คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : the second
“ว่าใครหมี ไอ้หมาบ้า นี่นายเป็นประธานบริษัทนี้หรอ?” บริษัทอันดับ 1 ของเกาหลีมี หมา เป็นประธานนี่นะ ไม่อยากจะเชื่อ OMG ทิฟฟานี่นี่เธอต้องมี หมา เป็น เจ้านายหรอ
“ใครหมา เธอเป็นใครกัน บังอาจมาเรียกฉันว่าหมา” ยัยบ้านี่ไม่ตายดีแน่
แล้วคู่ หมาหมี? ก็เถียงกันต่อไป
“นะ นะ นาย บังอาจมาเรียกฉันว่าเป็ด ไอ้ลิง แกไม่ตายดีแน่” ไอ้ลิง แกตาย~~~
“ว๊าก!!! ยัยเป็ดออกไปจากตัวฉัน” มือฉันยังไม่หายเลยนะ
และแล้วคู่ ลิงเป็ด ก็เถียงตามคู่ หมาหมี ต่อไป…………
พนักงาน >>>>> งง อยู่หน้าประตู ไม่มีบทฉันไปและ
ไรท์>>>>> อ้าว!!! แล้วใครจะห้ามยก
สักพักหนึ่ง
“ยัยหมี หยุด!!!!!! พอได้แล้วจะไปทำงานไหม จะมาก็ตามมา” ไม่เคยทะเลาะกับใครได้นานขนาดนี้เลย ไอ้คิมแทแกเจอของจริงแล้วว่ะ!!!
“ฉัน ไม่ ทำ อ้อ เสื้อนายหน่ะ เอาไป!!!!!!” ให้ตายเถอะพึ่งเถียงกันมาแปปๆจะให้ไปทำงานด้วยกันและ ท่าจะบ้า
“เธอ ต้อง ทำ” ไม่รู้แหละไม่มีอะไรที่คิมแทคนนี้อยากจะได้แล้วไม่ได้
“ฉัน มะ….” เธอยังพูดไม่ทันจบก็มีริมฝีปากอันนุ่มและอุ่นในเวลาเดียวกันมาประกบเข้ากับปากได้รูปของเธอเข้าเสียก่อน ทำให้เธอไม่มีเรี่ยวแรงที่จะทำอะไร ณ ตอนนี้ก็มีแต่น้ำตาเข้ามาอาบรินข้างแก้มใสของเธอเข้าเสียแล้ว
“เอ่อ ฉันขอทะ…..” แทยอนยังพูดไม่ทันจบหน้าของเค้าก็รู้สึกชาเต็มไปหมด เพราะมือเรียวของร่างบางนั้นตบเข้ามาอย่างจังที่แก้มของเขานั่นเอง
“ไอ้คนบ้าอำนาจ ไอ้หมาบ้า อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกนะ I hate you” ทุกถ้อยคำที่ออกมาจากปากของหญิงสาว เขาไม่เจ็บเท่าคำว่า ‘I hate you’ สำหรับเขาแล้วถ้าคนอื่นพูดแบบนี้กับเขา เขาต้องสั่งให้คนตามเก็บแน่ๆ แต่เธอผู้นี้เขากลับไม่ทำแบบนั้น หรือว่า เธอจะ รัก เธอผู้นี้ไปเสียแล้ว
“I’m sorry ฉันผิดไปเล้วจริงๆ เธออยากให้ฉันทำอะไรเธอบอกฉันมาได้เลยนะ ฉันยอมทุกอย่าง ขอแค่อย่างเดียวเธออย่าเกลียดฉันก็พอ”
“ก็ได้!!! ระหว่างงานนายห้ามแตะต้องตัวฉัน ห้ามมาทำแบบนี้อีก” ทำไงได้กันเล่าก็เธอต้องการพิสูทให้แด๊ดของเธอรู้ว่าเธอสามารถยืนด้วยลำแข้งของเธอได้แล้ว แต่จริงๆตอนที่ได้ยินคำขอร้องจากปากนายนี่ก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกแหะ ช่างเถอะ ตอนนี้เราแค่ต้องทำหน้าที่ของเลขาของ คิม แทยอน ให้ดีที่สุดก็แล้วกัน
“ขอบคุณนะ ฮวัง ทิฟฟานี่….”
“ช่างเถอะ ว่าแต่เราจะทำงานกันได้รึยังค่ะ ท่านประธาน” แทยอนไม่ตอบ แต่พยักหน้าแทนคำตอบแทน
ด้าน ลิงเป็ด>>>> ป่านนี้ตายกันไปแล้วมั้ง!!!
