>>ห้องเก็บของ<<[ไม่จำเป็นห้ามเข้า!]

ลำดับตอนที่ #6 : :: ส่งงาน - การแข่งขันผจญภัย SURVIVOR ต้องรอด! ::

SURVIVOR!! ต้องรอด!!

กติกาการแข่งขัน : กลับเข้ามาสู่เรียลลิตี้รูปแบบใหม่ เอ๊ย! .. การทดสอบความหฤโหดได้เข้ามาอีกครั้ง~!! เมื่อสถาบัน Quartz ได้พานักเรียนจำนวนมาก เข้าไปในเกาะร้างที่เต็มไปด้วยสัตว์เวทย์และพืชอันตรายมากมาย~  โดยจะปล่อยให้นักเรียนทุกคนอยู่คนละฝั่งฟากของเกาะ เพื่อที่จะให้ฟันฝ่าอุปสรรค ออกมาใจกลางเกาะให้ได้ ...

โดยจะมีให้ลงทะเบียนคือ

 : แบบเดี่ยว

 : แบบคู่

ผู้ชนะในแบบเดี่ยว และ 2 คนที่ชนะในแบบคู่ จะได้รับรางวัล !!

-ผู้ที่ชนะแบบเดี่ยว [20 คะแนน เงินรางวัล 1,000[s]]

-ผู้ที่ชนะแบบคู่ [20 คะแนน เงินรางวัล 1,000[s]]

-ผู้ที่ได้เข้าร่วมการแข่งขัน [10 คะแนน เงินรางวัล 500[s]]

การแข่งขันนั้นจะแบ่งออกเป็นสองช่วงด้วยกัน เนื่องจากเกาะแบ่งออกเป็น 2 โซน  เพราะฉะนั้นจะต้องมีนักเรียนที่ฝ่าฟันอุปสรรคไปได้ไม่ทุกคน 
ย้ำ! ว่าผู้ที่ลงทะเบียนแบบเดี่ยว จะได้ผ่านเข้ารอบ 5 คน และแบบคู่จะได้ผ่านเข้ารอบ 2 คู่

ทางโรงเรียนจะเปิดให้ลงทะเบียนสำหรับแบบเดี่ยวและแบบคู่ แบบเดี่ยวนั้นรับสมัคร 8 คน และแบบคู่นั้น จะรับสมัคร 5 คู่เท่านั้น จะเริ่มเปิดการลงทะเบียนตั้งแต่วันนี้จนถึงวันพรุ่งนี้เวลา 21.30 น. และในวันจันทร์ทุกคนที่เข้าแข่งขันจะต้องไปที่หลังทะเลสาบแห่งการลืมเลือน เพื่อผจญภัยสู่เกาะอันตรายโซนที่ 1!!!

“น่าสนใจจัง...” เด็กสาวคนหนึ่งยืนอ่านภารกิจที่ติดประกาศพลางใช้ความคิด ...อืมม ลงแข่งก็ได้เงิน ชนะก็ได้เงิน...แถมยังเป็นภารกิจแปลกๆอีก...มีทั้งเดี่ยวและคู่... เอ๊ะ! เดี่ยวงั้นหรอ??   คิดแล้วสอดสายตาหาเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย...ละมั้ง?

“เอ๋? คนมุงดูอะไรอยู่เนี่ย” เด็กสาวอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาภายในสถานที่ โดยหารู้ชะตาไม่...

“โรส!!”

“อ๊ะ ดีค่ะโดโร่ เค้ามุงดูอะไรกันหรอคะ?” เหยื่อฉัน...

“อ๋อ...ภารกิจหน่ะ ผอ.พึ่งติดประกาศ นี่ๆสนใจไหม ประมาณว่าเขาจะเอาเราไปปล่อยเกาะอ๊ะ ><”

“ปล่อยเกาะ...?”

“อื้อๆ แล้วก็นะ มีทั้งแบบเดี่ยวและคู่ โดโร่กำลังหาคู่อยู่พอดีเลย ลงแข่งกานเถอะนะนะ ภารกิจติดเกาะแบบเนี้ย ไม่ได้มีบ่อยๆน๊า *0*” โดโรธีร์พูดกับเพื่อนสาว ซึ่งกำลังลังเล ...ติดเกาะหรอ มันต้องไม่ดีแน่ แต่...ได้เงิน $ $...ติดคนเดียวคงเหงาแย่เลย มีคู่คงดีเหมือนกัน^^...

