ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter - 5 [chanbaek]
5
"ฮัลโหลว ชรงงงอินนี่ที่รัก" ผมพูดพร้อมดัดน้ำเสียงจริตๆใส่โทรศัพท์ที่กำลังต่อสายถึงจงอิน
"อินนี่ พ่อมึงอ่ะ" โหวอีห่า พ่อกูชื่อสมชาย -___-
"แหม่ เล่นถึงพ่อกูเชียว"
"เอออโทรมามีไร ขี้ไม่ออก?" อื้อหือ วอนโดนตีนมั๊กๆค่ะ
"ป่าวๆ กูแค่อยากถามว่าอยู่ห้องนู้นเป็นไงบ้างน่าเบื่อมั้ย"
"ไม่นะ หนุกดี ถุ้ยยเมิงอย่ามาเปลี่ยนประเด็นกูรู้ว่าเมิงไม่ได้มาเพราะเรื่องนี้" แหม่ นี่จงอิน จิตสัมผัสหรือป่าวแสนรู้จริงเชียว #เอ้ะหรือหมา?
"เออๆ คือกูแค่จะถามว่า การที่กูได้รับเสื้อสูทจากประธานปาร์คนี่มันเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนั้นเลยอ่อว้ะ?" ผมถามออกไปพร้อมขมวดคิ้วใส่โทรศัพท์ แม่งสงสัยจริงๆนะเว่ย
"ไม่รู้ว้ะ กูก็ได้ยินห้องกูเม้าท์เรื่องเมิงได้สูทเหมือนกัน" แสดงว่าแม่งต้องมีซัมติง
"เออ ไม่รู้ก็ไม่เป็นไร ลองถามหยั่งเชิงเพื่อนในห้องเมิงให้หน่อยดิ กูไม่อยากถามห้องกู" ผมพูดออกไป หน้าตอนนี้คือยิ่งกว่าหมาขี้ไม่ออก เซ็งชิพ
"ทำไมว้ะ เมิงมีปัญหาอ่อ?"
"ก็ไม่เชิงว่ะ วันนี้โดนอีแก๊งค์ชะนีสามตัวในห้องสาดน้ำแดงใส่คือตอนแรกกูไปนอนที่ห้องทำงานประธานปาร์คเว่ยเพราะว่าแม่งปลุกกูมาโรงเรียนแต่เช้า..."
"เห้ยนี่เมิงนอนห้องเดียวกับประธานปาร์คอ่อ ว้ะ เหยดดดดด" สุดจะหาคำมาบรรยาย
"ช่างเรื่องนั้นก่อน ฟังต่อๆ หลังจากแม่งปลุกกูมาโรงเรียนช้ะ กูก็มานั่งหน้าง่วงใส่มันเว่ยแบบหมดอาลัยตายอยาก มันก็เลยให้กูนอน พอกูตื่นมากูเจออีแก๊งค์ชะนีสามตัวนั้นเว่ยมันขึ้นมาเอางานให้ประธานปาร์ค แล้วแบบกูก็ไม่ได้ใส่ใจก็แบบว่าเรียบร้อยน่ารักดีหลังจากนั้นกูเลยขอประธานปาร์คลงไปซื้อน้ำ.."
"เดี่ยวนี่เมิงมีมารยาทหัดขอแล้วอ่อว้ะ?" ขัดอีกละสลัดดดดดดด
"เออน่า อย่าขัดดิว้ะ! ต่อๆ แล้วพอกูลงไปช้ะกูซื้อน้ำแดง แล้วกูเพิ่งดูดไปคำเดียว แล้วอีแก๊งค์ชะนีสามตัวมันก็เดินเอาน้ำแดงในมือกูมาราดดูเว่ย กูนี่แบบงงเลยอ่ะ"
"แล้วเมิงทำไง? ต่อย? หน้าตัว...ว่ะ" อื้อหือ กูบอกตอนไหนว่ากูต่อยอีแก๊งค์ชะนีสามตัวครับ
"บ้านคุณสิครับ ! กูก็เถียงเว่ยแล้วมันก็กรี้ดๆๆๆๆๆ พอมันเดินออกไปประธานปาร์คก็เดินเอาเสื้อสูทมาคลุมให้พอเดินเข้าห้องเรียนทุกคนก็มองกูเหมือนกูเป็นตัวประหลาดอ่ะ"
"เหตุผลที่เมิงถามกูเรื่องสูทใช่ปะ? "
"ใช่ๆ....เออแต้งๆๆๆ...แค่นี้นะ การบ้านเยอะ บาย" หลังจากที่จงอินตกปากรับคำผมว่าจะช่วยผมหาเรื่องนี้ว่าสูทจากประธานที่ให้ผมมันเป็นยังไง ผมก็เดินมานั่งตรงม้าหินอ่อนของโรงเรียน
