คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ 100%
บทนำ
กิลด์มิราเคิล…กิลด์จอมเวทย์ขนาดใหญ่มีมากมายหลายสาขา มีเหล่าจอมเวทย์มากหน้าหลายตาจะเข้ากิลด์แห่งนี้ มีเพียงจอมเวทย์ที่เก่งกาจเท่านั้นที่สามารถเข้ากิลด์แห่งนี้ได้ มิราเคิล กิลด์จอมเวทย์ที่มีชื่อเสียงในด้านดีและด้านเสีย แต่คนส่วนใหญ่รู้แต่ด้านเสียซะมากกว่า มีข่าวลือเสียหายมากมาย ข่าวลือที่ว่า ‘จอมเวทแห่งมิราเคิลนั้น น่าเลือด น่าเงิน โหดร้าย ไร้ความปราณี’ จอมเวท สามารถแบ่งได้เป็น 3ระดับ ระดับล่าง ระดับเอสและระดับเอสเอส
เซนต์แห่งอาธีน่า เซนต์แต่ละคนนั้นจะมีกลุ่มดาวคุ้มครองประจำตัวและมีจำนวน 88 คนเท่ากับจำนวนกลุ่มดาวบนท้องฟ้า เซนต์สามารถแบ่งแยกออกเป็น 3 ระดับ ได้แก่ บรอนซ์เซนต์ ซิลเวอร์เซนต์ และโกลด์เซนต์ เซนต์แห่งอาธีน่ามีหน้าที่ปกป้องอาธีน่า ซึ่งทรงรังเกียจการใช้อาวุธ ดังนั้น เหล่าเซนต์จึงต้องพยายามฝึกฝนร่างกายของตนเพื่อใช้เป็นอาวุธแทน โดยหมัดของเซนต์นั้นสามารถแหวกฟ้าและการเตะของเซนต์นั้นก็สามารถทลายพื้นดินได้เช่นกัน
กุบกับ กุบกับ
เสียงรถม้าเล่นผ่านผืนป่าอันเสียงเงียบ ภายในรถม้ามีเพียงเด็กสาวร่างบาง เรือนผมสีเหลืองสั้นใส่หมวกไหมพรมสีดำ ใบหน้าเรียวรูปไข่ ผิวขาวอมชมพูตัดกับดวงตาสีเขียวมรกตคู่สวย อายุประมาณ17 ปี รูปร่างตัวเล็กไม่สมกับเด็กรุ่นเดียวกัน นั่งอยู่ภายในรถม้าเพียงคนเดียว เปลือกตาของเธอแทบจะปิดดีไม่ปิดดี ดูเธอจะเหนื่อยกับการเดินทางที่ไม่รู้จบ รถม้าเล่นผ่านผืนป่าไปเรื่อยๆใกล้ถึงตัวเมือง
ตูม!!
เสียงระเบิดดังขึ้นอย่างกะทันหันทำเอาเด็กสาวสะดุ้งตื่น ม้าสะดุ้ง ทำให้มันตกใจ ยกสองขาหน้าขึ้น ผู้คุ้มดึงสายบังเหียน ห้ามไม่ให้ม้ายกสองขากระทืบพื้นพร้อมพูดปลอบ
“ชู่ว ไม่เป็นไร เย็นไว้ ไอหนู”
เจ้าม้าเลิกยกขาหน้า มันผงกหัวสองสามทีพร้อมส่งเสียงฮึดฮัดก่อนจะสติอารมณ์กลับมานิ่งสงบเหมือนเดิมเด็กสาวโชกหน้าออกมาดูทางหน้าต่าง ใบหน้าหวานไม่มีแสดงอาการตกใจแม้แต่นิดเดียว ดวงตาเขียวมรกตกวาดสายตาไปรอบๆป่าจนไปหยุดที่ผู้คุมม้า
“ไม่มีอะไรครับ คะ-...”
ฉึก!
