ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : high school - 2
2
ช่วงพักกลางวัน
"เฮ้ยย เซฮุน ไป PETER PAN CENTER กินไรกันดีว่ะ ? เมิงอยากกินไร ?"
"เมิงถามกุทำไม ? พูดเหมือนพวกเราเลือกได้เนอะ ก่อนที่เมิงจะเลือก เมิงโดนป้าจอมโหดเอาตะหลิวฟาดหัวเมิงแตกก่อนละสิ!!-*-"
"แหม่ ขอให้กูคิดว่ากูมิอิสระจากกับข้าวโรงเรียนสักวันไม่ได้เหรอว้ะ -.,- หมดอารมณ์จะมโนละสัสส"
"เฮ้ยยๆๆ ไอชานยอลๆ เมิงดูตรงนั้นๆ นั่นเด็กใหม่นี่หว่าา กูว่างานนี้โดนแน่ๆ ยิ่งเจอคยองซูเข้าไปอีกโอ๊ยยย กูสงสารเด็กใหม่แทนเลยว้ะ"
"หึเมิงจะไปสนใจทำไม กะอีแค่เด็กจนๆ ไม่มีตังค์หึ กูไม่อยากแม้แต่จะชายตามองเลยละวะ"
"จ้า พ่อคนรวย หล่อ หน้าตาดี เมิงเคยได้ยินปะว่า เกลียดอะไรได้อย่างนั้น 555 "
"หืมมมเมิง มาให้กุถีบบบเลยย!! อย่าหนีนะ!!"
"เห้ยยยอย่าาเว้ยย ไอสรรรถ ไม่อยู่แล้วว!!"
ทางด้านเด็กใหม่
ปึกกกกก
"โอ๊ยยยยย นี่ !! ทำไมเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยอ่ะห้ะ !!!!!!"
"คือ..ผม...ผมไม่ได้ตั้งใจเดินชนนะครับคือ.."
"นี่เด็กใหม่แกมีสิทธิ์อะไรที่จะมาเถียงตอบบมาสิห้ะ!!"
"เอ่อออ...คืออผมมม...."
"ก็เพราะว่าแกไม่ทีสิทธิ์มาเดินชนคุณหนูสุดเพอร์เฟก แล้วทำข้าวหกใส่เสื้อสูทหน้าหนาวราคาเฉียดล้านของฉันนะสิ ดูเสื้อผ้าแกสิ อย่างกับเด็กข้างถนน มีปัญญาแค่นี้ยังสะเออะ มาเรียนโรงเรียนผู้ดี ช่างกล้าหน้า_้านจังงเนอะ!!"
"ฮึกกกก...ฮึกกกก"
"หืมมมม เอาน้ำตาแกออกไปเลยนะ เห็นแล้วชั้นหมั่นไส้ เอาเป็นว่าชั้นจะไม่หาเรื่องแกแล้วกันเห็นแก่เสื้อผ้าราคาถูกๆของแกชั้นจะให้เงินเอาไว้ทำบุญ"
พูดจบคยองซูก็นำเงินจำนวนหนึ่งออกมาจากกระเป๋าสตางค์ใบหรูและปาเข้าใส่หน้าแบคฮยอน
"เอาเงินนี่ไปเลยนะ ทางที่ดีไปแล้วไม่ต้องกลับมา ไปกันเถอะ อึนนา"
"ฮึกกก..." นี่ผมทำกรรมอะไรให้พวกเค้าไว้พวกเค้าถึงได้ทำกับผมขนาดนี้ ผมทำอะไรผิดเหรอครับ ทำไมพระเจ้าต้องลงโทษผมอย่างนี้ด้วย ให้โอกาสผมไม่ได้เหรอครับ ผมขอร้อง
และดูเหมือนพระเจ้าจะตอบรับคำจอพรผม เมื่อผมรู้สึกว่ามีมือหนามาจับที่ไหล่ผมด้วยความอ่อนโยน ทำเอาผมสะดุ้งเล็กน้อย
"โหยย ไม่ต้องสะดุ้งขนาดนั้นน. นี่เด็กใหม่ชื่อแบคฮยอนใช่มั้ยนะ ถ้าชั้นจำไม่ผิด"
"..." ผมพยักหน้าเบาๆขึ้นลง
"จำชั้นได้ปะ ?"
