คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Intro ผึ้งจดหมาย (100%)
บทนำ2 (ผึ้งจดหมาย)
Intro
[สิง:say]
ใกล้ๆกับยูซาริ แถวๆบลูอายส์สโตน [ยูซาริเป็นพื้นที่ชนชั้นระดับกลางอาศัยอยู่ ที่เหลือจิ๊กกี้จะเป็นคนอธิบายเองครับ:สิง] [ส่วนบลูอายส์สโตนไม่มีในเนื้อเรื่องเป็นชื่อที่แต่งขึ้นเองครับ:สิง] [สิงแต่ชื่อได้มีกว่ามิกิอีก:เรียว] [นายนะกลับเข้าบทไปได้แล้วนะ :สิง] [ครับๆ :เรียว//เดินกลับเข้าบท]ได้มีเด็กหนุ่มผมเงินอายุประมาณ12ปีนอนสลบอยู่ ร่างกายมีบาดแผลเล็กน้อย [รู้ไหมใคร :มิกิ] […:สิง//ลากมิกิไปมัดไว้กับเสา] เขาคือจอมเวทย์ระดับเอสของบลูเพกาซัสที่หายตัวไปอย่างลึบลับ(?)ระหว่างตรวจสอบมิตินั้นเอง ไม่นานนักก็มีบีหนุ่มไฟแรงที่ส่งพัสดุด่วนที่กลับมาจากการส่งพัสดุและถูกด็อกเตอร์ ธันเดอร์แลนด์ จูเนียร์ไว้วานมาให้ตรวจสอบที่ใกล้ๆกับยูซาริ แถวบลูอายส์สโตน เพราะเป็นทางผ่านกลับไปยูซาริพอดี เขาคือก็คือจิ๊กกี้ เพพเพอร์นั้นเอง จิ๊กกี้ที่ขับรถมอเตอร์ไซค์หรือม้าเหล็กที่ซาซี่เรียก[= =” บอกทำไหม :ซาซี่] [เอาน่าเอาน่า :มิกิ//เดินออกมาจากไหนก็ไม่รู้] [ผมจำได้ว่ามัดเธอไปแล้วไม่ใช่หรอครับ(จับมิกิมัดให้แน่นกล่าวเดิม):สิง] พามา(?) เห็นเรียวนอนสงบอยู่เลยลงจากรถมาดูอาการ หลังจากนั้นไม่นานเรียวก็ตื่นขึ้น
“อืม~ ที่นี่มันที่ไหนกัน?” เรียวที่สลบที่ขึ้นมาพร้องกับอาการงงอยู่พักใหญ่
“ที่นี่คือแอมเบอร์กราวน์ หรือ ดินแดนที่มีแต่กลางคืน” จิ๊กกี้ที่ยืนเก๊กหล่อ(?)ตอบคำถามของเรียว
“คุณเป็นใคร” เรียวถามขึ้น
“ฉันจิ๊กกี้ เพพเพอร์ บีส่งพัสดุด่วน เธอไม่ใช่คนของโลกนี่สินะ ฉันจะพาเธอไปส่งที่บีไฮว์ฟ เพื่อเข้าทดสอบการเป็นบี เธอชื่ออะไร” (จิ๊กกี้)
“เอ๋? ครับ เรียวโอ เดอร์ โสนว์ไลอ้อน เรียกเรียวก็ได้ครับ” เรียวตอบด้วยใบหน้างงเล็กน้อย
“เข้าใจแล้ว ขึ้นมาสิเรียว ระหว่างทางไปจะเล่าให้ฟังเกี่ยวกับแอมเบอร์กราวน์” จิ๊กกี้พูดพร้อมเดินไปขับรถ
“ครับ” เรียวเดินตามจิ๊กกี้ไปที่รถของเขา หลังจากนั้นไม่นานจิ๊กกี้ก็ขับออกไป ไม่นานจิ๊กกี้ก็เริ่มเล่าเรื่องที่เกี่ยวกับแอมเบอร์กราวน์ให้เรียวรู้
ปรืน ปรืน ปรืน[เสียงรถรถนะครับ:สิง]
“แอมเบอร์กราวน์ ดินแดนที่มีแต่กลางคืน และมีเพียงดวงอาทิตย์ประดิษฐ์เท่านั้นที่ให้แสงสว่าง แต่ก็ยังมีที่ที่มืดและอันตรายที่แสงของดวงอาทิตย์ไปไม่ถึง ซึ่งที่เหล่านั้นมีสิ่งมีชีวิตแสนอันตรายที่มีชื่อว่า"แมลงเกราะ(ไกจู)"คอยช่วงชิงหัวใจของมนุษย์ แต่ก็ยังมีคนกลุ่มหนึ่งที่คอยเสี่ยงตายนำ"จดหมาย"ที่เต็มไปด้วยหัวใจ ผ่านดินแดนที่เต็มไปด้วยแมลงเกราะเหล่านั้นเพื่อส่งให้ถึงมือผู้รับ ผู้คนเหล่านั้นคือ"BEE"หรือผึ้งจดหมาย”(จิ๊กกี้)
“เอ่อ บีคืออะไรครับ” (เรียว)