“โอเคค่ะ”

“ว้าวว... ไชโย! เราไปลงทะเบียนกันเถอะ!!” ว่าแล้วทั้งสองสาวก็พากันไปลงทะเบียน เอ๊ะ! ไม่สิสาวเดียวต่างหาก เพราะอีกคน...ถูกลาก...

                และนั่นคือเหตุการณ์เมื่อหลายวันก่อน...แต่ดูท่าทางตอนนี้พวกเธอคงจะคิดผิดซะแล้วละ...

“เอายังไงดีคะโดโร่ เล่นกันซะอย่างนี้ เวทก็ใช้ไม่ได้ มอนเตอร์ก็ไม่รู้จะโผล่มาเมื่อไหร่ เราคงคิดผิดซะแล้วละค่ะ...”

“เห็นด้วยเลยละ... เฮ้อ~ไม่น่าเลย ติดเกาะก็ติดจริงนั่นแหละ แต่เล่นไม่ให้ใช้เวทย์อย่างเนี้ย โหดร้าย แต่...เอาเถอะ ถึงยังไงก็กลับไม่ทันอยู่ดี เพื่อเงินนะโรส ท่องไว้สิ + + โดโร่ว่าเราไปเลือกอุปกรณ์และเอาข้อมูลมอนเตอร์กันดีกว่า ^^”

          โจทย์ :: จงหยิบอาวุธตรงนี้ไป คนละ 2 ชิ้น เท่านั้น! อาวุธอย่างอื่นทุกอย่างของเจ้าจะถูกปิดผนึก!! และใช้สมอง บวกฝีมือ หนีรอดจากดงมอนสเตอร์ให้ได้ !!

1)       ไม้จิ้มฟัน

2)       ต้นกระบองเพชร

3)       ดาบเหล็กกล้า

4)       โซ่

5)       แว่นขยาย

6)       ขันน้ำวิเศษ ภายในจะมีน้ำอยู่ตลอดเวลา

7)       โมเดลกันพลาถือดาบกางปีก สามารถบังคับให้บินได้ 30 วินาที

แอบโรคจิตเล็กๆ - -

ข้อมูล มอนสเตอร์

พฤกษ์แห่งความหลง

ธาตุ : ไม้

ความสามารถ: กิ่งไม้ที่ยืดหดได้

ลิงยักษ์

ธาตุ : ดิน

ความสามารถ : บ้าคลั่ง พลังโจมตีเพิ่ม 30%

หมูแมมมอธ

ธาตุ : ดิน

ความสามารถ : ล่องหน

 “เอว่าแต่...คนละ 2 อย่างหรือคู่ละ 2 อย่างเนี่ย”

“อืมน่าจะคนละอย่างนะ ดูตามโจทย์สิ จงหยิบอาวุธตรงนี้ไป คนละ 2 ชิ้น เท่านั้น!”

“งั้นโรสเอา โซ่และขันน้ำ โดโร่จะเอาอะไรละคะ?”

“อย่างโดโร่ ต้องนี่เลย...” ว่าพลางหยิบต้นกระบองเพชรและดาบเหล็กกล้าขึ้นมา

“ไปกันเถอะ ^^!”

...ภารกิจติดเกาะ(?)เริ่มขึ้นแล้ว...

                สองสาวเดินมาตามทางป่าของเกาะปริศนาเพื่อหาทางออก แต่...เดินมาตั้งนานยังไม่ทันเห็นอะไรเลย

“อ๊ะ ดอกกุหลาบนี่ แปปนะคะ” โรเลสตร้าพูดพลางวิ่งไปเด็ดกุหลาบสีแดงสดข้างทาง...เอาน่า ถึงจะรู้ว่าใช้เวทย์ไม่ได้ก็เถอะนะ เผื่อเอาไว้คงไม่มีปัญหาอะไร...

