คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter II : [Ai] First day in Namimori School
แต่ทำไงได้ละ มาถึงขนาดนี้แล้วแท้ๆละนะ แถมสถานการณ์ยังจำเจให้จำต้องมาอยู่ที่นี่ด้วย แถมหนักกว่าเดิม..
มือถือแบตหมด !!
วันนี้มันวันอะไรกันเนี่ย =3=;; เป็นวันที่โชคร้ายที่สุดในรอบทศวรรศที่ผ่านมา!! โชคร้ายเหมือนกันนะเนี่ยฉัน.. TwT แถมหนักกว่านั้น จากการเป่ายิงฉุบกัน ฉันยังได้เป็นคนสัมภาษณ์เข้าโรงเรียนนามิโมริเป็นคนแรกซะด้วยสิ! แถมคุณคาซึมิก็ให้กำลังใจกันม้ากมาก...
'กลับมาแบบเป็นๆนะ ฉันไม่อยากต้องมาหาทำเลดีๆขุดฝังศพคนบางคน'
ให้กำลังใจมากเลยค่ะ.. คุณคาซึมิ T_T ฉันก็เครียดเป็นนะคะ..~~
"นี่เธอ! ได้เวลาแล้ว มาสัมภาษณ์ได้เลย!" เสียงรองกรรมการคนนึงเรียกฉันให้เข้าไปในห้องกรรมการคุมกฎ
"อ.. ค่ะ!!" ฉันรีบลุกขึ้นจากที่นั่ง แล้วเดินไปตามที่คุณรองกรรมการคุมกฎชี้
แกร๊ก
ฉันผลักประตูเข้าไป.. ห้องนี้ดูมีระเบียบมากเลยแฺฮะ....
"เชิญ"
"!!" เสียงเรียบๆนั้นทำให้ฉันได้สติขึ้น ตามคาด เสียงของคุณฮิบาริ เคียวยะนั่นเองละ
"มีอะไรหรือเปล่า..?" เขาถามฉัน สงสัยเพราะฉันดูเหม่อๆละมั้ง =_=
"เปล่า.. เปล่าค่ะ.." ฉันพูดและพยายามเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย แต่ทำได้แค่หลบตาเท่านั้น ทำไมเล่า >[]<!
"..งั้นก็เชิญนั่งก่อนเลยละกัน.."
ฉันเลื่อนเก้าอี้ออกมานั่งตรงข้ามกับเขา.. การสัมภาษณ์ครั้งนี้ฉันคงไม่มีสมาธิน่าดูเลยละ เพราะดูสิ แค่นี้มือฉันก็เริ่มสั่นแล้ว .. ฉันยื่นแบบฟอร์มการสมัครลงบนโต๊ะทำงานของเขาแล้วถอนมือออก
"อาคาเนะ อาอิ งั้นเหรอ? ชื่อเพราะดีนี่" เขาพูดพลางตรวจข้อมูล ส่วนฉันนั้น ก็ได้แต่หลบตาและทำเหมือนมองวิวรอบห้องอยู่ไปพลางๆ
"อ้อ จริงสิ ฉันน่ะ เป็นกรรมการคุมกฎของโรงเรียนนี้ ชื่อฮิบาริ เคียวยะ หวังว่าเธอคงเคยได้ยินชื่อฉันมาก่อน.." เรื่องนั้นแน่นอนค่ะ ได้ยินมาอย่างบ่อยเลย แถมเป็นเรื่องชื่อเสียซะด้วย -__-;;
"อายุ14 เริ่มทำงานแล้วหรือ..? " เขาพูดขึ้นอย่างผิดสังเกตุ พลางมองตรงมาที่ฉัน
"งั้นผมคงต้องไม่ละสายตาจากคุณจนเกินไปแล้วละ" เขาพูดขึ้นต่อทั้งๆที่ฉันยังไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย แต่มันหมายความว่ายังไงน่ะที่บอกว่าจะไม่ละสายตา..??