เสียงของผู้คุมม้าหายไปพร้อมหอกปริศนาพุ่งหมายปลิดชีพ ม้าสะดุ้งตกใจอีกครั้ง ยกสองขาหน้าขึ้น เด็กสาวร่างบางรีบหันหน้ากลับก่อนถีบประตูรถม้าอย่างแรง ประตูรถม้ากระเด็ดติดต้นไม้ เธอกระโดดลงจากรถรีบปลดรถม้าออกทันที เธอกระโดดขึ้นหลังม้าอย่างเบา ให้มือเรียวเล็กลูบหัวมันไปมา2-3ที เพื่อให้มันสงบ เธอจับบังเหียน กระทุ้งส้นเท้าใส่ท้องม้าให้มันออกวิ่ง มันร้องคำก่อนจะทะยามออกไปดุจดั่งลูกธนูวิ่งห้อตะบึงไปตามผืนป่าด้วยฝีเท้ารวดเร็วดุจลมกรด
ควบม้าอยู่สองชั่วโมง เธอมาถึงสถานที่ต่อสู้ เหล่าจอมเวทย์ต่างพากันบาดเจ็บสาหัส เด็กสาวดึงรั้งบังเหียน ทำให้ม้าชะลอความเร็วจนกระทั้งหยุดก่อนจะกระโดดลงจากหลังม้า เธอเดินมาหยุดตรงหน้าจอมเวทย์คนหนึ่ง
“แพนเตอร์….”
“…”
“รีบ..ไปช่วย…คนอื่น…เถอะ…”
จอมเวทย์เอ๋ยชื่อของเธอ ก่อนชี้ไปอีกทางหนึ่ง เด็กสาวพยักหน้าก่อนรีบวิ่งไป
“ในที่สุดเธอก็มา…‘แองเจิลลิน่า’…”
กลุ่มคนลึกลับปรากฏโขกหินตรงหน้าเด็กสาว ประกอบด้วย
1.ชายหนุ่มอายุราวๆ30ต้นๆ เส้นผมสีดำยาวระดับต้นคอ ดวงตาสีฟ้าสดใส
2.เด็กสาวหูแมวอายุราวๆ17ปี เส้นผมสีบลอนอ่อนสั้น ดวงตาสีเปลือกไม้ ชุดขาวสลับน้ำเงินเป็นระบาย
3.เด็กหนุ่มอายุราวๆ15ปี เส้นผมสีเงินยาวระต้นคอ ดวงตาสีฟ้าคราม แววตาดูเจ้าเลห์
“นี่ ลุง! ฉันขอจัดการยัยนี่เอง ลุงกับเจ๊ถอยไปซะ รีบๆไปเลย” เด็กหนุ่มกระโดดลงจากโขกหินลงมาตรงหน้าเด็กสาวร่างบาง
“ไอเด็กบ้า!! อย่ามาเรียกฉันว่าเจ๊นะ!!”
“ใจเย็น…ไอหนูรีบๆจัดการแองเจิลลิน่า..และรีบตามมาละ”
“คร้าบๆ”
ชายหนุ่มจับข้อมือแมวสาวที่โวยวายก่อนหายตัวไปเหลือเพียงเด็กหนุ่ม มือเรียวเล็กยืนออกไปข้างลำตัว ดาบคาตานะสีขาวค่อยๆก่อร่างขึ้นมา เด็กสาวตวัดดาบชี้ใส่หน้าเด็กหนุ่ม
เคร้ง
เสียงโลหะปะทะกันดังบางหู เงาร่างสองสายกระโจนเข้าปะทะกันอย่างดุเดือด ผลัดกันรุกผลัดกันรับโดยไม่มีใครยอมใคร
“ใจเย็นหน่อยซี่~…พี่สาว”
ฉัวะ!
