คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 1:มิติปั่วป่วน1(จอมเวทย์) 100%
Chapter 1
[เอล:sAY]
7 ปีผ่านไป….
หวัดดีครับ ผมเอล น้องชายของพี่ลูซี่สุดสวยเองครับ 7ปีแล้วสินะ ที่ผมกลับพี่แยกทางกัน ผมอยากเจอพี่ลูซี่มากๆเลยครับ ส่วนเจ้าเรียวไม่รู้หายหัว(?)ไปไหน ปล่อยให้เจาพีอยู่กับผมและคุณฮิบิกิ พอผมถามเรื่องเจ้าเรียวกับคุณฮิบิกิก็บอกว่า“เรียวคุงไปทำภารกิจ” ไปทำที่ไหนก็ไม่รู้ คุณฮิบิกิไม่ก็บอก พอถามพี เจ้าพีก็บินไปหาฮิบิกิ ตั้งแต่ที่เรียวไปทำภารกิจนั้นคุณฮิบิกิก็ดูไม่เหมือนคนเดิมเลย เอ่อ..ว่าไงดีละดูเศร้าๆ ซึมๆไปนะ จริงสิ7ปีที่ผ่านมามีจอมเวทย์เข้าใหม่สองคนด้วย คนแรกเอ่อชื่อ คูไค ฟูลบัสเตอร์ น้องชายของเกรย์ ฟูลบัสเตอร์นะ ดูตรงข้ามกับพี่หมดเลย คนที่2ชื่ออลิซ ทีลม์ หรืออาร์ น้องสาวของคุณอีฟ ผมไม่ได้พูดผิดหรอกครับ ยัยอาร์มันห้าว หน้าตาคล้ายกับผู้ชาย นั้นไงพูดไม่ทั้งขาดคำก็มากันแล้ว คนแรก ผมสีน้ำตาลออกสีเหลือง นัยน์ตาสีดำ ใบหน้าดูเบื่อนั้นนะคือคูไค คนที่สอง เด็กสาว(?)ผมเหลือง ตาสีม่วงอำพัน ผิวสีขาวออกแทน จมูกโด่ง เจาะปาก เจาะหูหลายรู ตัดผมซอยสั้น หน้าตาคล้ายผู้ชายคือยัยอาร์นั้นเอง
“ไง คูไค อาร์” ผมเดินเข้าไปทักสองคนนั้น คูไคอยู่ทีมเดียวกับผม อาร์ก็ด้วย
“หวัดดีครับ เอล” อาร์ทักผมแล้วยิ้มตามแบบฉบับตัวเอง
“หวัดดี” จริงสิคูไคนะพอมีใครมาทักมันก็จะกวนกลับ แต่กับผมและอาร์มันไม่กวน
“เห็นเจ้านกบ้าพีไหม?” ผมถามสองคนนั้น เพราะตั้งแต่เข้ากิลด์มาไม่เห็นนกบ้านั้นเลย
“ไม่” คูไคตอบแบบเร็วมาก
“เห็นครับ อยู่กับพี่ฮิบิกิ พี่อีฟ แล้วก็พี่เรน -////-” พอยัยนี้พูดถึงคุณเรนก็หน้าแดงทันที เฮ้อผมไม่เข้าใจ
“ขอบใจ” ผมตอบก่อนเดินออกไปจากกิลด์ คูไคก็เดินมาผมมาด้วย ส่วนอาร์ที่ถูกผมทิ้งไว้ก็วิ่งตามมา..
“จะตามมาทำไหม?”
“อยู่ในกิลด์แล้วมันเบื่อ ขอไปบ้านพักนายหน่อยสิอยากเห็น”คูไคตอบแบบเคร็งๆ ส่วนยัยอาร์ก็พยักหน้าเห็นด้วย คูไคกับอาร์พักอยู่ที่หอพักของกิลด์ส่วนผมพักอยู่ที่บ้านของเรียว แต่เจ้าตัวดันหายไปไหนไม่รู้
“ได้ตามมา” ผมเดินกลับไปที่บ้าน พร้อมกับคูไคและอาร์
.
