คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Ugly - 3 [chanbaek]
Ugly Byun-B [chanbaek]
ยังไม่รวมริมฝีปากอิ่มสีเชอร์รี่ที่น่ากดจูบด้วยปาก
3
"แบคฮยอนอยากดูอะไรเป็นพิเศษมั้ย ?" ชานยอลถามแบคฮยอนหลังจากเดินจากที่จอดรถเข้าสู่ตัวห้างในเครือของปาร์คกรุ้ป
"ชานยอลอยากดูอะไรครับ ผมก็ดูเรื่อยๆ" แบคฮยอนตอบชานยอลออกไป
"งั้นเราไปดูโซนของเล่นกันมั้ย ตรงนั้นอ่ะ" ชานยอลชี้ไปที่โซนของเล่น ซึ่งมีทั้งของเล่นตั้งแต่อายุ 3 ขวบไปจนถึง วัยรุ่นเลยทีเดียว
"ไปดูก็ได้ครับ" แบคฮยอนตอบยิ้มแล้วออกก้าวเดิน
"แบคฮยอนตัวนี้เหมือนนายเลยอ่ะฮ่าๆ" ชานยอลหยิบตุ้กตาหมามีขนมาตัวหนึ่งซึ่งส่งกลิ่นหอมตามชื่อของแต่ละตัว แต่ตัวที่ชานยอลหยิบมานี้รู้สึกว่าจะชื่อเจลลี่
"น่ารักใช่มั้ยครับ?" แบคฮยอนชูสองนิ้งยิ้มตาปิดใส่ร่างสูง เล่นเอาร่างสูงใจกระตุกเต้นไม่เป็นจังหวะ แต่ก็ไม่ลืมที่จะตอบกลับไป
"คงงั้นมั้งครับ" ชานยอลพูดจบปุ้ปก็เดินออกนำไปทันที ซึ่งตอนนี้แบคฮยอนและชานยอลต่างก็หน้าแดงหูแดงก่ำทำตัวไม่ถูกกันทั้งคู่ แหม่ก็ใครจะคิดว่าชานยอลจะพูดประโยคแบบนั้นออกมากันละ...
"ชานยอลๆๆ" แบคฮยอนเรียกชานยอลเมื่อเจอของสิ่งที่ถูกใจ
"อะไรเหรอครับ?" ชานยอลถาม
"ชานยอลว่าอันนี้สวยมั้ย กำไลเลโก้"
"ก็น่ารักดีนะครับ ทำไมเหรอ? หรือแบคฮยอนอยากได้ ก็ได้นะ?" ชานยอลถาม
"ป่าวๆ ไม่เอาหรอกแพงเกิน ชานยอลชอบลายไหนเหรอ?" แบคฮยอนถามหลังจากหยิบๆวางๆอยู่นาน
"กีต้าร์มั้ง มันดูเป็นตัวผม" ชานยอลตอบ
"อ่อ ไปกันเถอะ ผมหิวข้าวแล้วครับ ไปทานข้าวกัน" แบคฮยอนลากชานยอลออกมาจากร้านขายกำไลเลโก้
แล้วทั้งคู่ก็เดินเลือกร้านอาหารจนได้ร้านๆหนึ่งเป็นร้านอาหารญี่ปุ่นตกแต่งร้านสไตล์ประเทศนั้น มีโคมไฟเล็กๆให้ในแต่ละโต๊ะซึ่งเป็นโต๊ะนั่งพื้น และมีเบาะรองลายดอกไม้สีชมพูสวยๆเอาไว้ใช้สำหรับนั่ง
