< รักยุ่งยุ่งของเจ้าหญิงตัวร้ายกับเจ้าชายตัวแสบ>

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของความซวย

         อาค ! นี่มันกี่โมงแล้วทามมายม่ายมีคนมาปลุกช้าน -o- ชั้นตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการตกใจสุดขีด --^^! อะอาเดี๋ยวก่อนน่ะค่ะท่านผู้



อ่านนี่มันเจ็ดโมงครึ่งแล้วตายงานนี้มีแต่ตายอย่างเดียว TOTชั้นรีบลุกขึ้นอาบน้ำด้วยความไวกว่าแสงรีบคว้าขนมปังแล้วใส่เกียร์หมาติด



เทอร์โบ  อ้าวมาถึงโรงเรียนตอนเจ็ดโมงห้าสิบ อ่ะอ้าวทามมายมาเร็วกว่าปรกติ ฮ่าฮ่าทาทางเราจะวิ่งเร็วแฮะ(ก้อบ้านเทอมันอยู่ใก้ลโรงเรียนนิ



ยัยเบอะ)



         อ้อขอแนะนำตัวกันก่อนน่ะชั้นชื่อสุดสวย  สวยสุด>o<(เฮ้ยตามดีดีเดะ)เออก้อด้าย  ชั้ยอั้ม ธัญวรา นพเก้า ในม.4/1ทามายอยู่ทับ 1



หน่ะเหรอ อ้าวถามตัวเองดิแต่งเองม่ายช่ายเรอะ และที่สำคัญชั้นเปงสาวที่ป็อปที่สุดในโรงเรียนNYพิทยาคมนี่นา และมีฉายาคือเจ้าหญิงตัว



ร้ายอ้าวมัวแต่บรรยายชั้นปายเรียนก่อนน่ะบาย



         เวลาเที่ยง



              อืมนี่ทามมัยยัยมุกเพื่อนชั้นยังม่ายมาอีกน่ะอ้าวนั่นมาแล้ว



              "ปายกันเหอะ"มุกบอก



              วันนี้เรากินราดหน้า"ฉันไปชื้อน้ำก่อนน่ะ"



              "เออ"ชั้นเดินไปซื้อน้ำอยู่พอหันหน้ามา



              "อาคคคคคคคคคคคคค"ผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งชนชั้นล้มลงดีน่ะที่เสื้อชั้นม่ายเปื้อน



          ฉันลุกขึ้นเตรียมด่าตามสันชาติญาณคนปากจัด(น่าภูมิใจตรงไหนเนี่ย) ทันทีที่นายคนนั่นลุกชั้นก้อต้องอะ อึ้งอึ้งอึ้งอึ้งและอึ้งสภาพชั้น



     ตอนนี้ไม่ต่างจากหิน



          นั่นมันนายต้นหนุ่มฮ๊อตประจำโรงเรียนเรานี่นาฉายาเจ้าชายตัวแสบนิเฮ้ยนัวพลามอาไรอยู่เรามีภารกิจนี่นา



                "นี่นายเบอะวิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือน่ะเห็นไม่ใช่คนเคราะซักหน่อยเดินไม่มองคนซะเลยสติดีรึเปล่าฮ่ะ"



          ชั้นด่ารัวเป็นชุดนายนั่นจองชั้นตาไม่กระพริบท่าท่างจะตะลึงในความสวยโฮะโฮะโฮะ อ้ายนายจะทามไรชั้นเดินเข้ามาไมอ่ะ นายนั่น



เดินเข้า



          มากระซิบข้างหูชั้นด้วยนำเสียงที่ทำให้สาวสาวละลายได้ว่า



               "ด่าเก่งจังน่ะคนสวยผมต้นม.4/3ยินดีรับใช้แต่ตอนนี้ผมต้องไปก่อนแล้วน่ะบายครับคนสวย จุ๊บ" นายนั่นพูดพร้อมกับหอมแก้มชั้น 1ที      



         หลังจากที่นายนั่นไปชั้นก้อเอามือจับแก้มตัวเองตรงที่นายนั่นหอมแล้วยืนทื่อเป็นหิน เวลาผ่านไปนานเท่าไรม่ายรู้ยัยมุกวิ่งมาหาชั้น



                  "อั้มเป็นไรไป" มุกถามชั้น



                  "............................................."



                  ไม่มีเสียงตอบรับจากสิ่งมีชีวิตที่ท่านถาม



                   "เฮ้ยอั้ม"



                    "............................................"



                     เงียบปัสสะวะ(เงียบฉี่ไง โป๊ก!Ami ขอโทษนะ Yumi)  ไม่เสียงตอบรับจากสรวงสวรรค์



                    "ตายแล้วเหรอ"มุกพูกพร้อมเขย่าชั้น



                    "อ่ะ ห๊า  ใครตายเหรอมุก"



                    "เทอเปนไรไปอั้มใครทำอะไรเทอ"



                    "อ่ะ  อ๋อ" ชั้นจำได้แล้วนายนั่นมันหอมแก้มชั้น



                    "อราคคคคคคคคคคคคค TOTตาบ้ามีสิทธิไรมาหอมแก้มชั้นห๊าไอ้บ้า ชั่วช้าแลวทรามจิตวิปริตล่วงเกินผู้หญิงทู่เรศที่สุดนาย



มาทำงี้ได้ไงนายเป็นแฟนชั้นเรอะก้อม่ายช่ายตายซะเถอะไอ้บ้า"



                     "แฮก แฮก แฮก"ชั้นรัวคำด่าเป็ชุดลั่นโรงอาหาร

                    

                       ปิ๊ง เสียงยัยมุกจองหน้าชั้นตาไม่กระพริบ(ไมกระพริบแล้วทำไมมีเสียง  อ้าวเราแต่งเองนี่หว่าเซ็งเลย)



                         "มุก"  ชั้นตวาดเสียงดังลั่น

                    

                         "อ่ะอืม""เราไปกันเถอะน่ะอั้ม"



                         "ดี"

                    

                        "ไหนเทอบอกว่าใครหอมแก้มเทอน่ะ"



                        "ทำไม"



                        "ชั้นจะไปฆ่ามัน"



                         ชั้นล่ะภูมิใจเพื่อนชั้นจิงจิง



                          "ก้ออ้ายเจ้าชายตัวแสบไง"



                          "ห๊า"



                          "นายต้นหน่ะเหรอ"มุกละลำละลักถาม



                          (_ _) (- -) (_ _) (- -)



                          "ม่ายด้ายหรอก"



                          "เดี๋ยวชั้นโดนแฟนคลับมันรุม"



                           แปว --^^ซะงันเพื่อนชั้น



                                แล้วชั้นก้อเดินคอตกกลับบ้าน



      

เปงไงเรื่องแรกของยูมิดีไม่ดีก้อบอกกันได้น้าโหวดเยอะๆเม้นเยอะๆน้า



                                                                                                 YUMI

                      

                                                                                                         ยูมิจัง