>>ห้องเก็บของ<<[ไม่จำเป็นห้ามเข้า!]

ลำดับตอนที่ #9 : :: ส่งงาน - องค์กรลับ ::

แบบฟอร์มการส่งภารกิจ III

ชื่อ/นามสกุล : โรเลสตร้า มารอน เดอ อองเซียแซน
ตำแหน่ง : Hk.
วันที่ : 7 / 8 / 09
ภารกิจที่ส่ง : องค์กรลับ
รูปของผลงาน(รูปองค์กร) :

บรรยายการทำภารกิจ (บรรยายมากจะดี): 

 หืม...ภารกิจที่ 2 มาแล้ว = =  ขอพักระยะยาวไม่ได้หรือไร? คราวที่แล้วข้าเพิ่งไปขุดดินหาหินนะ(?) เอาเถอะ เพื่อเงิน *--*

...คิดได้ดังนั้นข้าจึงเรียกไอซีเนีย พร้อมเดินไปยังคอกสัตว์

“คาเดลจัง ข้ามีภารกิจต้องทำไปกันไหม ^^?” เอ...ว่าแต่ ต้องขออนุญาตก่อนเอาสัตว์ออกมาไหม? ช่างมันเถอะ เดี๋ยวข้าจะพามาส่งนะคะ ^^”

(ไปคร้าบบ) ดังนั้นข้าจึงออกปฏิบัติการถล่มองค์กรลับ...

ณ องค์กรลับ

อืม..ท่านแน่ใจนะคะ ว่าให้ข้ามาถล่มองค์กรลับ มิใช่ถล่มพระราชวังอันเป็นที่สิงสถิตของเหล่าราชวงศ์? ทำไมมันถึงใหญ่ได้ใจ และอลังการล้านแปดเช่นนี้ละ? ข้าคิดพลางประเมิณสถาณการณ์ตรงหน้า อืม...ลูกน้อง 2 คนถือปืนสีดำยาวๆ(จำชื่อปืนไม่ได้) ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตู ข้างในเขตพระราชฐานคงมีอีกหลายคนแน่ๆ ทำอะไรอย่าให้เกิดเสียง เพราะในภารกิจเขาเตือนมา = =” ว่า

องค์กรของมันก้อเต็มไปด้วยเทคโนโลยีที่ก้าวล้ำ  มีระบบคุ้มกัน สัญญาณตรวจจับที่สุดยอด!!! ยกตัวอย่าง มีกำแพงเหล็กไฟฟ้าช็อตล้อมรอบ มีกล้องตรวจจับประวัติ  มีแสงเลเซอร์ มีรหัสผ่านคอยตรวจ  และที่สำคัญ  มันมีลูกน้องที่เป็นหุ่นยนต์และมนุษย์คอยคุ้มกันมันอีกเพียบ!!!!!!!!

หากเสียงดังระบบเตือนภัยดังแหงมๆ

“ไอซี่~ พอจะแช่แข็งพวกนั้นแบบไม่ถูกจับสังเกตได้ไหม?”

“ค่ะ” ไอซีเนียรับคำพร้อมออกมายืนจากที่ซ่อน หันหน้าไปทางคนถึกสองคน ยืดมือไปข้างหน้า พร้อมเริ่มทำการ แช่คน... สองคนนั้นค่อยๆขยับตัวไม่ได้ จนขยับไม่ได้ในที่สุด พร้อมกับมีก้อนน้ำแข็งสีใสคลุมร่างเอาไว้ แหม...สวยงามน่าเอาไปไว้ในพิพิธภัณฑ์นะเนี่ย

“เอาละ ต่อไป... เราต้องจัดการทำลายระบบคุ้มกันทั้งหลายที่ติดตามองค์กร”

“แล้วจะทำยังไงละคะ ใช่ว่ามันมีจุดสองจุดซะที่ไหน”  นั่นสินะ ข้าคงคิดง่ายเกินไป - -“

(บุกเลยไหมคร้าบบ) ข้าไม่ใช่ประเภทชอบลุยซักหน่อยนะ - -!

