คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 2/2-คบกันนะ
ในีวิอเธอมีแฟนมาแ่นเียวือธีรศัิ์และว่าะลบันใ้เวลาหลายเือนนเธอใอ่อนบับเามาหลายปี มีอะไรันามประสานเป็นแฟนันแ่ับาเธอลัวว่าะเร็วเินไปที่ะบันเพราะหอมพึ่เลิับแฟน็เป็นเรื่อธรรมาที่ะลัวประวัิ้ำรอยอีแถมาเป็นเพื่อนอหลานาย เ็ว่าเธอหลายปี เธอยัไม่ล้าเปิใริๆ
นาว่าเมาเธอนอนยัไ็ไม่หลับมันหนัหัวไปหม พลิไปพลิมาเปลี่ยนท่านอนไปหลายท่านเวลาล่วเลยผ่านไปนาน ลุึ้นไปี่็หลายรอบลับมานอน็ยันอนไม่หลับเลยัสินใเินออมา้านอเพราะเริ่มหิว หอมำไ้ว่าินเหล้าไปเยอะมาเพราะอยาเมาเลยทำให้ินับไปน้อย เธอเินออมาเห็นแสไฟเปิอยู่แถวรัว หอมเ้าใว่าลืมปิันไว้แ่เินมาใล้ๆไ้ยินเสีย๊อแรัมาาในรัวแ่ะเินลับห้อ็ไม่ทันแล้วเพราะรัวเป็นแบบรัวแบบเปิ ที่มีห้อนอนิันสอห้อและมีห้อโถอยู่รลา ใล้ๆโฟามีเ้าเอร์บาร์เล็ๆไว้สำหรับเ้ารัว เธอเลยเห็นว่าเาหันมามอทาเธอพอี
เาหันมามอเธอแ่เพียรู่เียวแล้วไปัารอรหน้า่อ เาเ็บหมอาบูและถ้วยาม่าๆนำมาล้าที่ิ์ เธอเห็นันั้น็ยื่นมือออไป่วยเ็บแล้วเป็นฝ่ายวนเาุย่อน
“ทำไมถึไม่เ็บอนเ้าล่ะ”
“นอนไม่หลับ”าอบเสียห้วนแ่เธอรู้สึโล่อที่อย่าน้อยเา็อบำถามอเธอเพราะอนนี้รัสีเย็นาอเาแผ่ระ่านสมื่อริๆ‘า’
เธอเ็บไปเียบๆ่วยเาล้าน้ำเปล่า่อาเาที่ล้าน้ำันไล์ ในห้อรัวเียบมา มีเพียเสียามที่ระทบโนันเท่านั้นที่ัึ้นอนนี้ นาเสียหายใอเธอยัแทบไม่มี บรรยาาศมันน่าอึอัมาริๆเ็น้อยเมื่อวานหายไปไหนที่พูาวนประสาทเธอให้ยอมรับผิอบเา อนนี้ันเป็นใบ้ไปเสียแล้ว
“า”
“....”
“เรื่อเมื่อวานหอมอโทษนะ”
“อโทษเรื่อ?”เาหันมาถามสายาเย็นาใส่หอม
“ที่บหน้าาอ่ะ หอมอโทษนะอนนั้นมันโมโหนาสิไปหน่อย”
“อือ”
“อือเนี้ยยโทษให้ไหมา”
“รับ”
“า”
“ว่า”
“อย่าวนไ้ป่ะ”เธอเริ่มอนที่เาเริ่มะลับมาวนประสาทเธออีรั้แ่รั้นี้เพิ่มสายาเย็นาอเามา้วย
“ไม่ไ้วนนะรับน้าหอม หลานนนี้ยโทษให้รับพอใไม่รับ น้าหอม”
“า~ อย่าวนไ้ป่ะ เรียหอมเหมือนเิมสิ”เธอทำเสียอ่อนอ้อนเ็หนุ่มราวหลาน
“ไม่ไ้หรอรับน้าหอมเรียแบบนั่นมันไม่เหมาะสม ถ้าอยาะให้เรียว่าหอมเยๆ้อมาบัน่อนรับ”าส่ถ้วยใบสุท้ายส่ให้หอมล้าน้ำเปล่า่อแล้วเา็หันไปเ็มือ เธอรีบล้าใบสุท้ายอย่าไว้แล้วไปัหน้าอาเอาไว้