"สวัสดีค่ะ คุณชานยอลจะรับอะไรดีค่ะ" พนักงานสาวแต่งชุดกิมิโนสีสวยเดินมารับรายการอาหารดูเหมือนว่าถ้าชานยอลไปทานร้านไหนร้านนั้นคงต้องเอาผู้จัดการมาต้อนรับ
"ผมเอาชุดอูด้งหม้อไฟ ซาซิมิ เซตเบนโตะครับ แบคฮยอนละเอาอะไร?" หลังจากชานยอลสั่งรายการอาหารเรียบร้อยแล้วชานยอลก็หันไปถามแบคฮยอน
"เอายากิโซบะก็ได้ครับ" หลังจากแบคฮยอนดูรายการอาหารแล้วมาดูราคาแต่ละอย่างนี่แพงหูฉี่ แบคฮยอนจึงจัดการเอายากิโซบะราคาถูกที่สุดในร้านมาทาน
"เอาอย่างเดียวเหรอครับ สั่งเพิ่มได้นะ ไม่ต้องเกรงใจผมหรอก เพราะผมก็ทานฟรีฮ่าๆ" ชานยอลพูดติดตลกพยายามให้ผมไม่ต้องเกรงใจเขา แต่ผมก็ทำไม่ได้อยู่ดี
"แค่นั้นละ ครับ" ผมยิ้มเล็กน้อยแล้วก็ส่งเมนูคืนให้ผู้จัดการร้านกับไป
ระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟทั้งคู่ก็คุยเรื่องสัพเพเหระต่างๆนานาทั้งเรื่องชีวิตประจำวัน เรื่องการเรียน เรื่องครอบครัว และอีกหลายเรื่อง มันทำให้ทั้งคู่รู้สึกว่า ความสัมพันธ์ของพวกเขาได้ก้าวเพิ่มมาอีกหลายก้าวเลยทีเดียว
"เอ่อ..ชานยอล เดี่ยวผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ" แบคฮยอนเอ่ยบอกชานยอลหลังจากบทสนทนาจบครู่หนึ่ง
"อ่าได้สิ ให้ผมไปเป็นเพื่อนมั้ย"
"ไม่ต้องดีกว่าฮะ เดี่ยวผมไปเองได้" แบคฮยอนตอบยิ้มๆ แล้วเดินออกจากร้าน
แต่ทว่าเส้นทางที่แบคฮยอนเดินไปนั้นไม่ใช่เส้นทางที่นำไปสู่ห้องน้ำ แต่กลับพาเจ้าตัวไปยังร้านขายเลโก้ที่ตัวเองมายืนเลือกกับชานยอลเมื่อครู่
"สวัสดีครับ เชิญครับ" เสียงพนักงานพูดต้อนรับหลังจากมีลูกค้าเดินเข้ามาภายในร้าน
"เอ่อ กำไลเลโก้ลายกีต้าร์ยังมีเหลืออยู่มั้ยครับ" แบคฮยอนถามเจ้าของร้านที่ตอนนี้กำลังนั่งต่อเลโก้ชิ้นอื่นอยู่
"หมดแล้วครับ สนใจตัวอื่นมั้ย?" ทั้งๆที่เพิ่งออกจากร้านนี้ไปไม่นานแต่ว่าลาย กีต้าร์กลับหมดไปแล้ว
"แล้วจะมีอีกทีตอนไหนเหรอครับ?"
