คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter9 :เสียงอะไรน่ะ?!
เสียงอะไรน่ะ?!
หลังเลิกเรียน
"ไอ...พวกนั้นยังไม่กลับมาเลยอ่ะ เธอจะไปตามรึเปล่า?" เมเปิ้ลเก็บกระเป๋าพลางเอ่ยถามเพื่อนสาว
"ก็....แล้วแต่เธอนะ แต่ว่าฉันอยากให้ไอ้รายงานบ้าๆ นี่จบลงสักที = = ฉันเลยกะว่าจะให้นายคีนเอาส่วนที่ทำค้างกลับไปทำที่บ้าน"
"งั้นเราก็ไปกันเลยละกัน เพราะอีกอย่างครูฮันน่าสั่งให้เราคอยจับตาดูพฤติกรรมของพวกนั้นด้วย"
"อื้ม!! ว่าแต่....เธอจะไปตามหาพวกนั้นที่ไหนอ่ะ??"
"ฉันมั่นใจว่าพวกนั้นจะต้องอยู่ที่นี่แน่ๆ ...!!"
ทั้งสองคนจึงมุ่งหน้าไปยังที่ที่เมเปิ้ลสันนิษฐานไว้ทันที โดยมีเมเปิ้ลเป็นคนเดินนำหน้า สถานที่นี้ทั้งสองไม่ค่อยคุ้นเท่าไหร่เพราะมันอยู่ไกลจากอาคารของพวกเธอมาก ซึ่งพวกเธอไม่เคยมาเลยด้วยซ้ำ
"เมเปิ้ลเธอจะพาฉันไปไหนเนี่ย??" ไอรีนเริ่มบ่นตามประสาของเธอ
"เอ่อ...ห้องซ้อมของวงดนตรีโรงเรียนเราน่ะ พอดีว่าฉันเคยได้ยินรุ่นน้องพูดว่าพวกแบดบอยน่ะจะมาประชุมลับกันที่นี่เสมอๆ "
"แล้วเธอก็เลยคิดว่ามันน่าจะเป็นที่นี่งั้นหรอ??" ไอรีนถามด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยจะมั่นใจสักเท่าไหร่คงไม่มีใครกล้ามาที่นี่กันนักหรอก หากได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเขตของพวกแบดบอย!!
"อื้ม...ไม่ลองก็ไม่รู้นะ ^^ แต่...ฉันว่ามันเงียบๆ ชอบกลนะ"
"อ๊ะ!!ห้องนั้นรึเปล่าเมเปิ้ล หน้าห้องมันเขียนว่าห้องซ้อมดนตรี *.*" ไอรีนว่าพลางชี้ให้เพื่อนสาวดู เมื่อแน่ใจว่ามันต้องใช่แน่พวกเธอจึงค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ๆ ประตูห้อง
"เราต้องเคาะประตูก่อนรึเปล่าน่ะไอ ฉันว่าเดี๋ยวมันจะเสียมารยาทนะ ถ้าไม่ขออนุญาติก่อน"
"ก็ดีนะ ^^" ก่อนที่มือเรียวจะยกขึ้นเคาะประตู ก็ได้ยินเสียงประหลาดๆ ซะก่อน
"โอ๊ย!! เบาๆ ดิวะ แกรุนแรงเกินไปนะโว้ย!! เบาๆ ก็ได้"
"นั่นมันเสียงนายคีนหนิ" ไอรีนจึงเงี่ยหูไปฟังที่ประตู
"เบาๆ มันจะไปสะใจอะไรวะ ไปยั่วพวกมันดีนักฉันจะจัดหนักเลย หึๆ " ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ
"พวกเขาทำอะไรกันน่ะไอ O.O" เมเปิ้ลเด้งตัวออกมาจากประตู เธอทำตาโตเท่าไข่ห่าน
"กรี๊ดดดด !! พวกนี้เป็น...โอ๊ย!!! ตายๆๆๆ ฉันอยากจะบ้าตาย T[]T" ไอรีนถอยออกมาก่อนจะเงี่ยหูฟังต่อ
"แกใส่เบาๆ หน่อยดิวะ ฉันเจ็บนะเว้ย!!" ชายหนุ่มยังพูดด้วยความเจ็บปวด
"แค่นี้ไม่ตายหรอกน่า เจ็บนิดเดียวเดี๋ยวแกก็หายเจ็บแล้วน่า อ่อนแอไปได้"
"เออๆๆ งั้นฉันทำให้แกบ้างก็ละกัน ตั้งแต่มาที่นี่เนี่ยแกจัดหนักจนฉันตั้งตัวไม่ทันเลยเนี่ย!!"