“บีก็คือบุคคลส่งของ ที่ได้รับมอบหมายให้ส่งข้อความ หรือจดหมาย ที่มี "หัวใจ" หรือก็คือความปรารถนาดีภายในจดหมาย ของผู้เขียนถึงผู้ส่ง แม้จะมีภัยอันตรายจากแมลงเกราะ”(จิ๊กกี้)
“แมลเกราะหมายถึงเจ้านั่นรึป่าวครับ?”เรียวชี้ไปที่แมลงเกราะไดคิริ[มีลักษณะเหมือนแมลงสคารับ:สิง]
เอี๊ยด~ [เสียงจอดรถครับ:สิง]
“อืม~ ใช่แล้ว เจ้านั้นคือแมลงเกราะไดคิริ!!...ได้เวลาของหวานแกแล้ว!! กระสุนจิต!! กุนโจ(กองร้อยสีคราม)”จิ๊กกี้ยิงกระสุนจิตใส่แมลงเกราะไดคิริ
[นี่คือรูปของจิ๊กกี้ เพพเพอร์ ส่วนนั้นแฮรี่ดิงโก้ของจิ๊กกี้ :สิง]
“ 0[]0 สุดยอดเลย ” เรียวถึงกับอึ้งเพราะเขาไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อน
“เอ่อ กระสุนจิตคืออะไรหรอครับ แล้วนี่คือ??” เรียวชี้ไปที่ปืนของจิ๊กกี้
“นี่คือปืนกระสุนจิต เนื่องจากพวกฉันต้องรับหน้าที่อันตรายในการต่อสู้กับแมลงเกราะ พวกฉันเลยต้องมีอาวุธและอุปกรณ์ต่างๆที่ใช้พลังงาน "หัวใจ" ติดตัวเอาไว้เสมอ "กระสุนจิต" คือกระสุนเปล่าที่ถูกบรรจุขึ้นมาด้วยเศษเสี้ยวของ หัวใจ ของบีคนๆ นั้น ส่วนปืนกระสุนจิตนั้นก็จะติดตั้งอำพันภูตเอาไว้ เพื่อปลดปล่อยพลังงานที่อยู่ภายในกระสุนจิตออกไปอีกที กระสุนจิตก็คือเศษเสี้ยวหัวใจของบีที่บรรจุใส่ปืนแล้วยิงออกไป” จิ๊กกี้อธิบายให้เรียวฟังเรื่องปืนและกระจิต
“อ๋อครับ แล้วไอตรงการนี่คืออะไรครับ??” เรียวชี้ไปที่อำพันภูตบนปืนของจิ๊กกี้
“นี่คือ อำพันภูต แหล่งพลังงาน "อำพันภูต" นั้น หลับใหลอยู่ภายในผืนดินมาตั้งแต่ครั้งอดีตกาลและคอยค้ำจุนโลกมาตลอดในเขต "โยดากะ" ซึ่งมีแสงสว่างน้อยนั้น ก็ได้ "อำพันภูติ" เหล่านี้คอยให้พลังความร้อน ทำให้สิ่งมีชีวิตและพืชพันธ์ต่างๆ สามารถมีชีวิตอยู่ได้ ส่วนตรงการในอำพันภูตก็คือแมลงภูติ หรือ แมลงอำพัน แมลงที่สูญพันธ์ในอดีตกาล ปัจจุบันได้กลายพันธ์เป็นไกจู หรือถูกผนึกไว้ในอำพัน”จิ๊กกี้ชี้ให้เรียวดูในอำพันภูติ หลังจากนั้นจิ๊กกี้ก็ขับไปต่อ
“เอ่อ..คุณจิ๊กกี้ครับ”(เรียว)
“มีอะไรจะถามอีกสินะ เรียว”(จิ๊กกี้)
“คะ..ครับ เอ่อคือผมสงสัยมานานแล้วครับ ที่บินอยู่ตรงนั้นคือคู่หูของคุณหรอครับ” เรียวชี้ไปที่นกเหยี่ยวที่กำลังบินอยู่บินท้องฟ้า
“ใช่ นั้นคือแฮรี่เป็นดิงโก้ของฉัน ดิงโก้คือคู่หู ซึ่งจะเดินทางร่วมไปกับผึ้งจดหมาย ดิงโก้นั้นสามารถจะเป็นได้ทั้งสัตว์ที่ถูกฝึกมา หรือมนุษย์ที่จ้างมาก็ได้”(จิ๊กกี้)
“ครับ…พีนายจะเป็นไรบางนะ”เรียวบ่นเบาๆกับตัวเอง แต่สิ่งที่เรียวบ่นมันเข้ารู้จิ๊กกี้ทุกคำเลย
“พีเป็นใคร”(จิ๊กกี้)
“พีเป็นนกของผมนะครับ จะเรียกว่าดิงโก้ก็ได้นะครับ” เรียวพูดพร้อมยิ้มแบบเศร้าๆ
“ช่างเถอะ ใกล้ถึงบีไฮร์ฟ(รังผึ้ง)แล้ว รังผึ้งเป็นสำนักงานใหญ่ของผึ้งจดหมาย ตั้งอยู่ในเขตยูซาริ”(จิ๊กกี้)
.