“เียวาฟัหอมพู่อนนะ ไม่ใ่ว่าหอมไม่อยาบับามันมีหลาย้อมาที่เราเ้าันไม่ไ้”
“แล้วไอ้หลาย้อมันมีี่้อล่ะ น้าหอม่วยบอให้ผมรู้ไ้ไหมรับ”
หอมถอนหายใใส่าที่ะฟัเหุผลอเธอให้ไ้ “้อแรหอมพึ่เลิับแฟนมาแล้วหอมยัลืมธีไม่ไ้และไม่อยาใ้าเพื่อเป็นเรื่อมือลืมใร”
“้อสอ”
“้อสอมันเร็วเินไปที่เราะบัน”
“น้าหอมบับแฟนมาี่ปีรับ”
“ประมาสิบสี่ถึสิบห้าปี”
“นานไหมรับว่าน้าหอมะยอมบับแฟนนนี้”
“็หลายเือนนเือบปีอยู่”
“นั้นนะสิรับแ่็ยัเลิันไ้ ผมว่า้อนี้มันฟัไม่ึ้นรับเพราะน้าหอมใ้เวลาลบับแฟนเ่าันั้นานสุท้าย็เลิันอยู่ี ว่า้อสามมาเลยรับ”
“าอายุมาว่าหอม เราห่าันั้สิบห้าปี”
“อายุไม่เี่ยวรับหอมเพราะเมื่อหลายั่วโม่อนหน้านั้นเรายัเอาันอยู่เลย”าันหอมไปให้ิโ๊ะอาหารให้มาที่สุ “ถ้าหอมบอเรื่ออายุเราห่าันันผม็นว่าหอม ถ้าเินออไปใรๆ็้อหาว่าผมเาะหอมินแน่ๆ หอมนั้นแหละะทนวามลำบาับผมไ้ไหมเพราะผู้หิทุนที่เ้ามาีบผมและอผมบเป็นแฟน ผมอบลเป็นแฟนทุนแ่พวเธอไม่เยทนวามนผมไ้เลย”
“แ่หอมไม่ใ่หนึ่ในผู้หิพวนั้นหรอนะ หอมทนไ้ ถ้าาะไม่เสียใถ้าวันหนึ่หอมลืมแฟนเ่าไม่ไ้ริๆ”แววาเธอมีวามมุ่มั่นและปนเศร้าเมื่อ้อพูถึแฟนเ่า
“ผมะทำให้หอมลืมผู้ายนนั้นให้ไ้ลหอมบับผมนะ”เาอยาะยิ้มออมาเพราะสาวให่ำลัะิเบ็เย็นาอเาแล้ว
เธอใ้วามิประมาห้าวินาทีรอาไปมาเลยยอมอบลไป “อือลอบู็ไ้” เธอัสินใลอบูไม่ียัไ็ไม่มีอะไระเสียหายแล้ว ไม่รู้ะเล่นัวไปทำไมไ้ันไปถึไหน่อไหนแล้ว เธอ็อายุั้สามสิบเ็ มีแฟนและผ่านมือายมาแ่นเียวะมีเ็ราวหลานมาเป็นแฟนสันไม่เสียหายอะไร อย่าน้อยายไป็ภูมิใที่าินี้เิมาไ้ินเ็แล้วล่ะ
“บับผมห้ามหอมใ้เินอัวเอนะรับ ระหว่าอยู่ที่นี้หอม้อใ้เินผม อยาินอะไรอยาื้ออะไรบอานะ ถ้ามีฺ็ะื้อให้ ถ้าไม่มี็อ ยัะบไหมรับ”
“อืม บสิ”
“แน่ในะว่าะยอมอไปับผม”
“แน่ใ”
“อบุนะรับที่ยอมเปิใให้”าเ้าไปอหอมเอาไว้ เธออลับาอย่าไม่เอะเิน อเา้วยวามเ็มใ รู้สึสุใึ้นมาทันทีเมื่อเธอับเาปรับวามเ้าใันไ้ เมื่อืนเธอยัอยาินเหล้าเพื่อให้เมาะไ้ลืมใรบานไ้แ่ลับมาิีๆไม่รู้เธออยาเมาเพราะแฟนเ่าหรืออยาเมาเพราะทะเราะับาันแน่ ้อนี้หอม้อหาำอบอใเธอเอ
“ว่าะถามหอมอยู่ว่าเินออมาาห้อทำไม”าถามในะอหอมอยู่ เายิ้มแ้มปริเมื่อไ้เป็นแฟนับนที่เฝ้ามอมานานหลายปีผ่านรูปถ่ายลาห้อโถที่มีรูปหอมับเื่อนถ่ายู่ันและรูปอื่นๆที่เื่อนับหอมถ่ายับรอบรัวอเธอ
