คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter IV : Host
·
ทางด้านบนดาดฟ้า
“ว้า เสียกริ่งดังแล้วเหรอเนี่ย เบื่อจังเลย” โทมิบ่นแต่ก็ต้องจำใจลงไปส่วนพวกที่เหลือหลังจากพักผ่อนเต็มอิ่มแล้ว
“เอ่อ...เนเวีย ผู้หญิงที่ผมสีดำยาว ตาสีฟ้า ปะ..เป็นใครเหรอ?”สึนะหันมาถามเนเวีย
“อ๋อ! เธอคนนั้น ชื่อ ฮิงาโตะ คาซึมิจ้า เธอเป็นเพื่อนกับพวกเราเอง มีอะไรกับเธอเหรอ?” เนเวียตอบพร้อมกับคำถาม
“มะ..ไม่มีอะไรหรอก แต่เห็นรู้จักกับพวกเธอนะ” สึนะบอกพร้อมกับยิ้มแหยๆ
“อืม..แต่เธอเป็นคนที่เงียบๆ เรียบร้อยดีนะ” เนเวียพูดเสริมต่อ
“อาฮะ” สึนะยังยิ้มตอบแบบแหยๆเช่นเคย
...........สงบ?......แน่ใจนะว่าเป็นคนสงบและเรียบร้อยจริงๆ ...//สึนะคิด
“งั้นฉันลงไปก่อนล่ะกันนะ” สึนะขอตัวขณะเดินลงไปพร้อมกับโกคุ ยามะ ดีโน่ที่หมดสภาพ และรีบอร์น
........ส่วนพวกสาวๆ..........
“ว้า เสียกริ่งดังแล้วเหรอเนี่ย เบื่อจังเลย” โทมิบ่น
“นั่นสิๆ เบื่อเหมือนกันเลย”มิกิเห็นด้วย
“เอาน่า อย่าบ่นนักเลย”ยาริบอก”ว่าแต่เมื่อกี้คาซึมิกับอาอิยังอยู่เลยนี่”
“จริงด้วย หายไปเมื่อไหร่กันนะ ไปตามทั้งสองคนนั้นดีมั้ย?”มาริเนะพูดด้วยสีหน้าเป็นห่วง
“อืมๆ ดีเหมือนกัน” ยาริบอกพลางหันไปเรียกเนเวียกับมิโดกิที่ตอนนี้กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนานโดยไม่รู้เรื่องราวแบบเด็กๆ
.................ยัยสองคนนั้น ในสมองมีคำว่าเล่นอย่างเดียวใช่มั้ยเนี่ย..........//ยาริเริ่มปลง
เมื่อพวกสาวๆเดินลงบันไดจากดาดฟ้าไปก็พบกับคาซึมิและอาอิพอดี
“อาอิจัง~ เธอไปไหนมาน่ะ คาซึมิจังก็ด้วย -3-” เนเวียวิ่งเข้าไปกอด อาอิ
“อ้อ..พอดีว่าฉันมีธุระนิดหน่อย ขอโทษนะทุกคน” เธอตอบ
..............ธุระหัวใจล่ะสิ.............//คาซึมิคิด
“มาก็ดีแล้ว เพราะต่อไปต้องเลือกเข้าชมรมน่ะ” มิรเนะบอกกับทุกคนในกลุ่ม
“เอ๋? จริงเหรอ” โทมิพูด
“ว่าแต่ ทุกคนจะเลือกเข้าชมรมไหนเหรอ” มิกิถาม “แต่ฉันจะเข้าชมรมเทนนิสที่เป็นกีฬาสุดโปรดของฉัน > <”
“ฉันอยากเข้าชมรมแบดมินตัน^^”โทมิบอก
“ฉันจะเข้าชมรมดนตรีล่ะ”มาริเนะบอก
“ฉันอยากเข้าชมรมศิลปะ”เนเวียพูดแทรกขึ้นมาอย่างสดใส
“ฉันเข้าชมรมว่ายน้ำนะ”ยาริพูด
“เอ่อ..งั้นฉันเลือกชมรมประกาศข่าว” อาอิบอก เพราะด้วยความที่เธอชอบอ่านหนังสือ
“ส่วนมิโดกิอยากเข้าชมรมจัดดอกไม้” มิโดกิบอก
....เหลือเพียงแต่...คาซึมิ
“เอ่อ...เธออยากเข้าชมรมไหนเหรอ?” เนเวียถาม
“ฉันยังตัดสินใจไม่ได้ ขอคิดก่อน” เธอตอบ
...คิดไม่ได้หรือไม่อยากบอกกันแน่เจ้าค่ะ....... ทุกคนคิดแบบเดียวกันโดยมิได้นัดหมาย
แล้วคาซึมิก็มองหน้าทุกคนด้วยสายตาไม่พอใจ
“ก็บอกแล้วไง ว่ายังคิดไม่ออกน่ะ” ดูเหมือนเธอจะรู้ว่าทุกคนคิดอะไร…..