.
.
.
ณ.บีไฮร์ฟ(รังผึ้ง)
“ถึงแล้วละ” จิ๊กกี้พูดพร้อมจอดรถ
“ครับ”(เรียว)
“อ๊ะ หวัดดีครับ คุณจิ๊กกี้ เอ่อคุณ..” บีที่อายุน้อยที่สุดแถวโมเอะอย่างแล็ก ซีอิ้งเดินเข้ามาทักจิ๊กกี้กับเรียว
“เรียวครับ” เรียวยิ้มอย่างเป็นมิตรให้แล็ก
“ครับ คุณเรียว ผมแล็ก ซี้อิ้ง ส่วนนี้ดิงโก้ของผมชื่อนิช นั้นสเต็กครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” แล็กแนะนำตัวให้เรียวรู้จักตัวเองและนิช สเต็ก
“เอ่อ เรียกฉันว่าเรียวเฉยๆก็ได้ ไม่ต้องเรียกคุณหรอก แล็ก” (เรียว)
“เรียว ตามมา”จิ๊กกี้เดินเข้าไปในบีไฮร์ฟในห้องของด็อกเตอร์ ธันเดอร์แลนด์ จูเนียร์
“ครับ ขอตัวก่อนนะแล็ก!!” เรียวโบกมือบ๊ายบายให้แล็กก่อนวิ่งตามไป
“อืม!!”(แล็ก)
ณ.ห้องทดลองของด็อกเตอร์ ธันเดอร์แลนด์ จูเนียร์
ก๊อกๆ
“ด็อกเตอร์ ฉันไปตรวจสอบตามที่คุณขอมาแล้วนะครับ”(จิ๊กกี้)
“แล้วเจออะไรบาง เพพเพอร์”(ด็อกเตอร์ ธันเดอร์แลนด์ จูเนียร์)
“เจอนี่..เข้ามาสิ เรียว” จิ๊กกี้เรียกเรียวให้เข้ามา
“ครับ” เรียวเดินเข้ามาในห้อง
“เพพเพอร์ เธอพาใครมานะ”(ด็อกเตอร์ ธันเดอร์แลนด์ จูเนียร์)
“ผมเรียวครับ ผมมาจากโลกอื่น”(จิ๊กกี้)
“ฉันอยากจะชำแหละเธอขึ้นมาล้วสิ”ด็อกเตอร์ ธันเดอร์แลนด์ จูเนียร์หยิบมีดผ่าตัดขึ้นมา
“เอ่อ ผมยังไม่อยากตายนะครับ” เรียวยิ้มพร้อมกับล้วงหยิบปากกาเมจิกขึ้นมาวาดรูปปืนบนอากาศ รูปที่วาดก็กลายเป็นปืนจริงๆในมือของเรียว พร้อมเล็งไปที่ด็อกเตอร์
“เธอนี่น่าสนใจจริงๆ เธอเป็นใครกันแน่” ด็อกเตอร์ ธันเดอร์แลนด์ จูเนียร์ถามเรียวแบบสนใจ
“555 ผมนะหรอ? ผมเป็นจอมเวทย์มาจากโลกของเวทย์มนต์ และเป็นจอมเวทย์ระดับเอสนะครับ ^^ ” (เรียว)
“จอมเวทย์?”(จิ๊กกี้)
“ครับ เอาเป็นว่าผมมาจากอีกมิติหนึ่งที่เหมือนกันที่นี่ แต่ที่ที่ผมมาจะมีดวงอาทิตย์จริงๆ ที่ไม่ใช่ดวงอาทิตย์ประดิษฐ์ ผมถูกส่งให้ไปตรวจสอบที่ป่ามินาชิหรือป่าต้องสาป พอเข้าไปตรวจสอบก็ถูกดูเข้ามาที่นี่ แต่คู่หูเอ่อ…ดิงโก้ของผมรอดไปได้ไม่จริงผมจะบอกให้กลับไปรายงานให้พี่ฮิบกิเอ่อ…รุ่นพี่ที่ผมทำงานอยู่ให้กับมาสเตอร์หรือจะเรียกว่าประธานใหญ่ของกิลด์หรือสถานที่ทำงาน พอเข้าใจไหมครับ” (เรียว)
“อืมเข้าใจ” (จิ๊กกี้)
“เข้าใจ ฉันว่าเธอเข้าทดสอบการเป็นบีเพื่อจะหาทางกลับไปยังโลกของเธอดูนะ ส่วนเวทย์มนต์ห้ามใช้มันเข้าใจนะส่วนเพพเพอร์ พรุ่งนี้เธอช่วยพาเรียวไปสถานที่สอบเป็นบีด้วยละ”(ด็อกเตอร์)
“ครับ”(เรียว/จิ๊กกี้)
“เรียว” จิ๊กกี้เรียกเรียว
“ครับ!!” เรียวตอบรับด้วยเสียงแข็ง
“ฉันจะไปส่งพัสดุที่ร้านอุปกรณ์ศิลปะ “เพนท์อิทแบล็ค”แถวเมืองXXXจะได้ด้วยกันไหม? ด็อก ฉันขอตัวไปส่งพัสดุก่อน” จิ๊กกี้ถามเรียว ก่อนจะหันไปบอกด็อกเตอร์แล้วเดินออกจากห้องพอได้รับคำตอบจากเรียว…[ผมขอเรียกด็อกเตอร์ธันเดอร์แลนด์ จูเนียร์ว่าด็อกเตอร์ก็แล้วกันเพราะมันยาว ขี้เกียจพิมพ์ :สิง]
…………………………………………………..