“หิว”เธออบแล้วลูบแผ่นหลัอาไปมาทั่วหลั มูอเธอเริ่มุไ้ไปรอออายหนุ่มแล้ว “หอมั” เมื่อไ้เป็นแฟนหอม็อออาารหื่นใส่ายหนุ่ม่อนทันที
“อนนี้ยัหิวอยู่ไหมรับ”เาแทบทนไม่ไหวับารระทำอเธออร่าบาเอาไว้แน่นแล้วยึ้นมาบนโ๊ะอาหาร
“หิวามาว่า”เธอสสายารุ่มริมให้าเป็นอันรู้ันว่า้อทำอะไร่อไป
าหอมลบนโ๊ะอาหารให้เธอนอนลแล้วถุนอนสายเี่ยวสีาวอเธอึ้น เาถระโปรึ้นมาแล้ว้อใเมื่อหอมไม่ใส่อะไรเลย้าใน
“ั้ใมาอ่อยเาเหรอหอม”
“เปล่าเสียหน่อย ปิ็ไม่ใส่อยู่แล้วอ่ะ นอนแล้วมันเย็นี”
“ผู้หิอะไรไม่ใส่ทั้บนและล่า”าอแวแฟนมาๆไม่ไ้ ็เธอเล่นไม่ใส่เสื้อั้นใน้วย า้อทนทำสายาเย็นานาไหนเมื่อหอมเินออมานมอเธอแทบะทิ่มใส่าอเาอยู่แล้ว เหุนี้เาเลย้อเมินเธอหลายรั้แ่หอม็ยัเ้ามาหาเาเอนไ้
“อื้อา”เธอถึับสยิวเมื่อาพูบ็เลียลีบุหลาบสีแสที่เธอูแลทะนุถนอมมาอย่าีถึะอายุเยอะ็าม
ลิ้นร้อนื้นอเาสะบัึ้นลไปลีบ้าๆที่ละลีบและัรัวๆที่่อทารัที่มีน้ำหวานไหลลมา เาเลียอย่าไม่รัเีย เธอับโ๊ะเอาไว้สอ้า้วยวามเสียวที่ายหนุ่มำลับรรทำให้อย่าี าใ้ลิ้นสะบัไป้อ่อรัถี่ๆ ูสลับับเลีย้วย หอมถึับยสะโพให้เาอย่าไม่มีอายเมื่อเธอใล้ะถึฝั่สรร์วิมานแล้ว
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ัาเ้าโมไฟ5555
เาพร่ำูบหลัอเธอไว้ไปทั่ว ฝารอยไว้ับแผ่นหลั็ใ่ว่าะน้อยเสียเมื่อไร เธอเล่นผิวีนานี้เา็อใไม่ไหว ลิ่นหอมๆอเธออีไม่น่าเื่อเลยว่าะอายุสามสิบเ็เสียอี หน้า็อ่อนว่าเาอีั้หาแบบนี้ะไม่ให้รัไม่ให้หลไ้ยัไเหล่า!! ไม่นานทั้สอ็พาันถึวิมานั้นบนสุอีรอบ เาและเธอพาันไปล้าัวแล้วออมาอันบนเียนอน
“ามีวามสุที่สุเลยนะรับที่หอมยอมมาบับา”
“็หอม้อรับผิอบานี้น่า”เธอแล้หยอเอิ้นเา
“หอม้อรับผิอบาลอีวิเลยนะรับ”
“ไ้สิ่ะเ็น้อย”หอมบีบมูาอย่าหมั่นเี้ยว
“ผมไม่น้อยนะรับ”
“้า เื่อแล้ว ไหนๆ็บันแล้วพรุ่นี้พี่าะพาหอมไปเที่ยวไหนะ”
“เที่ยวเหรอ”
“อืม ใ่็ประมาเทแรอะไรประมาเนี้ย”
“แล้วหนูอยาไปไหนเียวพี่พาไป”
“ไปไหน็ไ้แล้วแ่พี่าเลย่ะ”
“ันพี่าอเสพวามสุบนัวหนูหอมอีรอบนะรับ”าึผ้าห่มมาลุมร่าทั้สอนไว้แล้วัารลไปินส่วนล่าอเธอที่นอนถูไถอเานมันื่นึ้นมาเ็มัวอีรอบหนึ่อย่า่ายาย
ความคิดเห็น