คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : high school - 11
11
ติ้ด
เสียงสัญญาณเตือนว่าตอนนี้พวกเราได้ลงลิฟต์จากชั้น 6 ลงมาชั้น 1 แล้ว ผมหงุดหงิดนะครับที่เมื่อประตูลิฟต์เปิดแบคฮยอนต้องรีบวิ่งไปหาจงอินทำอย่างกับผมไม่มีตัวตนอย่างนั้น แต่จะให้ผมทำยังไงได้ละครับ ผมก็ได้แต่เดินล้วงกระเป๋าทำท่าเท่ห์ตามเค้าไปอย่างเงียบเชียบ
“สวัสดีนะจงอิน รอนานไหม ^^” แหม่ทำไมต้องมองตายิ้มหวานเยิ้มขนาดนั้นด้วยเนี่ยห้ะ
“ไม่หรอก ตอนเราโทรหาแบคฮยอนเราเพิ่งเลี้ยวเขาโรงแรมนะ ว่าแต่เราได้นอนห้องเดียวกับแบคฮยอนใช่ปะ ?” ไม่ใช่โว้ย ต่อให้ผมอยากตอบแบบนั้นแต่ผมก็ทำได้เพียงแค่ตะโกนในใจอย่างเงียบๆ
“อ๋อๆ ขอโทษทีนะจงอิน พอดีว่าเราต้องนอนกับคุณชานยอลนะแหะๆ”
“อ่องั้นไม่เป็นไรเรานอนคนเดียวได้งั้นเดี๋ยวแบคฮยอนพาเราไปห้องนอนเราหน่อยสิ
เดี่ยวลงมาเล่นน้ำกัน เดี่ยวเราจะสอนแบคฮยอนว่ายน้ำเอาให้เร็วกว่าปลาฉลามเลยคอย
ดู” แหม่เมิงก็พูดซะเว่อร์ แบคฮยอนไม่ไปกับนายหรอก เพราะแบคฮยอนสัญญากับชั้น
ไว้แล้วว่าจะไปว่ายน้ำกับชั้น พูดเลยแบคฮยอนว่านายไม่มีทางไปหรอก
“จงอินพูดแล้วห้ามกลับคำพูดนะ ถ้าเราว่ายแพ้ปลาฉลามเราจะให้ฉลามจับจงอินกิน
เลยคอยดู” อ้าวว แล้วที่สัญญากับชั้นไว้ละนี่อย่าบอกนะว่านายลืมไปแล้วเนี่ยห้ะ !!!!
“ชั้นไม่มีทางโดนฉลามกินอย่างแน่นอน” โห่วววว
“ปะ งั้นเราไปเก็บของกันก่อนเถอะ เอ่ออ คุณชานยอลฮะ ผมขอกุญแจห้องนอนของจงอินหน่อยสิฮะ” แหม่ เพิ่งนึกได้หรือไงว่ามีชั้นอยู่ตรงนี้เนี่ยห้ะ!!!
“นึกว่าลืมไปแล้วว่าชั้นอยู้ตรงนี้ เอ้า ! นี่กุญแจห้อง พามันไปส่งห้องเสร็จแล้วอย่าลืมมาหาชั้นที่ห้องด้วย นี่ เป็น คำ สั่ง เข้าใจไหม ?”
“เข้าใจครับ” ตอบเสียงอ่อย เชียวช่วยไม่ได้นายอยากลืมชั้นก่อนทำไมม
“นี่แล้วถ้าแบคฮยอนเค้าอยากอยู่กับชั้นละ” กล้าถามากก
“นายไม่มีสิทธิ์ได้อยู่กับแบคฮยอนสองต่อสองจำเอาไว้ ไปขึ้นห้องแล้วมาหาชั้นที่ห้องด้วย!!”