"คุณจะสมัครเป็นนักเรียนประจำด้วยหรือ?"
"ค..ค่ะ.." ฉันตอบด้วยท่าทางเดิม คือ หลบสายตาเขาต่อไป
"งั้น ผมมีข่าวดีและร้ายมาบอกคุณ" เขาพูด และเริ่มวางแบบฟอร์ม
"ข่าวดี คุณได้เข้าโรงเรียนนี้กับพวกเพื่อนของคุณ.." จริงเหรอเนี่ย! ดีใจจัง! แต่ว่าถึงจะดีใจเพียงไหนฉันก็ไม่กล้าสบตาเขาตรงๆอยู่ดีนั่นละ T^T
"ข่าวร้าย.." เขาพูดขึ้น คำๆนี้ทำฉันเสียวจังเลย.. "ไม่มีห้องพักแล้วละ ฉันคิดว่าพวกเธอต้องนอนที่ห้องรับแขกโรงเรียน"
"!!!!!" ฉันตกใจมากขนาดต้องเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขาอย่างลืมตัว "จ.. จริงเหรอคะ!?"
"คุณคิืดว่าผมโกหกรึไง?"
"เปล่า.. เปล่าค่ะ.." ฉันพูดคำๆเดิมกับตอนที่เขาถามในตอนแรก
"งั้นก็ดี.." เขาพูดขึ้นอย่างเรียบๆ "คาดว่าพวกคุณคงจะได้พักที่ห้องรับแขกโรงเรียนคืนนี้เลย"
"..." ฉันพูดอะไรไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าจะพูดตอบไปอย่างไรดี..
"ไปได้แล้วละ คุณน่ะ.."
"อ๊ะ.. ค่ะ.." ฉันลุกขึ้นและเดินออกจากห้องกรรมการคุมกฎนั้น
4.00 PM
@ Namimori School
ฉันเดินออกไปเดินเล่นแล้วขึ้นไปนั่งเล่นบนดาดฟ้าโรงเรียน ที่นี่วิวสวยจังเลยนะเนี่ย..
"เฮ้อ.." ฉันถอนหายใจออกมา ทริปนี้นี่คงมีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นเยอะเลยสินะ.. ฉันคิดและเงยหน้ามองท้องนภา..
"อ่ะ.. เฮ้ย! มีอยู่บนดาดฟ้าด้วย!" ฉันรีบหันขวับมองไปยังต้นเสียง เจ้าของเสียงนั้นเป็นชายผมสีน้ำตาล ดวงตาเป็นสีเดียวกับผมของเขา แต่เขาดูใจดียังไงก็ไม่รู้สิ
"เธอเป็นใครเหรอ?" เขาถามฉัน
"อาอิ.. อาคาเนะ อาอิ เป็นนักเรียนใหม่ค่ะ" ฉันพูดตอบเขา ทั้งๆที่ฉันยังไม่ค่อยได้รู้จักเขาเลย แต่ช่างเถอะ คงเป็นนักเรียนโรงเรียนนี้เหมือนกันนั่นแหละ.. เครื่องแบบๆนี้น่ะ..
"อ๋อ.. " เขาพยักหน้ากลับ "งั้น.. ฉันชื่อซาวาดะ สึนะโยชิ ยินดีที่ได้รู้จักนะอาอิ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่สดใส เหมือนคุณเนเวียภาคผู้ชายที่มีสติสตางค์ครบ -A-...
".. เฮ้ สึนะ " เด็กทารกที่ใส่สูทสีดำและสวมหมวกสีเดียวกันนั้น.. และที่สำคัญ มีจุกนม.. จุกนมสีเหลืองอยู่ด้วย..
"มีอะไรเหรอรีบอร์น?"
"ฉันว่าอาอิมีพลังไฟดับเครื่องชนอยู่นะ พอดีฉันบังเอิญเจอข้อมูลเข้า"
"หา?" เอ.. แค่ไฟดับเครื่องชน ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นละ??
