คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter4 : แบดบอยหน้าบูด vs ยัยบ๊องขี้วีน
แบดบอยหน้าบูด vs ยัยบ๊องขี้วีน
Maple Part :
นี่ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ย นายนั่นคิดจะช่วยฉันทำรายงาน สงสัยวันนี้ฝนคงตกมาห่าใหญ่เลยล่ะ แต่ก็ช่างเหอะยังดีที่นายเพิร์ธคิดจะช่วยกันทำงานกลุ่ม ฉันจึงนั่งลงก่อนจะเปิดข้อมูลที่ไปนั่งแหกขี้ตาหามาคืนเมื่อวาน หาได้ตั้งเยอะเลยล่ะ ^o^ แต่นายเพิร์ธก็แย่งไปดู = =
"หามาได้เยอะดีนี่"
"อืม รีบดูแล้วก็รีบช่วยกันทำซะ!!" ฉันพูดเชิงสั่งนายเพิร์ธแต่เขาก็ยอมทำตามแต่โดยดี วันนี้นายนี่กินยาหมดอายุรึเปล่า (เขามีแต่กินยาไม่เขย่าขวด = =) มาซะแปลกเชียว ฉันแอบเหลือบไปมองไอรีนกับคีนที่นั่งอยู่ข้างหลัง สองคนนี้ก็เอาแต่ทะเลาะกันแล้วงานจะเสร็จมั้ยล่ะเนี่ย เห็นแล้วเหนื่อยแทนจริงๆ เลย - -*
"นี่!!เขียนดีๆ สิ ใช้มือหรือใช้เท้านายเขียนมิทราบย่ะ ทำไมๆๆๆๆ ครูต้องให้มานั่งเขียนด้วยเนี่ย เหนื่อยเป็นบ้าเลย" ไอรีนที่เอาแต่บ่นทำให้ฉันต้องหันไปปลอบเพื่อน
"เอาน่าไอรีน นิดเดียวเอง ถ้าเธอตั้งใจเดี๋ยวก็เสร็จเองน่า"
"อื้ม แต่ฉันไม่รู้ว่าชาติไหนจะเสร็จถ้าให้นายนี่เขียน" ไอรีนหันไปแขวะคีน
"แล้วทำไมเธอไม่เขียนล่ะ แล้วให้คีนเรียบเรียง"
"ใครว่าฉันไม่เขียน ฉันแบ่งให้นายนี่เขียนไม่ถึงสามหน้า ส่วนฉันนี่สิเป็นสิบๆ หน้า -^-" ไอรีนพูดพร้อมเบ้ปากไปด้วย
"เอาเถอะค่อยๆ ทำไปเดี๋ยวก็เสร็จเองครูให้เวลาตั้งหนึ่งอาทิตย์เชียว"
"จ้า...แล้วของเธอถึงไหนแล้วล่ะ?"
"งานของฉันเองก็ยังไม่คีบหน้านักหรอก ฉันขอตัวทำต่อก่อนนะ^^"
"อืม...ฉันก็เหมือนกัน"
"เอ้า!! มัวแต่คุยอยู่นั่นแหละแล้วงานจะเสร็จมั้ย ห๊ะ!!" คีนเริ่มบ่นเหมือนไอรีน
"ย่ะ!!! นายก็เหมือนกันหัดเขียนให้สวยๆ หน่อยจะได้มั้ย ฉันขี้เกียจทำใหม่นะมันเปลืองกระดาษ -*-"
"ยัยงกเอ๊ย~!"
"เออ...ฉันมันงก ใครจะรวยเหมือนนายล่ะ ใช้เงินเป็นเบี้ย :P"
"เธอ!!!"
ฟุบ!!!
"หุบปากแล้วนั่งทำซะ!!" ไอรีนหยิบกระดาษที่หล่นพื้นมายัดใส่ปากของคีน ทำให้เขาเงียบลงทันที ส่วนเมเปิ้ลและเพิร์ธต่างก็เงียบและตั้งใจทำงานของตน เวลาผ่านไปนานมากแล้วก็ยังไม่มีอาจารย์มาเข้าสอนสักที สงสัยคงจะมีประชุมอะไรๆ อีกตามเคย วันนี้จึงเป็นคาบว่างทั้งวัน เด็กนักเรียนทั้งห้องต่างก็ช่วยกันทำงานคู่ของตน และยังมีบางส่วนที่วิ่งเล่นกัน
กริ๊งงงงง~!