"เฮ้อออออ~ อ่านนิยานแก้เบื่อดีกว่าว้ะ" สำหรับใครที่คิดว่าผมเมะสัสๆ นั้น ขอให้ล้มเลิกความคิดนั้นนะครับ ความจริงแล้วผมก็มุ้งมิ้งใสๆละครับ #ไม่ใสตั้งแต่ขโมยของละ นิยายที่ว่านี่ก็ไม่ใช่นิยายอะไรนะครับ พระเอกหล่อแทบอยากมุดเข้าไปในหนังสือ >\\\< ว่าแล้วก็อ่านต่อเถอะครับอย่ารอช้า
"ฮ้าวววววว~" หลังจากอ่านมาได้สัก 5 นาที ความง่วงบวกกับอากาศเย็นๆ ตอน 6 โมงแล้ว ขอนอนหน่อยนะครับ
ฟึบ
ไม่ทันจบคำพูดของแบคฮยอน ร่างเล็กก็หลับทันทีพร้อมกับรอยยิ้มที่ประดับบนใลหน้าราวกับจะสื่อว่าตัวเองนั้นกำลังฝันหวานในสิ่งที่ดีสุดในโลก
"แบคคครับ...แบคครับ...แบค"
"อืมมม" ใครปลุกเนี่ยคนจะหลับจะนอน
"แหนะยังมาปัดมือพี่อีกนะครับ ตื่นได้แล้วจะ 1 ทุ่มแล้วนะ มืดแล้ว"
"โอ๊ย!!!..อะ...อ้าววว พี่คริสเองเหรอครับ" เกือบหลุดภาพลักษณ์อันแสนหวานสดใสมุ้งมิ้งโลกสวยแล้วไหมละ
"อะไรเนี่ยพี่ปลุกตั้งนานไม่ยอมตื่น ตื่นมายังจะโวยวายอีก เราเนี่ยจริงๆเลย"
"..." ผมจะทำไรได้ละครับก็ได้แต่ยิ้มแหยๆตอบกลับไป
"ช่างมันเถอะแล้วมานอนอะไรตรงนี้ละเรา นี่ก็หนาวแล้วไปๆๆ กลับหอพักเถอะ ว่าแต่เราเป็นรูมเมทใครอ่ะ" อื้อหือ ถามได้แทงใจดำมากครับ
"อ่อ ประธานปาร์คนะครับ" ก็ไม่อยากขัดเลยตอบไปตรงๆ
"อ่อ ประธานเค้าเป็นคนดีนะอย่าดื้อละ" ดีครับ ดีมาก ดีจนอยากถีบเลยทีเดียว
"ครับ^^!"
"ไปๆๆ ไปได้ละ นี่หนาวมั้ยเนี่ยอ่ะๆ เอาเสื้อสูทพี่คลุมแล้วเดี่ยวค่อยเอามาคืนเนอะ" พี่เค้าพูดยิ้มๆ พร้อมกับเอาสูทมาคลุมช่วงไหล่ผม โอ๊ยย บ่องตง อีแบคเขินมากจ้า!
"^^" ผมนี่เดินยิ้มตลอดทางเลยครับ โอ๊ยย ชีวิตจะดี๊ดีอะไีขนาดนี้ ฮิๆ
ก้อก ก้อก ก้อก
แอ้ดดดด
ผมเคาะประตูพอเป็นมารยาทแล้วเดินเข้าห้องมาความจริงผมไม่ต้องเคาะก็ได้นะเพราะผมถือว่าตัวผมมีสิทธิ์ในห้องนี้ครึ่งนึง
"รู้จักเคาะประตูด้วยเหรอ?" อื้อหือ มาถึงหอเหนื่อยๆมาเจอคนใส่แว่นนั่งทำงานอยู่บนโต๊ะกวนประสาทใส่แล้วมันหงุดหงิดโว้ย!
"พอดี มีมารยาทพอสมควร" พูดจบผมก็จะเดินเข้าห้อง
"ทำไมกลับเย็น" นี่ ห่วงเค้าละเส้!
"ก็เผลอตรงม้าหินอ่อนของโรงเรียนอ่ะ พี่คริสเจอเลยปลุก" พูดจบผมกำลังจะเดินเข้าห้องอีกครั้งถ้าไม่ติดอีกประโยคที่อีประธานปาร์คพูดขัดขึ้นมาก่อน
"จริงด้วยสินะ..." อะไรจริง? จริง? จริงอะไร
".." เพราะไม่รู้เรื่องว่าประธานปาร์คพูดถึงเรื่องอะไรผมเลยเดินเกาหัวเพราะเป็นรังแค เอ้ย เพราะสงสัยเข้าไปในห้อง
"จริงอะไรของเค้าว้ะ?"
rrrrrr
"ใครโทรมา..อ่าวว...จงอินนี่หว่า...เอ้อ...ฮัลโหลววว" เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์คุ้นตาผมก็กดรับโทรศัพท์ทันที
"แบค เมิงเห็นข่าวยัง!?!" ข่าว? ข่าวไรอีกเนี่ย?