"จ.. จริงเหรออาอิ!?" สึนะคุงรีบหันหน้ามาถามฉัน ฉันจึงพยักหน้ากลับ
"แถมคนอื่นๆก็น่าจะมีพลังไฟดับเครื่องชนด้วยละ" รีบอร์นพูดเสริม
"=_=!"
"แต่ว่านะ สึนะ" ทารกที่สึนะคุงเรียกว่ารีบอร์น พูดต่ออีก "อาอิน่ะ ถ้าเข้าไปยุ่งมากๆ มีหวังนายโดนเชือดชัวร์ๆ" รีบอร์นคุงพูดพลางแสยะยิ้ม .. มันหมายความว่ายังไงคะเนี่ย!! =_=!!??
"อ.. เอ๋??" สึนะคุงพูดเหมือนสงสัย เหมือนกันเลยนะ มีเพื่อนแล้ว =w=//
"ไปเถอะ สึนะ นายยังมีซ้อมต่อนะ" ซ้อมงั้นเหรอ? ซ้อม..? ซ้อมอะไรงั้นเหรอ??
"อ๋า เอ่อ.. อืม.." ..
อ.. อ่าว! ปล่อยให้ฉันงงเองซะงั้น..!! ซ้อมอะไรของพวกนายกันแน่!! -[]-.. แต่ว่านะ.. ถึงฉันจะมีพลังไฟดับเครื่องชนก็จริง.. แต่ก็ไม่มีอาวุธเลย ถ้าจะให้ชกมวย เทควันโด หรือยูโดมันก็ไม่ไหวอ่ะนะ.. ฉันว่าฉันควรหาอาวุธมาใช้ซะบ้าง.. แต่จะเอาอะไรดีละ..?? เอาเป็นคทาดีมั้ย.. แต่มันก็ดูแปลกๆเกิืนไป ถ้าจะเอาเป็นไม้กระบองก็ใช้ยากเกินไปอีก ถ้าใช้ดาบ ฉันก็ไม่ถนัดเรื่องฟันซะด้วย TAT เอ๊ะ จริงสิ วันนี้วันที่..
..... 3 ธันวาคม ..!!
อีกสองวันก็วันเกิดฉันแล้วงั้นเหรอ..! แต่ในทริปแบบนี้มันก็แย่นะ คงเป็นวันเกิดที่เลวร้ายที่สุดในรอบปี!!
"เฮ้ นี่เธอน่ะ" เฮือก!! เสียวสันหลังวาบ มาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลยเรอะ! คุณฮิบาริ =_= .. เย้ย! โยนอะไรมาน่ะ! .. ฉันรับกล่องปริศนามาด้วยสัญาชาตญาณ
"จะไม่กินอะไรเลยรึไง เห็นยัยหัวเขียวบอกว่า เธอยังไม่ได้กินข้าวกลางวันเลยนี่ "
"..?? ก็.. ฉันไม่หิว.. นี่คะ ^ ^;" ฉันพูดพร้อมยิ้มแหยๆ
"กินไปเหอะน่ะ.. ยังไงผมก็เอามาให้แล้ว.. ถ้ากินไม่หมดละก็.. มีศพ.. -__-++"
"ค..ค่ะ.. =-=" ฉันจึงจำใจต้องกินข้าวกล่องในนั้นให้หมด.. เอิ้ว.. เอ๊ะ นี่มันก็สายแล้วนะ ฉันว่าควรกลับไปห้องรับแขก..
7.00PM
@Namimori School
หลังจากที่ทุกคนอาบน้ำแต่งตัวกันเสร็จเรียบร้อย ก็เริ่มจัดแจงที่ๆแต่ละคนจะนอน.. มิโดกิจังก็เริ่มเล่นกับชิโรเอะ งูน้อยของเธอ ส่วนมิกิก็เอาเพลงในโทรศัพท์มาฟัง..
หวังว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นไปได้ด้วยดีนะ..
ความคิดเห็น