คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter12 : สงบศึก
สงบศึก
Irene Part :
"ฮ้าววว~ ถึงแล้วหรอ>O<" ฉันงัวเงียตื่นขึ้นมา เพราะเสียงของอาจารย์ฮันน่าเนี่ยแหละ
"ไง ตื่นแล้วหรอ นอนจนน้ำลายเลอะใส่เสื้อฉันหมดแล้ว"
"O_O จริงหรอ" ฉันรีบเช็ดปาก ไม่เห็นมีอะไรเปียกเลยนี่นา
"นอนกอดฉันสบายมั้ยล่ะ ^^" นายคีนยิ้มมุมปาก
"มากกกก >< เอ๋...เมื่อกี้นายว่ายังไงนะ O_O"
"ฉันถามเธอว่า นอนกอดฉันน่ะ สบายมั้ยล่ะ ^^"
"ไอบ้า!!ใครจะไปนอนกอดนายลง ฉันไม่พิศวาสนายถึงขั้นไปนอนกอดนายน่ะ แหวะ~" ฉันทำหน้ายี๋ ><
"แต่เธอก็กอดไปแล้วนี่ ^^" เขาทำหน้ากวนประสาทก่อนจะสะพายกระเป๋าเป้แล้วเดินออกไป แต่เขาก็หยุดหันมากวนทีนฉันอีก
"คืนนี้ยังไงก็นอนห้องเดียวกัน เธอจะนอนกอดฉัน ฉันก็ไม่ถือนะ ^^"
"กรี๊ดดดด!! >o< นายบ้า ฉันจะฆ่านาย ตายซะเถอะ!!!" ฉันเลยวิ่งตามนายคีนไป เหลือทิ้งไว้แค่ เมเปิ้ลกับเพิร์ธ
ขวับ!!!
"เดี๋ยวสิ เรื่องเมื่อวันนั้นฉัน...ขอโทษนะ" เพิร์ธคว้าข้อมือของเมเปิ้ลไว้
"...ไม่จำเป็นหรอก ฉันต่างหากที่ต้องเป็นคนขอโทษนาย ที่ก้าวก่ายเรื่องของนายมากเกินไป ฉันผิดเอง" เมเปิ้ลพูดด้วยสายตาว่างเปล่า พลางแกะมือของเพิร์ธออกและเดินลงจากรถไป
ณ สนามหญ้า กรีนแลนด์รีสอร์ท (ชื่อห่วยมาก!! =_=)
"นักเรียนทุกคนจ๊ะ มาเข้าแถวกันเป็นสองคู่นะ แล้วก็มารับกุญแจห้องพักไป อย่างที่บอก ห้องนึงสองคู่นะจ๊ะ ^^รีบๆ หาคู่กันเร้ววว!!" อาจารย์ฮันน่าประกาศปาวๆ
"คนที่ได้รับกุญแจห้องแล้วก็ไปจัดการเก็บข้าวของและพักผ่อนกันก่อนนะ ทุกคนคงจะเหนื่อยจากการนั่งรถเป็นชั่วโมงๆ ตามสบายจ้า ^^"
"โอ้ว!! โรงเรียนเรามีงบเยอะขนาดนี้เลยหรอเนี่ย สุดยอดไปเลย วิ๊งๆๆ *O*" ฉันพูดระหว่างที่ยืนเข้าแถวรอรับกุญแจห้องพัก
"ตาเป็นประกายเชียวนะไอ ^^" เมเปิ้ลพูดยิ้มๆ
"ของพวกเธอห้อง 1576 นะ ^^ เดินตรงกันไปทางนู้นเลยจ๊ะ" พี่พนักงานคนสวยยื่นกุญแจห้องให้ฉัน
"ขอบคุณค่ะ ^o^" ฉันกล่าวขอบคุณเธอก่อนจะเดินนำไปตามทางเท้า ที่รอบข้างทางมีแต่สวนไม้นานาชนิด
"อีกนานมั้ยกว่าจะถึงเนี่ย!!" นายคีนบ่น
"ฉันจะไปตรัสรู้หรอย๊ะ นายก็ดูตามป้ายที่เขาเขียนไว้เอาเองสิ ตาน่ะมีไว้ทำอะไรห๊า!!" ฉันตวาดนายคีน
"เลี้ยวซ้ายตรงนู้นไง ป้ายเขียนว่า 1570 - 1580" เพิร์ธออกความคิดเห็น
"ฉันว่านายยังมีประโยชน์กว่านายคีนนี่เยอะเลยนะเพิร์ธ คนอะไรไม่รู้เอาแต่บ่นเป็นตาแก่ไปได้ -__-" ฉันส่ายหัวเบาๆ
"ไอ นี่เอาอีกแล้วนะ -O-" เมเปิ้ลเอ็ดฉันเบาๆ ก่อนจะเดินจูงมือฉันไป พ่วงด้วยนายคีนและนายเพิร์ธตามหลัง
เดินกันมาไม่ถึง 30เมตร ก็ถึงห้องพัก ข้างนอกเป็นเหมือนบังกะโลขนาดย่อม มีขั้นบันไดไม่กี่ก้าว มีรั้วตรงหน้าบ้าน มีสวนเล็กๆ ประดับด้วยดอกไม้และต้นไม้เป็นพุ่มๆ เป็นธรรมชาติสุดๆ
ฉันค่อยๆ บิดกุญแจ แล้วหมุนลูกปิดประตู แต่ไม่ทันได้เดินเข้าไปสำรวจนายคีนก็ชิ่งเข้าไปซะก่อนแล้ว เสียมารยาทชะมัด!! ฉันจึงเดินตามเข้าไปอย่างช่วยไม่ได้
"บ้านกว้างจัง... ห้องน้ำก็หรู เฟอร์นิเจอร์ก็พร้อม ห้องนอนก็ใหญ่ ค่อยยังชั่วหน่อย คิดว่าจะต้องนอนเบียดกันซะแล้ว =O="
"ฉันว่าเราเอากระเป๋าเข้าไปเก็บกันก่อนดีกว่านะ แล้วค่อยเดินสำรวจรอบๆ บ้านกันต่อ" เมเปิ้ลบอกฉัน
"เอางั้นก็ได้ ^O^" ฉันเลยเดินตามเมเปิ้ลไป พอเข้าไปในห้องปุ๊บ...
