คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2
โรงแรม Aurora งานประกาศผลรางวัล Korean Music Award ครั้งที่ 20
บรรยากาศภายในห้องแต่งตัวของเหล่าดาราศิลปินเซเลปมากหน้าหลายตารวมถึง
อี ทงเฮ นักร้องหน้าใหม่ขวัญใจสาว ๆ ในขณะนี้ แต่ในคืนนี้เค้าไม่ได้มาเพื่อร้องเพลงแต่มาเพื่อรับหน้าที่เป็น
MC ในงานร่วมกับนายแบบสุดฮอตขวัญใจสาว ๆ เช่นกันอย่าง โจว
คยูฮยอน
“ น้องทงเฮ นี่ทำผมทรงไหนก็หล่อทั้งนั้นเลยนะคะ ”
เสียงนูน่าช่างทำผมเอ่ยขึ้นมาพลางยิ้มให้เด็กหนุ่มตรงหน้ากระจก ทรงผมที่ถูกเซ็ตให้ตั้งขึ้น
ช่วยขับให้ให้ใบหน้าของทงเฮนั้นดูมีมิติมากขึ้น
“ แหะ ๆ ขอบคุณนะครับนูน่า เดี๋ยวทำผมเสร็จแล้ว
ก็ไม่มีไรแล้วใช่มั้ยครับ ผมจะได้ไปซ้อมสคริปท์ ”
“ จ้า เดี๋ยวพี่ฉีดสเปรย์อีกนิดเดียวก็เสร็จแล้ว
ว่าแต่นี่คยูฮยอนยังไม่มาอีกเหรอ ”
“ เหอะ มาสายแบบนี้เสียเวลาคนอื่นจริง ๆ เลยนะครับ ”
“ แหมม น้องทงเฮนี่ท่าทางจะไม่ชอบคยูฮยอนนะเนี่ย ”
“ เรียกว่า เกลียด ง่ายกว่าครับ ”
“ ขนาดนั้นเลย นี่เพิ่งเคยร่วมงานกันครั้งแรกนี่นา ทำไมถึงเกลียดกันละ
พี่ว่าคยูฮยอนเค้าก็ดูหล่อ นิสัยดีอยู่นะ ”
“ ผมรู้จักเค้ามาก่อนหน้านี้แล้วแหละครับ
มีเรื่องกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย ”
“ อ่อ แบบนี้ก็แย่เลยสินะ ต้องมาร่วมงานกับคนที่เกลียด
”
หนึ่งหนุ่มกับหนึ่งสาวยืนเม้าส์มอยกันโดยไม่ได้สังเกตเลยว่าคยูฮยอนเดินเข้ามาในห้องเพื่อเตรียมมาซ้อมสคริปท์อยู่นานแล้ว
คยูฮยอนแต่งหน้าทำผมเตรียมความพร้อมมาตั้งแต่ออกจากคอนโดแล้ว
เหลือเพียงแต่รอมาซ้อมสคริปท์ต่าง ๆ เพื่อรอขึ้นเป็น MC เท่านั้น
“ ไงครับ นินทาผมสนุกกันน่าดูเลยนะ ”
“ อุ๊ยย ตายจริง คุณคยูฮยอนมาเมื่อไรคะเนี่ย ”
“ ก็นานพอที่จะรู้ว่าคนบางคนพูดถึงผมอยู่แหละครับ ”
คยูฮยอนเอ่ยขึ้นพลางจ้องมองทงเฮไม่วางตา
คนตัวเล็กสะดุ้งทันทีที่โดยพูดจาแดกดันแถมยังมีออบชั่นเสริมเป็นสายตาคม ๆ นั่นอีก ทงเฮกลัวนะ
แต่สมองสั่งการให้อีทงเฮต้องเชิด ต้องวางตัวทำเป็นไม่กลัวต่อไป
“ มาถึงก็ปากหมาเลยนะครับคุณคยูฮยอน ”
“ ปากหมา ๆ แบบฉันมันก็เหมาะกับแม่สาวปากเปราะแบบนายไงอีทงเฮ ”
เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ !
นูน่าแฮร์สไตล์ลิสเริ่มเห็นถึงรังสีการต่อสู้ทางสายตาของสองหนุ่มที่มีวาจาที่เชือดเฉือนไม่ต่างกัน
ดูจากลักษณะแล้วคยูฮยอนก็คงแค่ชอบกวนประสาทให้ทงเฮโมโหเล่น
บวกกับทงเฮที่ดูจะไม่ค่อยชอบนักกับการโดยกวนประสาทชนิดที่ว่าแทบจะตลอดเวลา
“ นูน่าครับ ผมขอซ้อมสคริปท์กับทงเฮก่อนนะครับ ”
คยูฮยอนเอ่ยขึ้นแต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่คนตัวเล็ก
“ อ่า ก็ได้จ้า งั้นพี่ไปก่อนนะ ”
“ นูน่าไปแล้ว เหลือแค่นายกับฉันแล้วแหละ น้องฟิชชี่ ”
“ นายเรียกฉันว่าอะไรนะ ? ”
“ ก็น้องฟิชชี่ไง น้องฟิชชี่ที่ไม่มีกางเกงในใส่ตอนไปเข้าค่ายกับโรงเรียน
น้องฟิชชี่ที่ลงเล่นน้ำที่น้ำตกแล้วมีเพื่อนเอากางเกงไปซ่อน ”
“ ไอ้ ไอ้ คยูหน้าหลุมสิว ไอ้หน้าด้าน ไอ้บ้า ไอ้อุกกาบาตชนหน้า
ไอหน้าผากกว้าง ไอ้ปากหมา ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ! ” ทงเฮชี้หน้าด่าร่างสูงตรงหน้าอย่างโมโห
สรรหาคำด่ามาสารพัดแต่คนตรงหน้ากลับมาท่าทีเพียงยักไหล่สบาย ๆ เท่านั้น
“ หึหึ ปากแบบนายนี่มันหน้าจับจูบซะให้เข็ด ”
“ อ๊ากกกกกกกกกกก ไอ้บ้าเอ้ยยย
ทำไมฉันต้องมาเจอกับผู้ชายที่ชอบกวนประสาทแบบนายด้วยวะ ”
“ ฉันก็ไม่ได้อยากมาเจอกับยัยหนูจอมเหวี่ยงแบบนายเหมือนกันหรอกนะ ”
“ งั้นก็ไม่ต้องร่วมงานกันมะ หนีออกไปเลย ไม่ต้องทำมันแล้วงานน่ะ ”
“ เฮ้ คุณหนูฟิชชี่ครับ มีความเป็นมืออาชีพหน่อยสิ งานส่วนงาน
เรื่องส่วนตัวก็คือเรื่องส่วนตัว ”
“ แต่ถ้านายยังกวนประสาทฉันอยู่แบบนี้นะ ฉันต้องแปลงร่างกลางเวทีประกาศรางวัลแน่
ๆ ”
“ โอเค ๆ สงบศึกชั่วคราวละกันนะ ”
“ อือ ก็ดี เหนื่อยจะเถียงกับนายจะแย่ ”
ทั้งคยูฮยอนและทงเฮยอมสงบศึกลงชั่วคราวเนื่องจากพวกเค้าทั้งคู่ถูกสั่งสอนมาอย่างดีว่าการร่วมงานกับคนอื่นต่อให้คนๆนั้นจะเป็นคนที่เกลียดหรือไม่ถูกกันมาตั้งแต่ชาติปางไหนก็ต้องแยกแยะให้ออกว่าควรปฎิบัติตัวอย่างไร
การซ้อมสคริปท์ดำเนินการไปเรื่อย ๆ พอทงเฮพูดผิดคยูฮยอนก็ช่วยแก้ให้
สองคนช่วยกันปรับเปลี่ยนคำพูดให้เหมาะสม
จนกระทั่งสตาฟของงานเรียกให้ไปสแตนด์บายหลังเวทีได้แล้ว
“ นายโอเคนะ ”
คยูฮยอนหันมามองหน้าทงเฮที่ออกอาการสั่นอย่างชัดเจนเนื่องจากงานนี้เป็นครั้งแรกที่ทงเฮได้ลองการเป็น
MC ต่างจากคยูฮยอนเองที่เคยสัมผัสงานด้านนี้มาบ้างแล้ว
“ อืม ๆ โอเคแหละมั้ง ไม่รู้สิ ” ทงเฮตอบกลับเสียงเรียบพลางจิกเล็บเข้ากับมือตัวเอง