"เดี่ยวพี่ทำให้แล้วน้องมาเอาได้มั้ยละ?" พี่เจ้าของร้านถามแบคฮยอน
"ได้สิครับ ขอลายกีต้าร์อันนึงแล้วก็ลายตัวโน้ตอีกอันนะครับ" แบคฮยอนแจ้งลายให้เจ้าของร้านจดบันทึกใส่สมุดของตัวเอง
"ทั้งหมด 570 บาทครับ" หลังจากได้ยินราคาแบคฮยอนก็กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ไม่คิดว่าราคาสองชิ้นจะแพงขนาดนี้
"พี่ลดได้ไหมครับ..." แบคฮยอนถามออกไป
"ไม่ได้หรอก ราคาพี่ถูกสุดแล้ว" แลพเพราะคำตอบนี้ทำให้แบคฮยอนต้องจำใจควักแบงค์พันออกมา
"นี่ครับ..." แต่ยังไม่ทันที่แบคฮยอนจะได้จ่ายเงิน ก็มีมือปริศนายื่นแบงค์พันมาตรงหน้าแทน
"อ้ะ..." แบคฮยอนตกใจเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบว่าเป็นบุคคลเดียวกับที้ตัวเองจะซื้อกำไลเลโก้ให้
"ขอบคุณครับนี่ครับตังค์ทอน โอกาสหน้าเชิญใหม่นะครับ" หลังจากที่เจ้าของร้านได้เงินพร้อมทอนตังค์เรียบร้อยแล้วก็หันไปประกอบชิ้นส่วนเลโก้อันอื่นต่อทันที
"เอ่อ ชานยอลมาตอนไหนเหรอครับ" แบคฮยอนถามหลังจากเดินออกมาที่หน้าร้านแล้วเดินไปยังร้านอาหารญี่ปุ่นที่ทั้งคู่เดินออกมาซึ่งเป็นเวลา
เดียวกับที่อาหารมาเสิร์ฟพอดี แต่เพียงแค่รอบนี้จากที่แบคฮยอนนั่งตรงข้ามชานยอลก็กลายเป็นว่าชานยอลย้ายตัวเองมานั่งข้างๆแบคฮยอน
"มาตอนเห็นนายกำลังควักแบงค์ออกมาพอดี" ชานยอลหันมาบอกกับแบคฮยอน
"จริงๆชานยอลไม่ต้องช่วยผมจ่ายก็ได้นะครับ เพราะว่าผมกะจะซื้อให้เป็ยของขวัญที่ชานยอลดีกับผมมาตลอด" แบคฮยอนตอบชานยอลด้วยสีหน้าสลด
"แต่ถ้าสิ่งที่นายทำให้ฉันมันลำบากใจนายไม่ต้องทำก็ได้ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย"
"..." แบคฮยอนยืนนิ่งก้มหน้า
"นี่แบคฮยอนสิ่งที่ฉันทำลงไป ฉันไม่ได้ทำเพราะให้นายมาตอบแทน แต่ฉันทำไปเพราะฉันอยากทำจริงๆ" ชานยอลบอกพร้อมกับบีบมือแบคฮยอนเบาๆ
"..." แบคฮยอนยังคงนิ่งเงียบ
"หรือว่านายไม่ชอบที่ฉันทำแบบนี้ งั้นฉันขอโทษนายละกันนะ ต่อปะ.."
"ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ!" แบคฮยอนรีบพูดแทรกทั้งๆที่ชานยอลยังพูดไม่จบดี
"แล้วแบบไหนละ" ชานยอลถามกลับไป
"ผมไม่ได้รู้สึกแย่ หรือรู้สึกไม่ดีเวลาที่ชานยอลทำแบบนี้" แบคฮยอนเริ่มเอ่ยหลังจากก้มหน้านิ่ง
"..." ชานยอลยังคงนั่งนิ่งรอฟังสิ่งที่แบคฮยอนกำลังจะพูดออกมา
"แต่ว่า มันก็คงไม่ดีเท่าไหร่ที่คุณช่วยผมอยู่ฝ่ายเดียว มันรู้สึกเหมือนผมเอาเปรียบคุณ แต่ว่าถ้ามีอะไรเล็กน้อยๆที่ผมพอตอบแทนได้ผมก็อยากทำ" แบคฮยอนเอ่ยความในใจออกมา
"งั้นถ้าฉันขอนาย นายจะทำให้ฉันทุกอย่างเลยใช่มั้ย?" ชานยอลถามพร้อมเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง
"ครับ.."
"งั้นขอสั่งให้นาย...."
