>>ห้องเก็บของ<<[ไม่จำเป็นห้ามเข้า!]

ลำดับตอนที่ #12 : :: ส่งงาน - ภารกิจทดสอบจิตใจ ::

แบบฟอร์มการส่งภารกิจ III

ชื่อ/นามสกุล : โรเลสตร้า มารอน เดอ อองเซียแซน
ตำแหน่ง : Hk.
วันที่ : 11 / 8 / 09
ภารกิจที่ส่ง : ทดสอบจิตใจ
รูปเด็กสาว/มิตรของเจ้า :

บรรยายการทำภารกิจ (บรรยายมากจะดี): 

ภารกิจทดสอบจิตใจ... 

สิ่งที่ทดสอบที่ว่า........คือ  ทดสอบจิตใจ  สิ่งที่พวกเจ้าต้องไปทำคือ....
ไปฆ่า!!!เด็กสาวคนนึง.......ผู้ซึ่งมีจิตใจอันบริสุทธิ์..ที่แสนจะน่าสงสาร
และฆ่า!!!!มิตรของเจ้าเอง.............

หึหึ....บททดสอบนี้  ข้าต้องการให้เจ้าเลือก  ว่าเจ้าจะเลือกที่จะฆ่าใคร???
แล้วถ้าฆ่า...เจ้าจะฆ่าด้วยวิธีใด

................................................

อืมม... เด็กหญิง มิตร เด็กหญิง มิตร เด็กหญิง มิตร เด็กหญิง... ข้านักเด็ดกลีบดอกกุหลาบสีแดงสดมาตั้งแต่เช้า ตอนนี้จำนวนดอกกุหลาบที่ใช้ไปก็ประมาณ... 50 ดอก...

ตั้งแต่เกิดมาข้ายังไม่ลำบากใจเท่าการทำภารกิจทดสอบจิตใจอันแสนโหดร้ายนี่เลย... เลือกฆ่างั้นหรอ... ระหว่างเด็กสาวตัวเล็กๆ ตาดำๆ น่ารักๆ ที่ยังมีโอกาสมองดูโลกภายนอกอีกนาน และอีกอย่างเธอก็ไม่ได้ไปกระทำความผิดอะไร กับ มิตร ที่ร่วมทุกข์สุข เป็นเพื่อนที่คอยให้คำปรึกษา ให้ได้อย่านี้สิคะ ลำบากใจจริงๆ- -!

เอาละ มาตัดสินกันที่ดอกสุดท้ายนี่แหละ (ดอกที่ 52) เด็กหญิง มิตร เด็กหญิง มิตร เด็กหญิง มิตร และเด็กหญิง...

..............................................

ให้ตายเถอะ ตกลงข้าต้องฆ่าจริงๆใช่ไหม ม่ายจริง ข้าฆ่าผู้บริสุทธิ์ไม่ลง T^T! ให้ข้าไปฆ่าพวกที่มันก่อเหตุร้ายแทนจะดีกว่าไหม!? เอาเถอะ เลือกไม่ได้นี่...

"ฮึก ฮึก ฮือๆๆ" ข้าได้ยินเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นมาจากที่หนึ่งข้าเดินแอบดูเงียบๆ เห็นเด็กน้อยอายุไม่เท่าไหร่นั่งร้องไห้อยู่คนเดียว...

"พ่อจ๋า แม่จ๋า อย่าจากหนูไป ฮึก ฮึก" เด็กน้อยร้องไห้จะเป็นจะตาย ให้ตายข้ากำลังลำบากใจอยู่นะ ร้องแบบนี้เดี๋ยวจับส่งไปอยู่กับพวกท่านซะเลย - -!

ข้าคงต้องทำจริงๆ ขอโทษด้วยเด็กน้อย... 

สุดท้ายข้าก็ทำมัน... ข้ากำลังนั่งดีดฮาร์ปทองในทำนองที่เศร้าสร้อยดั่งการปลอบประโลมเด็กสาวให้หยุดร้องไห้ และ...ส่งเธอไปยังที่ที่เธอไม่ควรจะไป... เด็กน้อยเริ่มหยุดร้องไห้ และหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า หัวใจที่อ่อนแรงค่อยๆเต้นลงช้าๆ ช้าๆ และช้าๆ... เสียงฮาร์ปยังบรรเลงไปอย่างต่อเนื่อง ข้าต้องใจแข็งเข้าไว้สิ... แต่ทำมือที่ดีดมันถึงสั่นละ... 