ครืดด ครืดด ครืดด 

                เสียงดอกเหมือนอะไรโดนลากดังมาตามทางยิ่งเดินเท่าไหร่ ยิ่งได้ยินชัดขึ้นเท่านั้น...

“โรส เตรียมอาวุธให้พร้อมนะ” โดโรธีร์พูดเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง

ครืดดด วี้ดดดดดดดดด

เมื่อเดินมาได้ซักพักก็เจอที่มาของเสียง... ทั้งคู่พบกับมอนเตอร์ที่จะต้องเจอเป็นตัวแรกพฤกษ์แห่งความหลง... มันกำลังหวีดร้องพร้อมฟาดกิ่งอย่างไม่รู้ทิศทางเหลือบไปอีกทาง กระต่ายน้อยสีขาวขนปุย วิ่งอย่างสุดแรงเกิด ทั้งสองเข้าใจดีว่า...มันกำลังคลั่ง เพราะเหยื่อหลุดไป! แล้วใครจะรับกรรมละ...ในเมื่อพวกเธอยืนอยู่ตรงหน้ามันและที่สำคัญ...มันเห็นแล้วT^T!

“ซวยละสิ...จังหวะดีจริงๆ” โดโรธีร์บ่นพลางกำดาบเหล็กกล้าในมือแน่น ทางโรเลสตร้าก็นำโซ่ขึ้นมาเตรียมรับมือเช่นกัน

“โรส...พร้อมนะ...จับมันให้อยู่ โดโร่จะล่อมันเอง จากนั้น...ค่อยฆ่า”

“โอเคค่ะ!”

ฟิ้วววว หวืด

พฤกษ์แห่งความหลงสะบัดกิ่งมาทางสองสาวทันทีโดยไม่รีรอ พอดีกับสองสาวที่หลบทันและกระจายไม่คนละทาง โดโรธีร์ทำหน้าที่ของเธอนั่นคือ...ล่อมันไม่ให้สนใจเพื่อนสาวที่กำลังอยู่บนต้นไม้ใหญ่รอจังหวะเหมาะๆ...

“นี่เจ้า...แน่จริงก็จับข้าให้ได้สิแบร่ >u<” ได้ผล...ต้นไม้เหวี่ยงกิ่งมาทางโดโรธีร์ทันที เด็กสาวพยายามวิ่งหนีและหาช่องทางเหมาะๆ...

เอาละ...3...2...1... “รุกก!!”

สองสาวพูดพร้อมกัน โรสกระโดลงจากต้นไม้เหวี่ยงโซ่ไปรัดตัวเจ้าพฤกษ์แห่งความหลง ที่หลงจริงๆ...หลงติดกับ โดโร่เขยิบห่างให้พ้นรัศมีโซ่... ภายในเสี้ยววินาทีโรสก็สามารถทำให้ต้นไม้อันตรายหยุดนิ่งกับที่ได้ โดโร่เดินเข้าไปจับปลายโซ่พร้อมพึมพำเบาๆกับสายลม... ลาก่อนไอ้ต้นไม้บ้า!...

บึ้มม... วี้ดดดด

เธอดึงโซ่อย่างแรงจนมันรัดต้นไม้แน่นและสุดท้ายก็แน่นเกินไป... ต้นไม้ระเบิดออกพร้อมกับเสียงกรีดร้องสุดท้าย...

“แฮก แฮก เหนื่อยเป็นบ้าเลย” โดโร่พูดเพราะใช่ว่าไอ้การออกแรงดึงโซ่เนี่ยมันใช้แรงน้อยซะที่ไหน...

“อ่า... เหนื่อยยังไงก็คงต้องมีแรงเผ่นก่อนละนะคะ พอดีว่า...” โรสพูดพลางชี้ไปด้านหนึ่งของป่าซึ่งเมื่อก่อนเป็นที่อยู่ของต้นไม้ทึบแต่การระเบิดทำให้มันเปิดกว้างทำให้เห็น เจ้าลิงยักษ์สีชมพูแปร๋นจับจ้องมาทางนี้อยู่

“ให้ตายสิ! ที่บอกให้หนีเนี่ยคงไม่ใช่เพราะสู้ไม่ได้ แต่คงไม่มีแรงแล้วใช่ไหม!”