.
.
[มิกิ:say]
ตัดไปทางป่าแห่งนึง มีคนกลุ่มหนึ่งประมาณ5คนเป็นผู้ใช้เวทย์มนต์ต้องห้ามทั้งนั้นหนึ่งในนั้นมีอยู่ให้พลังเวทย์ที่ควบคุมมิติอยู่
“ท่านนายครับ เปิดประตูมิติแล้วครับ” จอมเวทย์แห่งความมืด หนึ่งในผู้ใช้เวทย์มนต์ต้องห้ามเวทย์ควบคุมมิติ
“ดีมากไนท์ หึๆเจ้าพวกกิลด์แห่งแสง ความนี่พวกแกจะทำอย่างไร ฮ่าๆ” ท่านใหญ่ของกิลด์แห่งความมืดมีชื่อว่าเดธเดอะร็อค
“ไนท์ แองจี้” ท่านใหญ่เรียกลูกน้องของตัวเอง จอมเวทย์ผู้ควบคุมมิติคือไนท์ ส่วนจอมเวทย์ผู้ใช้พลังแห่งพระเจ้าคือแองจี้เป็นจอมเวทย์หญิงคนเดียว
“ครับ/ค่ะ”
“พวกแกจงไปอีกโลกนึงเพื่อทำให้โลกนี้กับโลกนั้นเชื่อมต่อกัน แล้วก็จัดการกับจอมเวทย์ที่หลงไปยังอีกโลกหนึ่งด้วยนะ ถ้าให้ดีทำใครมันจำใครไม่ได้ที่อยู่ในโลกนี้ก็ได้เลย ฮ่าๆๆๆ” นายใหญ่หัวเราะอย่างบ้าคลั้ง
“ได้ครับ/ค่ะ ท่านนายเกียร์” ไนท์และแองจี้รับคำสั้งเสร็จก็หายไปเลย ปล่อยให้นายใหญ่หรือเกียร์ เดอร์ โสนว์ไลอ้อน พี่ชายคนโตของตระกูลเดอร์ โสนว์ไลอ้อนอยู่คนเดียว
“หึๆๆ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ เรียว ฉันจะทำให้แกจำใครไม่ได้เลยค่อยดู ฮ่าๆๆ นาโนไม่ต้องห่วงนะพี่ชายคนนี้จะส่งน้องชานที่แกรักไปอยู่ด้วยอีกไม่นานแล้ว แกต้องตายเรียว ฮ่าๆๆๆ” เกียร์หัวเราะอย่างบ้าคลั้งเหมือนคนบ้า [ก็หมอนี่มันบ้า:สิง] [ใครบ้าว่ะ ยัยเตี้ย!! :เกียร์] [แกไงไอบ้า พี่คนไหนคิดจะฆ่าน้องตัวเอง มีแต่พี่บ้าเท่านั้น:สิง] [แก!! :เกียร์] [หุบปากซะไม่งั้นมีตัดบท!! :สิง] [กล้ารึ?:เกียร์] [กล้าสิ!! แล้วแกกล้าไหม?:สิง//หยิบปืนขึ้นมา] [ไม่ครับ :เกียร์] [งั้นดี กลับไปเข้าบทซะ!! :สิง] [ครับ:เกียร์//รีบวิ่งเข้าบท]
.
.
.
ไม่นานนักก็มีมิติเปิดขึ้นหลายแห่งพร้อมๆกัน ตอนนี้เหล่าสัตว์ต่างๆก็หากันหนีไป แต่บางตัวก็ถูกดูดเข้าไปบ้าง ไม่นานนักหมู่บ้านบางหมู่ก็ถูกดูด รวมทั้งคนแถมนั้นด้วย
“เฮ้ย!! มีมันเกิดอะไรขึ้น!! อ๊ากกกกกกกกก!!”
“กรี๊ดดดดดด!!!”
“แม่จ้า!! ช่วยหนู…กรี๊ดดดดดดดดด!!!”
“ลูกมะ…กรี๊ดดดดดดดด!!”
“อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!”