"ไอ...ฉันไม่กล้าฟังต่อแล้ว T[]T" เมเปิ้ลทำหน้าเหมือนเด็กกำลังจะร้องไห้
"อดทนอีกหน่อยนะเมเปิ้ล ถ้าเธอไม่กล้าฟังแล้วก็ไม่เป็นไร ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าพวกนั้นเป็น อี๋...!! พูดแล้วขนลุก"
"เธอจะฟังต่อหรอไอ ToT" เมเปิ้ลยังทำหน้าเหมือนเด็กจะร้องไห้อยู่
"อื้ม T.,T" (<< ไอรีนหื่น -^-)
"แกนอนคว่ำก็ละกัน จะได้ใส่ง่ายๆ หน่อย อย่าร้องดังล่ะเดี๋ยวมีคนมาได้ยิน" ชายหนุ่มใช้เสียงขู่
"เออๆ ฉันไม่เหมือนแกสักหน่อย แค่นิดเดียวก็เจ็บแล้ว!~"
"โอ๊ยยย!! ซี๊ดดดดด!! ไม่ไหวแล้ว เจ็บจริงๆ ด้วยว่ะ นี่ยังไม่เคยเจ็บหนักขนาดนี้เลยนะเนี่ย"
"พอกันที!! ฉันทนไม่ไหวแล้ว" ไอรีนที่หมดความอดทน เธอจึงเปิดประตูออกไป
ปังงง !!~
"พวกนายนี่ไม่อายฟ้าดินกันเลยรึไง นี่ขนาดในโรงเรียนนะ!!!" ไอรีนโผงผางออกไปแต่เธอยังใช้มือปิดตาตัวเองอยู่เพราะไม่อยากเห็นภาพตรงหน้า ส่วนเมเปิ้ลเธอก็ได้แต่ปิดตาแน่นเหมือนกัน >^<
"เธอ...หมายความว่ายังไงน่ะ >.O" คีนถามด้วยสีหน้าสุดแสนจะงง เพิร์ธก็เช่นกัน
"ก็หมายความว่า... O.O เอ๋...!!" เมเปิ้ลกับไอรีนพูดและเปิดตาออกมาพร้อมกัน แต่ก็พบว่า
"พวกนายไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่ากันหรอ ?? O.O" ไอรีนร้องถาม
ตอนนี้เมเปิ้ลและไอรีนต่างตาโตเท่าไข่ไดโนเสาร์แล้ว!! เพราะภาพที่พวกเธอเห็นมันก็แค่...พวกเขากำลังทำแผลกันอยู่ แถมพวกเขายังถอดเสื้ออยู่อีกต่างหาก =.,=
"อะไรของพวกเธอเรื่องอย่างว่า...??" เพิร์ธถามอย่างงงๆ
"ปะ...เปล่าไม่มีอะไรๆ ><" เมเปิ้ลแก้ตัวน้ำขุ่นๆ แถมยังหลับตาปี๋ เพราะพวกเขาแก้ผ้าอยู่น่ะสิถึงมันจะแค่...ท่อนบนก็เหอะ!
"หรือว่าพวกเธอคิดว่าพวกฉัน..." คีนเลิกคิ้วขึ้นพลางส่งสายตาจับผิด
"ก็บอกว่าไม่อะไรยังไงเล่า!! กรี๊ดดดด!!~ อุ๊บ!! >x<" ไอรีนรีบเอามือปิดหน้า เพราะเธอเพิ่งนึกได้ว่าพวกเขาไม่ได้ใส่เสื้อ
"เป็นอะไรกันไปอีกเล่า!!" เพิร์ธเอามือกอดอก
"ก็พวกนายไม่ได้ใส่เสื้อนี่นาจะให้พวกฉันเปิดตาได้ยังไงกันล่ะ >///<" เมเปิ้ลทักท้วง
"โถ่เอ๊ย~! ทำอย่างกับพวกเธอไม่เคยเห็นของพ่อเธอกันอย่างนั้นแหละ" คีนเอ่ยขึ้น
"ไม่เคย!!/ไม่เคย!!" ทั้งสองตอบเป็นเสียงเดียวกัน
"พวกฉันจะใส่ได้ยังไงกันล่ะ พวกฉันยังทำแผลกันไม่เสร็จเลยเนี่ย ถ้างั้น...พวกเธอก็ช่วยพวกฉันทำแผลหน่อยดิ"
"เอายังไงดีล่ะไอ...จะช่วยพวกเขา หรือว่า...?" เมเปิ้ลสะกิดถามเพื่อนสาว
"โอเคก็ได้!!!" ไอรีนตอบตกลง ก่อนจะเดินไปหยิบขวดแอลกอฮอล์ที่โต๊ะแล้วนั่งลงข้างๆ คีน
มือเรียวเทขวดแอลกอฮอล์ใส่สำลีอย่างชำนาญ ส่วนเมเปิ้ลเธอดึงสำลีที่ใส่ยาแล้วจากมือเพิร์ธแล้วซับที่มุมปากของเขาอย่างเบามือ ไอรีนค่อยๆ ซับเลือดที่ต้นแขนของคีนไปเรื่อยๆ เธอพยายามทำหน้านิ่งๆ เพราะในใจของเธอตอนนี้เต้นโครมครามอย่างกับเพิ่งไปวิ่งมาราธอนมาอย่างนั้นแหละ
'ไอ้บ้า ฉันชักจะไม่ไหวแล้วนะ ไอรีนเธออย่าหวั่นไหวนะ นิ่งไว้ๆ กรี๊ดดด!! นายบ้า!! ทำไมนายต้องมีซิกแพ็คด้วยเนี่ย >.,< กำเดาจะพุ่ง' ร่างบางกรีดร้องในใจ
"เธอเป็นอะไรรึเปล่ายัยบ๊อง??" คีนพูดเสียงเรียบ
"นั่นสิไอ...ฉันว่าเธอหน้าแดงนะ ไม่สบายรึเปล่า?" เมเปิ้ลก็อดถามไม่ได้เช่นกัน
"หน้าแดง..หน้าฉันแดงหรอ ไม่เห็นมีอะไรเลยฉันก็ปกติดีนี่ ^o^" ไอรีนพยายามฉีกยิ้มให้เนียนที่สุด พลางทาเบตาดีนที่แขนของคีนไปด้วยจากนั้นเธอจึงพันผ้าพันแผลให้คีน เป็นอันว่าเสร็จ!!