"ข่าวไรเมิง" ผมนอนตีพุงพร้อมรอฟังว่าข่าวอะไร
"เอาเป็นว่าเมิงเข้าเว็บบันเทิงของโรงเรียนนะ พาดหัวข้อข่าวกระทู้แรกเลยติดชาร์ตอันดับ 1 เมิงลองอ่าน!!?!!!"
"โอ๊ยย ทำไมต้องอ่านด้วยว้ะ?" สงสัย
"เอาเป็นว่าเมิงลองเข้าไปอ่านดู อ้อ! อีเรื่องสูทอ่ะกูรู้ละ ที่ฝั่งคนรวยการให้สูทกันอ่ะหมายถึงมันแสดงว่า...เอ่อ...อาจจะไม่น่าเชื่อนะ...แต่...คือ.."
"บ้านเมิงขายอ่างเหรอ? เร็วๆ!! " ผมรบเร้าให้มันพูด
"คือเค้าแคร์เมิงเว้ย!!!! แค่นี้นะอย่าลืมอ่านข่าวละบาย!!"
ติ้ด
"..." ผมนิ่งอึ้งกับประโยคที่เมื่อกี้จงอินมันพูด แปลว่าเค้าแคร์เรางั้นเหรอ ประธานปาร์คเนี้ยนะ?
"..." หลังจากสงสัยได้ไม่นานผมก็รีบเข้าไปในเว็บบันเทิงของโรงเรียน
"กระทู้ติดชารต์อันดับ 1ๆๆ" ผมพูดกับตัวเองเบาๆพร้อมกับสไลด์หน้าจอโทรศัพท์หา
"อ๊ะ! เจอแล้ว!! กระทู้อันดับ 1 บยอน แบคฮยอน หนุ่มฝั่งสามัญ เจอคุณชายสองหนุ่มขายขนมจีบตั้งแต่หน้าห้องยันหน้าโรงเรียน..." อื้อหืออีห่า! ใครพาดหัวข่าวถึงกรู๊!!!
คลิ้ก
"..." ผมไม่รอช้ากดคลิ้กเข้าไปที่เนื้อหาเพิ่มเติมแล้วดูรูป
"..." ผมนี่อ้าปากค้างเลยครับแม่งคือรูปชานยอลกับเฮียคริสเอาอีสูทมาคลุมโพ้มมมมมมม!!! อย่าถามว่าสูทไปไหนผมเอาคือคืนพี่เค้าไปแล้วละครับเกรงใจ แต่ถ้าเอาตรงๆก็คือขี้เกียจซักอ่ะครับ
หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จผมก็เดินออกมาจากห้องนอนแล้วเดินผ่านหน้าอีประธานปาร์คเพื่อจะไปห้องครัว
"นี่แบคฮยอน.."
เฮือกกก
"หะ...ห้ะ! มีไร" ผมตอบเสียงตะกุกตะกักรู้สึกแปลกๆ แบบอากาศร้อนไม่กล้ามองหน้า เอาตรงๆกูเขินข่าวครับ
"ป่าวแค่จะบอกว่ารีบนอนนะ เดี่ยวพรุ่งนี้ต้องไปแต่เช้า"
"อ่ออื้มมมม"
"แล้วนี่เป็นไรหน้าแดง ทำไมเป็นข่าวกับฉันแล้วเขินอะดิ โถ่วๆๆ ไม่เป็นไรน้าา" เกือบจะหวานถ้าเมิงไม่ทำเสียงกวนตีนนะอีประธานปาร์ค!
"ใครเป็นข่าวกับนายแล้วเขิน ไม่มีเหอะว้ะ หลงตัวเอง" ว่าจบผมก็เดินเข้าครัวทันทีปากแข็งไปงั้นละครับ ตอนนี่เขินจนจะไหม้อยู่แล้ว.//.
Chapter 5
มีคนถามว่าแบคเมะหรือเคะ คำตอบคือแล้วแต่อารมณ์ของตัวละครอ่ะค่ะแบบว่าบางครั้งก็แสดงด้านแมนๆออกมา แต่บางครั้งก็แสดงด้านหญิงออกมา
ฝากติดแท็ก #ชบปธป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น