เสียงเตือนดังขึ้น นี่ก็เป็นเวลาพักทานข้าวพอดี นักเรียนจึงหยุดพักการทำงานของตนรวมถึงเมเปิ้ลและไอรีนด้วย สองสาวจึงชวนกันไปทานข้าว
"เฮ้อ~! ได้เกือบครึ่งแล้ว ^o^ ไอรีนเราไปทานข้าวกันเถอะ"
"อื้ม...^^"
"พักแล้วใช่มั้ย งั้นพวกฉันขอตัวก่อนก็ละกัน" เพิร์ธพูดก่อนจะเดินมาลากคีนออกไป
"จะมาก็มาจะไปก็ไป หึ!!" เมเปิ้ลสบถเล็กน้อย
"ช่างพวกเขาสิ เราไปกินข้าวกันเถอะฉันหิวจนไส้กิ่วแล้วนะ ข้าวเช้าก็ยังไม่ได้ทานเลย T^T"
"อื้มๆๆๆ^^" เมเปิ้ลและไอรีนจึงเดินจับมือกันไปที่โรงอาหารของโรงเรียน แต่...วันนี้ทำไมคนมันเยอะอย่างนี้ก็ไม่รู้ ไอรีนที่เห็นผู้คนมากมายในโรงอาหารถึงกับต้องทำหน้าหน่ายทันที "สงสัย...ชาตินี้เธอคงไม่ได้ทานแล้วล่ะ -^-
"เมเปิ้ล ฉันไม่กินแล้วดีกว่า เปลี่ยนใจ ไม่หิวแล้ว"
"หรอ...งั้นเราไปนั่งเล่นกันที่สวนดีกว่าเน๊อะ ฉันเห็นสภาพโรงอาหารแล้วขี้เกียจทานขึ้นมาทันทีเลย -*-" เมเปิ้ลออกความเห็นเสริม "...แต่เธอแน่ใจน่ะว่าไม่หิวแล้ว เห็นเมื่อกี้เธอบอกว่ายังไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้าเลยไม่ใช่หรอ?" เมเปิ้ลถามเพื่อนสาวด้วยความแน่ใจ
"อื้ม ^^ เป็นไอเดียที่ดีน่ะ เอาเป็นว่าวันนี้ฉันไดเอทก็ล่ะกัน"
ว่าแล้วทั้งสองคนจึงเดินกันไปเรื่อยๆ จนถึงสวนหลังโรงเรียน ที่นี่ไม่ค่อยมีใครมานักหรอก เพราะมันไม่ได้มีอะไรมาก นอกซะจากดอกไม้ ดอกไม้และก็ดอกไม้ คู่รักบางคนชอบมาบอกรักกันที่นี่เพราะมันดูเป็นธรรมชาติและค่อนข้างโรแมนติก เมเปิ้ลเลือกที่นั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ เพราะมันร่มรื่นและเย็นสบาย เมื่อก้นแตะถึงพื้นหญ้าไอรีนจึงหยิบไอพอดคู่ใจออกมาจากกระเป๋า เมเปิ้ลก็เช่นกันเธอเลือกที่จะหยิบหนังสือมาอ่าน สายลมเย็นๆ พัดผ่านสองร่างไป
มันช่าง....สบายยิ่งนัก รู้สึกอยากนอนจริงๆ เลย เวลาผ่านไปเนิ่นนานจนสองสาวเริ่มรู้สึกเมื่อยและเบื่อ ไอรีนจึงลุกขึ้นบิดตัวไปมา ตามด้วยเมเปิ้ล
"เมเปิ้ล นี่กี่โมงแล้วอ่ะ ?" ไอรีนเอ่ยถามเพื่อนสาว
"บ่ายสองตรงน่ะ ฉันว่าเรากลับขึ้นห้องกันเถอะ" เมเปิ้ลยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกาก่อนจะชวนเพื่อนสาวกลับเข้าห้องเรียน ถึงแม้วันนี้จะไม่มีครูเข้าสอนก็เถอะ แต่พวกเธอก็ไม่ควรอยู่ที่นี่นานๆ
ด้านเพิร์ธและคีน
"เพิร์ธ...แกคิดว่ารุ่นพี่เรียกพวกเรามาทำไมวะ" คีนถามเพื่อนหนุ่มที่เดินอยู่ข้างๆ
"ไม่รู้สิ ถ้าฉันรู้ฉันคงบอกแกไปนานแล้วล่ะ - -*"
"แกนี่กวนจริง เออๆๆ ไม่รู้ก็ไม่รู้ = ="
ทั้งสองคนเดินมาจนถึงหน้าห้องซ้อมดนตรีประจำของโรงเรียนก่อนจะค่อยๆ บิดลูกหมุนประตูเข้าไปข้างใน ในห้องไม่มีใครนอกจากรุ่นพี่หนุ่มนั่งดีดกีตาร์ไฟฟ้าอยู่ที่เก้าอี้