"นายคีน!! ลุกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ฉันจะนอนริมบานหน้าต่างกับเมเปิ้ล เชิญนายไปนอนริมผนังเดี๋ยวนี้" ฉันชี้นิ้วออกคำสั่ง
"กัดกันอีกแล้ว!!! / กัดกันอีกแล้ว!!!" เมเปิ้ลกับเพิร์ธพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
"= =^ << นายเพิร์ธ / O.O << เมเปิ้ล / +_+ << นายคีน / >[]< << ฉัน" เรานิ่งกันไปพักนึงก่อนจะเริ่มอิริยาบถเดิมกันต่อ
"นี่นายคีนออกไปนะ ฉันจะนอนตรงนี้!!"
"ยัยบ๊องเธอนั่นแหละออกไป!"
"ไอ้คีน งั้นแกก็นอนกับไอรีนไปก็แล้วกัน ส่วนฉันโซฟาเวิร์คสุด -_-"
"เฮ้ย!ไอบ้า แกจะไปนอนโซฟาทำซากอะไรว่ะ ฉันไปนอนเตียงฝั่งผนังก็ได้ ฮึ่ย!!"
"ฮ่าๆๆ ^o^ นายแพ้ฉันแล้ว เชิญ..." ฉันไล่นายคีน แล้วจึงไปจัดข้าวของกับเมเปิ้ล เมื่อเรียบร้อยทุกอย่างแล้วฉันจึงเดินไปที่นอกระเบียงห้อง แล้วสูดอากาศอันบริสุทธิ์เข้าเต็มปอด บรรยากาศที่นี่ดีจริงๆ มองไปทางไหนก็เป็นธรรมชาติ(ป่า =_=) นานๆ ทีจะได้มาเที่ยวแบบนี้ ยังไงๆ ก็ต้องเต็มที่ซะแล้ว >_< (ได้ข่าวว่ามาเข้าค่ายไม่ใช่หรอ -_-;;)
"นี่! เธอ..."
ว้ายยย >< สะดุ้ง
"รู้มั้ยว่าสองคนนั้นมีเรื่องอะไรกัน"
"นาย!! ทีหลังมาให้ซุ่มให้เสียงกันบ้างก็ดีนะ คิดว่า 'ผี' ซะอีก" ฉันจับอกตัวเอง แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
"เอ้า!! ฉันจะไปรู้มั้ยล่ะ เธอนี่พิลึกดีนะ ^^"
"นี่นาย!!! ...แล้ว เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ ฉันไม่ได้ฟัง =[]="
"ฉันถามว่า...ไอ้เพิร์ธกับเพื่อนเธอน่ะมีอะไรกัน ทำไมถึงได้เข้าหน้ากันไม่ติดล่ะ"
"อันนี้ฉันก็ไม่แน่ใจนะ แต่ว่านายเพิ่งจะรู้รึไงห๊า!! เขาไม่คุยกันตั้งหลายวันแล้ว ซื่อบื้อจริงๆ เล๊ย~"
"ใครมันจะไปรู้ล่ะ ตอนแรกฉันก็ไม่ได้เอะใจเท่าไหร่หรอก เลยไม่ได้พูดอะไร แต่ฉันสักเกตมาสักพักว่า ไอ้เพิร์ธมันเหมือนจะขอโทษอะไรสักอย่างกับเพื่อนเธอหลายทีแล้ว แต่ก็ไม่มีโอกาสได้ทำ ฉันเลยไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่"
"คิดเหมือนกันเลย ฉันก็รู้สึกไม่ค่อยดีที่เมเปิ้ลกลายเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งที่แสนจะเย็นชาอีกแล้ว ช่วงนี้ยัยนั่นไม่ค่อยจะมีความสุขเลย พอฉันถามว่าเกิดอะไรขึ้นก็ไม่ยอมบอก ฉันก็ไม่กล้าเซ้าซี้อะไรมากน่ะ เพราะมันเป็นเรื่องของเขาสองคน"
"วันนี้เป็นวันที่เธอดูมีเหตุผลขึ้นมาบ้างนะ =_="
"นายหมายความว่าที่ผ่านมาฉันไร้สาระนั้นหรอ!!"
"อันนี้ฉันไม่ได้พูดนะ เธอเป็นคนพูดเอง ฉันไม่เกี่ยว"
"เอาเหอะ ตอนนี้ฉันจะไม่ทะเลาะกับนายก็ละกัน ฉันขอสงบศึกกับนายชั่วคราว!! แต่ว่าเรามาช่วยกันทำให้สองคนนั้นปรับความเข้าใจกันดีมั้ย >O<??"
"เป็นความคิดที่ดีนะ แต่ฉันไม่มีแผน " เขาเริ่มกลับมาทำหน้าจริงจรังอีกครั้ง น่ากลัวอ่ะ ><
"ฉันก็ไม่มี ^^" ฉันก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆ
ความคิดเห็น