“กำแพงมีไฟฟ้า = =” ปีนไม่ได้ งั้นบินกันไหม?” ข้าเสนอพลางคิดแผนในใจ...บินเข้าไป...คงจะผ่านกำแพงไฟฟ้าช็อตไม่ต้องกลายเป็นคนปิ้ง แต่ถ้ามีเลเซอร์บนฟ้า อืม...ใส่แว่นตรวจจับเลเซอร์ไปด้วยแล้วกัน ให้คาเดลรอด้านนอกกำแพง บุกเข้าไปกับไอซีเนีย ให้ไอซีเนียคอยแช่แข็งคนหรือคุ้มกัน ส่วนข้า...ทำลายกล้องตามจุดที่จะเข้าไป หาห้องที่เก็บเจ้าปรมณู ติดระเบิด หนีออกมา แล้วให้คาเดลที่รออยู่ก่อนพ่นไฟใส่รังบ้าบอเพื่อเรียกร้องความสนใจและกระตุ้นระเบิดในคราเดียว หลังจากนั้น จะได้สิ้นสุด องค์กรลับ หุหุ แหมสมองข้าล้พเลิศเสียจริงๆ ><”

...คิดได้ดังนั้น ข้าจึงเล่าแผนการให้หนึ่งคนกับอีกหนึ่งตัวฟัง ทั้งสองฟังพลางพยักหน้าหงึกๆ อย่างเข้าใจ

“งั้นเราไปบุกกันเถอะ”

“เอ่อ ท่านโรสคะ ข้าว่า ให้ท่านเล่นฮาร์บกล่อมพวกคนที่ตรวจบริเวณอยู่จะดีกว่าไหมคะเป็นการประหยัดแรง หากข้างในจะมีคนเยอะกว่านั้น อีกอย่าง ระบบป้องกันจะพากันหยุดทำงานชั่วขณะ ที่นี้เราก็เข้าไปในส่วนในได้อย่างสบายกว่านะคะ” ไอซีเนียเสนอ อื้ม...ทำไมข้าไปคิดแต่แรกนะ...

“สวัสดีค่ะ ^^” ข้าเดินมาหยุดอยู่หน้าเจ้าถึกที่เฝ้าประตูรั้วที่โดนแช่แข็งไปเรียบร้อย = =” เอ๊ะ แล้วข้าทักทายวิญญาณเรอะ - - พอเถอะ คิดไร้สาระจบ ข้าก็เรียกมาเรียเนีย ฮารืปทอง เครื่องดนตรีประจำตัว พร้อมบรรเลงแห่งการหลับใหล...

                ...ผ่านไป 15 นาที คาเดลที่ตรวจการข้างบน จึงส่งสัญญาณมาบอกว่าเจ้าพวกที่ตรวจเขตพระราชฐานหลับกันหมดแล้ว ข้าจึงหยุดเล่น พร้อมกับเปิดประตูรั้วบานใหญ่อย่างง่ายดายโดยที่สัญญาณเตือนภัยไม่ดัง... เพราะมันไปเฝ้าพระอินทร์พร้อมเจ้าพวกที่ตรวจตราแล้วยังไงละคะ >o< เราสองคนเดินเข้าไปในวังอย่างง่ายดาย แหม~ เสียงฮาร์ปดังไกลกว่าที่คิดนะเนี่ย แต่คงถึงแค่จุดนี้เท่านั้นแหละ ข้ายังตรวจได้ไม่กี่ห้องเองนะ - -! ให้ตายเถอะ เจ้าหุ่นยนต์ข้างหน้าเดินกันให้ควั่ก อ๊ะ ! มีอยู่ห้องหนึ่งตรงมุมขวามือ... ประตูเหล็กบานใหญ่ ข้างขวามีเครื่องเล็กๆซึ่งคาดว่าเป็นเครื่องตรวจรหัสผ่าน มันดูไม่แตกต่างจากห้องอื่นซักเท่าไหร่ แต่ที่ต่างออกไปเพราะบริเวณนั้นมีทั้งคนและหุ่นยนต์เดินมากกว่าห้องอื่นอย่างผิดปกติ น่าจะเป็นห้องนั้น... ให้ตายสิ ขืนข้าเล่นอาร์ปแม้จะทำให้หลับ แต่ถ้าไอ้พวกด้านบนได้ยินมันต้องแห่ลงมาแน่ พร้อมสัญญาณที่ดัง เพราะด้านบนจะได้ยินเสียงเบาๆ เพลงที่กล่อมจึงไม่เป็นผลหน่ะสิ ถ้าบุก...มันก็แห่อีกนั่นแหละ