“หึ”
ก้อกๆๆๆ
แบคฮยอนสินะมาเร็วทันใจเสียจริง
“เข้ามาเลยประตูไม่ได้ล้อค”
“เอ่อคุณชานยอลเรียกผมมามีอะไรให้รับใช้หรือป่าวฮะ” ทำไมชั้นเรียกมาเฉยๆไม่ได้หรือไงอยากโดนใช้งานเหรอ
“นี่ นายจะให้ชั้นหรือจงอินสอนว่ายน้ำอ่ะ” ผมถามออกไปพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัวเพราะตื่นเต้นกับคำตอบที่จะได้รับ
“เอ่อ ตอนนี้ก็ต้องเป็นคุณชานยอลอยู่แล้วละฮะ เพราะจงอินเค้าเบี้ยวสอนผม เค้าหลับไปแล้ว”
“ฮ่าๆๆๆ ว่าแล้วว่านายต้องเต็มใจให้ชะ.... เอ้ะ เดี่ยวนะ นี่นายหมายความว่าถ้าจงอินตื่นนายก็อยากให้หมอนั่นสอนมากกว่าชั้นนะสิ” บอกตรงนี้เลยชานยอลหงุดหงิดโครตๆ
“ก้ประมาณนั้นครับ...” ฮึ่ยยยย หงุดหงิดโว้ยยย
“เฮ้ออ ตอบซะตรงเชียว ไหนๆ จงอินก็สอนนายไม่ได้แล้ว ปะๆ เดี่ยวชั้นไปสอนนายว่ายน้ำเอง ไป ไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ เดี่ยวชั้นเปลี่ยนชุดข้างนอกนี่เอง”
“ครับๆ”
20 นาทีผ่านไป
“คุณชานยอลฮะ ผมพร้อมแล้วฮะ”
“งั้นเราไป..กะ..กัน..ละ..เลย” บอก ณ จุดๆนี้ เลือดกำเดาแทบพุ่งแบคอยอนอยู่ในชุดเสื้อสีขาวธรรมดา กับกางเกงขายีนส์ขาสั้น โอ้ยย ขาโครตขาวเนียนไม่เหมือนผู้ชายเลยสักนิดเหอะ
“เอ่อ คุณชานยอลครับ ไปว่ายน้ำกันครับ” ผมหลุดจากภวังค์เมื่อแบคฮยอนเอามือมาปัดผ่านหน้าผมไป
“ปะๆ ไปว่ายน้ำกัน”
ณ ท้องทะเลอันสวยงาม
“เย่ๆๆๆ ทะเลๆๆๆ วู้วววววว แบคอยอนคนนี้มาหาแล้วว วู้ววทะเลๆๆๆๆๆ อุ้ปส์” ผมรีบเดินไปปิดปากแบคฮยอนให้เงียบเพราะผมเริ่มอายผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาแล้วมองแบคฮยอนเหมือนเป็นคนบ้า
“....” เมื่อแบคอยอนเริ่มเงียบผจึงเริ่มสังเกตไปรอบตัวๆ มันทำฝห้ผมหงุดหงิดเอามากเมื่อทำคนที่เป็น็ชายส่งตาหวานเยิ้มและหื่นกระหายมาทางแบคฮยอนผมไม่รู้จะทำยังไงเลยรีบดันหลังให้แบคฮยอนลงน้ำทะเลโดยเร็ว
“อ้ะๆๆ โหววน้ำเย็นจังเลยฮะคุณชานยอลผมเอาตัวลงไปแช่เลยนะครับ”
“อื้ม” เมื่อผมรับคำแบคฮยอนก้เอาตัวลงไปแช่แล้วอยู่ดีดีก็กระเด้งตัวขึ้นมา
“อ้ะ น้ำเย็นเกินไป ยืนอยู่เฉยดีกว่า”
อ้ากกกแบคฮยอนคนนี้ก็กำลังทำให้ปาร์คชานยอลเป็นบ้านะเว่ย ลุกขึ้นมาที เข้าใจอารมณ์มั้ยครับผู้ชายร่างบอบางเหมือนผู้หญิง ใส่เสื้อสีขาวเอาตัวไปแช่น้ำ แล้วเสื้อมันเปียก พอลุกขึ้นมาเสื้อมันก็แนบเนื้อเห็นไปถึงข้างใน โว้ยย ผมไม่รู้จะทำยังไงเป็นรอบที่ 2ผมจึงช้อนตัวแบคฮยอนขึ้นมาแล้วเดินลงไปตรงที่น้ำลึกประมาณหน้าอกผมทำให้ตัวแบคฮยอนจมลงไปพอสมควร
“อ้ะคุณชานยอล ปล่อยผมเถอะฮะ เดี๋ยวผมเดินเอง เดี่ยวมีคนร็จักมาเห็นมันจะไม่ดีนยะครับ” ใครจะเห็นก็ช่างมันสิฟระ ผมจึงก้มหน้าลงไปมอง
“....”