หลังจากนั้นแต่ล่ะคนก็แยกย้ายกันไปตามชมรมที่ตัวเองต้องการ เว้นเสียแต่ว่าหาชมรมไม่เจอกับคิดไม่ออกว่าจะเข้าชมรมไหน
แน่ล่ะ........สองคนที่เข้าข่ายนั้น คือ มาริเนะกับคาซึมิ
“แย่จัง ฉันหาชมรมดนตรีไม่เจอ อยู่ไหนนะ”มาริเนะพูดอย่างหัวเสียพลางมองหาไปด้วย
“เดี๋ยวก็เจอ” คาซึมิบอกกับมาริเนะ
แต่แล้ว......
เฟี้ยว! ตุ้บ!
เสียงลูกบอลที่กระแทกถูกหัวใครบางคน..
"ขอโทษนะ! เป็นอะไรหรือเปล่า!" คนที่คาดว่าปาลูกบอลใส่คนอื่นรีบวิ่งมาด้วยความตกใจแต่คนที่ถูกลูกบอลกลับนิ่งเฉยแถมดูเหมือนจะไม่บาดเจ็บเสียด้วย
"ไม่เป็นไร" คาซึมิตอบด้วยเสียงเรียบๆ
"งั้นก็ดีแล้ว ว่าแต่พวกเธอเป็นนักเรียนใหม่เหรอ?" เขาถาม
"อืม ใช่แล้ว แต่ตอนนี้ฉันยังหาชมรมไม่เจอ" มาริเนะตอบ
“แล้วอีกคนล่ะ”เขาถามต่อ
“ฉันยังไม่รู้ว่าจะเข้าชมรมอะไรดี แต่ตอนนี้เจอแล้ว” คาซึมิบอกพร้อมกับเดินไปแย่งลูกบาสจากมือคนนั้นมา “ฉันขอเข้าชมรมบาสเกตบอสด้วยคนนะ”
..
สุดท้ายแล้วก็เหลือแต่ฉันที่ยังหาชมรมตัวเองไม่เจอ แงๆ T^T มาริเนะคิดและเริ่มท้อ
…..‘เดินตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายจากนั้นวนขวาเดินไปข้างหน้าหันตัวกลับมาแล้วเลี้ยวขวาอีกทีก็จะเจอชมรมดนตรี’……. มาริเนะกำลังทบทวนคำพูดของคนที่บอกทางให้
“โว้ยยยยย!! ชมรมบ้าอะไรฟร่ะ หายากชะมัด” มาริเนะบ่นอิบ “แถมเมื่อยขาด้วย” เธอจึงนั่งพักอยู่ตรงเก้าอี้ใต้ต้นไม้
มาริเนะนั่งได้สักพักก็รู้สึกง่วง จึงได้ผล็อยหลับคาเก้าอี้
"เฮ้! เธอน่ะ มานั่งกลังอะไรตรงนี้" เสียงนี้ทำให้มาริเนะจำต้องหันมองไปทางต้นเสียง
“กะ..โกคุเดระเหรอ? แล้วนายล่ะ มาทำอะไรตรงนี้” มาริเนะถามกลับ
“ฉันก็จะมาหาชมรมเหมือนกันน่ะสิ ว่าแต่ฉันถามเธอไปแล้วยังไม่ตอบเลยนะ!” เขาดูเหมือนอารมณ์เสียเล็กน้อย
“ฉันก็หาชมรมไม่เจอเหมือนกันนั่นแหละ”มาริเนะตอบแบบท้อใจ
“แล้วเธอชมรมอะไรล่ะ?” เขาถาม
“บอกไปแล้วนายจะรู้เหรอ เพราะนายเองก็ยังหาชมรมไม่เจอ” มาริเนะประชดใส่
“ฉันถามเธอดีๆแล้วนะ งั้นอย่ามาขอให้ฉันช่วยล่ะ!” เขาเดินออกไปหาชมรมต่อไป
......................แล้วใครอยากจะให้นายช่วยล่ะยะ............. ว่าแล้วมาริเนะก็เดินหาต่อไป ..........
เวลาผ่านไปได้เกือบครึ่งชั่วโมง
ในที่สุด.....มาริเนะก็เดินมาเจอชมรมดนตรีจนได้
พ่อจ๋าแม่จ๋า หนูเจอมันแล้ววววว~ ……เธอคิดในใจราวกับว่าได้เจอรางวัลร้อยล้าน
แต่....ปึ้ก!
“เกะกะจริง...อ๊ะ! เธออีกแล้วเหรอเนี่ย” โกคุที่เดินมาชนบอกอย่างเซ็งๆที่ได้เจอมาริเนะ
.....................อย่างกับฉันดีใจตายล่ะ……………
“เออสิ ถ้าฉันไม่อยู่ตรงนี้แล้วจะเป็นใครเล่า อีกอย่างฉันฉันก็เจอชมรมที่ฉันต้องการแล้วด้วย” มาริเนะบอก
“O[ ]o” เขาทำหน้าตกใจ
“ทำไม ฉันเข้าชมรมแล้วผิดตรงไหน” มาริเนะย้อนกลับ
“ให้ตายสิ ก็เพราะว่าชมรมนี้ฉันก็อยู่เหมือนกัน!!”
“O[ ]o” และแล้วฉันก็ต้องทำหน้าแบบเขา
............................โอ้ พระเจ้า!!! ฉันไม่ชอบและไม่ถูกชะตากับนายหัวปลาหมึกนั่นเอาซะเลย ทำไมฉันต้องอยู่ชมรมเดียวกับเจ้านี่ด้วย ม่ายยย!!...............
ความคิดเห็น