••��สายลมที่พัดผ่าน**>>

ลำดับตอนที่ #1 : ••หวนนึกถึงเริ่งแรก**

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>...**








สายลมที่พัดผ่านของเช้าวันอาทิตย์  ทำให้ต้นไม้ที่มีใบโปะคุม  ปลิวว้อนดูร่มเย็นสบายตา 

ใต้ต้นไม้ต้นนั้นมีเก้าอี้มานั้งยาวอยู่ตัวหนึ่งมีความยาวพอนั้งได้ประมาณ  2  คน 

ช่างเป็นที่ๆแสนโรแมนติก  ทุกๆเช้าของวันอาทิตย์ฉํนมักจะมานั้งที่ใต้ต้นไม้นี่เป็นประจำ 

วันนี้ก็เหมือนเคยบรรยากาศยังดูเงียบสงบ  ไม่มีเสียงเด็กหรือรถที่วิ่งตามถนนมารบกวน 

 เพราะต้นไม้ต้นนี้อยู่ห่างจากผู้คนพอสมควร   ฉันกำลังเดินมาที่ต้นไม้ต้นนั้น 

ระหว่างทางเป็นต้นไม้คล้ายป่า จึงไม่มีใครเขามาวิ่งเล่นแถวนี้ 

มีสัตว์มายมากหลายชนิด  วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน และฉันก็มานั้งที่ใต้ต้นไม้ 

ความรุสึกของฉันยังคงเงียบเหงาอยู่เหมือนเดิม

บรรยากาศเหล่านี้ทำให้จิตใจของฉันดูเงียบสงบ   ทำให้ฉันหวนนึกถึงใครคนหนึ่ง.....

เส้นผมสีทองของฉันกำลังปิ้วสลวยที่เขาคนนั้นเคยเล่น

พร้อมกับผมที่เข้ากับใบหน้าขาวผ่องของฉันที่เขาคนนั้นเคยทนุทนาม



ปากที่อมชมพุที่เขาคนนั้นได้เคยสัมพัส

ต่อไปนี้จะมีอีกไหม

              ดิก...ชายในฝันของฉัน  เขาเป็นคนที่ฉันแอบปลื่มมาตั้งสมัยเรียนเกรด 10ด้วยกัน

ฉันได้เรียนอยู่ห้องเดียวกัยดิก    ทุกคน

เปนเด็กใหม่  จึงไม่มีใครรู้จักกัน  เพื่อนๆของฉันก็ย้ายไปโรงเรียนอื่น

 ฉะนั้นวันเปิดเทอมวันแรกฉันจึงต้องมาโรงเรียนคนเดียว

เหงาแปลกๆแหะ  แต่เด่วก็คงชินเอง ฉันว่างั้นนะ  พอมาถึห้องเรียน 

ทุกคนในห้องมาเกือบครบ เก้าอี้ในห้องจึงเหลือไม่กี่ตัว 
ฅ

แต่ที่ฉันมองเหนคือเก้าอี้หลังห้อง  แน่นนอนคนอย่างฉันไม่พาดแน่นๆ 

เมื่อคิดฉันก็รีบตรงไปนั้งทันที  อ่า~ที่นั้งดี๊ดีติด

หน้าต่างด้วย เยนๆๆ สุขใจจังฮิฮิ  ฉันคิดอยู่นาน น้าน นาน  ที่ว่างข้างๆฉันอ่าจิ

 ใครจะมานั้งน้า  ได้เวลาคุณครูเข้าห้อง  คุณครูได้กล่าวให้เพื่อนๆทุกคนแนะนำตัว

อยุ่ดีก้อมีเดกชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหน้าประตูหน้าห้องและขออนุญาติเข้าห้อง    

    

นายนั้นมานั้งข้างๆฉันละสิ

เขาคนนั้นมีผมสีออกน้ำตาลหน่อยๆๆ

ผมซอยได้รุปเข้ากับใบเรียวยาวของเขามาก

สีขาวผ่องใสเหมือนผู้หญิง

ริมฝีปากสีแดงอมชมพุ

หุ้นสวยบาไหล่พอดีตัว

เท่สุดๆๆๆเลยอะ

สังเกตุได้ผู้หญิงทุกคนในห้องจะจ้องไปที่เขาา

แต่ทว่าาาาาาาาาาาาาา

ทำไงดี   ฉันไม่ชินกับผู้ชายด้วย  

แล้วยิ่งนั้นใกล้ฉันอีกอ่าาา

สาเหตุก้อคือตั้งแต่อนุบาลแม่หั้ยฉันเรียนโรงเรียนหญิงล้วนมาตลอด

จนกระทั้งตอนนี้แม่อยากหั้ยเปลื่อนบรรกาศ

แต่ฉันต้องมานั้งเรียนเพราะความกลัว  









      

//////////////////อ่านักเรียนครู  พรรณา   บาลี     รุ้จักชื่อกันแล้วเราลองมารู้จักคนข้างๆ











บ้างนะ        เริ่มจากข้างๆตัวเองนี่แหละ   อยุ่ๆนายนั้นก็มา

สกิตที่แขน    ทำฉันสดุ้งเชียว  และเขาก้พุดว่า

"เทอๆ  เทออออ        เธอชื่อไรหรอฉันถามเธอนะ"

"เอ่อๆๆ  ฉันชื่อ  พิงค์    นะนายละชื่อไร"ทำไงดีฉันไม่ค่อยกล้าพุดเรย  ดุนายนี่โหดๆไงไม่รู้อะ

"ฉันชื่อ   ดิก    เธอนี่ติ้งต๊องดีจริง"

หึหึ   ถึงฉันจะติ้งต๊องแต่ฉันก้เรียนเก่งละน้าา    ฉันไม่ได้หลงตัวเองนะมันคือความจริงย่ะ *^^*

คาบแรกฉันเรียนอย่างรู้เรื่องและเข้าใจ    


              
แต่พอเรือบไปดุตกข้างๆๆนี่ดินั้งหลับ

เหอๆๆนายนี่จริงๆๆฉันจะปลุกดีไหมเนี่ยย

อ่าา  เออน่าปลุกก็ปลุก      

"นาย  นายดิกกก  ตื่นได้แล้วนะ"เห้อออทำไมหมอนี่มันขี้เซ้าอย่างนี้นะ

"นายดิกกตื่นนนนนนนนนน"

"นี่เธอจะปลุกฉํนทำไมมม  ฉันกำลังนอนอยุ่ไม่เหนหรือไง"

"เหนสิ   ฉันถึงปลุกนายไง"หลับอะไรไม่รุ้เวลาจริงๆๆเลย

แถมโกนเสียงดังอีกต่างหากกก  รบกวนๆๆๆๆๆ  ก้ได้แต่พุดในใจเท่ารั้นอะแหละเหอ้ๆๆ

ดิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

/////////////////////////////////////////








สวรรค์ของฉันนนนนนแต่เอ๊ะ  นายดิกมาจับมือฉันทำไมละ

"นายแตะอั้งฉันหรอออออออออ  อ๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆปล่อยๆๆนะ"

"เออน่ามานี่    มาเปนเพื่อนฉันหน่อยยย"ฉันต้องไปใช่ไหมนี่  เวนกรรมๆๆของฉันจิงๆๆ

"นายจะหั้ยฉันมาทำไรเนี่ยยย"

"กินข้าวววเว้ยยยยยย   มาแค่นี้ไม่ได้หรือไงงง  ฉันหิววว"

"ก้นายไม่บอก   ใครจะไปรู้อะ  ชวนกันดีๆก้ได้นิ"