"เก็บหมดแล้วใช่มั้ย?" ชานยอลถามแบคฮยอน
"ครับเรียบร้อยแล้ว" แบคฮยอนตอบกลับไป
"งั้นไปกันเลยดีกว่า"
"ครับ" ไม่ต้องแปลกใจหรอกครับว่าพวกผมเก็บของจะไปไหนกัน หลังจากที่ชานยอลบอกว่าจะสั่งผมข้อหนึ่ง ชานยอลเขาก็สั่งมาให้ผมย้ายจากหอพักเดิมซึ่งก็คือหอพักสีเทา ย้ายไปอยู่ที่พระราชวังสีทองซึ่งก็คทอห้องของชานยอลนั่นเอง
ติ้งงง
"แบคฮยอนนายอาจจะลำบากนิดหน่อยนะเพราะว่าเมดเตรียมของให้นายไม่ทันนะกว่าจะเสร็จก็น่าจะพรุ่งนี้เย็น ตอนนายกลับจากเรียนพอดี" ชานยอลเอ่ยบอกกับแบคฮยอน
"ไม่เป็นไรหรอกครีบห้องผมเล็กกว่านี้ก็อยู่มาแล้ว" แบคฮยอนกล่าวขำๆแล้วถือกระเป๋าใบเล็กของตัวเอง ไม่ต้องแปลกใจครับว่าทำไมใบเล็กก็เพราะว่าใบใหญ่ชานยอลเขาเอาไปถือนะสิ พยายามบอกแล้ววว่าเดี่ยวผมแบกเองแต่เขาก็ไม่ยอม จะถือให้นั่นละสุดท้ายผมก็ต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้ไป
"มีอะไรให้ช่วยไหม?" ชานยอลถามหลังจากเห็นแบคฮยอนง่วนกับการจัดของอยู่นานสองนาน
"ไม่มีครับ ชานยอลไปอาบน้ำเถอะ" แบคฮยอนบอกชานยอล
"เอางั้นก็ได้" ว่าจบชานยอลก็คว้าผ้าขนหนูเข้าห้องไปอาบน้ำชำระร่างกาย
"เฮ้ออ~ นึกไงให้เรามาอยู่เนี่ย ชานยอลนะชานยอล ฉันได้ตกเป็นขี้ปากของคนทั้งโรงเรียนแน่"
แบคฮยอนได้แต่คิดว่าพรุ่งนี้ตัวเองคงไม่พ้นตกเป็นขี้ปากของคนในโรงเรียน ถ้ามีคนเห็นว่าตัวเองมาอยู่กับคุณชานยอล จากที่เป็นเพื่อนกันอยู่ดีดี พวกนั้นอาจจะยัดเยียดสถานะนางบำเรอให้ผมก็ได้
"แบคฮยอน!" คิดอยู่ได้ไม่นานเสียงของคนในห้องน้ำก็ดังขึ้นมาเสียก่อน
"มีอะไรครับ!" แบคฮยอนตะโกนกลับไปพร้อมเดินไปยังห้องน้ำที่คนตัวสูงอยู่
แกร๊ก
"ไม่มีอะไรแล้ว ตอนแรกกะจะให้นายหยิบชุดนอนให้หน่อยแต่ว่าฉันออกมาหยิบเองก็ได้"
ไม่พูดเปล่าชานยอลจ้องหน้าผมแล้วเดินต้อนผมไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนตอนนี้ผมถูกต้อนมาจนอยู่ที่ห้องแต่งตัวซึ่งอยู่ตรงข้ามห้องน้ำที่ผมเพิ่งเดินออกมาเมื่อกี้
ปึก
หนีไม่พ้นแล้วเนื่องจากตัวเองถูกต้อนจนตัวเองชิดกับประตูไม้สีน้ำตาลเข้มอ่อนผสมกันลวดลายสลักสีทองอีกเล็กน้อยซึ่งเป็นประตูของตู้เสื้อผ้าชานยอล แล้วคุณชานยอลก็ทำสิ่งที่ไม่คาดคิดและเป็นอันตรายต่อหัวใจผมด้วยการก้มลงมาใกล้เรื่อยๆ ผมหลับตาปี๋เมื่อคุณชานยอลเอามือกระแทกประตูไม้สีน้ำตาลดังปั้ก แล้วผมก็รู้สึกได้ถึงลมหายใจที่เข้ามาใกล้ทุกที ๆ
แอ้ดดดดดด
"ฮ่าๆๆ" ผมได้ยินเสียงเปิดประตูไม้กับเสียงหัวเราะของคุณชานยอล
"เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง!" ผมผลักคุณชานยอลไปหนึ่งทีแล้วเดินออกจากห้องแต่งตัวหลังจากได้ยินเสียงหัวเราะของร่างสูง
พึบพับ พึงพับๆ
ผมได้ยินเสียงรีบใส่เสื้อผ้าของคนที่อยู่ข้างในห้องแต่งตัว แล้วก็ได้ยินเสียงตึ้งตั้งๆ สงสัยเขาคงจะวิ่งมาหาผม แอบดีใจนะเนี่ย
โครมมม
"อ้ากกกกกก!!"
