ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter - 2 [chanbaek]
2
"เอาละนักเรียนที่น่ารักทุกคน...." แม่งเอ๊ย ครูพูดคำนี้ทีไรซวยทุกที-______-
"วันนี้ครูมีข่าวดีจะมาบอก เนื่องจากว่าหอพักของพวกเรานั้นต้องซ่อมปรับปรุงอาจต้องใช้เวลาหลายปีเพื่อให้มันยกระดับขึ้นมาตามความต้องการของ ผอ. เพราะฉะนั้น ฝั่งเราแต่ละชั้นมีแค่ห้องเดียว ห้องหนึ่งมี 40 คน เราจึงต้องให้พวกหนูไปเรียนรวมกับอีกฝั่ง และใช้หอพักร่วมกับอีกฝั่งและแน่นอนเพื่อเป็นการเชื่อมสายสัมพันธ์กันด้วย ตกลงตามนี้น่ะจ๊ะ ห้ามแย้งเย็นนี้เก็บของแล้วเจอกันพรุ่งนี้ 6:30 ที่โรงอาหารนะจ๊ะบายยย"
"ขอบคุณค่ะ/ครับ"
"เห้ย พวกเมิงหรือว่าที่บอกว่า ประธานประชุมอ่ะเรื่องนี้ป่ะวะ กูว่างานนี้สนุกแน่เลยว่ะ "หลังจากที่ครูออกไปพวกเราก็ตั้งกลุ่มทันที
"ได้เข้าฝั่งคนรวยทั้งทีกูขอเอาคืนหน่อยเหอะโทษฐานที่แม่งทำพวกกูไว้เยอะ" งานนี้แบคพร้อมมากค่ะ
"เออ กูเห็นด้วยกับแบค งานนี้กูลุย อย่าหวังว่าเมิงจะได้อยู่อย่างสงบสุข ฮ่าๆ คิดแล้วฮาว้ะ"
"แล้วเราก็ไปนอนรวมกับพวกมันอ่ะนะ แล้วจะปาร์ตี้ไงว้ะ พวกแม่งยิ่งรักสวยรักงาม" เสียงหญิงสาวในห้องของผมพูดเธอชื่อ นานะ คือห้องผมอย่าเรียกผู้หญิงว่าผู้หญิงแม่งคือปู้จายปลอมตัวมาชัดๆ
"ใครแคร์ก็พวกกูจะทำ?" อีกเสียงหนึ่งเพื่อนสนิทผมเองคิมจงอิน
"แล้วถ้าแม่งบอกครูอ่ะ" หัวหน้าห้องพูด
"ก็ดีดิ จะได้ย้ายออกไวๆ อยู่ไปก็ไม่เห็นมีไรทำ" ผมเสนอความเห็นแล้วทุกคนก็พยักหน้า
"แล้วถ้าเราไม่ได้นอนห้องเดียวกันละครับเพื่อนๆ" เด็กติ๋มที่สุดในห้องนามว่าจงแดเอ่ยความเห็นอย่างมีหลักการเล่นเอาทั้งห้องเงียบ
"นั่นก็ดีขึ้นไปอีก เพราะว่าเราจะได้จัดการง่ายขึ้น" ผมออกความเห็นเพื่อให้ทุกคนเฮฮา
"เอาละวันนี้ประชุมจบแค่นี้ละกัน ไปเตรียมตัวเก็บของ อาวุธเมิงมีไรเอามาให้หมด พรุ่งนี้คนรวยจะได้เห็นฤทธิ์พวกเราแล้ว..."
"สวัสดี...นักเรียน...ที่...น่ารัก....ทุกคน....วัน...นี้....." อี---พ่อคุณเป็นคนขับเสภาเหรอ ถ้าจะพูดช้าขนาดนี้ แหงละสิรีบมาตั้งแต่ 6 โมงตรง ต้องมาเจอออะไรที่ชวนง่วงแบบนี้เนี่ยนะ โอ๊ยยย พิธีห่าไรเยอะแยะ กูจะเข้าห้องพ้ากกก!
"เอาละค่ะนักเรียน หลังจากที่ผอ. พูดจบไปแล้ว เราก็มาถึงช่วงที่สำคัญ คือการแบ่งห้องพัก และห้องเรียน แน่นอนว่าเพื่อความเท่าเทียมเราจำเป็นที่จะต้องจับฉลากนะค่ะ"
"โห่วววว.." ผมนี่ละฮะต้นเสียงโห่ว แม่งอยู่กับเพื่อนมาสี่ห้าปีอยู่ดีดีโดนจับย้ายห้องนี่มันใช่เรื่องปะ?