“....”
สายตาของเราทั้งคู่ประสานกันอยู่ ดวงตาแบคฮยอนส่องประกายวาวตัดกับแสงของดวงอาทิตย์ ริมฝีปากสีเชอรืรี่ชวนให้ลิ้มลอง ผมจึงค่อยๆ ก้มหน้าลงไป จนตอนนี้จมูกผมจรดกับจมูกแบคอยอนและสุดท้าย ปากเราประกบกันในที่สุด เป็นจูบที่หอมหวาน เป็นจูบที่อบอุ่น เป็นจูบที่ไม่มีการล่วงล้ำ
“นี่แบคอยอน” เมื่อผมละจูบออกมาผมจึงหันไปเรียกชื่อแบคอยอน
“คะ..ครับ” ดูสิหน้าแดงงี้หน้าจับฟัดโครตๆ
“คือเรื่องทุกอย่างที่ชั้นทำให้นายเสียใจชั้นขอโทษนะ จากที่เมื่อก่อนชั้นยอมรับว่าชั้นไม่ชอบขี้หน้านายเอามากๆ คอยหาเรื่องแกล้งอยู่ตลอดเวลาแต่ตอนนี้ชั้นว่าความรู้สึกตอนนั้นมันเปลี่ยนไป มันเหมือนกลายเป็นสิ่งที่ตรงข้ามกับคำว่าเกลียด มันใช่
......ความรัก......หรือป่าวนะ?”
“....”
“แบคฮยอนให้โอกาสคนนี้ได้แก้ตัวกับสิ่งที่ทำลงไปได้ไหม” ตึกตักๆ เสียงหัวใจของผมตื่นเต้นกับคำตอบที่ได้รับ
“ครับ ผมจะให้โอกาสคุณชานยอล”
“จริงนะ จุ้ปปๆๆๆๆๆ” เมื่อแบคฮยอนพูดจบผมก้มลงจุ้ปปากแบคฮยอนรัวๆ
“อ้ะ พอก่อนคุณชานยอลนี่มันจะมืดแล้วนะ ท้องฟ้าอ่ะ ขึ้นฝั่งกันเถอะครับ”
“ได้สิ ปะกัน”
“เอ่อ คุณชานยอลวางผมลงก่อนก้ได้ครับ”
“ไม่เอาจะส่งว่าที่แฟนแบบนี้ถึงห้องเราเลย555555”
“สวัสดีชานยอล”
“....” เสียงนี้มันคุ้นๆ
ขวับ
เมื่อผมหันไปมองเค้าคือคนที่ผมไม่ได้เชิญให้มา แต่เค้ามาเพราะความบังเอิญ
คยองซู
#ขอโทษนะค้ะที่เรามาต่อช้าไป
HSCR : ฟิค highschool-rich
บอท
CHANYEOL : P_chANYEol
BAEKHYUN : B_baEKHYun
ความคิดเห็น