ณ.ร้านอุปกรณ์ศิลปะ “เพนท์อิทแบล็ค”
“บีจิ๊กกี้ มาส่งของครับ”
“โอ้!! มาแล้วมาแล้ว ขอบใจมากบี แล้วนั้นคือเด็กที่จะเข้าสอบเป็นบีรึ?” เจ้าของร้านถามจิ๊กกี้
“ใช่แล้วครับ ขอตัวก่อนครับ” จิ๊กกี้พูดจบก็เดินออกไป ตามด้วยเรียว
จิ๊กกี้เดินไปได้ซักพักก็เดินเข้าร้านเหล้าชื่อดังในแถวนั้น ส่วนเรียวก็หยุดอยู่หน้าร้านเหล้าพร้อมเหงื่อตกเล็กน้อย..
[จิ๊กกี้:say] [ตอนนี้จิ๊กกี้แถมตัวเองว่าผมค่ะ:มิกิ]
’ดีครับ ผมจิ๊กกี้ เพพเพอร์ บีส่งพัสดุด่วนที่เร็วที่สุด(?) ตอนนี้ผมได้เข้ามาในร้านเหล้าที่มีเพื่อนเป็นเจ้าของร้าน ชื่อโจ
“ไง จิ๊กกี้ ไม่ได้เจอกันซะนาน สบายดีไหม” เจ้าของร้านถามผม
“ไง ก็สบายดี” ผมนั่งคุยเจ้าของร้านกับรู้ค้าขาประจำอย่างโทมาและฮันเตอร์ที่โต๊ะประจำได้สอง สามประโยค เพราะเรียวยังยืนอยู่หน้าร้าน ผมเลยไปลากเรียวเข้ามานั้ง[โจ โทมา ฮันเตอร์ เป็นตัวละครที่ถูกแต่งขึ้นมาใหม่ไม่มีในเรื่องผึ้งจดหมายค่ะ:มิกิ]
“แปบนะ” ผมบอกพวกโจก็เดินไปลากเรียว
“เรียว มานี่” เรียวที่ยืนอำอึ้งไปอยู่ซักพักก็โดนผมลากเข้ามาในร้าน
“555 จิ๊กกี้ แกพาใครมาด้วยนะ” โจถามผมหลังจากผมลากเรียวเอามาให้ร้าน พร้องผมจับนั่งใกล้ๆผม เพื่อไม่ให้เรียวหนีไปไหน(กลัวหาเรียวไปเจอนะสิใช่ไหม?:มิกิ) (ก็ประมาณนั้น:จิ๊กกี้)
“เรียว คนที่ผมต้องดูแล” ผมตอบคำถามโจ ส่วนเรียวก็นั่งเงียบๆ
“เอานี่ จิ๊กกี้ เรียว” โทมายื่นไวน์ให้เรียวกับผม
“ไม่ละครับ”(เรียว)
“อ้าว? ทำไหมละ” ฮันเตอร์ที่เมาถามขึ้น นี่พวกแกดูไม่ออกจริงๆหรอว่าหมอนี่เป็นเด็กนะ = =” (นายสิผิด พาเรียวคุงเข้าร้านเหล้านะ:มิกิ) (ผมผิดอีก ก็แค่นะมาหาข้อมูลนะ:จิ๊กกี้) ช่างเถอะขี้เกียจเถียงกับยัยไรท์โรคจิต(?)แล้ว มาเข้าเรื่องนะครับ
“เอ่อ ผมพึ่งอายุ12เองนะครับ ^^” เรียวยิ้มแห้งๆเหมือนเคย(?)
“อ่าว!! งั้นเรอะ!! 555” ฮันเตอร์กับโทมาหัวเราะอย่างถูกใจ
“เอ่อ จริงสิ ที่นี่มีร้านขายของแปลกมาขายด้วยนะ ชื่อร้านว่า ‘ซันนี่เดย์’ อยู่แถวชานเมือง ถ้านายสนใจก็รองไปดูสิ” โจบอกพร้อมเช็ดแก้วได้ด้วย
“อืม” ผมตอบแบบไม่สนใจ ก่อนหยิบไวน์ขึ้นมาจิบ ผมหันไปมองเรียวที่กำลังสนใจเรื่องนี่เอามากๆเลย…
“เอ่อ คุณจิ๊กกี้ช่วยพาผมไปดูหน่อยสิได้ไหม” เรียวดูนายจะสนใจเรื่องนี่ออกนอกหน้าเลยนะ ดูจากสิหน้านายก็รู้
“ได้ ไปละ โจ โทมา ฮันเตอร์” ผมตอบเรียวก่อนหันไปบอกพวกโจ
“เออๆ แล้ววันหลังมาอีกนะ พาเรียวมาด้วย” (โจ)
.
