ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter - 1 [chanbaek]
1
"นี่แบคฮยอนพวกเราต้องการนายจริงๆนะ ช่วยพวกเราหน่อยเถอะน้า" เสียงเพื่อนๆของผมขอร้องให้ผมช่วยพวกเขา
"ไม่เอาแล้ว! ยังไงก็ไม่มีทาง!!" ผมตะโกนโต้กลับไป
"แต่ถ้าไม่มีนายทั้งห้องจะโดนคุณครูด่านะแบค ถือซะว่าเห็นแก่คนทั้งห้องนะ" เพื่อนๆยังไม่เลิกตื๊อพวกผม
"ครั้งที่แล้วนายก็พูดแบบนี้เป็นยังไงละ ฉันก็ซวยคนเดียวมีใครหน้าไหนมารับเรื่องนั้นแทนฉันมั้ยละ!" ผมตะโกนออกไปอย่างเกรี้ยวกราด
"มันคือการผิดพลาดครั้งแรก ครั้งต่อไปนานทำได้อยู่แล้ว ช่วยหน่อยน้า ช่วยพวกฉันเถอะ" จนถึงตอนนี้เพื่อนๆเริ่มยกมือขอร้องผม
"ให้ตายยังไงฉันก็ไม่มีทางไปขโมยการบ้านอีชนชั้นคนรวยมาให้พวกแกอีก โหย ครั้งที่แล้วฉันโดนอีบ้าชานยอล ประธานนักเรียนฝั่งนู้นจับได้ ฉันก็เข็ดพอแล้ว!" ผมตะโกนออกไปพร้อมทำสีหน้าน่ากลัว
"น้ะๆ เดี่ยวฉันเลี้ยงเค้ก เลี้ยงขนม เลี้ยงข้าวเลี้ยงอะไรก็ได้ ขอแค่นายไปเอาการบ้านมาให้ฉันทีนะๆๆ " ไม่ต้องแปลกใจเลยทำไมถึงตื๊อกันขนาดนี้เพราะว่าโรงเรียนแบ่งเป็นสองฝั่งคือหนึ่งฝั่งเด็กทุน และ ฝั่งเด็กเส้น แน่นอนว่าชนชั้นมันต่างกัน เด็กทุนก็มีทั้งหัวดีและชุ่ยมาก ส่วนห้องผมที่มันตื๊อเอาการบ้านขนาดนี้คงไม่ต้องถามว่าอยู่จำพวกไหน ส่วนฝั่งเด็กเส้นนั้น ก็สมควรที่จะเป็นลูกคนรวยทั้งหัวทั้งหน้าตาดีทั้งสองอย่าง แต่เสียอย่างเดียวชอบมาดูถูกพวกผม แน่นอนว่าพวกผมโต้กลับแต่ยังไงเขาเป็นเด็กเส้นเขาก็ชนะพวกผมอยู่ดี และที่สำคัญชุดของผมจะธรรมดาเป็นสูทสีเทา แต่พวกคนรวยจะเป็นชุดสูทสีน้ำเงินขอบทองมีเข็มกลัดทองด้วยนะ ไอเท็มแม่งเยอะ
"คิดจะเอาของกินมาล่อแบคฮยอน นายคิดผิดแล้วละ ของกินฉันนะมีเยอะแล้ว!"
