ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter - 3 [chanbaek]
3
"นักเรียนทั้งหมดเงียบ!!.." ตอนนี้ผมอยู่ในห้องเรียนของผมละครับ คนรวยนึกว่าจะนิสัยดีมีสมบัติผู้ดีโอ้โหวว แม่งนินทาพวกผมต่อหน้าเลยครับ พูดแล้วขึ้น!
"เอาละวันนี้มีนักเรียนจากฝั่งนู้นมาเรียนด้วยเป็นวันแรกหวังว่าเธอจะต้อนรับพวกเขา'เป็นอย่างดี' เข้าใจไหมค่ะ?"
"..." แค่เริ่มก็ออกลายเงียบละครับ
ปัง!
"เข้าใจไหมค่ะ!!!!!" เชี่ยย ตกใจคูณ 5 ความน่ากลัวระดับ 4
"เข้าใจค่ะ/ ครับ" ตอบเสียงอ่อยเชียว
"เลือกที่นั่งตามสบาย อ้อ! แบคฮยอน ประธานปาร์คขอมานะว่าให้เธอไปนั่งข้างเค้าเพราะเธอมีประวัติพฤติกรรมที่ไม่ดี แต่ฉันจะไม่พูดหรอกนะว่าอะไร ไปไปนั่งกับประธานปาร์คตรงริมหน้าต่าง ฝากด้วยนะชานยอล เอ้าบอกทำความเคารพได้ สวัสดี" พอครูพูดจบก็เดินออกไปทันที
"สวัสดีค่ะ / ครับ"
"ไง เตี้ย" คำทักที่ดีกว่านี้ไม่มีแล้วเหรอไง
"สวัสดีนะหูกาง ^^" ชิ เรื่องอะไรจะให้ด่าอยู่ฝ่ายเดียว
"อยู่กับฉันห้ามซ่า ไม่งั้น...โดนเหมือนเมื่อวานแน่" อี๋ อีประโยคสุดท้ายนี่จะกระซิบทำไมพูดดีดีก็ได้
"โถ่ว กะอีแค่หนอนน้อย สู้อนาคอนด้ายักษ์ได้ปะละ" ผมยักคิ้วกลับไปอย่างไม่กลัว โถ่วเพิ่มคะแนน 25 กล้าต่อกรชานยอล
"มั่นใจเหรอว่าของฉันแค่หนอนน้อย ใครกันแน่ที่เท่าเม็ดข้าวสาร?" เกลียดหน้าแบบนี้ที่สุดอีหน้าเจ้าเล่ห์ ยักคิ้วเนี่ย
"อยากแว่นแตกปะละ?" ผมท้าทายอย่างไม่กลัว
"..." ทำไมแม่งเงียบว้ะ เฮ้ย แค่นี้ป้อดอ่อ บวก 30 เลย ทำให้อีประธานหูกางเงียบได้
"บยอน แบคฮยอนเธอกวนอะไรชานยอล!!" ผมหลับตาสูดหายใจลึกๆแล้วค่อยๆหันหน้าไปมองหน้าห้อง
"..." แดกจุดครับแดกจุด เจ๊แว่นนมโต ยืนถือไม้ชี้หน้าผมอยู่หน้าห้อง
"ย้ายตึกแล้วเธอก็ยังไม่มีความเป็นผู้ดีเลยนะ ไปเลย ไปคาบไม้บรรทัดหน้าห้อง!" ครูพูดพร้อมกับปาไม้บรรทักมาอันนึง ผมเลยหันไปจิกตาใส่อีประธานหูกางโทษฐานครูมาละไม่ยอมบอก
"ครับ"
"โถ่วววแม่งงง ทำกันสาดใหญ่กว่านี้ไม่ได้เหรอ ร้อนเชี่ยๆเลยเนี่ย" ผมบ่นทั้งๆที่คาบไม้บรรทัดอยู่ จริงมันก็ไม่ได้ร้อนหรอกครับแต่แบบคือเข้าใจฟิลล์ปะ เดินมามองหน้าผมแล้วก็หันไปหัวเราะคิกคักๆๆ บางคนนี่ถึงกับถ่ายรูปไว้เลย งานนี่แบคฮยอนดังแน่ครับ
"อ้ะ!" ผมตกใจเมื่อมีอะไรเย็นๆมาจ่อที่หน้าของผม
"พี่ซื้อมา ให้เห็นเงื่อออกมีผ้าเย็นด้วยนะ"
"..." ปริบๆ ผมนี่ยืนกระพริบตาปริบๆเลยครับ พี่คือใครทำไมหล่อแบบนี้หลุดมาจากนิยายเล่มไหนครับ
"เฮ้. น้อง ฮ่าๆ เอ๋อ เลยอ่อ พี่ชื่อคริสนะ อยู่ม.5 ห้องประจำอยู่ข้างๆห้องน้องนี่ละ เห็นร้อนเลยซื้อมาให้" โหววว อย่ายิ้มดิพี่ยิ้มทีใจละลายเลยอ่ะ
"ขอบคุณครับ พี่ใจดีจัง ผมชื่อแบคฮยอนนะ" ผมยิ้มตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มที่กว้างที่สุดในสามโลก น้องแบคจาเอา น้องแบคจาเอาคนเน้
"เข้าห้องได้แล้ว!!!!!"