--------------------------------------------------------
ณ.สภาจอมเวท
“เรียกรวมตัวเหล่าจอมเวทย์ของแฟรี่เทล บลูเพก้าซัส ราเมียสเกล เซเบอร์ทูธมารวมกันเพื่อหาสาเหตุที่มิติปั่วป่วน พวกท่านเห็นว่าไง”
“ข้าเห็นด้วย”
“เห็นด้วย”
“เห็นด้วย” และอีกหลายๆเสียงที่เห็นด้วย
.
.
.
ณ.กิลด์แฟรี่เทล
นกน้อย(?)ตัวสีฟ้าบินมาส่งจดหมายให้มาคาลอฟ เดรเยอร์หรือมาสเตอร์ของแฟรี่เทล
“มาคาลอฟ เดรเยอร์มีจดหมายจากสภาจอมเวทย์มาถึงคุณ”
“ขอบใจ” มาสเตอร์ของแฟรี่เทลแกะจดหมายออกมาอ่าน
เนื้อหาในจดหมาย
“ลูซี่ นัตสึ เกรย์ เอลซ่า แฮปปี้ เวนดี้ ชาร์ล คาโร่ พวกเธอเตรียมตัวไปรวมตัวกับจอมเวทย์จากกิลด์ต่างๆ”(มาลาลอฟ)
“ค่ะ!!/ครับ!!/ไอล์!!”
“ปู่ คิดละส่งคาโร่ไปด้วยรึ?”(ลัคซัส)
“ไม่เป็นไรหรอกครับ น่าสนุกดีด้วย”(คาโร่)
“นั้นตามใจแก”ลัคซัส
.
.
.
ณ. กิลด์บลูเพกาซัส
“อืม~ อิจิยะ นิจิยะ ฮิบิกิ อีฟ เรน เอล คูไค อาร์พวกเธอเตรียมตัวไปรวมตัวกับจอมเวทย์จากกิลด์ต่างๆ”(บ๊อบ)
“ครับ!!/ฮะ!!”
.
.
.
ณ.กิลด์ลาเมียสเกล
“ริออน เชอรี่ เชอเรีย มิจัง เนล พวกเธอเตรียมตัวไปรวมตัวกับจอมเวทย์จากกิลด์ต่างๆ”(โอบะ)
“ครับ!!/ค่ะ!!”
.
.
.
.
ณ.เซเบอร์ทูธ
“สติง โร๊ค ฟรอช เลคเตอร์ ริน โรโร่ เตรียมตัวไปรวมตัวกับจอมเวทย์จากกิลด์ต่างๆ”(มิเนอร์ว่า)
“ค่ะ!!/ครับ!!”
.
.
.
.
[ลูซี่:say]
หวัดดีค่ะทุกคน ฉันลูซี่เป็นนางเอกของเรื่อง ตอนนี่เป็นตอนแรกเลยที่ฉันบรรยาย ตอนนี่มีฉันนัตสึ เกรย์ เอลซ่า แฮปปี้ เวนดี้ ชาร์ล คาโร่กำลังเดินทางไปรวมตัวกับกิลด์อื่นที่บ้านพักตากอากาศของมาสเตอร์บ๊อบแห่งบลูเพก้าซัส จริงสิลืมบอกไปเลย คาโร่เป็นน้องชายของลัคซัส คาโร่ผมสีคาราเมลออกบลอนทองนิดๆ สูงประมาณ170 รูปร่องผอมเพรียว นัยน์ตาสีทอง บอกได้เลยว่าหล่อ แถมนิสัยยังตรงกันข้ามกับพี่เลย โอ๊ะ ตาขวาฉันกระตุก T^T แง้ ลางร้ายแน่เลย TT^TT ตอนนี่พวกเรามาถึงสถานที่รวมพวกแล้วนะ พอพวกฉันเข้าไป ฉันสะดุดตากับผู้ชายผมผมสีเหลืองทอง ดวงตาสีชมพูเข้ม ใบหน้าดูเย็นชาเหมือนกันเคยเห็นที่ไหนนะ เอๆๆๆ นึกยังไงก็นึกไม่ออก จู่ๆฮิบิกิก็เดินมาใกล้ฉันพร้อมนกตัวสีขาวเผือก(?)