คยูฮยอนอดไม่ได้ที่จะคว้ามือเล็กนั่นมากุมไว้
“ เอ๊ะ นี่นายปล่อยนะ ”
“ ไม่ปล่อย มือสั่นขนาดนี้ ขึ้นเวทีเวลาพูดจะสั่นแค่ไหนเนี่ย
สูดลมหายใจลึก ๆสิ ท่องไว้ นายทำได้ ”
“ รู้แล้ว แต่ไม่เห็นต้องจับมือเลย ”
“ ฉันอยากจับมีอะไรมั้ย ”
“ เกลียดฉันไม่รึไง ทำไมถึงอยากจับมือฉันละ ”
“ ฉันเคยพูดด้วยเหรอว่าฉันเกลียดนาย ”
“ เอ๊ะ ? นี่นายหมายความว่าไง ”
“ คุณหนูฟิชชี่ครับ กระผมไม่เคยเกลียดคุณหนูเลยครับ ”
“ แต่นายก็ชอบแกล้งฉัน กวนประสาทฉันสารพัดนี่นา ”
“ เพราะฉันชอบนายมั้ง ” คยูฮยอนลอยหน้าลอยตาตอบหน้าตาเฉยแต่ทงเฮนี่สิ
คนตัวเล็กหน้าร้อนฉ่ากับคำพูดตรงไปตรงมาของคนตรงหน้าแต่ก็คิดว่าคยูฮยอนแค่พูดแหย่ให้เค้าโมโหเล่นเท่านั้นแหละ
“ บ้าเอ้ยย นายนี่มันกวนฉันได้ตลอดเวลาจริง ๆ ”
“ กวนอะไร ยังไม่ได้กวนอะไรเลย ”
“ ก็นายบอกว่า ”
“ ว่า ? ”
“ นายชอบฉัน ”
“ อ้ออ ฉันอาจจะชอบนายจริง ๆ ก็ได้ ”
คยูฮยอนเขยิบใบหน้าเข้าไปใกล้คนตัวเล็กจนปลายจมูกโด่งชนกันใช้สายตาคม ๆ
สะกดให้ทงเฮยืนนิ่งอยู่กับที่ ก่อนจะเชยคางอีกฝ่ายขึ้นมาก่อนที่จะ ฟอดดดดดด กดจมูกลงบนแก้มนุ่มอย่างรวดเร็ว
“ อ๊ากกกกกกกกกก ไอ้บ้าาาา กล้าดียังไงมาหอมแก้มฉันนนนนน
ปั๊ดโธ่โว้ยยย เสียท่ามันจนได้ ”
“ แก้มหอมดีนะ ”
“ นายมันบ้าที่สุดเลย บ้าชิบ เมื่อไรงานจะเสร็จซักทีวะเนี่ย ”
“ เรายังอยู่ด้วยกันอีกนานครับคืนนี้ เตรียมตัวเตรียมใจไว้ หึหึ ”
“ หยุดเลย ห้ามนายเข้าใกล้ฉันในระยะสามเมตร ไม่งั้นฉันจะ ”
“ จะอะไร ตัวเล็ก ๆ แบบนายจะไปสู้อะไรใครได้ ฉันรวบเอวนายกอดแบบนี้
นายก็ตกอยู่ในเงื้อมมือฉันแล้ว ” คยูฮยอนไม่พูดเปล่าส่งมือยาว ๆ
ไปคว้าเอวเล็กนั่นมากอดไว้แน่นพลางใช้จมูกคลอเคลียที่ซอกคอขาวนั่นให้คนตัวเล็กได้รู้สึกขนลุกวูบแปลกๆ
“ ฮื่อออ อีทงเฮ อยากจะบ้าตาย ทำอะไรมันไม่ได้เลย เจ๊ฮี ทงเฮ
ไม่อยากทำงานนี้แล้ว ฮื่อออ ” เบะปากกระทืบเท้าเร่า ๆ อย่างขัดใจ ร้องเรียกหาผู้จัดการส่วนตัวของตนที่ตอนนี้คาดว่าน่าจะไปดีลงานกับผู้จัดอยู่
ไม่ได้มาสนใจเด็กในสังกัดเลยว่าโดนกลั่นแกล้งแค่ไหน คอยดูนะ เจ๊ฮี เดี๋ยวพอเลิกงานทงเฮคนนี้จะเหวี่ยงให้บ้านแตกเลย
Talk : เจอกันครั้งแรกก็ฟาดฟันกันแบบไม่มีใครยอมใคร แต่ดูท่าทางยัยหนูทงเฮจะแพ้ให้คุณนายแบบคยูฮยอนนะเนี่ย
น้องทงเฮงอนเจ๊ฮีแล้ว !! น้องทงเฮจะเหวี่ยงคอยดูนะ !
ความคิดเห็น