เพล้ง
"..." ฟองอากาศสีชมพูแตกภายในพริบตา ผมหันไปมองต้นเสียงไม่ใช่ใครที่ไหน อีตาบ้าปาร์คชานยอลนี่เอง อื้อหือ กูกำลังฟิน อยู่เลยครับ
"เอ่อ งั้นพี่ไปก่อนดีกว่าไว้เจอกันใหม่นะครับ บายย" ผมรับน้ำกับผ้าเย็นมาไว้ในมือ แล้วโบกมือลาพี่เค้าพร้อมเดินไปหาตัวขัดความสุขทันที
"ทีหลัง เรียกให้มันถูกเวลาได้ปะ? คือเข้าใจปะสวีทอยู่แต่มีมารมาขัดอ่ะนาย" ผมพูดออกไปอย่างหาเรื่อง
"นี่มันที่โรงเรียน ไม่ใช่ โรงแรมจะได้มาพลอดรักกัน" ว่าแล้วอีประธานหูกางมันก็เอามือมาจิ้มหน้าผากผม
"เฮ้ยยยย" อะไรเย็นๆ เชี่ยย ผ้าเย็นอยู่ในมืออีประธานหูกาง เหยดดดด ซื้อมาให้ผมละสิครับประธาน
"อะ...อะไร" เพิ่งเห็นประธานทำหน้าเลิ่กลั่กวันแรกก็วันนี้ละครับ แหม่เขินอ่ะดิ
"ซื้อผ้าเย็นมาให้เราเหรอออ" ผมพูดพร้อมกับจิ้มเข้าไปที่ไหล่แล้วทำท่าเขินๆ
"ป่าว ซื้อให้นายที่ไหน ฉันร้อน ซื้อให้ตัวเองต่างหาก" พูดจบอีประธานหูกางก็เดินเข้าห้องพร้อมทำทีเป็นเอาผ้าเย็นเช็ดหน้าเช็ดหัว
"หึๆ" โกหกทั้งทีก็ให้มันเนียนหน่อยก็ได้มั้งท่สนประธาน แหม่ แอร์ในห้อง 23 องศา นี่ร้อนเหรอครับ?
"เฮ้ยยย กัมจง มีที่นั่งปะวะ" ผมโทรหากัมจงที่อยู่ดีดีก็โดนเรียกย้ายไปเรียนห้องสอง
"ไม่มีว้ะ เนี่ยกูนั่งแ-ก แซนด์วิชกะไอจุน อยู่ตรงบันได จะขึ้นห้องละ" อื้อหือเมิงทิ้งกูไดเจ็บมากครับ
"เออๆๆ แค่นี้ละกันบายยย" วางสายจบผมก็สอดส่องหาที่นั่งทันที ไม่ต้องพูดถึงประธานหูกางหรอกครับ ประธานนักเรียนเขามีห้องให้พิเศษสำหรับกินข้าว มีคนเก็บจานด้วยนะ
"น้องแบคครับ!!" หืม ใครเรียกวะ เสียงคุ้นๆ
"อ้าววว พี่คริส" โอ๊ยย สวรรค์ส่งเทพบุตรสุดหล่อขี่ม้าขาวมาให้น้องแบค ขอบคุณจริงๆครับ
"น้องแบคมาทำอะไรละครับไม่มีทีนั่งเหรอ?" โอ๊ยยย คนดีสุดๆ
"ไม่มีอ่ะคนับ เต็มหมดเลยแหะๆ" อยู่กับพี่เค้ามารยาต้องเยอะ
"งั้นไปนั่งห้องประธานนักเรียนกับพี่มั้ย? พี่อยู่ฝ่ายกีฬา" โอ้ะ เล่นตัวแปป
"จะดีเหรอครับ เดี่ยวเขาจะหาว่าผมใช้เส้นผมยิ่งเป็นเด็กทุนอยู่" พอพูดถึงเด็กทุนแล้วมันก็จริงก็เรามันเด็กทุน
"เฮ้ยยๆๆ อย่าดราม่า พี่ปลอบคนไม่เป็น ไม่เป็นไรหรอกไป เหอะ มีพี่อยู่รับรองปลอดภัย" โอ้ยยย อบอุ่นที่สุด
"ก็ได้ครับ^^" ผมตอบแล้วยิ้มกลับไปโฮะๆ ทำไมวันนี้อีแบคมันโชคดีแลบเนร้ ชีวิตดี๊ดี
"..." ขอกลับคำที่ว่าชีวิตดี๊ดี ด่วนๆ
"น้องแบคลองทานหมูนะครับ อร่อยมากๆเลย"
"ขอบคุณฮะ" พี่คริสทำให้บรรยากาศมันดีขึ้นก็จริงแต่ว่าอีคนที่นั่งหัวโต๊ะนี่ดิแดกหัวกูมั้ย?