"..." เมื่อเค้าเอ่ยประโยคนี้ผมเลยค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าเค้า
"จำได้ครับ คุณคิมจงอินใช่มั้ยครับ...ซู้ดด" ผมสูดดดน้ำมูกเข้าไปเมื่อรู้สึกว่ามันกำลังจะไหลออกมา
"เฮ้ยยยย ไม่ต้องเรียกชั้นว่าคุณก็ได้ ห่างเหินไปปะ ? อ้ะ นี่กระดาษทิชชู่เอาไปเช็ดน้ำมูกซะ"
"ขอบคุณครับ"
หมับ
"เอ้ะ !! จะพาผมไปไหนเหรอ ครับ? "
"ไปนั่งกินข้าวไง กินข้าวๆ"
"เอ่อออ จะดีเหรอครับ?" ผมกลัวว่าทุกคนจะมองผู้ชายใจดีคนนี้ว่าเป็นพวกต่ำที่มานั่งกับคนต่ำๆอย่างๆผม
"นี่ ไม่ต้องกลัวหรอกว่าคนจะมองยังไง มีชั้นอยู่ทั้งคนไปกันเถอะ ^^" ด้วยรอยยิ้มขอบผู้ชายคนนี้ทำให้ผทเงยหน้าไปสบตาแล้วยิ้มพร้อมทั้งพยักหน้ากลับไป
"อื้มม ^^"
ด้านเซฮุนและชานยอล
"ฮู้ววว เมื่อกี้อิ่มชิพหายเลยว้ะ อิ่มไม่พอมีหนังมาให้กูดูด้วยเด็กใหม่น่าสงสารว่ะ แต่สุดท้ายก็โชคดีของมันนะที่จงอินเข้ามา" หึ โชคดีงั้นเหรอ?
"อืมม แล้วเมิงไปเสือกอะไรกับเค้าละว้ะ"
"แหม่เมิงต้องมาด่ากุหรอกครับ กุเห็นนะว่าหูกางๆ ของเมิงเนี่ยผึ่งรับ คำพูดสองคนนั้นซะหูเนี่ยเป็นช้างแอฟริกาเชียว"
"โถ่วววว มันก็ต้องมีบ้างง เมิงไปดูล็อกเกอร์เมิงเลยไป ว่ามีสาวๆ มาให้ขนมเมิงรึป่าวว ไปเลยๆ"
"โหยอย่าเพิ่งด่ากูเลยครับ ดูของเมิงก่อนเถอะ ไหนๆๆ เอามาอ่านดิ้ เหยดด อย่างเสี่ยว พี่ชานยอล ค่ะ โปรดรับหัวใจของหนูด้วยนะค่ะ^^ "
อีนี่ทำเสียงได้สะดิ้งน่าขนลุกมาก
"เออ เมิงอยากแดกเมิงเอาไปเลยๆๆๆ"
"เห้ยยยย เดี่ยวๆๆ อันนี้เด็ดจริงๆๆ ชานยอล มาเจอกันหลังเลิกเรียนหน่อยสิมีเรื่องจะคุยด้วยนะ^^ จาก คยองซู เห้ยยยเมิงง คยองซูนัดเมิงอ่ะเมิงจะไปปะ ?"
"เมิงเห็นคนมาชวนแล้วกูเคยไปปะ ?" ถามมาได้เนอะไอฮุน
"เออ หน่า แต่คนนี้เด็ดจริง เมิงจะไม่ลองไปหน่อยอ่ะว่ะ น่าสนนะเว้ยย!"
"ไม่-ไป-เด็ด-ขาด!!"