.
.
พอผมพาเรียวมาถึงที่ร้านขายของแปลก ‘ซันนี่เดย์’ เรียวก็เดินเข้าไปดูแต่ไปหยุดมองแมวขนาดใหญ่กว่าแมวปกติทั่วไปหรือว่าใหญ่กว่าลูกเสือซักเล็กน้อย
“สนใจเจ้านี่หรอ?” เจ้าของร้านเดินเข้ามาถาม
“ครับ นี่เจ้าเหมียว” เรียวเรียกแมวตัวนั้น(?) มันก็หันมาตามที่เรียวเรียกก่อนจะใช่ลิ้นเลียมือเรียวซักสองสามครั้ง
“ถ้าทางมันจะเชื่องกับเธอนะ เอาไปสิ” แฟนเจ้าของร้านเดินเข้ามา
“แต่ว่าคุณ…”
“ไม่มีแต่!! เจ้านั้นนะไม่ยอมเชื่อฟันฉันหรือคุณเลยนะ!! ยกให้เด็กคนนั้นไปเถอะ”
“แต่มันจะดีหรอครับ” เรียวถาม
“ดีสิจ๊ะ” แฟนเจ้าของร้านบอกกับเรียว ส่วนเจ้าของร้านเดินไปเปิดกรง เจ้าเหมียวนั้นก็กระโดดไปบนไหล่ของเรียวพร้อมคลอเคลียเรียว
“ขอบคุณครับ” ในที่สุดเรียวก็ยิ้มออกมาจากใจจริงๆซะที พอเรียวมาถึงโลกนี่ผมก็รู้ได้ทันดีว่าเจ้าตัวคิดถึงพีและเพื่อนที่อยู่อีกโลกหนึ่ง
“ไปกันเถอะ” ผมกับเรียวก็เดินออกไปจากร้านนั้นพร้อมเจ้าเหมียวบนไหล่ของเรียว กลับไปยังยูซาริ ไปที่บ้านพักของผม
เช้าวันต่อมา!!
[เรียว:say]
หวัดดีคร้าบ ผมเรียวตอนนี้ผมอยู่หน้าสถานที่สอบเป็นผึ้งจดหมาย ตอนที่ผมมาถึงที่นี่วันแรกผมก็รู้สึกเหงาๆและเป็นห่วงโลกที่ผมมาด้วย จริงๆแล้วผมมาที่นี่โดยรวมแล้วประมาณ3แล้ว วันนี่เป็นวันที่4ที่ผมมาถึงยูซาริ จริงสิผมได้เจ้าเหมี๊ยวไม่สิต้องเรียกว่าผู้พิทักษ์แห่งบลูดราก้อน ผมเคยเห็นไม่สิ เคยเจอมากกว่าตอนนี่ผมไปช่วยพีนะ ได้เจอผู้พิทักษ์แห่งบลูดราก้อน ที่ผมเจอนะเป็นสิงโตมากกว่า เหมือนเจ้าตัวนะจะถูกย่อส่วนมากกว่า เจ้านั้นนะชื่อเอ็นซี่ แต่ผมเรียกว่าเอ็น
‘นี่ เรียวมัวคิดอะไรอยู่รีบเข้าไปสิ’
“เออๆ” ผมรีบไปเลยเจ้าบ้าเอ็นซี่มันพูดไป แต่ส่วนใหญ่มันใช่โทรจิตซะมากกว่า สถานที่ทดสอบกลายเป็นบี
“หวัดดีจ๊ะ เธอคนเป็นเรียวคุงสินะ” บีสาวสุดสวย ผมสีเหลือง ใส่แว่นตาด้วย เธอเป็นใครกัน คุณจิ๊กกี้ช่วยกลับมาบอกผมที =[]=!!
“ครับ เอ่อคุณคือ??”
“อาเรีย ลิงค์ ฉันเป็นรองประธานของบีไฮว์ฟจ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ” คุณอาเรียยิ้มให้ผมด้วย
“ครับ เอ่อนี่ใครอะ” ผมชี่ไปที่คุณหน้าปลาดุก =w=”
‘หน้าตาเป็นโจรเก้าร้อยเลยเนอะ เรียว 555’ เอ็นนายตลกรึ แต่ผมไม่ตลกด้วย!!
