยังยืนครุ่นคิดอยู่หน้าโรงแรม นี้ไม่ใช่โรงแรมสำหรับเรื่องอย่างว่าหรือ อยู่ๆใบหน้าของมู่หลันก็แดงก่ำจนคนเป็นพี่ชายยืนหน้าเขามาดูใกล้ๆจนใบหน้าของมู่หลันและถังซานห่างกันไม่ถึงคืบ ใบหน้าถังซานฉายแววเป็นห่วง
จะว่าไปถังซานมุมนี้หล่อจังเนอะ เอ๊ะ ไม่สิ
“ถอยออกไปเลยนะตาบ้า ยื่นหน้าเข้ามาทำไมเนี้ย”มู่หลันเผลอทำร่มในมือตกนางยกมือขึ้นผลักถังซานแต่โดนอีกฝ่ายจับไว้แทน
“เจ้าหน้าแดงนี้นา ข้าเลยกลัวว่าเจ้าจะป่วยรึเปล่า”
“เฮอะ ข้าไม่ป่วยง่ายๆหรอกนะ”มู่หลันกำลังก้มลงไปเก็บแต่ก็โดนอีกฝ่ายตัดหน้าไปก่อน ถังซานเอาร่มใส่กลับเข้าไปในเข็มขัดของเขา อีกฝ่ายไปยืนอยู่ด้านหน้าโค้้งตัวและผายมือเชิญนางเข้าไป
ทั้งสามเดินตรงไปยังเคาท์เตอร์มู่หลันกำลังเอ่ยปากขอดูห้องสำหรับการเข้าพักก็โดนใครบ้างคนขว้างเอาไว้
“เจ้ามาใหม่สินะ ไปเรียกเถ้าแก่มาซะ”เจ้าของเสียงพูดเป็นชายผมยาวสีบลอนด์ในชุดสูทที่ดูจะเหมือนผู้มีอธิพลกับโรงแรมนี้ไม่น้อย
“ไม่อยากรบกวนท่านเท่าไหร่หรอกนะ แต่พวกข้ามาต่อแถวก่อนท่านก็ควรรอพวกข้าทำเรื่องให้เสร็จก่อนสิ”มู่หลันแถลง อีกฝ่ายฟังเหมือนหูทวนลม
“หากไม่ถอยให้เจ้าล่ะ”คุณชายเสเพลนั้นมองมู่หลันอย่างยียวนจนทำเอาเส้นความอดทนของนางค่อยๆขาดลงทีละนิด
“ก็โดนข้าอัดติดกำแพงนะสิ”
“ดีนัก พวกเจ้ากล้าพูดกับข้าเช่นนี้ดูแล้วคงไม่รักชีวิตสินะ เข้ามาสิพวกเจ้าเป็นวิญญาณจารย์กันนิ”คุณชายเสเพลมองไล่พวกนางตั้งแต่ศรีษะจรดไปถึงเท้า
มู่หลันถกแขนเสื้อขึ้นพร้อมด้วยเสี่ยวอู่ที่เดือดแล้วเช่นกัน แขนเล็กของพวกนางถูกพี่ชายคว้าเอาไว้
“อย่าตีกันเลยขอรับๆ ต้องขออภัยคุณหนูทั้งสองและคุณชายด้วย เพียงแต่ห้องที่เหลือว่างห้องสุดท้ายเป็นของคุณชายไต้แล้วท่านออกไปหาโรงแรมอื่นเถิดขอรับ”คนที่เป็นเถ้าแก่ออกมาไกล่เกลี้ย
“ข้าไม่สนหรอกนะว่าเขาจะเป็นคนสูงศักดิ์มาจากไหนถึงได้มารังแกคนอื่น อย่ามาคิดว่าเราต่ำต้อยแล้วจะรังแกกันได้ง่ายๆนะ”เสี่ยวอู่พูดโพลง
“เฮอะ ต่อให้พวกเจ้ายอมเรื่องก็คงไม่จบง่ายๆแล้ว”คุณชายสูงศักดิ์นั้นพูด เถ้าแก่ยังคงพยายามไกล่เกลี่ยต่อ จนคนผู้นั้นหมดความอดทน “ค่าเสียหายทั้งหมดค่าจัดการเอง พวกเจ้าทั้งสามเข้ามาพร้อมกันเลย”
มู่หลันและเสี่ยวอู่เตรียมเข้าสนามก็โดนถังซานขัดเอาไว้ กระต่ายน้อยงุนงงออกมาเมื่อถูกขัดใจ
“ข้าบอกแล้วไงว่าจะปกป้องพวกเจ้าเอง”ถังซานกล่าว
“อย่ามาห้ามข้า คนแบบนั้นต้องต่อยสั่งสอนสักหมัดถึงจะพอใจ”มู่หลันประกาศกร้าวนางจะไม่ยอมถังซานแน่ และแน่นอนมู่หลันมีเสี่ยวอู่ค่อยเสริมด้วย
“ตามใจเจ้าเลยแม่ทูลหัว”ถังซานส่ายหน้า มู่หลันกล่าวขนาดนี้แล้วใครจะห้ามนางได้
สวัสดีมินะซังอีกแล้วค่ะ กรีดกร้าด ตอนนี้น่าจะมีคำผิดเยอะมาก ในฉากถังเฮ่าเราเขียนผิดเป็นคำว่าถังซานบ่อยมากกก เนื้อเรื่องของมู่หลันอาจจะดูเหลื่อเชื่อไปหน่อยแต่เชื่อเราเถอะค่ะเพราะเราเขียนฟิคเรื่องนี้จบแล้ว
จบในไหนหรอ
อ๋อ จบในหัวค่ะ
ครึ่งล่างน่าจะเห็นว่าเริ่มมีฉากหวานของมู่หลันกับไอ้หนุ่มหญ้าเงินครามนั้นแล้ว ต้องบอกว่าคนที่เด็กที่สุดจริงในหมู่คือมู่หลันค่ะ ถังซาน=มีจิตวิญญาณตอนสมัยสำนักถัง เสี่ยวอู่=ก็บำเพ็ญมาแสนปีแล้วถึงได้เลือกแปลงเป็นมุนษย์
ดังนั้นจะเห็นฉากมู่หลันแอบมองถังซานด้วยเรื่องราวความรักหนุ่มสาวก็ไม่แปลกน้องอยู่ในวักำลังโตที่เพ้อฝันถึงรักวัยใสค่ะ! ส่วนถังซานก็เข้าใจเรื่องรักๆใคร่ๆมาบ้างจะมองมู่หลันที่โตมาด้วยกันในแนวนั้นก็ไม่น่าแปลก?ื
จบไว้ตรงนี้ก่อนนะคะ ถ้างงตรงไหนถามได้นะคะเพราะตอนเราเขียนเราก็เบลอเหมือนกัน ฮ่าฮ่าฮ่า ตอนต่อไปจะได้ดูทักษะที่หนึ่งที่เก็บซ่อนมานานและทักษะที่สองของน้องแล้วค่ะ
ด้วยรัก ไรท์เตอร์
เจอคำผิดเดียวกลับมาแก้ค่ะ
ความคิดเห็น