“เอาไงคะ ท่าโรส” ไอซีเนียถาม

“บุกเลยไหม ถึงจะไม่ชอบ แต่ต้องลองละนะ หิวจะแย่แล้วเนี่ย~ กำจัดมันให้เงียบและเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ล่อให้ข้าด้วยนะ ข้าจะเป็นคนไปทำลายไอ้เครื่องตรวจรหัสผ่าน และเข้าไปติดตั้งระเบิด รอสัญญาณ พร้อมเผ่นนะ”

“รับทราบค่ะ” เมื่อไอซีเนียรับคำ ข้าจึงล่องหนและสลายตัวเองให้กลมกลืนกับอากาศที่เป็นอีกความสามารถของข้า... ให้ตายเจ้าก็จับข้าไม่ได้หรอก! ยกเว้นถ้ามันมีแว่นตรวจอากาศอีกทีละนะ  ไอซีเนียเดินอย่างเงียบเชียบพร้อมดึงความสนใจโดยการแช่แข็งคนทีละคน พร้อมปาแท่งน้ำแข็ง ยังไงก็อย่าประมาทละนะ... ได้ผล เจ้าพวกนั้นมันแห่งไปทางต้นตอขอแท่งน้ำแข็งกันหมด ข้าได้โอกาสจึงลอยตัวไปยังหน้าห้องนั้น รหัสผ่านหรอ ข้าจำไม่ได้(ไม่รู้) ไม่ต้องการใส่ ! ข้าคืนร่างพร้อมกับใช้ลูกไฟลูกเล็กๆ ซัดเข้าไปที่เจ้าเครื่องนั้น เอ๊ะ ซัด? มันก็ต้องมีเสียงนะสิ !!

ตูมมม!

เสียงเกิดขึ้นพร้อมคนทั้งหมดหันมาทางนี้เป็นทางเดียว ซวยสิเรา = =” ไอซีเนียใช้โอกาสซัดน้ำแข็งฆ่าตายเรียบ แต่ไม่ทันซะแล้ว... แม้คนบริเวณนี้จะไม่เหลือซาก แต่พวกจากชั้นอื่นบริเวณอื่นกำลังแห่มาแล้ว... ไม่มีเวลาแล้ว ไอซีเนียพยายามสกัดเจ้าพวกนั้น ดังนั้นข้าต้องรีบ ! ข้ารีบเข้าไปยังห้องนั้นทันใด อ่า... จรวดสีขาวพร้อมแท่งบรรจุเชื้อโรค ห้องนี้จริงๆด้วย ข้านำระเบิดพร้อมทำให้มันล่องหน ติดที่บริเวณมุมกำแพงที่คิดว่าจะไม่มีใครไปจับมันแถวนั้น แล้วรีบวิ่งออกมานอกห้อง โชคดีที่พวกมาใหม่ไม่รู้ว่ามีคนเข้าไปในห้องเพราะมันมาไม่ทันเห็นจึงตะลุมบอลกับไอซีเนีย ที่ซัดน้ำแข็งและแช่แข็งคนอย่างสนุกสนาน ข้าส่งสัญญาณเผ่นให้ไอซีเนีย พร้อมช่วยให้เธอปลีกตัวออกมาได้ เราสองคนวิ่งมาถึงบริเวณลานสวนที่มีคนสลบ พร้อมให้คาเดลเริ่มพ่นไฟ

พรึ่บบ~ ดวงไฟขนาดเล็ก เริ่มใหญ่และกินอนาเขตกว้างกว่าเดิมเรื่อยๆ ข้ากับไอซีเนียโบกมีบ๊ายบายพร้อมโปรยยิ้มให้พวกลูกน้อง พร้อมเริ่มลอยตัว และบินออกนอกเขตองค์กรลับทันใด

3...

2...

1...

ตูมมมม!

เสียงระเบิดดังขึ้นพร้อมกับภาพองค์กรลับที่เคยสวยงามทลายลงมาทันใด แน่นอนกะทันหันแบบนั้น... พวกข้างในนั้น ไม่เหลือ...

--THE END--