"อะแฮ่ม พี่คริสผมวานให้พี่ช่วยไปดูการคัดตัวนักกีฬาฟุตบอลเทอมหน้าให่หน่อยดิ"
"นายใช้พี่กีฬาชนิดที่ 5 แล้วนะ พี่ว่าตัวนักกีฬาเรามันก็เยอะพอแล้ว จริงมั้ย?"
"ครับๆ" ถ้าชนิดเดียวจากที่อีแบคคนนี้จะนั่งเงียบนี่จะเดินไปตบหัวประธานแล้วนะครับ อื้อหือ ขัดกูทุกความสุข ที่บ้านขายกระดาษทรายไง? ขัดจัง!
"น้องแบคทานข้าวเสร็จเดี่ยวพี่ไปส่งที่.."
"เฮ้ยย คริส มีงานด่วนเรื่องงานโรงเรียนว่ะ เรียกประชุมฝ่ายกีฬาด่วน" ผมนี่อึ้งไปเลยครับ แม่งเอ้ย จะปล่อยให้น้องแบคมีความสุขบ้างไม่ได้ไง?
"เอ่อ.. พี่คงไปส่งแบคไม่ได้แล้วละครับ " โถววว พี่คริสอย่าทำเสียงเศร้าสิครับ
"ไม่เป็นไรครับผมกลับเองได้ ตั้งใจทำงานนะครับ งานปีนี้ต้องดีแน่ๆเลย" อวยครับ ได้โอกาสต้องอวย
"ขอบคุณครับ เราก็ต้องตั้งใจเรียนนะพี่ไปละ" ว่าจบเฮียคริสก็ลุกไป พอพี่คริสเดินออกไปผมก็ลุกไปเก็บจานบ้างแล้วเดินกลับห้อง
"นี่พัฒนาแล้วนะ เล่นถึงประธานฝ่ายกีฬาสุดฮอตนะ ไปเล่นของใส่เค้าละซิ" สงสัยบ้านคงขายขนมครกเพิ่มอีกอย่าง แซะจัง!!
"อย่างฉันของเขิงไม่ต้องเล่นหรอก หน้าตาและความสามารถล้วนๆ คิคิ" ว่าจบก็หันไปหัวเราะแล้วเอามือปิดปาก
"เดี่ยวจะคอยดูคนแถวนี้ แ-กแห้ว!!" ว่าตบอีประธานหูกางก็เดินไปทันที ผมไปทำอะไรให้มันวะครับแบคงง อยู่ดีดีก็หงุดหงิด
"เป็นอะไรว้ะ ?.." แล้วผมก็เดินหน้างงเข้าห้องเรียนไป แล้ววันนั้นทั้งวันทั้งคาบ ทุกชั่วโมงเขาไม่คุยกับผมเลยครับนั่งเงียบตั้งใจเรียนจากที่ปกติต้องแกล้งแซะให้ผมโดนด่านิดหนือย ทำไมมันเงียบวะครับ? แบคไม่ง้อนะจิบอกให้!
Chapter 3 จบแล้วเย่
คอมเม้นท์เป็นกะลังใจด้วยน้า
ติดแท็ก #ชบปธป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น