“ดีใจจังที่ได้พบกันอีก”(ฮิบิกิ)
“เหมือนกันค่ะ ^^ ”(ฉัน)
ผู้ชายผมผมสีเหลืองทองคนนั้นหันมาทางฉันก็จะพูดว่า
“พี่” หืม? พี่งั้นหรอ อ๊ะนั้นมัน…
“ยูเอล!!” ฉันเผลอตะโกนเสียงดังไปหน่อย ทำให้พวกนัตสึและพวกเรนกับเด็กใหม่ในกิลด์หนัมามองฉัน T^T
“ไม่เห็นจะบอกผมเลยว่าเอลเป็นน้องชายของลูซี่นะ”(อีฟ)
“พวกรุ่นพี่ไม่ถาม”(เอล)
“หา?? นี่จะน้องลูซี่” นัตสึชี้เอลพร้อมทำหน้าเหวอๆ
“ถ้าใช่นะทำไหม เจ้ามังกรอัคคีรกโลก” เอลพูดแบบน่าตาย ส่วนนัตสึของเริ่มขึ้นแล้ว เกรย์ก็หัวเราะสะจัย
“ฮ่าๆ สมน้ำหน้าไอไฟรกโลก”(เกรย์)
“นายก็ด้วยเกรย์เลิกว่าเขาแล้วดูตัวเองบ้าง ไปใส่เสื้อซะ!! ไอพี่งี่เง่า!!” น้องของเกรย์พูดแบบอารมณ์เสีย ส่วนเอลทำท่าทางไม่ชอบหน้านัตสึ ส่วนนัตสึทำหน้างงอยู่ คนอื่นๆก็คุยกันอย่างสนุก ไม่นานนั้น กิลด์ลาเมียสเกลก็มาถึง ตามด้วยเซเบอร์ทูธ
“ในที่สุดก็มาครบแล้วสินะ”(เอลซ่า)
“ถ้าอย่างงั้นก็แนะนำตัวกันเถอะ”(อิจิยะ/นิจิยะ)
“ได้ เริ่มจากกิลแฟรี่เทลก่อน”(เรน)
“ลูซี่เริ่มก่อน”(เอลซ่า)
“ฉันลูซี่ ยินดีที่ได้รู้จัก”(ฉัน)
“ฉันรู้จักเธอแล้วยะ”(เชอรี่)
“แต่คนอื่นยังไม่รู้จักนะ เจ๊ช่วยหุบปากด้วย ผมรำคาญ”(เอล) น้องพูดได้ดีมากเอล!! แบบนี้พี่รักตายเลย
“กรี๊ดดดดดดด เธอว่าใครเจ๊ยะ!!” เชอรี่ทำท่าทางโมโห ส่วนเอลยืนเงียบๆพร้อมส่งสายตาประมาณว่า “ถ้าไม่อยากตายก็เงียบ”อะไรประมาณนั้น
“ฉันเกรย์”
“ฉันนัตสึ”
“ฉันเอลซ่า”
“แฮปปี้ ไอล์”
“หนูเวนดี้ค่ะ”
“ชาร์ล”
“คาโร่ครับ ผมเป็นน้องของลัคซัส”
“หา???” ทุกคนในที่นี่ตกใจ ยกเว้นพวกฉันและเอลกับน้องของเกรย์ที่ยังน่านิ่งอยู่เหมือนเดิม
“กิลด์ต่อไป กิลด์นั้น” เอลพูดแบบเรียบๆพร้อมชี้ไปทางพวกริออน
“ฉันริออนจากลาเมียสเกล”
“หนูเนลน้องของพี่ออนค่ะ -///- ” เนลน้องของริออนหันไปมองฮิบิกิเล็กน้อยก็น่าแดง
“ฉันมิจังค่า ~ น้องสาวของพี่เชอเรียค่า ~”
“ฉันเชอรี่”
“ฉันเชอเรียค่ะ”
“ต่อไปพวกเรา กิลด์เซเบอร์ทูธ ฉันสติง”
“โร๊ค”
“ฟรอช”กบเอ๊ยแมวของสติง
“เลคเตอร์”แมงของโร๊ค
“รินค่ะ น้องของพี่โร๊ค”
“ฉันโรโร่น้องสาวของสติงค่า ~♥” เอ่อหน้าอกของเธอใหญ่ =///=
[มิกิ:say]
“สุดท้ายกิลด์บลูเพก้าซัสครับ”(ฮิบิกิ)
“ผมฮิบิกิ”
“อิจิยะ”
“นิจิยะ”
“อีฟ”
“เรน”
“คูไค น้องของเกรย์”
“ผมอาร์ น้องของพี่อีฟครับ”
“เอล น้องของพี่ลูซี่ ส่วนเจ้านี่ พีและอีกอย่างหนึ่ง ผมไม่ยกพี่สาวให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น ใครอยากตายก็เข้ามา!! ”เอลชี้ไปที่นก คำพูดนี่ทำให้หลายๆใครนั้นอึ้งไปเลย แต่กับเอลซ่านั้นชักถูกใจเข้าแล้วสิ!!