ท้ายที่สุดเด็กน้อยที่นั่งกอดเข่าร้องไห้เมื่อกี้ก็ล้มตัวคอพับคออ่อนในสภาพหลับใหล หัวใจที่อ่อนแรงถึงขีดสุดกำลังจะหยุดเต้น...

ตึง!

ข้าหยุดมือจากฮาร์ปในที่สุด ข้าทนไม่ไหว ข้าไม่ชอบการสังหารคนบริสุทธิ์ที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่เพื่อความเห็นแก่ตัวอย่าทำภารกิจให้ลุล่าวงหรอกใช่ไหม!? ข้าต้องไม่ใช่คนแบบนั้นสิ - -!

ฮาร์ปทองหายไป ข้ารีบวิ่งจากที่ที่เด็กน้อยมองไม่เห็นไปหาเด็กคนนั้น...ที่ล้มตัวลงนอนกับพื้น หลับตาพริ้มอย่ามีความสุข...

"ตื่นค่ะ ตื่น ตื่น ตื่น" ข้าพยายามเขย่าตัวเด็กน้อยจากการนิทรา หัวใจที่เต้นอ่อนแรงจนไม่รู้ว่าจะสามารถกับมาเป็นดั่งเดิมได้ไหม...

"พ...พี่สาว" เด็กน้อยลืมตาอย่าเหนื่อยล้า ขอบตาดำเป็นแพนด้า
"อย่าหลับนะ"
"เมื่อกี้...พี่เล่นเพลงนั่นใช่ไหมคะ?" 
"ใช่จ๊ะ พี่เอง" พี่เอง ToT
"เพราะจังเลยค่ะ หนู...รู้สึกสบายใจ...ขึ้นเยอะ" เด็กน้อยพูดด้วยเสียงอ่อนระโหยโรยแรง
"อย่าหลับนะ"
"ทำไม...หนูรู้สึก...เหนื่อยจังเลยคะ...อยากหลับจังเลย...หลับไปตลอดกาล..." ไม่ได้นะ! เธอยังต้องอยู่เรียนรู้อะไรมากมายบนโลกใบนี้อีกเยอะแยะนะ อย่าท้อสิ ผิดเอ๊งงง

"อย่าคิดอย่างนั้นสิ ชีวิตหนึ่งคนเราต้องอยู่เพื่อเรียนรู้สิ่งมหัศจรรย์อีกเยอะนะ..."
"อ่า...หนูไม่มีพ่อแม่...ญาติก็ไม่มี...อยู่ตัวคนเดียว...มาตลอด...หนูอยากไปอยู่กับท่าน...กับพ่อแม่...จังเลยค่ะพี่..."
"งั้นอยู่กับพี่สิ" ข้ารีบพูดเพื่อจะได้มีกำลังใจ เด็กน้อยส่งยิ้มอ่อนๆให้ข้า
"ขอบคุณนะคะ...แต่ข้า...คงอยู่ได้แค่นี้...ข้ารู้สึกว่าหายใจ...ไม่ค่อย...จะ...ออก...พี่...สาว" เสียงน้อยพูดเรียกข้าเปลือกตาที่ลืมอย่าอ่อนแรงเมื่อกี้ปิดสนิทอีกครั้ง พร้อมเสียงหัวใจที่หยุดเต้นไปตลอดกาล... นี่ข้า...ทำอะไรลงไป...หากข้าหยุดมือเร็วหว่านี้ มันคงไม่เป็นอย่างนี้หรอก!

"พี่สาวจ๋า ขอบคุณนะคะ สำหรับบทเพลงอันแสนไพเราะ ต่อจากนี้ไปหนูคงมีความกับพ่อแม่ บนนั้น" เด็กน้อยที่แสนบริสุทธิ์มาปรากฎต่อหน้าข้าในร่างของ...วิญญาณ ข้าเป็นยมทูตจึงสามารถมองเห็น เธอคงไม่รู้สินะ ว่าใครทำให้เธอเป็นแบบนี้ แต่ถ้าเธอชอบที่จะเป็นแบบนี้...

"พี่ขอให้มีความสุข" เด็กน้อยยิ้มสดใสให้ข้าเป็นครั้งสุดท้าย พร้อมร่างค่อยๆหายไป ข้าร้องเพลงกล่อมวิญญาณเธอจะได้ไปสู่สุขติ... สู่ที่ที่มีแต่ความสุข มีครอบครัวของเธอรออยู่...

ข้าแหงนหน้ามองฟ้า

ภารกิจจบแล้วสินะ...