"แล้วกูมายืนทำอะไรตรงนี้..." ถึงจะตอบไปแบบนั้นแต่ตอนนี้ผมมายืนอยู่ตึกสีขาวทองสูงอร่ามมีเด็กนักเรียนปะปรายเล็กน้อย เพราะห้องเรียนหนึ่งของเด็กพวกนี้มีแค่ 20 คน ผมมองซ้ายขวาอยู่สักพักแล้ววิ่งไปตรงทางบันไดหนีไฟที่ไม่ค่อยมีคนผ่านเพราะส่วนมากตึกนี้มีแต่ลิฟท์ก็อย่างว่าละพวกคุณหนู
แอ้ดดด
ผมค่อยๆเปิดประตูหนีไฟเล็กน้อยพอที่จะให้ตัวเองเข้าไปแล้วค่อยๆย่องมองซ้ายขวาหน้าหลัง
"ฟู่วว" ผมถอนหายใจออกมารอดมาได้ 1 ด่าน รับคะแนนเพิ่ม 10 คะแนน หลังจากนั้นผมก็วิ่งๆขึ้นไปเสียงดังแค่ไหนพวกนั้นก็ไม่มีทางได้ยินเพราะว่ามันอยู่ในเวลาพักกลางวัน
แอ้ด
เสียงผมเปิดประตูดังขึ้นอีกรอบเมื่อผมวิ่งมาถึงชั้น 4 เรียบร้อย
"เอาละด่าน 2 ห้องประธานนักเรียน" แน่นอนว่าเรื่องอย่างนี่มันต้องใช้ดวงถ้าโชคดีประธานนักเรียนก็จะไม่ใส่ใจเพราะว่าหมกมุ่นแต่ถ้าโชคร้ายอีปาร์ค ชานยอล ประธานนักเรียนบ้าบอคนนั้นก็จะเป็นคนมาลากคอผมไปหาคุณครูเอง
ตึกๆๆ
ผมหยิบโทรศัพท์มาโดยใช้มือซ้ายคุยโทรศัพท์ เนื่องจากว่าห้องอีประธานอยู่ด้านซ้าย
"ฟู่ววววว" มิสชั่นทู คอมพลีต! รับคะแนนเพิ่ม 20 คะแนน ความเสี่ยงระดับ 3 ผมรับรู้ได้เลยว่าผมรอดจากประธานเพราะครั้งที่แล้วที่ผมมาขโมยพออีประธานมันเห็นมันรีบพุ่งมาทันทีแต่ครั้งนี้ไม่ก็แสดงว่ารอด
"ต่อไปมิสชั่นทรี" ผมพูดกะตัวเองพร้อมกับหันหน้าออกกำแพงกางแขนขาแล้วค่อยๆเดินพร้อมมองซ้ายขวาตลอดเวลา
แว้บ
แล้วในที่สุดผมก็มาถึงห้องพักครูผมมองเข้าไปเมื่อเห็นว่าไม่มีคุณครูอยู่เพราะว่ามีประชุมเร่งด่วนผมจึงเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปอย่างสบายใจดีซะอีกได้ตากแอร์เย็นๆ
"ไหนดูซิ เอาของใครเดดด~" ผมพูดพร้อมกับเลือกสมุดของพวกคนรวยอย่างลั้ลลา
"เอาของฉันไหม?"
"โอ้ะ ขอบใจ เหยด ของอีตาบ้าปาร์ค ชานยอล ซะด้วย ชีวิตเด๊เด ขอบจะ...เชี่ยย!" โหยยย ผมแม่งน่าจะเอะใจตั้งแต่มีคนยื่นสมุดมาให้แล้วแถมเป็นชื่อปาร์ค ชานยอล อีก แล้วคนที่ส่งสมุดเล่มนี้ให้ผมก็ไม่ใช่ใครที่ไหน อีเจ้าของสมุดเล่มนี้นี่ละ
"ไง บยอน แบคฮยอน" เชี่ย คนลุกเพิ่งกินน้ำแข็งมาหรือไงเสียงเย็นเชียว..
"สะ..สวัสดีประธานปาร์ค" ผมสวัสดีออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
"วันนี้มาอีกแล้วละซิ ผมเคยเตือนคุณไว้ว่ายังไงเหรอ? " มันถามผมพร้อมกับเลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นมาใส่แว่นแล้วยังเลิกคิ้วอีก แว่นกระดกหมดละประธาน
"ไม่รู้สิจำไม่ได้.." พอจบประโยคผมก็รีบวิ่งโดยอาศัยความตัวเล็กเป็นหลัก
หมับ
"อ้ะ ทำไมวิ่งไม่ไปว้ะ!!" ผมสบถกับตัวเองอย่างหัวเสียทำไมแม่งวิ่งไม่ไป
"ถ้าคุณมีตาหรือความรู้สึกก็น่าจะรู้นะว่าผมจับคอเสื้อคุณอยู่" พอประธานพูดจบผมก็ก้มลงมองคอเสื้อตัวเองที่มันรั้งจนติดคอผม
ขวับ
"ขอโทษครับ ผมแบคฮยอน จะไม่ทำอีกแล้ว" ผมรีบขอโทษขอโพย เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาต่อล้อต่อเถียง
"ไม่รู้ละ ยังไงคุณก็ต้องรอพบคุณครูกับผม เชิญที่ห้องประธานด้วยครับ" ว่าจบอีประธานแม่งก็ลากผม ย้ำนะครับว่าลากผม ไปที่ห้องประธานพร้อมลงกลอนอย่างดี แล้วลากไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามเก้าอี้ประธานน้องแบคกลัวน้องแบคยังบริสุทธิ์อยู่น้าา...