“รีบเข้าเรื่องเถอะ!! มิติปั่นป่วนนี่มันหาความว่าไง ไอล์”แฮปปี้ที่เงียบมานานพูดขึ้น พอๆบรรยากาศตึงเครียดก็เข้ามาทั้นที ไม่มีใครยอมพูดเลยจนในที่สุดฮิบิกิก็พูดขึ้นเกี่ยวกับเรื่องมิติเพราะยังไม่มีใครรู้
“ครับ คือเรื่องนี้ทางเราได้ส่งคนคนนั้นเป็นจอมเวทย์ระดับเอสไปตรวจสอบที่ป่ามินาชิหรือป่าต้องสาปเมื่อ7ปีก่อนครับ คนคนนั้นส่งข้อมูลมาก่อนที่จะหายตัวไป แต่ผมคงบอกไม่ได้ว่าเป็นใคร เรื่องนี้ผมคงพูดไม่ได้ครับ” ฮิบิกิพูดเรื่องที่ตัวเองรู้ แต่ไม่ยอมเอ่ยชื่อคนคนนั้นออกมาเพราะอะไรยังไม่มีใครรู้
“ทำไหม นายถึงรู้เรื่องนี้” ชาร์ลถามขึ้นเพราะเธอเห็นภาพของคนคนหนึ่งเป็นผู้ชายผมสีเงิน ใส่แว่นตา บนไหล่ขวามีแมวขนาดใหญ่กว่าแมวปรกติเกาะอยู่ กำลังพูดมาพวกฮิบิกิว่า“พวกนายเป็นใคร” แต่ชาร์ลได้ยินไม่ชัด จากนั้นเขาก็เดินออกไปแต่เอลจับข้อมือของเขาก่อนจะลากไปไหนไม่รู้ พีกับฮิบิกิก็เดินตามไป ถัดไปก็มีภาพของลูซี่ที่กำลังร้องไห้อยู่ และภาพสุดท้ายเป็นภาพของคนกลุ่มหนึ่งประมาณ5คน มีผู้หญิงหนึ่งคน ที่เหลืออีก4คนเป็นผู้ชาย 1ใน5เป็นคนนั้นมีคนหนึ่งที่น่าเกรงขามอยู่คนหนึ่ง คำถามของชาร์ลทำในฮิบิกิสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะทำตัวให้เป็นปรกติ ก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องที่เขารู้
“เอ่อ ผมได้รับคำสั่งจากมาสเตอร์ไปบอกกับคนคนนั้นให้ไปพบกับมาสเตอร์ ตอนนั้นผมก็อยู่ด้วยผมเลยรู้เรื่องทั้งหมดครับ”
“แล้วคนที่คุณพูดถึงเป็นใครกันแน่” เนลถามขึ้นหลังจากฟันฮิบิกิเงียบๆ
“ผมบอกไปแล้วไงว่าผมบอกไม่ได้ แต่ถึงเวลาที่คนคนนั้นกลับมาพวกคุณก็จะรู้เอง” ฮิบิกิถามคำถามของเนลด้วยสีน่านิ่งๆ