"เงียบค่ะ! เอาละ ม.1 เดินออกมาจับฉลาก" หลังจากที่ครูเรียกม.1 ออกไปพวกผมก็เริ่มนั่งเม้าท์มอยกันละครับ ว่าพวกผมอาจจะมีแลกฉลากกันเพื่อให้ได้อยู่ห้องเดียวกันกับเพื่อนสนิทเวลามีอะไรจะได้ช่วยเหลือกัน
"ม.4 ลุก!" อ่า ถึงม. ผมแล้วละ สิตื่นเต้นจังอยู่ห้องไหนก็ได้ที่ไม่ใช่อยู่กับอีประธานปาร์คบ้า
ฟึบฟับๆ
"ห้อง 1" หลังจากที่ผมหยิบฉลากเสร็จผมก็ยื่นให้คุณครู แต่พอครูประกาศเท่านั้นละ นี่คือต้องไปอยู่ห้องเด็กหัวดีรวยเชี่ยๆ ใช่ปะ? แต่ก็ยังดีมีไอกัมจงไปเป็นเพื่อน ต่อไปก็ห้องพัก
ฟึบฟับ
"ตึก เอ ชั้น 5 ห้อง 1" นี่กูเป็นอะไรกับเลขแรกๆหรือป่าว แต่งงานกับกูมั้ย? โอ๊ย ขึ้นชื่อว่าอยู่ตัวแรกแม่งก็ยิ่งหรูดิว้ะ ไม่เป็นไรอย่างน้อยก็ต้องมีฝั่งเราสักคนไปอยู่กับเรา
"กัมจง... ไม่มีใครอยู่หอเดียวกับกูเลยอ่อว้ะ!?!" ผมอุทานออกมาเพราะตั้งแต่ชื่อแรกยันชื่อสุดท้ายไม่มีใครเฉียดคำว่าชั้น 5 เลยแม้แต่คนเดียว
"คงงั้นมั้ง แหม่ เมิงเป็นชายแกร่งอยู่คนเดียวได้" กัมจงพูดพร้อมกับตบบ่าผม
"แต่บางทีน้องแบคก็คิดนะครับ ว่าน้องแบคต้องการเพื่อน.."
"เฮ้อออ อีห่า ชั้น 5 ถึงแล้ว แฮ่กๆ" อย่าถามว่าทำไมผมถึงไม่ใช้ลิฟท์ก็เพราะว่าลิฟท์มันดันเสียวันนี้นะสิครับ จะให้ผมทำยังไงได้ละก็แบกกระเป๋าขึ้นมาเองตามระเบียบ
"อย่าให้ถึงเตียงนะ อีแบคคนนี้จะนอนทันที !" โชคดีนะครับ เนี่ยที่วันนี้พอเราได้ย้ายหอเขาก็ประกาศให้ทั้งสองฝั่งหยุดเรียนเพื่อทำความคุ้นเคยกัน
แกร๊ก
"สวัสดี..." เงียบ ทำไมแม่งเงียบ หรือว่าเจ้าของจะยังไม่ถึงห้อง?
"ฮัลโหลว มีใครอยู่ม้ายยย.." เงียบ คูณสอง ระดับความน่ากลัว อยู่ที่ 2
"ไม่มีใครอยู่ใช่ปะ!?!" เงียบ เยี่ยม
"ห้องนอนเราอยู่ไหนหว่าา เอ้ะ ห้องนี้ละ มั้ง.."
แอ๊ดดด
"....."
"....."
"อ้ากกกกกกก!!!" ผมร้องดังลั่น
"เฮ้ยยยย!" จะไม่ให้ผมร้องได้ไงละเจ้าของห้องคือปาร์คชานยอล แต่ประเด็นไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้นมันอยู่ตรงที่อีตาบ้าชานยอล มันเดินแก้ผ้าปลิ้นปล้อน โชว์หนอนน้อยที่เล็กกว่าผม เดินรอบเตียง
"อ้ากกกกกกกกก!! อุ้บบบบบ" ผมร้องได้อีกสามวิ ปาร์คชานยอลก็ห่อผ้ารอบเอวแล้วเดินมาอุดปากผมทันที
"เฮ้ยย ชานยอล มีไร้วะเสียงดัง! เชี่ยยย..." อ้าากกกก ไม่ใช่นะ อีรองประธานโอโผล่มาทำไรตอนนี้ จะไม่ให้โวยวายก็ไม่ได้คือตอนนี้ท่าล่อแหลมมาก อีประธานปาร์คนุ่งผ้าผืนเดียวเอื้อมมือมาปิดปากตอนนี้คือผมเหมือนโดนอีประธานปาร์คกอดอยู่นะเส้!!
"เมิงเงียบก่อนไอฮุน เมิงไปรอกูที่ห้องนั่งเล่น เอาไอเตี้ยนี่ไปด้วย เดี่ยวรอกูแต่งตัวเสร็จแล้วค่อยคุยกัน"
"..." อีรองประธานหน้าตอนนี้คืออ้าปากค้างแล้วพยักหน้าขึ้นลงเหมือนถูกตั้งโปรแกรมเอาไว้
"โอเค ไอเตี้ย อย่าซน เข้าใจไหม ฉันแต่งตัวเสร็จถ้าออกไปเห็นนายดื้อแม้แต่นิดเดียว เจอหนักกว่ากอดแน่"
"..." ผมพยักหน้าขึ้นลงแล้วเดินตามเซฮุนออกไปอย่างว่าง่าย อื้อหือ ขนาดนี้แล้วใครแม่งจิกล้าเถียง
"เรื่องมันก็เป็นอย่างนั้นละ อย่าให้กูเห็นว่าเมิงเอาไปพูดมั่วนะเซฮุน"
"เออรู้แล้วน่า แล้วไอเตี้ยนี่ทำไมมาอยู่ห้องนี้ได้" ชื่อกูมีนะ แบคฮยอนไง? ทำไมต้องเรียกเตี้ย-___-
"เราจับฉลากได้ แล้วทำไมห้องใหญ่เงี้ยอ่ะ"
"ประธานนักเรียนอยู่คนเดียวเท่ากับว่า ประธานปาร์คเป็นเจ้าของชั้นนี้โดยปริยาย" เซฮุนอธิบายให้ผมฟัง
"เพราะฉะนั้นไม่ว่านายจะทำอะไรในห้องความปลอดภัยห้องนี้ดีมาก นายจะต้องซวยถ้านายคิดจะทำลายของในห้องฉันแม้แต่ชิ้นเดียว!"
"..." จบคำประกาศิตของท่านปาร์คแต่เพียงเท่านี้
จบตอนสองแล้วเย่!!!
#ชบปธป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น