คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันที่แสนวุ่นวาย
“ตื่นได้แล้วจ้า ตื่นได้แล้วจ้า กิ๊ก กะ ระริก กิ๊กกิ๊ก” เสียงจากนาฬิกาปลุกตวน้อยได้ดังขึ้น แสงสว่างเริ่มสาดทอเข้ามาภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ ร่าน้อยอันบอบบางกำลังเพลิดเพลินกับฝันหวานอยู่ เธอไม่แคร์แม้แต่เสียงนาฬิกาปลุก แต่กลับลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจเล็กน้อยพร้อมลุกขึ้นด้วยความงัวเงียแต่ไม่ทันที่เทอจะลุกขึ้นเทอก้อพลันล้มลงบนเตียงอันหนานุ่มและกว้างใหญ่ด้วยความเพลียของเทอนั่นเอง
“ปอฝ้าย...ปอฝ้าย ตื่นได้แล้วนะ นี่เธอจะนอนไปถึงไหนฮะ นี่มัน 10โมงแล้วนะ เดี๋ยวก็ไม่ทันไปสตูดิโอหรอก เร็วเข้า”
“อือ...กี่โมงแล้วนะ ใยไหม”
“10โมง”
“10โมงหรอ!?!”
“ก็ใช่น่ะสิ”
สิ้นสุดเสียงของพี่สาว เธอก็รีบกระวีกระวาดลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวในทันทีทันใด
“ปอฝ้าย” หญิงสาวผู้น่ารักด้วยใบหน้าอันเรียวยาวได้รูป จมูกที่โด่งเป็นสัน และปากที่ดูอิ่มเอบยิ่งนัก เท่านั้นยังไม่พอสิ่งหนึ่งบนใบหน้าที่ทำให้ผู้ชายหลายๆ คนอยากจะมาซบแทบเท้าของเธอนั่นก็คือ ดวงตาอันหวานเยิ้มของเธอนั่นเอง เธอเป็นดาราน้องใหม่มาแรงสุดๆ ด้วยบุคลิกลักษณะขี้เล่นของเธอนั่นเอง พร้อมกับการสวมบทบาทที่เสมือนกับเป็นคนคนเดียวกัน จึงทำให้เธอขึ้นติด chart ในเวลาไม่นานนัก ในละครเรื่องแรกของเธอ “รักเธอจัง...ยายเปิ่น”
ส่วนพี่สาวของเธอนั้น เป็น supermodel ชื่อดังทั้งยังเคยเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับเครื่องสำองค์หรือเสื้อผ้าแบรนด์เนมนับครั้งไม่ถ้วน ประชาชนทุกคนล้วนรู้จักเธอในนาม “ใยไหม”
ณ สตูดิโอที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย
“ปอฝ้าย ขอโทษนะคะที่มาช้า”
“เอ้า...ไม่เป็นไร ช่างแต่งหน้าอยู่ไหนน้องปอฝ้ายมาแล้ว เร็วเข้า”
“เสร็จแล้วค่ะ พี่ก้อง”
“เอ้า งั้นเข้าฉากเลย”
“...........................”
“คัท...โอเควันนี้พักได้”
“เสร็จแล้ว ใช่มั้ยคะ”
“อืม”
“งั้น หนูขอตัวก่อนนะคะพี่ก้อง เดี๋ยวมีนัดเซ็นสัญญา อีกอ่ะคะ”
“ระวัง! ด้วยล่ะ ข้างนอกนักข่าวเยอะจะตาย ให้ใครไปเป็นเพื่อนมั้ย”
“ไม่เป็นไรคะ เดี๋ยวปอฝ้ายไปเองได้”
“.....................”