“แฮก แฮก ยัยเป็นฉันเจ็บนะ หยุด หยุด หยูดดดดดดด~”
“ก็ได้….” แม่จ๋า ลิงเลือดออก
“ยัยบ้า นี่เธอ ทำฉัน หัวแตก คิ้วแตก แขนช้ำ หูแทบขาด แผลที่มือเลือดออก…..”
“พอๆ ไปตายดีกว่าไหมนายอ่ะ” ไรท์>>>>>เห็นด้วยๆ
“เธอต้องรับผิดชอบ แต่ตอนนี้พาฉันไปทำแผลแล้วเริ่มงานเถอะ” หึๆ จอง เจสสิก้า วันนี้เธอไม่ได้กลับบ้านแน่
17.00 น.
“เอ่อ ท่านประธานค่ะ กลับบ้านได้ยังค่ะ” มืดแล้วอ่า…..
“เธอเห็นงานฉันเสร็จยัง? หื้ม!” เลขาต้องกลับบ้านพร้อมกับเจ้านายสิ
“แต่ว่าตอนนี้มันถึงเวลาเลิกงานแล้วนะค่ะ” หิวแล้วอ่า~~
“ไปชงกาแฟ แล้วก็ทำแซนวิดมาให้หน่อยสิ” เขาเลือกที่จะไม่ตอบ เพราะตอนนี้เขาหิว และง่วงมากกกกก ก.ไก่ ล้านตัว
“ค่ะๆ” แล้วเมื่อไหรฉันจะได้กลับบ้าน
ด้าน ลิงเป็ด
“คุณ กลับบ้านยังไง?”
“ฉันกลับได้น่า อันยอง~ เจอกันพรุ่งนี้นะ ท่านประธาน แล้วห้ามให้น้ำโดนแผลนะ”
“ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก my dear เจอกันพรุ่งนี้นะ บายยยย”
“ใครเค้าห่วงนายกัน กลัวไม่ได้เงินเดือนต่างหาก นี่นายกลับมาคุยกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้นะ”
บรื้นนนนนนนนนนนนน~~~
“กรี๊ดดดดดดดดดด~~~ ok พรุ่งนี้นายไม่ตายดีแน่ ควอน ยูริ”
ด้าน หมาหมี
“นี่คุณ ตอนนี้สามทุ่มแล้วนะ ฉันขอกลับบ้านก่อนแล้วกันนะ” ต้องโดนแด๊ดถามแน่เลยว่าไปไหนมา ไอ้คุณคิม นายนี่มัน!!!! หึ้ย คิดคำพูดไม่ออกเลยจริงๆ
“ก็กลับสิ ใครเค้าห้ามเธอกัน แล้วอีกอย่างงานฉันก็เสร็จตั้งนานแล้วด้วย” จริงๆฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงไม่อยากให้เธอกลับ ในใจฉันคิดแต่ว่าถ้าเธอไปแล้วจะไม่ได้เจอกับเธออีก หรือว่าฉันจะ รัก เธอจริงๆแล้วสินะ ฮวัง ทิฟฟานี่
“นาย ฉันว่าแล้วเชียวทำไมนายทำงานแล้วดูชิวๆต่างจากตอนแรกนัก”
“ก็คุณมาถาม แล้วอีกอย่าง คุณแอบมองฉันหรอ เห็นเงียบๆแบบนี้แอบหลงรักฉันแล้วหน่ะสิ” เค้ามองหน้าเธอพร้อมกับทำหน้าทะเล้น ><
“บ้า ใครกันจะชอบคนอย่างนาย” ทิฟฟานี่ทำไมเธอต้องเขินด้วยนะ
“หรอ? แล้วเธอหน้าแดงทำไมกันทิฟฟานี่” ยัยนี่ก็น่ารักดีแหะ
“ใครหน้าแดง ไม่มี ตาฝาดรึป่าว งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันกลับบ้านแล้วนะ” นี่เราหน้าแดงจริงๆหรอ แล้วทิฟฟานี่ก็เดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้คนที่ดูจะมีความสุขที่สุดในค่ำคืนนี้ยิ้มอยู่คนเดียว
“ฉันว่าฉันหลง รัก เธอแน่เลย ฮวัง ทิฟฟานี่” แล้วเขาก็เก็บของกลับบ้าน พร้อมหน้ายิ้มที่ไม่ค่อยมีใครจะไม่เห็นนัก
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ตอนหน้า เหม่งยุนยุน จะมาต่อคู่ ซูซัน กับ ยุนซอนะค่ะ
ความคิดเห็น