"เป็นไงละครับ อยากรีบวิ่งมาดีนัก นี่แหนะ" แบคฮยอนตีคนตัวสูงไปหนึ่งทีก็เมื่อกี้เสียงโครมนี่ ไม่ใช่เสียงใครที่ไหน เสียงของปาร์คชานยอลนี่ละ ก็เจ้าตัวดันรีบวิ่งมาทางผมจนขายาวๆของตัวเองพันกันจนล้มเสียงดังโครม!
"ก็อยากรีบตามมาง้อแบคฮยอน กลัวจะโดนโกรธ" กลัวจริงเหรอ ยิ้มแป้นขนาดนี้
"นี่แน่!!" กดแผลช้ำๆสีเขียวของชานยอลไปเต็มแรงเนื่องจากความหมั่นไส้ของตัวเองล้วนๆ คนอะไร ยิ้มได้น่าหมั้นไส้ขนาดนี้
"โอ๊ยยยย!! เจ็บๆๆๆ" ส่วนเจ้าตัวที่โดนกดแผลก็ตะโกนซะดังลั่น ไม่กลัวเมดจะมาได้ยินเลย
"ใครใช้ให้ยิ้มแป้นแล้นขนาดนั้นละ น่าหมั่นไส้จริงๆ" บางทีแบคฮยอนก็เล่นจนลืมไปว่าคนที่เล่นอยู่ด้วยนั้นเป็นลูกเจ้าของโรงเรียน
"นี่ๆๆ ฉันเป็นลูกเจ้าของโรงเรียนนะ ทำไรเกรงใจหน่อย" ชานยอลเอาความเป็นใหญ่มาขู่ร่างบางที่นั่งทำให้ที่โซฟาตัวสวยสีครีม
"นี่คิดจะเบ่งอำนาจเหรอห้ะ!" ว่าแล้วร่างเล็กก็กดเข้าไปที่แผลช้ำๆของเจ้าตัวอีกรอบ
"โอ๊ยๆๆ พอแล้วคร้าบๆๆๆ เดี่ยวแผลกระผมจะไม่หาย" ร่างสูงพูดหลังจากที่ตัวเองโดนกดแผลมาสามรอบ ก็กลัวว่าไอหัวเข่าที่ช้ำนี่จะใช้การไม่ได้นะสิ
"อ่ะ เสร็จแล้ว เดี่ยวผมขอตัวไปเก็บของกับอาบน้ำก่อนนะครับ" ว่าจบแบคฮยอนก็เดินเอากล่องปฐมพยาบาลไปเก็บแล้วเดินเข้าห้องแต่งตัวที่เมื่อกี้เพิ่งผ่านศึกอันตรายตัวหัวใจมาหมาดๆ เพื่อไปหยิบเสื้อผ้าที่ใช้เปลี่ยนหลังจากอาบน้ำเสร็จ
หมับบ
"อ้ะ!.." ยังไม่ทันที่แบคฮยอนจะเข้าห้องน้ำก็มีมาจับไว้ที่ข้อมือของตัวเองเสียก่อน
"เดี๋ยว..." ชานยอลเรียกร่างเล็ก
"มีอะไรอีกครับผมจะอาบน้ำ" แบคฮยอนหันมาทำหน้าเนือยๆใส่ร่างสูง ก็ตัวเขานะวันนี้ทำอะไรตั้งเยอะตั้งแยะ ทั้งเรียน ไปเที่ยว เก็บของ เขารู้สึกเหนียวตัวไปหมดแล้วอยากอาบน้ำมากๆ
"นายลืมอะไรหรือป่าววว..." ชานยอลเข้ากระเถิบตัวเข้ามาใกล้ๆ เอาอีกแล้ว อีหรอบเดิม รอบที่เท่าไหร่ของวันแล้วไออาการใจเต้นเนี่ย
"ปะ.ปะ..เปล่านี่ครับ" แบคฮยอนตอบเสียวสั่น เริ่มกลัวว่าตัวเองจะโดนอะไรหรือเปล่า