“น้องฝ้ายคะ ที่มีข่าวว่าน้องฝ้ายถูกเบียดขึ้นมาแทนที่น้องหมิงเป็ความจริงรึป่าวคะ”
“แล้วคุณฝ้ายคิดยังไงถึงได้มาเล่นเรื่องนี้ครับ”
“คือ...ฝ้ายยังไม่ให้สัมภาษณ์ใดใดทั้งสิ้นล่ะนะคะ....ไปและนะคะ”
“เฮ้ย...ตามไปเร็ว”
หลังจาหลีกหนีการสัมภาษณ์มาได้ เธอก็รีบวิ่งออกจากสตูดิโออย่างรวดเร็วเพราะเธอมีนัดกับบริษัท เดฟ ระหว่างที่เธอกำลังวิ่งอยู่นั้น
ปั้ก!!!! โอ๊ย!!!
“นี่คุณ ฉันรีบนะระวังหน่อยเซ่”
“ผมก็รีบไม่แพ้คุณหรอกน่า ดูซิเลอะหมดเลย”
ปอฝ้ายไม่รอฟังแม้กระทั่งคำขอโทษจากชายแปลกหน้า แต่เธอกลับวิ่งต่อไปอย่างไม่คิดชีวิต ทิ้งให้ชายคนนั้นได้แต่ยืนงง ทันใดนั้นเขาก็ได้เห็นบางสิ่งบางอย่าง “กระเป๋าสตางค์” นั่นเอง เขาจึงตะโกนออกไปจนสุดเสียง
“คุณ...กระเป๋าสตางค์คุณน่ะ”.
แต่หญิงสาวก็พลันหายไปท่ามกลางแดดที่ร้อนจัดแล้ว
“แล้วจะทำไงกับไอ้นี่ดีเนี่ย”
ณ ร้านอาหารสไตล์อิตาลีใจกลางเมือง
เย้!! มาทันเวลาพอดีเลย เกือบไปแล้วสิ ไปแต่งหน้าก่อนดีกว่า
“สวัสดีค่ะคุณประสิทธิ์ ฝ้ายไม่ได้มาสายใช่มั้ยคะ”
“ไม่เป็นไรครับ เชิญนั่งเลยครับ”
ทันทีที่ปอฝ้ายถูกเชิญให้นั่งเธอก็สังเกตุเห็นชายหนุ่มดูภูมิฐานที่นั่งอยู่ข้างๆ คุณประสิทธิ์ชายผู้นั้นกำลังถอดแว่นตาดำทึบของเขาออก
“เอ๊ะ นายคนที่ชนฉันเมื่อกี้นี่”
“ช่าย ผมเอง อ่ะ นี่ของคุณ”
“เอ๊ะ! กระเป๋าตังค์ชั้นนี่ มันหายไปตอนไหนนะ อ๋อ นายแกล้งเดินชนฉันเพื่อจะเอากระเป๋าตังค์ฉันใช่มะ”
“นี่คุณ ถ้าผมจะเอาไปผมคงไม่คืนคุณหรอกนะ ไม่เชื่อก็ลองเช็คของในกระเป๋าดูดิ”
“ได้ คอยดูนะ”
ปอฝ้าย รื้อทุกซอกทุกมุมแต่ก็ไม่พบอะไรหายไปแม้แต่ชิ้นเดียว
“มีมั้ยล่ะคุณ”
“เออ....ฉันยอมก็ได้”
“บังเอิญจิงนะครับที่พวกคุณ 2 คนรู้จักกันแล้ว”
“ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ ไหนล่ะคะ ท่านประธาน”
ปอฝ้ายพูดพลางกวาดสายตาไปรอบๆ เพื่อมองหาผู้ที่นัดเธอมาในวันนี้
“รึว่า!?! ไปเข้าห้องน้ำคะ”
“เปล่าหรอกครับ นี่ไงคนที่อยู่ข้างๆ ผมนั่นล่ะครับ”
“ฮ๊า!!!! Oh my god”
“สวัสดีครับ ผมณัฐวุฒิ อมรรัตนากร ประธานบริษัท เดฟ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
เขาพูดพลางยื่นมือมาเพื่อทำความรู้จัก
‘ตายล่ะ ตานี่เป็นประธานบริษัทหรอเนี่ย’
“เอ่อ...คะ...สวัสดีค่ะฉันณัฐณิชา วรรานันท์ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ”