"เสร็จแล้ว!!! เอ่อ...มิทราบว่าพวกนายไปออกรบกันที่ไหนมามิทราบ ทำไมครั้งนี้มันถึงได้หนักขนาดนี้เนี่ย" ไอรีนพยายามเปลี่ยนเรื่อง
"ครั้งนี้มันพวกเยอะน่ะพวกฉันแค่สองคนเอง สู้ไม่ไหวแต่ก็รอดมาได้" เพิร์ธอธิบายให้ฟัง
"อืม...ถ้ารู้ว่าเจ็บตัวทุกครั้งแล้วทำไมพวกนายถึงยังทำเรื่องแบบนี้ซ้ำๆ ซากๆ อีกล่ะ" เมเปิ้ลเอ่ยขึ้น
"มันเป็นศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายยังไงล่ะ ฉันว่าเลิกพูดเรื่องนี้เหอะ" คีนแย้งขึ้น
"งั้นพวกฉันขอตัวกลับก่อนก็ละกัน แล้วพวกนายอย่าไปก่อเรื่องที่ไหนอีกล่ะ"
"เมเปิ้ล...ในฐานะที่เธอช่วยทำแผลให้ฉัน ฉันจะไปส่งเธอที่บ้านก็ละกัน" เพิร์ธพูดพลางสวมเสื้อ
"คิกคิก >< สนิทกันเยอะเลยนะคู่นี้ เออ...นี่นายคีน นายเอานี่กลับไปทำให้เสร็จด้วยนะ" ไอรีนแกล้งแซวเมเปิ้ลและเพิร์ธก่อนจะล้วงเอารายงานจากกระเป๋านักเรียนโยนใส่ที่หน้าอกของคีนแต่เขาก็รับไว้ได้ทัน
"คีน...แกช่วยไปส่งไอรีนด้วยนะ ฉันไปล่ะ" เพิร์ธพูดก่อนจะเดินออกไปหน้าตาเฉยตามด้วยเมเปิ้ลที่หันมายิ้มให้เพื่อนสาวก่อนจาก
"เฮ้!! เดี๋ยวสิ ฉันกลับเองเป็นย่ะ ไม่จำเป็นที่จะต้องให้นายนี่ไปส่ง" ไอรีนตะโกนไล่หลังเพิร์ธ
"จะไปไม่ไป เล่นตัวอยู่นั่นแหละ" คีนใส่เสื้อเสร็จแล้วเดินไปไม่กี่ก้าวก็หันกลับมากระซิบใกล้ๆ ไอรีน นั่นมันทำให้เธอแทบจะกระโดดต่อยหน้าเขาเลยล่ะ
"ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ปากเสีย!!!" ไอรีนตะโกนด่าคีนก่อนจะวิ่งตามเขาไป
อะคิๆ ขอเปิดแค่นี้ก่อนนะคะ ลุ้นๆ
เพราะเห็นช่วงนี้มีแต่นักอ่านเงาทั้งนั้นเลยนะ(คงจะรู้ตัวนะ)
คือว่าถ้ามาเม้นหน่อยไรเตอร์ก็จะได้รู้ว่ามีคนติดตามถึงไหนแล้วบ้างน่ะค่ะ
คงไม่ยากเกินไปใช่มั้ยค่ะ รีดเดอร์ที่รักทั้งหลาย
มาอัพเพิ่มให้แล้วนะคะ แต่อย่าลืม 'เม้น' ด้วยสักนิด
จะได้รู้ว่ามีใครยังติดตามอยู่มั้ย และติดตามถึงไหนกันแล้ว
จะได้อัพให้ไงคะ
ความคิดเห็น