"ไม่ลืมจริงๆเหรอหื้ม?" แต่ร่างสูงก็ไม่วายแกล้งร่างเล็กโดยการจับผมหน้าม้าทัดที่ใบหูเล็กๆ
"มะ..ไม่..นะ..นี่ครับ" แบคฮยอนตอบออกไปมั้งๆที่ไม่รู้ว่าตัวเองลืมอะไรจริงๆหรือเปล่า
ชานยอลจ้องหน้าร่างเล็กด้วยสายตาที่ร้อนแรงอย่างไม่วางตา ทำเอาร่างเล็กที่อยู่ภายใต้อาณัติของร่างสูงถึงกับใจสั่น กับเหตุการณ์ที่อันตรายต่อหัวใจอย่างรุนแรง แต่ก็ยังคงจ้องตาร่างสูงกลับไป
แต่ทว่าหลังจากที่ร่างสูงกะว่าจะแค่แกล้งคนตัวเล็กเล่น แต่ตอนนี้แววตาของคนตัวเล็กมันช่างยั่วยวนเขาเหลือเกนิแววตาที่หวานฉ่ำไปด้วยน้ำสะอาด แววตานี้มันช่างยั่วยวน
ยังไม่รวมถึงริมฝีปากอิ่มสีเชอร์รี่ที่น่ากดจูบลงไปด้วยปากของเขา มันดึงดูด จนต้องค่อยก้มหน้าลงไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ เพื่อฉกชิงความหอมหวานจากริมฝีปากร่างเล็ก
พลั่ก
"เอ่อ...ผมจะอาบน้ำครับ" แต่ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะได้ฉกชิงริมฝีปากของร่างเล็ก เจ้าตัวก็ดันได้สติขึ้นมาซะก่อน
"เดี๋ยว.." ชานยอลรั้งข้อมือเอาไว้อีกครั้ง
"มะ..มีอะไรครับ" แบคฮยอนตอบตะกุกตะกักอย่างเขืนอายเพราะเพิ่งผ่านเหตุการณ์เมื่อกี้ที่ทั้งสองกำลังจะจูบกันมา
"นายลืมหยิบผ้าขนหนูนะ เอ้ะ หรือว่านายอยากให้ฉันเอาเข้าไปให้ในห้องน้ำ หื้ม?" ถึงแม้จะเพิ่งผ่านเหตุการณ์น่าอายมาแต่ชานยอลก็ยังไม่วายที่จะแกล้งคนตัวเล็กต่อไป
"อ่อ..ขะ..ขอบคุณ..คะ.ครับ" ร่างเล็กรีบวิ่งดุ้กดิ้กๆ ไปหยิบผ้าขนหนูแล้วเข้าห้องน้ำปิดประตูเสียงดัง
ปัง!
ร่างสูงที่ยืนอยู่หน้าห้องได้แต่ยืนยิ้มหกับท่าทางน่ารักๆของคนตัวเล็กที่เพิ่งเดินเข้าห้องไปเมื่อกี้แล้วคิดในใจว่า สักวันเขาจะต้องลองชิมรอมฝีปากนั้นให้ได้นะสิ..
-talk-
แชปนี้สั้นไปไหมอ่ะ อยากต่ออีกหน่อยแต่ถ้าต่อมันจะยาวเกิ๊นนนน ถ้าต่ออีกหน่อยก้จะประมาณ 3 พันกว่าคำแชปที่แล้ว 2พันแปด แชปนี้สองพันหก 55555555 เพราะฉะนั้นตัดไว้แชปหน้านะค้ะ <3 คอมเม้นท์ + ติดแท็กให้ด้วยนะค้า
ความคิดเห็น