“ค่ะ ^^”                       

“แต่ถ้าหนีแล้วสุดท้ายต้องสู้ละ...ถึงตอนนั้นเราคงหมดแรงทั้งคู่แน่ๆเลย”

“อืมม นั่นสินะคะ” ระหว่างที่ทั้งสองกำลังใช้ความคิด เจ้าลิงสีชมพูก็เดินเข้ามาเรื่อยๆ จนเวลาคิดน้อยลงทุกที ทุกที...

“งั้นเอาอย่างนี้ดีกว่าค่ะ โดโร่ไปพักก่อน เดี๋ยวโรสจะจัดการเอง ^^”

“มันจะดีหรอ...โรสไม่ถนัดใช้กำลังนี่”

“โรสไม่แน่ใจว่าวิธีนี้จะได้ผลไหม... แต่... มันไม่ได้ใช้เวทย์นี่นา เอาเป็นว่าโดโร่อยู่ห่างจากโรสไกลๆเลยนะคะ ^^~”

“โรสจะทำอะไร อย่าบอกนะว่า...”

“ปิ้งป่อง แต่ไม่แน่ใจเท่าไหร่นะคะ แต่ว่ามันไม่ได้ใช้เวทย์นี่ ยังไงก็คงต้องลองละนะ 5 4 3 2 1”

โดโรธีร์ รีบถอยห่างออกจากเพื่อนสาว เพราะหากมันได้ผลจริง หูเธอคงแตกเป็นแน่แท้...

เมื่อเพื่อนถอย พอดีกับที่ลิงสีติงต๊อง จะถึงตัวเธอพอดี โรสจึงตั้งสติและร้องเพลง...เพลงที่ใครฟังต้องแก้วหูแตกหรืออาจถึงตาย! ไม่แน่ใจหรอกนะว่ามันจะได้ผลไหม แต่ก็พอไปได้ละนะ ในเมื่อเจ้าลิงหยุดชะงักการเคลื่อนไหว เพราะเสียงเพลงที่ดังออกมาแบบไม่ทันตั้งตัว ทันใดนั้นผลก็เริ่มปรากฏ มันเริ่มทำท่าครวญคราง และร้องอย่างน่ากลัว ได้ผลแฮะ... แต่ในระดับหนึ่งเท่านั้นใช่หน่ะสิเพราะอีกส่วนมันต้องใช้เวทย์ช่วยนี่นา... เมื่อลิงแบ๊ว(หลายชื่อ)เริ่มอ่อนแรง เพราะเสียงเพลงแต่แก้วหูไม่แตก โรสเห็นท่าไม่ดี ...หากปล่อยไว้นานมันฟื้นกำลังได้แย่แน่เรา... เธอละการร้องเพลง คว้าโซ่มาเตรียมจะรัดตัวลิงยักษ์...

“เดี๋ยวโรส!” โดโร่นั่นเองที่เข้ามาขวาง

“โดโร่ขอจัดการนะ + +” ว่าแล้วนำกระบองเพชรมีหนาม หนึ่งในอาวุธของผอ. ขึ้นมาถือ แล้วฟาดลงไปที่ลิงแบ๊วเต็มแรง

โฮกกกกกกกกกก

เสียงครวญครางลั่นเกาะ โดโร่ไม่รอช้า มืออีกข้างถือดาบเตรียมไว้แล้วฟันลงไปที่ลิงแบ๊วทันที

ฉัวะ   อโหสิเถอะนะ...

“เฮ้อ เหนื่อยจริงๆ ดีนะที่เขาผนึกเวทย์ ไม่งั้น โอ้ยย หูฉันจะแย่!”

“แหม อย่างน้อยก็จัดการมอนเตอร์ไปได้แล้วนะคะ แหะๆ ^^”

“นั่นสินะ เฮ้ออ ตอนนี้เราคงต้องหาของกินกันก่อนละ หิวจะแย่แล้วเนี่ย อ๊ะ นั่นมันต้นแอปเปิ้ล~” โดโรธีร์ไม่รอช้า ขว้างมีดไปตัดบรรดาลูกแปเปิ้ลสีแดงสดทันที

“ง่ำ... อร่อยจัง โรส ขอน้ำหน่อยสิ” ตอนนี้สองสาวกำลังพักกลางทาง เพื่อกินแอปเปิ้ล ...ดีนะเนี่ยที่หยิบขันน้ำมา ใช้ประโยชน์ได้เยอะเลย... ว่าพลางยื่นขันวิเศษไปให้

“เดี๋ยวเราจะเดินไปไหนต่อดีละคะ?” โรเลสตร้าถามขึ้น หลังจากกินอิ่มกันแล้ว

“เดินไปเรื่อยๆ คงเจอทางออกละมั้ง?”