“ขอโทษค่ะ ฉันผิดเองที่ถามไป” เนลพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
“ไม่ใช่ความผิดของเธอ ไม่ต้องโทษตัวเองครับ ผมเหนื่อยแล้ว ผมขอตัวก่อนครับ ไปกันพี”ฮิบิกิพูดตัดบทก็จะเดินออกไป ส่วนพี่ก็บินตามออกไปแบบเงียบๆ
“พวกคุณคงเหนื่อยแล้ว ผมว่าพักที่นี่ก่อนเถอะครับ แล้วพรุ่งนี้ค่อยออกไปตรวจสอบ”อาร์พูดขึ้น
“แล้วใครนอนกับใคร”คูไคพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“ถามมิกิดีกว่าครับ” คาโร่พูดขึ้น
มิกิ:อ้าว!! ไงมาโยนให้มิกิละค่ะ
“เร็วๆใครนอนกับใคร”เอลพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ
มิกิ:ค่าๆ เอลคุงนอนกับฮิบิกิแล้วก็พี
“เฮ้ย!! ทำไหมผมต้องนอนคู่กับรุ่นพี่ด้วย!!”(เอล)
มิกิ: นอนไปเถอะหรือนะนอนกับนัตสึกับริออนละจ๊ะ?
“นอนกับรุ่นพี่ฮิบิกิก็ได้พอใจยัง!!”เอลพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ เพราะไม่อยากนอนกับคนที่ไม่ชอบหน้าอย่างนัตสึหรือคนที่เกลียดอย่างริออน[ทั้งสองอย่าง:เอล]
มิกิ: คิกคิก ดีมากจ๊ะ ต่อไปเชอรี่ เชอเรีย มิจังนอนด้วยกันนะค่ะ
“ค่ะ พวกเราไม่มีปัญหา” เชอรี่ตอบ ส่วนเชอเรียและมิจังพยักหน้า
มิกิ: อิจิยะ นิจิยะพวกนายนอนด้วยกันไปเลย ต่อไป เรน อีฟ แล้วก็อาร์
“ได้ครับ”(อาร์)
มิกิ: ดี เนล โรโร่ ริน พวกเธอนอนด้วยกันนะ ส่วนลูซี่ เอลซ่า เวนดี้ ชาร์ล เคป่ะ?
“ได้”(เนล โรโร่ ริน)
“เค”(ลูซี่)
มิกิ: นัตสึ เกรย์ ริออน พวกนายนอนด้วยกัน
“ไม่!!” นัตสึ เกรย์และริออนตอบแบบพร้อมเพียงกัน
มิกิ: จะนอนด้วยกันหรือไปนอนในโลงศพฮะ!! แฮปปี้นายนอนกับเจ้าพวกนี้ด้วย(//หยิบมีดขึ้นมา)
“นอนด้วยกัน!!” นัตสึ เกรย์และริออนตอบเป็นเสียงเดียวกัน
“ไอล์!!”