"โอ้ยยย อีเชี่ยยยตะโกนซะกูตกใจเลย ไม่ไปก็ไม่ไป"
"ไป!! เข้าเรียนกันคาบพละแล้ว!!"
"โอเครรรรร"
ณ กลางสนาม
ปี้ดดดดดด
"นักเรียนทุกคนมาตั้งแถว! เดี่ยวนี้เรียงตามเลขที่ด้วย เลขที่ 1 ปาร์คชานยอล เลขที่ 2... เลขที่ 3.............เลขที่ 24 บยอนแบคฮยอนเอาละนั่งต่อแถวกันให้เรียบร้อย วันนี้เราจะจับคู่ฝึกการโยนลูกขั้นพื้นฐานก่อน เราจำเป็นที่จะต้องรู้เรื่องเอาละ เลขที่ 1 คู่ 24 เลขที่ 2 คู่ 23 จับแบบนี้ไปเรื่อยๆใครจับเสร็จแล้วไปหยิบลูกบาสแล้วหาที่ซ้อมให้เวลาครึ่งชั่วโมง เข้าใจไหม!!!"
"คร้าบบบ/ค่ะ"
"ว้าวววๆๆ หนุ่มหล่อสุดฮอตอย่างปาร์คชานยอล ได้คู่กับเด็กใหม่อย่างบยอนแบคฮยอนด้วยว้าววๆๆ "มีสักครั้งมั้ยที่กุจะได้อยู่อย่างสงบ
"เงียบปากไป กูไม่ได้อยากคู่กับมันนักหรอก!"
"เห้ยย เมิงงอย่าพูดเยอะเค้าอยู่ข้างหลังเมิงละนั่นกูไปก่อนนะบายย!"
"เอ่อ....สวัสดีนะชานยอล เรา..ชื่อ..."
"อืมม ชั้นรู้จักนายแล้วว่านายชื่อแบคฮยอน จะเริ่มซ้อมได้ยัง" ผมรำคาญกับอาการพูดติดอ่างของเค้าจัง
"อื้มมม เริ่มกันๆๆ!!^^"นั่นนยังอยู่เฉยอีก
"นี่นาย นายต้องไปหยิบลูกมาให้ฉันสิ"
"หื้มม ขั้นเหรอ ได้ๆ^^"
"เออ ท่าจะบ๊องงง"
15 นาทีผ่านไป
"นี่ชานยอลลล ทำไมตรงที่นายยืนมันร่มแต่ตรงฉันแดดสาดดดขนาดนี้เนี่ย" หึ ผมหมั่นไส้เค้านะครับเลยให้เค้าไปยืนตากแดดส่วนผมก็ยืนอยู่ตรงร่มรื่น
"เออน่าแค่นี้ยังทนไม่ได้แล้วจะทำอะไรได้ฮะ!!"
"แต่ชานยอลชั้นไม่ไหวแล้วนะ ทั้งวิ่งเก็บลูก ทั้งต้องยืนตากแดด ชั้นไม่ไหวแล้วว แฮกกๆ"
"หึ นายมันก็มีปัญญาแค่นี้ละ!"
"ชานยอล..ทำไม....นายยย .... มะ.. มี...ละ.. หลายคน...จังงง"
ฟึบบบบ
"เห้ยยยยย!! แบคฮยอน!!!!" ไอห่าางานเข้ากูอีกโอ๊ยยจะทำไงดี ถ้าครูเห็นต้องโดนเทศน์ยาววแน่ งั้นกูก็เหลือวิธีเดียวแล้ว
ฮึบบบ
ผมตัดสินใจยกแบคฮยอนขึ้นมาไปในท่าเจ้าสาวพร้อมกับเดินตรงไปยังห้องพยาบาล ผมไม่ได้อยากทำนักหรอกแต่แบบ เชี่ยยถ้าครูเห็นอะ เราก็ควรตัดไฟแต่ต้นลมใช่มั้ยละครับ..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น