“อ่า...เป็นอย่างนั้นก็ดีสิคะ...”

ฟืดด อู๊ดด

“อ๊ะ...เสียงแบบนี้มัน...”

“ให้ตาย วันเดียวนะวันเดียว วันเดียวเราจะเจอมอนเตอร์ครบเลยให้ได้ใช่ไหม !?”

“คงอย่างนั้นละนะคะ ^^”

“เฮอะ ให้มันได้อย่างนี้สิน่า เตรียมตัวกันเถอะโรส ร้องอู้ดอย่างนี้คงไม่พ้นหมูแมมมอธแน่”

“อย่างนั้นเราคงซวยแล้วละค่ะ... ตามข้อมูล มันล่องหนได้!”

“งั้นเตรียมตัวละนะ ขอขันน้ำหน่อยสิโรส”

“เห?” ทำหน้าสงสัยแต่ก็ส่งไปให้

“เอาละไปหลบตรงต้นไม้กันเถอะ”

เมื่อสองสาวกระโดขึ้นต้นไม้ เตรียมโจมตีศัตรู เจ้าหมูน้อยเดินเข้ามาในบริเวณ เนื่องจากมันได้กลิ่นเหยื่อ โดยไม่ลืมล่องหนตัวเอง และเดินเข้ามาอย่างเงียบเชียบ

สองสาวที่หลบอยู่บนต้นไม้ หนึ่งคนทำหน้าตาสงสัยระคนกังวลที่สงสัยเพราะว่าเพื่อนเธอจะเอาขันน้ำไปทำอะไร ที่กังเวะเพราะไม่ไม่ถนัดหากต้องอยู่บนนี้นานๆ ดีไม่ดี อาจตกลงไปเมื่อไรห่ก็เป็นได้... อีกคนยิ้มอย่างมีแผน...

“หึหึ หมูบ้า เสร็จฉันแน่!” โดโร่พึมพำเบาๆ พร้อมผสมทรายที่หยิบมาได้มากพอควรก่อนขึ้นต้นไม้ มาผสมกับน้ำในขัน... 3...2...1... ลงมือ!

ซ่า  ฟืด ฟืด

เสียงสาดน้ำผสมทราย กลายเป็นน้ำโคลนสาดลงไปทั่วบริเวณด้านด่าง เผยให้เห็นรูปร่างหมูแมมมอธออกมาชัดตา หมูน้อยที่ล่องหนอยู่ยังไม่รู้ตัว... โรสที่ซ่อนอยู่เบิกตากว้าง...คิดได้ไง แต่...ไม่ใช่เวลามาสงสัย เธอตวัดโซ่ในมือ พร้อมกระโดดลงจากต้นไม้อย่ารู้หน้าที่ อีกไม่นาน...มันต้องรู้ตัวแน่ โดดลงไปยืนหน้าเจ้าหมูน้อย แล้วตวัดโซ่ไปรัดตัวมันอย่างทันท่วงที โดโร่ที่ยิ้มกับผลงานตัวเองก็กระโดดลงมาพร้อมดาบในมือ

ฉัวะ

หมูน้อยนิ่งอยู่กับที่ พร้อมที่พลังล่องหนของมันเลือนหายไป และ...ล้มลงกับพื้นไปในที่สุด...

“เฮ้อ...เสร็จไปอีกตัวแล้วสินะ รีบเดินทางเถอะโรสเดี๋ยวจะค่ำซะก่อน”

“ค่ะ...”

...ต่อจากนี้ไป จะเจออะไรบ้างนะ... แล้วเส้นทางข้างหน้า จะเป็นทางออกจากเกาะไหมเนี่ย T^T!