ดายสั้นกรีดใส่แผ่นหลังของเด็กสาว เลือดสาดกระเซ็งเป็นสาย เด็กสาวดีดตัวถอยห่างไปตั้งหลัก
เด็กหนุ่มไม่ได้ตามไปซ้ำ เพียงแต่กล่าววาจา “พี่สาวในตอนนี้สู้ฉันไม่ได้หรอก” เขาสะบัดเลือดที่ติดอยู่บนดาบสั้นทิ้ง “ดูจากท่าทางของพี่สาว…พี่สาวคงเหนื่อยมากจากการเดินทาง พลังเวทของพี่สาว…แถบจะไม่เหลือ พี่สาวไม่มีทางเอาชนะผมได้”
“หึ” เด็กสาวแค่นหัวเราะ เธอค่อยๆหยัดกายขึ้น นัยน์ตาสีเขียวมรกตพราวระริกเหมือนกำลังสนุก ริมฝีปากคลี่ออกเป็นยิ้มอำหิตชวนให้หนาวสันหลัง
ร่างเด็กสาวก็ปรากฏที่ด้านหลังเด็กหนุ่ม ดาบคาตานะสีขาวฟันใส่ลำคออีกฝ่ายอย่างไม่ปราณี เด็กหนุ่มก้มตัวหลบพร้อมขาเตะใส่เด็กสาวโดยไม่ต้องหันกลับ เด็กสาวไม่ได้หลบเลี่ยง มือซ้ายปรากฏมีดสั้นสีใสแทงสวนใส่ขาของเด็กหนุ่ม ทำให้เขาต้องดีดตัว ใช้อีกขาถีบใส่มือเพื่อเบี่ยงวิถีมีด
“ชิ”
ร่างเด็กสาวเลือนหายไปอีกครั้ง เด็กหนุ่มรีบพิงตัวเอามือยันพื้น แต่ไม่ทันได้หายใจก็โดนดาบแทงจากด้านหลัง เขารีบตวับดาบสั้นไปต้านรับ
พลั่ก!
ท่อนขาเตะใส่ทรวงอกเด็กหนุ่มอย่างหนักหน่วง ร่างเด็กหนุ่มไถลไปหลายเมตร เด็กสาวไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายมีโอกาสตั้งตัวติด รุกประชิดตามไปในทันที
ควับ!
มีดสั้นสีใสทั้งสี่เล่มปรากฏอยู่เต็มมือ เด็กสาวซัดมันออกไปพร้อมกัน มีดสั้นสีใส่พุ่ปักแขนขาอีกฝ่าย ตรึงร่างเขาไว้กับพื้น ดาบสั้นของเด็กหนุ่มหลุดมือลอยกระเด็นไปไกล เขาเงยหน้าขึ้นมองเงาที่พาดทับอยู่เหนือร่างซึ่งดูคล้ายนางฟ้าไร้ซึงคำปราณี
เด็กสาวใช้สองเข่ากดร่างเด็ดหนุ่มไว้ ดาบคาตานะสีขาวเงื้อสูงจากเหยื่อไม่มาก จ่อค้างไว้ที่ตำแหน่งศีรษะพร้อมแทงลงทุกเมื่อ
เด็กหนุ่มไม่ได้แสลงท่าทีหวาดหวั่นออกมา เพียงกล่าวอย่างตื่นเต้น “ทั้งที่ไม่เหลือพลังเวท
แท้ๆ…แข็งแกร่งจริงๆ ทั้งความรวดเร็ว แม่นยำ มุ่งเน้นจุดตาย…หมายมาดเพียงสังสารศัตรู…แต่…ยังไม่มากพอนี่จะเอาชนะฉัน..”
เปลวไฟสีฟ้าปรากฏขึ้นรอบตัวเด็กหนุ่ม ทำให้เด็กสาวต้องดีดตัวถ่อยห่าง
ฉัวะ!
ความเจ็บปวดแล่นแปล๊บจากแผ่นหลังซ้ำแผลเก่า ดาบสั้นที่ตกห่างไปพลันพุ่งเฉือนแผ่นหลังเด็กสาว ทำให้เธอต้องดีดตัวหลบอย่างรวดเร็ว
มีดสั้นสีใสที่ตรึงร่างค่อยๆละลายกลายเป็นของเหลว เด็กหนุ่มหยัดกายขึ้นจ้องมองเด็กสาวที่ล้มลงตัวงอด้วยความเจ็บปวด
“ดูท่า..พิษของฉันจะเริ่มทำงานแล้วสิ” ดูจากเสียงของเด็ดหนุ่มท่าทางเขาจะตื่นเต้นมากเมื่อเห็นสีหน้าเจ็บปวดของเด็กสาว
มีดสั้นสีใสนับร้อยลอยอยู่กลางอากาศจะบินวน โอบล้อนเด็กหนุ่มไว้ตรงกลาง ทันทีที่เด็กสาวกำมือพวกมันก็บีบวงแคบเข้าหาเด็กหนุ่มอย่างพร้อมเพรียง ดูราวกับพายุที่จะฉีกกระชากทุกสิ่งทุกอย่างให้ขาดกระจุย
เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!