"เอ่อ ประธานปล่อยผมไปเถอะครับ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว" ผมพูดออกไปอีกครั้ง
"ไม่มีทาง คุณต้องอยู่ตรงนี่เข้าใจไหม?" แหม่มีการเล่นสีหน้ายักคงยักคิ้ว
"ครับ เข้าใจครับ" ไอเข้าใจก็เข้าใจแต่ที่ไม่เข้าใจคืออีประธานมันจะยื่นมาทำหอยดองอะไรละ!
"จะว่าไปนายก็หน้าตาดีเหมือนกันนะ" อีประธานพูดพร้อมทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ผม
"เอ่อ..ขอบคุณสำหรับคำชม" ผมพูดออกไปโดยพยายามไม่คิดอะไร
"คนหน้าตาดีแบบนี้...ฉันชอบ..." พูดพร้อมกับเริ่มเอามือมาเกลี่ยบนหน้าผม
'ชิพหาย' คือคำๆเดียวที่อยู่บนหัวผม จะยุ่งอะไรนักหนา ออกป๊ายยยยยยยย
ก้อก ก้อก ก้อก
"อะแฮ่ม เข้ามา!" ประธานเอาหน้าออกไปแล้วกระแอมเล็กน้อย แล้วก็เรียกคนที่อยู่ข้างนอกเข้ามา
"เฮ้ย ไอประธานครูเรียกประชุมกรรมการนักเรียนด่วนว่ะเรื่องโรงเรียนอีกฝั่ง ไม่รู้แม่งมีปัญหาไรอีก ไปด้วยอีก 5 นาที" คนนั้นรู้สึกจะเป็นรองประธานน่าจะชื่อ โอ เซฮุน พูดด้วยความไวแสงแล้วเดินออกไปทันที ผมได้ แต่มองตามแล้วกระพริบตาปริบๆ
"หึ โชคดีจริงๆนะนายเนี่ย ฉันไปละ กลับตึกดีดี ระวังใครฉุดไปทำร้ายละ ยิ่งเจอพวกคุณหนูเนี่ย ไม่ตายดีแน่"
ฟึบบ
"โหยยย อีประธานบ้าๆๆๆๆ พูดงี้เดี่ยวก็เสยยแว่นแตก!" กล้าไปงั้นละครับเอาเข้าจริงผมก็ไม่กล้าสู้ประธาน แล้วเมือกี้รองประธานพูดว่าไรนะ โรงเรียนอีกฝั่ง? ฝั่งผม? มีเรื่อง? เรื่องอะไร?
"เห้ยยยยยยยยยย!! ทุกคน! มานี่ๆๆๆ" พอผมเดินเข้ามาเรียกเพื่อนๆ ทุกคนก็รีบมามุงที่โต๊ะผมทันที
"เห้ยได้การบ้านมาปะ / การบ้านกูอ่ะ / เอาการบ้านมาดิ้!" แหม่ พวกเมิงอีชั่ว มาปุ้ปถามหาแต่การบ้าน
"รอดมาได้ก็เก่งละกูอ่ะ แม่งเจออริคนเดิม อีประธานปาร์ค" ผมพูดพร้อมทำหน้าเซ็ง
"เออ ไม่เป็นไรๆ อย่างน้อยก็โดนด่าด้วยกัน" หัวหน้าห้องพูด
"เออ แล้วเรื่องที่เมิงบอกอ่ะ เรื่องไรว้ะ" จุนมยอนถามผม
"ก่อนกูออกมาอ่ะ รองประธานโอ อ่ะ มันมาบอกว่าฝั่งเรามีปัญหา มันไปประชุมเรื่องฝั่งเราเว่ย แต่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร" ผมพูดพร้อมทำหน้าคิด
"กูว่าตอนนี้พวกเราก็ทำตัวดีขึ้นนะ ไม่น่ามีปัญหาเกี่ยวกับพฤติกรรม" หัวหน้าห้องพูดอย่างมีเหตุผล
"กูเห็นด้วย" ผมออกความเห็นหลังจากนั้นทั้งวันผมก็กลับมานั่งคิดนอนคิดเรียนคิด ผมอยากรู้ว่าฝั่งเรามีปัญหาอะไรกันแน่
ติดแท็ก #ชบปธป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น