/หน้าตาเหมือนปลาดุกมากกว่าโจร/
“อ๋อ นี่คือไมโลคุง คนที่ทางหมู่บ้านส่งมานะจ๊ะ” เอ่อคุณอาเรียคร้าบผมว่า นายหน้าปลาดุกน่านะชื่อปลาดุกมากกว่า ไมโลนะ นักอ่านคิดว่าไงบ้างครับ [คิดเหมือนกัน:นักอ่าน] เห็นไหมครับ มิกินักอ่านยังเข้าข้างผมเลย [เห็นแล้วยะ:มิกิ] เอ่อสิงไปไหนหรอครับ [เค้ายุนี่:สิง//นั่งอ่านนิยายเงียบๆ] อ๋อครับ ผมเล่าต่อนะ
“ไง นายชื่อเรียวสินะ เหอะๆถอนตัวตอนนี้ยังทันนะเพื่อน นี่ดิงโก้ของฉันชื่อเซกิ” ไมโลหน้าปลาดุก(?)ชี้ไปที่สุนัขพันธุ์เยอรมันเชพเพิร์ด[มีด้วยรึ:มิกิ] มีสิครับ ขนาดสุนัขพันธุ์ปั๊กยังมีเลย[เค มิกิไม่เถียงแล้ว:มิกิ] หมานายนะน่าจะชื่อไมโลมากกว่านะ
“เอ่อ ไม่ดีกว่า ส่วนนี่ดิงโก้ของผมชื่อเอ็นซี่” ผมแนะนำเอ็นให้ไมโลหน้าปลาดุก(?)
“ฉันจะให้พวกเธอไม่ส่งจดหมายของเด็กสองพี่น้อง ไม่มีเวลากำหนด แต่ส่งให้ถึงมือผู้รับด้วยนะ ใครจะถอนตัวออกกลางคันก็ได้ พวกเธอเข้ามาได้แล้ว” คุณอาเรียพูดจบก็มีเด็กสองพี่สองเดินเข้ามา คนแรกเป็นผู้ชาย คนที่สองเป็นผู้หญิงหน้าตาน่ารัก
“ทั้งสองคนเอาจดหมายให้พวกเขาสิ” เด็กผู้หญิงคนน้องเดินไปยื่นจดหมายให้ไมโล ส่วนผมโดนเด็กผู้ชายคนพี่เอ่อ ผมขอเรียกว่าคุณพี่ชายก็แล้วกันจ้องไม่วางตาเลย TOT คุณจิ๊กกี้ช่วยผมด้วย!! แง้ๆๆ
“นาย” คุณพี่ชายเรียกผมดังเสียงที่ดัง
“ครับ!!” ผมเริ่มกลัวคุณพี่ชายคนนี่แล้วสิ
“เอานี่จดหมายส่งให้ถึงยายฉันละ ไม่ถึงพาในวันนี้นายตาย!! - -+++” คุณพี่ชายส่งจดหมายให้ผม พร้อมกับสายตาจะฆ่าผม T^Tใครก็ได้ช่วยผมที!! ป๋มกลัวแล้ว พี่ฮิบิกิ พี เอล รุ่นพี่อีฟ รุ่นพี่เรน เอ็นซี่ แล็กคุง นิช คุณอาเรีย ด็อกเตอร์ คุณจิ๊กกี้ ช่วยผมด้วย!! TOT ถึงผมจะเจอสัตว์ประหลาดหน้าตาหน้าเกลียดหน้ากลัวแบบสุดๆ ผมยังเฉยๆ เจอโจรสองร้อยล้าน(?) เจอพวกโหดๆ ซาดิส หรือโรคจิต(?) ผมยังไม่กลัว แต่เจอแบบนี้ผมกลัวน้า!! [ = =” มิกิไม่เข้าใจนายเลย จริงๆเลย จะกลัวอะไร ก็อีแค่เด็กจ้องนะ:มิกิ] ยัยแมวโรคจิต(?)อย่างเธอจะไปกลัวอะไรละ [ก็ใช่ พลงัเวทย์สิยะ!! :มิกิ] ด็อกเตอร์บอกว่าห้ามใช้เวทย์ไงยัยแมวบ๊อง(?) TOT
“ครับ” ผมรับจดหมายที่คุณพี่ชายส่งให้
“ไปเลือกอาวุธกับอำพันภูตสิ” ผมกับไมโลหน้าปลาดุกเดินไปเลือกอาวุธกับอำพันภูติ ไมโลหน้าปลาดุกเลือกปืนลูกซองออโต้ที่ยิงได้5นัดแบบใหญ่บิ๊กเบิ้มตรงกลางเป็นอำพันภูติเขียว ไม่ทราบว่าคุณจะเอาไปยิงช้าง(?)ไหนครับ!! และหยิบเอาแผ่นที่ได้ด้วย ส่วนผมยังยืนเลือกอยู่ เพราะผมไม่ถนัดใช้ปืนสั้น TOT ผมใช้เป็นแต่ ปืนพก เอ็ม16และปืนไรเฟิล แง้ๆ
“555 ฉันไปก่อนนะ” ไอบ้าไมโลหน้าปลาดุกหัวเราะผมก่อนวิ่งออกไป
‘เรียว!! ใช้เจ้านี้เป็นป่ะ?’ เอ็นซี่เรียกผมแล้วใช้เท้าเขี้ยธนู
/เป็นดิ/ ผมตอบเอ็นก่อนจะเดินไปหยิบธนู อำพันภูตที่ติดอยู่ที่ธนูเป็นสีเขียวอมฟ้า = =” แต่ก็ช่างเถอะ ผมก็เดินไปหยิบแผ่นที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ เอ็นก็กระโดดมาบนไหล่ของผมเหมือนเดิม
“ผมไปก่อนนะครับ คุณอาเรีย” ผมบอกคุณอาเรียก่อนออกไป
.