เสียงโลหะปะทะดังขึ้นต่อเนื่อง ประกายไฟแลบยามดาบสั้นเสียดสีกับมีด เด็กหนุ่มหนุ่มตัว ควงดาบเป็นเกราะปกป้องตัวเองจากพายุมีด นัยน์สีฟ้าครามสะท้อนเงาร่างที่โถมเข้าใส่พร้อมดาบคาตานะสีขาว
“ดูท่าพี่สาวจะทนกับพิษของฉันได้ไม่นาน..” เด็กหนุ่มเอ่ยเบาๆ มือขวาสะบัดออกปัดมีดสั้นสีใสเล่นสุดท้ายทิ้ง ก่อนตั้งท่าเตรียมรับดาบของอีกฝ่าย
เสี้ยววินาทีทันเองพิษเริ่มออกฤทธิ์อีกครั้ง ทำให้เด็กสาวต้องชะงัก
สวบ!
คมดายจมลึกลงไปในช่องท้อง นัยน์ตาสีเขียวมรกตเบิกกว้าง เลือดสีแดงฉานไหลทะลักย้อมทั้งดาบจนเป็นสีแดง
“ฉันบอกพี่สาวแล้ว…พี่สาวไม่มีทางชนะ” เด็กหนุ่มกระซิบที่ข้างหูเด็กสาวอย่างแผ่วเบาๆ ก่อน จะถอนดาบออก ร่างบางเล็กค่อยๆเอนหล่นจากบ่า ล้มกระแทกพื้น
“แค่ก…!” เด็กสาวสำลักเอาก้อนเลือดออกมา มือกุมแผลตรงท้องที่มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด
มาสเตอร์…รองมาสเตอร์…คุโรฮะ พี่คีส…ช่วยด้วย… เด็กสาวคิดในใจ
เธอพยายามประคองสติอันเลือนราง ร่างกายของเธอเริ่มหนักอึ้ง เปลือกตาแทบจะปิด จนเธอประคองสติไม่ไหว สุดท้ายทุกอย่างจะมืดดับลง
เด็กหนุ่มคลี่ยิ้มราวกับโรคจิตเมื่อเด็กสาวสลบลงไป ดาบสั้นเงื้อสูงขึ้นจากเหยื่อไม่มากทัน เพียงพริบตานั้นดาบก็จะแทงหมายปลิดชีพเธอ
“ใครอยู่ตรงนั้น!” เสียงหนึ่งดังขึ้นท่ามกลางความเงียบทำให้เด็กหนุ่มสะดุ้งเฮือก
“เป็นโชคดีของพี่สาวจริงๆ…แองเจิลลิน่า” เด็กหนุ่มเอ่ยเบาๆก่อนเลือนหายไป
เจ้าของเสียงคือชายหนุ่มผมสีน้ำตาลยาวถูกรวบไว้ด้านหลังอย่างง่ายๆ เดินเข้ามาดูกับพบเด็กสาวร่างบางนอนสลบอยู่
“เกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่…” ชายหนุ่มมองไปรอบๆผืนป่าถูกทำลายมีลองลอยการต่อสู้มากกมาย เขามองหน้าเด็กสาวที่สลบอยู่ ร่างกายของเธอมีแต่บาดแผล แต่ที่หลังสุดลงเป็นที่หลังและแผลตรงท้อง
“เฮ้อ~”ชายหนุ่มถอยหายใจ อุ้มเด็กสาวในท่าเจ้าหญิงกลับไปเพื่อนำเธอไปรักษา
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หวังว่าจะสนุกกับฉากบู้เล็กๆหน่อยๆนะ
ความคิดเห็น