"พี่เรียกพวกผมมามีอะไร?" คีนเอ่ยถามเป็นคนแรก สีหน้าของเขาไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่
"พวกนาย...ไปมีเรื่องอีกแล้วใช่มั้ย?" ใบหน้าของชายหนุ่มไม่ได้ละไปจากสายกีตาร์ไปแม้แต่น้อย
"ก็พวกนั้นมันหาเรื่องเราก่อน มันหลีกเลี่ยงไม่ได้น่ะ" เพิร์ธที่ยืนพิงประตูห้องตอบแทนเพื่อนหนุ่ม
"เอาล่ะ ทีหลังถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องไปยุ่งกับพวกนั้นนะ ฉันไม่อยากให้มันมีปัญหาไปมากกว่านี้" ชายหนุ่มหันมามองเพิร์ธและคีนเล็กน้อยก่อนจะหันไปดีดกีตาร์คู่ใจต่อ
"พี่อุตส่าห์ให้พวกผมถอดสังขารกันมาถึงตึกนี้เพราะเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ ให้ตายเหอะ!!!" คีนพูดอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
"งั้นผมกลับก่อนก็ละกัน แล้วก็ต้องขอโทษแทนไอ้คีนด้วย วันนี้มันอารมณ์ไม่ค่อยดีน่ะ"
"เอาเถอะๆ พี่รู้น่าไอ้นั่นมันก็เป็นอย่างนี้แหละ"
ห้องเรียน M 5-1
ว๊ายยยย~! พรึ่บบบบ ><
ทั้งเมเปิ้ล ไอรีน เพิร์ธและคีน ที่เดินเข้าห้องพร้อมกันทำให้ทั้งสี่คนเดินชนกันจนล้มระเนระนาด แต่ก็ยังดีที่เพิร์ธรับเมเปิ้ลเอาไว้ได้ ทำให้เมเปิ้ลอยู่ในอ้อมกอดของเพิร์ธ ส่วนไอรีนเธอล้มไปทับกับคีน เธอได้แต่หลับตาปี๋ เพราะความกลัว~!
"เป็นไรมากเปล่า? o.O" เพิร์ธก้มถามคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด
"ปะ...เปล่า... ขอบใจนะ ปล่อยฉันได้แล้วล่ะ -///-" เมเปิ้ลทรงตัวขึ้นก่อนจะกล่าวขอบคุณที่เขาช่วยเธอเอาไว้
"นี่ ยัยบ๊องเธอช่วยลุกขึ้นก่อนได้มั้ย ฉันหนัก... = =" ขณะที่คีนพูดหน้าของทั้งสองคนห่างกันไม่ถึงคีบ
"-///- เอ่อ...โทษที แต่...ฉันไม่ได้หนักสักหน่อย ตาบ้า!!!"
"ฉันว่าเธอหนักกว่าช้างอีกน่ะยัยบ๊อง - -" คีนพูดกับไอรีนเล่นๆ แต่จริงๆ แล้วตัวเธอเบากว่านุ่นอีก (เว่อร์ไปมั้ย =.,=)
"ไอ้...ไอ้นรกส่งมาเกิด ตายซะเถอะ!!!" ไอรีนจึงวิ่งไล่คีนไปทั่ว เมเปิ้ลกับเพิร์ธที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ก็อดขำไม่ได้
"น่ารักจังเลยน่ะ ฮ่าๆๆ ^o^" เมเปิ้ลพูดแบบยิ้มๆ ขณะมองคีนกับไอรีน
"อืม....นานแล้วสิน่ะที่คีนมันไม่ได้เป็นอย่างนี้"
"หือ...นายพูดถึงเรื่องอะไรหรอ?" เมเปิ้ลถามด้วยควาสงสัย
"เปล่าน่ะ ไปทำรายงานกลุ่มกันต่อเถอะฉันกะว่าจะส่งเป็นคู่แรกน่ะ"
"ผีตัวไหนเข้าสิงนายกัน วันนี้ ทำไมจู่ๆ ถึงได้ขยัน..." เมเปิ้ลพูดอย่างไม่เชื่อหูตนเอง แล้วเดินตามเพิร์ธเข้าห้องไปปล่อยให้คีนและไอรีนวิ่งไล่จับกันต่อ
"นี่ๆๆๆ พอได้แล้ว ฉันล้อเล่น พูดแค่นี้ถึงกับของขึ้นเลยหรอ" คีนพูดขณะที่กำลังวิ่งหนีไอรีนที่กลายเป็นยักษ์ขมูขีเรียบร้อยแล้ว ==!
"ไอบ้า!! หุบปากนายเดี๋ยวนี้เลยถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป ฮึ่ยยย~!"
ความคิดเห็น