.
.
ตอนนี่ผมกำลังดูแผ่นที่ ถึงกับจุดปะทะกับแมลงเกราะแล้ว จริงๆแล้วผมเห็นบีที่คุมสอบแล้ว เอ็นเป็นคนบอกผมนะอยู่บนเนินเขาใกล้ๆกับจุดปะทะ ผมเห็นแต่ดิงโก้ของหมอนั้น ดิงโก้เป็นเสือดำ = =!! กับนิชและเสต็ก แสดงว่าแล็กอยู่ด้วยสิ ^O^ ส่วนของผมเป็นสิงโตเวอร์ชั่นแมว!! เฮ้อ ผมอยากบ้าตาย T T โอ๊ะ นั้นมันเจ้าไมโลหน้าปลาดุกกับดิงโก้เซกิกำลังสู้อยู่กับแมลงเกราะเอ่อชื่ออะไรไม่รู้ มีลักษณะเหมือนตะขาบนะ
แว๊บ!! วูบ!!
อยู่ๆก็มีแสงดีขาวบางอย่างออกมาจากเอ็นซี่ เอ็นซี่ก็ตัวใหญ่ขึ้น ใหญ่กว่าผมอีก =[]=!!
“เรียว ไปกับได้แล้ว” จู่ๆเจ้าเอ็นซี่ก็คาบเสื้อของผมแล้วโยนขึ้น ตอนนี่ผมนั่งเอ๋ออยู่บนเอ็นซี่ เจ้าเอ็นซี่กระโดดข้ามเนิน ผมเห็นแล็กกับบีอีกคนวิ่งไปที่แมลงเกราะ [เค้าชื่อซาซี่จ๊ะ:มิกิ]
=[]=!! ตอนนี่ผมจะซ็อคมากกว่าเดิมอยู่แล้วนะ!!
[สิง:say]
เรียวยังซ็อคไม่หาย แล็กกับซาซิ่วิ่งไปที่แมลงเกราะ ส่วนไมโลนั่งเอ๋ออยู่กับพื้น ส่วนดิงโก้ของหมอนั้นมันหนีไปแล้ว
“ชิ ไม่ได้เรื่อง ดิงโก้หนีไปแล้วยังไม่รู้อีก”(ซาซี่)
“เอาน่าซาซี่ รีบจัดการกับเกล็นคีธเถอะ”(แล็ก) [ก็เจ้าตะกาบที่เรียวบอกนั้นแหละ:สิง]
“แต่อีกคนหนึ่งละ”ซาซี่มองซ้ายมองขวาหาเรียวอยู่? เอ็นซี่กระโดดข้ามเนินที่สูง พร้อมกับเรียกเรียวที่นั่งซ็อคอยู่บนหลัง
“รีบไป!! เรียว!!” (เอ็นซี่)
“ฮะ??”(เรียว)
“จุดอ่อนของเจ้านั้นอยู่ที่ปาก”(เอ็นซี่)
“อืม!!” เรียวตอบเอ็น
“ลูกศรที่ยิงนั้นคือเศษเสี้ยวแห่งความหวัง จงทำลายทุกอย่าง เนเล่วอลปี้(จิ้งจอกทมิฬ)”ซี่ เรียวยืนขึ้นพร้อมกลางคันธนูออก ปรากฏแสงสีน้ำเงินอมดำเป็นลูกธนู ลูกธนูสีน้ำเงินอมดำทะลวงไปในแมลงเกราะเกล็นคีธ แล้วกังวานในตัวแมลงเกราะจนระเบิดออกมา จากนั้นเอ็นซี่ก็กระโดดลงมาอยู่บนพื้น เรียวก็ลงมาจากเอ็นซี่
[เรียว:say]
“ไง แล็กคุง” ผมเดินเข้าไปทักแล็ก
“อ้าว!! เรียวเองหรอ ดีใจจังที่ได้เจอกันอีก” แล็กยิ้มให้ผม
“เรียว!!” เอ็นซี่เรียกผม ผมก็หันไปหาเอ็น
“ว่าไงเอ็น”
“เจ้าหน้าปลาดุกนั้นกับดิงโก้นั้นไปไหนแล้ว” เอ็นถามผม
“จะไม่รู้หรอ? _ (- -) _” ผม
“สลบไปแล้ว” บีที่ใช้ดิงโก้เป็นเสือดำ
“เอ่อนาย” นายเป็นใครนะ เอ่อใครว่ะ - -?
“ฉันชื่อซาซี่ ส่วนดิงโก้ตัวนี้ชื่อวาซูก้า นายนี่สุดยอดเลย ประมาณ2 ชม. คุณกอชนะ ประมาณ 4ชม. เป็นเจ้าของสถิติเรียวที่สุด แต่ตอนนี้เป็นนายแล้วเรียว ฉันใช้เวลา1สัปดาห์ จิ๊กกี้ใช้เวลา2วัน คอนเนอร์ 1เดือน”(ซาซี่)
“ส่วนผมใช้เวลา6ชม.”(แล็ก)
.