มิกิ: สติง โร๊ค ฟรอช และ เลคเตอร์ นอนด้วยกัน สุดท้าย คาโร่ คูไคคงไม่มีปัญหานะ
“ได้”(สติง)
“ครับ/อืม”(คาโร่/คูไค)
จากนั้นทุกคนก็เดินเข้าห้องพักของตัวเอง ส่วนฮิบิกิที่ไม่รู้เรื่องอะไรก็ยังเดินอยู่ข้างนอกคนเดียว พร้อมนกอีกหนึ่งตัว ยังไม่มีใครรู้ว่าฮิบิกิคิดอะไรอยู่ ก็จงไม่รู้ต่อไป!! ถ้าอยากรู้ก็จะบอกให้ ใครไม่อยากรู้มิกิก็จะบอกอยู่ดี แค่นิดเดียวเท่านั้นนะ
// เรียวคุงเธออยู่ไหนกันแน่ นี้มัน7ปีแล้วนะ… เธอจะกลับมาไหม? กลับมาที่โลกนี้ไหม? ผมยังรอเธออยู่ ขอโทษที่ผมไม่ได้ไปกับเธอในวันนั้น ถ้าผมไปด้วยเรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น//
ไปดูทางเอลบ้างดีกว่าที่รู้สึกถึงอะไรบางอย่างเข้าแล้ว
เอลที่ขึ้นไปนอนเล่นในห้อง นอนคิดอะไรอยู่น่า
//หรือว่าที่เรียวไปทำภารกิจเมื่อ7ปีก่อนจะเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันคงเป็นไปไม่ได้ ช่างเถอะ เจ้าเรียวมันกลับมาตอนไหนค่อยถามมันก็ได้ นอนดีกว่า //
“Zzzzz”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
3/5/56
-แง้ๆ แต่งต่อไม่ออกแล้ว เดี่ยวมิกิค่อยมาต่อนะค่ะ
4/5/56
-สุดท้ายเอลก็ไม่สนใจเรื่องอะไรทั้งนั้น นอกจากพี่สาว เฮ้อ….แล้วฝั่งพวกเรียวนะจะเป็นไงบาง โดยเฉพาะเรียวที่กำลังถูกพี่ตัวเองฆ่า(?) เอาใจช่วยเรียวด้วยนะค่ะ
ตัวอย่างตอนต่อไป
Chapter 2:มิติปั่วป่วน2(ผึ้งจดหมาย)
“พวกแกเป็นใคร!!”
“ไม่จำเป็นต้องรู้ว่าพวกเราเป็นใคร เรียวโอ เดอร์ โสนว์ไลอ้อน เพราะแกต้องตายอยู่ดี”
“ตายซะเถอะ!!”
“แล็ก!! ระวัง!!” เรียวผลักแล็กออกไปเพื่อไม่ให้ถูกลูกหลง แต่เขาถูกเต็มๆ
//ชิ ไม่ว่ายังไงก็ห้ามใช้พลังเวทย์เด็ดขาด//
เปรี๊ยง!!
“อ๊ากกกกกกกกกกกก!!”
ตุบ!!
“เรียว!! อึก…ฮือ…อึก..เรียว…”
แปะ!! แปะ! แปะ!
“เรียว!!”
.
.
.
“ด๊อกเตอร์..อึก..เรียวเป็นไงบ้างครับ”
“ไม่ต้องหวงหรอกซีอิ้ง เรียวไปเป็นไรแล้ว ตอนนี้นอกพักอยู่”
“อึก!! อืม~”
“เรียวไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“อืม ไม่เป็นไร ไม่ต้องหวงหรอกแล็ก”
“นี่รูปถ่ายของเรียวมันลงออกมาตอนที่เรียววิ่งมาผลักผมนะ แต่คนในรูปถ่ายนี่นะใครหรอก?”
“ขอบใจ ไม่รู้สิ ผมนึกไม่ออกรวมถึงเจ้านกนั้นด้วย”
“ที่จริงแล้ว เรียวไม่ใช่คนของโลกนี้”
“ว่าไงนะ!!”
“ใช่ ผมไม่ใช่คนของโลกนี้ ผมมาจากอีกโลกนึ่ง โลกของจอมเวทย์ โลกที่ใช้เวทย์มนต์ได้”
“แต่ทำไหมเรียวถึงไม่ใช้พลังเวทย์ละ”
“ก็เพราะฉันสั่งไม่ให้เรียวให้ยังไงละ”
“ด็อกเตอร์นะหรอ? แล้วเรื่องนี่มีใครรู้บ้าง”
“ฉัน จิ๊กกี้ อาเรีย”
‘เรียวไม่เป็นไรนะ’
//อืม ไม่ต้องห่วงเอ็น//
.
.
.
“เฮ๊ย!! เรียว!! แกหายไปไหนมา!!”
“เรียวคุง!! ปลอดภัยดีนะ”
“พวกนายเป็นใครกัน?”
“ตอนนี้เรียวคงโดนเวทย์ต้องห้าม เวทย์ผนึกความทรงจำ”
ความคิดเห็น