เธอพูดพลางเอามือไปจับ เธอรู้สึกอายเล็กน้อยที่ทำกิริยาที่ไม่ดีออกไป
“เป็นไงคุณ เงียบเลยหรอ ผมไม่ถือหรอก พวกดาราก็เป็นแบบนี้ทุกคนแหละ”
“ฉันไม่ใช่ดาราประเภทวีนแตกแบบนั้นนะ”
“เอาล่ะ เรียกผมสั้นๆ ว่า เรย์ ล่ะกันนะ”
“ฉัน ปอฝ้าย”
“เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่านะครับ”
คุณประสิทธิ์พูดตัดบทเพราะเกรงว่าจะมีการทะเลาะเบาะแว้งกันขึ้นมาอีก หลังจากการตกลงเซ็นสัญญาเป็นที่เรียบร้อย ปอฝ้ายยังเหลือภารกิจสุดท้ายสำหรับวันนี้ นั่นก็คือ ไปเป็นแขกรับเชิญในรายการ “best woman” รายการสำหรับผู้หญิงที่ดีที่สุดในประเทศนั่นเอง
“นี่คุณ จะไปไหนต่อหรอ”
เรย์ถามขณะเดินออกมาจากร้านอาหาร
“ฉันไม่ได้ไปทางเดียวกะคุณก้อแล้วกัน”
“แล้วคุณจะไปไหนล่ะ”
“ไปสตูฯของเบสท์ วูแมนท์”
“โอ้โห ทางเดียวกานเลย งั้นผมไปส่งนะ”
“ไม่ต้อง ฉันไปเองได้ อ้อ! นั่นไงพี่สาวฉันมาพอดี ดีค่ะ พี่ใยไหม”
“ดีจ้ะ เอ๊ะ! ใช่คุณเรย์รึเปล่าคะ”
“ใช่ครับ คุณคงจะเป็น เอ่อ.....”
“ดิฉันใยไหมค่ะ”
“อ๋อ ใช่แล้ว ขอโทษทีนะครับ ผมขี้ลืมไปหน่อย”
“พี่ใยไหมไปเร็ว เบื่อจะตายอยู่และ เดี๋ยวไปไม่ทันด้วย”
“งั้นฉันไปล่ะนะคะ”
“ครับ แล้วเจอกันนะครับ”
หญิงสาวพยัหน้าแล้วรีบขึ้นรถเพื่อไปยังจุดหมายปลายทางต่อไปแต่ระหว่างทางใยไหมได้แต่พร่ำพรรณา ถึงคุณความดีของเรย์ให้กับปอฝ้ายฟังโดยไม่มีหยุด ทั้งๆ ที่เธอไม่อยากฟังเลยซักกะนิด
“เห็นพี่พูดตั้งนานและ พี่ชอบเค้ารึไง”
“ก็ใช่น่ะสิผู้ชาย perfect แบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆ นะยะ นี่เธอกำลังจะไปร่วมงานกะเค้าด้วยไม่ใช่หรอ”
“มันก็ใช่ แต่...”
“เธอช่วยติดต่อให้ฉันหน่อยสิ...นะ...นะ”
“เออ ก้อได้”
“เธอตกลงแล้นนนะ ห้ามคืนคำล่ะ เอาลงได้แล้ว ถึงแล้ว”
“แหม ตกลงแล้วก็ไล่เลยนะ เชอะ ไปและ”
ณ ห้องแต่งตัว พวกทีมงานกำลังจัดฉากอยู่ ระหว่างที่ปอฝ้ายกำลังแต่งหน้าอยู่นั้น หนึ่งในทีมงานได้เดินมาบอกเธอว่า เธอตองร้องเพลงตอนเปิดตัว
‘ตายล่ะ ฉันจะทำไงดีเนี่ย’
เปนไงบ้างคะ ตอนหน้ายังมีไรเด็ดๆ กว่านี้อีก อย่าลืมติดตามชมล่ะ
..............................................................................................หมูแดง........................
ความคิดเห็น