.
.
ในที่สุดผมก็มาถึงบ้านที่ส่งจดหมายแล้ว ดีใจสุดๆเลย แต่ว่านะเอ็นซี่กลับอยู่ร่างเดิม(?)แล้ว เอ่อกลับไปอยู่ในร่างน้องเหมียวแล้วนะ น่าสงสารเอ็นตอนนี่โดนซาซี่คลอเคลียอยู่ = =”
“หวัดดีครับ ผมมาส่งจดหมายแล้ว” ผมยืนจดหมายให้ยายของคุณพี่ชาย
“ขอบใจเธอมาก”
“ไม่เป็นไรครับ” จากนั้นเอ็นซี่กระโดดขึ้นมาอยู่บนไหล่ของผมเหมือนเคย ชอบนั้นหรอไล่ผมนะ ทั้งพีทั้งเอ็นซี่ พูดถึงพีแล้วคิดถึงพี พี่ฮิบิกิ เอล แล้วก็ทุกคนๆในกิลด์ TOT ยกเว้นอิจิยะนะ =w=” ผมกับแล็กและซาซี่ แล้วก็พวกดิงโก้รวมทั้งอาหาร(?)อย่างเสก็ตด้วย เดินไปเจอกับบีอ้วนเอ่อชื่ออะไรแล้วน้า อ๋อ คอนเนอร์พารถหมา(?)เอ๊ยรถม้ามารับแล็ก ซาซี่ นิช สเต็ก วาซูก้า ผมและเอ็นซี่ ผมนั่งหลังกับแล็กและนิช ส่วนซาซี่นั่งหน้ากับคอนเนอร์ วาซูก้าก็อยู่ข้างๆซาซี่ สเต็กอยู่บนหัวนิช เอ็นซี่นอนหลับอยู่บนตักผม
.
.
.
.
พวกผมกลับมาถึงรังผึ้งแล้ว ตอนนี่พวกผมอยู่ในห้องประธาน
“ดีใจด้วยนะเธอได้เป็นบีแล้ว ส่วนรุ่นพี่ของเธอคือจิ๊กกี้จะดูแลเธอ”(อาเรีย)
“ครับผม”
“คุณจิ๊กกี้!! งั้นหรอ” ซาซี่ไม่ต้องตะโกนก็ได้มั้ง เดี่ยวเอ็นก็ตื่นหรอก พูดไม่ทันขาดคำเอ็นก็ตื่น
‘ที่นี่ที่ไหน?’
/รังผึ้งไง เอ็น/ จริงๆแล้วต้องที่ได้เอ็มมาผมก็พามาที่รังผึ้ง เพราะผมตามคุณจิ๊กกี้มา
‘หรอ’
ในที่สุดผมก็ได้เป็นบีแล้ว แถมรุ่นพี่ยังเป็นคุณจิ๊กกี้อีกด้วยอะไรมันจะโชคดีขนาดดี เย้!! ส่วนซาซี่ก็เขินหรืออายหรือดีใจกันแน่ ผมก็ไม่รู้… ที่นี่อาจเป็นที่ที่ผมอยู่ได้แน่นอนผมเชื่ออย่างนั้น ผมก็เดินไปคุยกับพวกแล็ก แถมที่นี่ตอนนี่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของพวกผม
//ขอบคุณนะครับ พี่ฮิบิกิ ขอบคุณสำคัญที่อย่างที่ผ่านมา ผมมีความสุขมากที่ได้อยู่กับพี่ เอล พี่และทุกๆคนในกิลด์ ผมเจอที่ที่จะอยู่แล้วมีความสุขแล้วนะครับ พี่ฮิบิกิ ผมก็ยังอยากเจอพี่นะครับ พี่ฮิบิกิ พี่ชายที่ผมรักเหมือนพี่แท้ๆของผม//
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
1/05/56
-แต่งไปแต่งมา สิงง่วงนอนของตัวไปนอนก่อน จะกลับมาแต่งต่อให้อีกในวันหลัง
2/05/56
-จบแล้ว บทนำของบี แต่ถ้าเกิดว่าเรียวเจอกับฮิบิกิในโลกเดินของเขานะทำอย่างไร ถ้าเกิดว่าเรียวต้องเลือกว่าจะกลับไปอยู่กับฮิบิกิหรือจะอยู่กับพวกจิ๊กกี้กันแน่!! เรียวจะเลือกใครค่อยติดตามต่อได้
กรุณาฟังดีๆนะ สิงไม่ชอบพวกนักอ่านเงาเข้ามาอ่านแล้วเม้นด้วย สิงเปิดมาสอง สามฟิคแล้วเจอแบบนี้สิงหมดอารมณ์แต่งลบไปหลายฟิดแล้ว อย่าทำให้สิงอารมณ์เสียนะเฟ้ย!!
ความคิดเห็น