คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : high school - 1
1
ณ คฤหาสน์ ตระกูลปาร์ค
“ ผมไปโรงเรียนแล้วนะครับแม่”
“จ้า เดินทางปลอดภัยนะลูก”
“ครับ รักแม่นะครับ”
“จ้า”
สวัสดีครับผมปาร์คชานยอลครับ ตอนนี้ผมเรียนอยู่ที่โรงเรียน BLACK PEARL เป็นโรงเรียนชื่อดังย่านคนรวย ที่อยู่ในกรุงโซล วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของผมครับผมกำลังเดินทางไปโรงเรียน ผมถูกเลี้ยงเหมือนไข่ในหิน หลายๆคนชอบมองว่าผมเป็นคนเย็นชา แต่ความจริงแล้วมีแค่เพื่อนสนิทอย่าง ‘โอเซฮุน’ และคนในครอบครัวผมเท่านั้นแหละครับที่รู้ว่าจริงๆแล้วผมเป็นคนนิสัยอย่างไร จริงๆผมเป็นคนค่อนข้างเรียนเก่งแต่ผมก็อยู่ในระดับปานกลางของห้องอยู่ดี เพราะห้องผมนั้นถึงหลายคนจะใช้เส้นสายจากการเป็นคนรวยเข้ามาแต่ว่าพวกเขาก็ยังปัญญาดีสมกับเป็นลุกคนรวย ผมถนัดในวิชาวิทยาศาสตร์ พลศึกษา และดนตรีที่สุด วิทยาสาสตร์ทำให้เรารู้จักทดลองสิ่งที่แปลกใหม่ที่เกิดในความเป็นจริงของทุกสิ่งบนโลก พลศึกษาก็ทำให้เรารู้จักการวางตังกับคนหลายๆประเภทและวิชาดนตรีทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายจากการเรียนในหลายๆวิชา...
ณ โรงเรียน BLACK PEARL
ห้อง A-1
“ไง พ่อหนุ่มเย็นชา นามว่าปาร์คชานยอล” นี่เป็นเสียงใครไปไม่ได้นอกจากเสียงเพื่อนตัวดีของผมอย่าง โอเซฮุน
“อะไรของเมิง กูมาของกูมาพ่อหนุ่มเย็นชงเย็นชาอะไรของเมิงไม่ทราบว่ะฮะ”ไม่ต้องแปลกนะฮะทำไมพวกผมถึงพูดคำหยาบถึงสังคมรอบๆตัวเราจะมีแต่ผู้ดีแต่พวกมันเหมือนนักเรียนม.ปลายทั่วไปมันก็คงต้องมีพูดคำหยาบบ้างเป็นธรรมดา
“แหม่ ก็จะไม่ให้เรียกเมิงว่าพ่อหนุ่มเย็นชาได้ยังไงกันละ ก็คนทั้งโรงเรียนเรียกเมิงว่าอย่างนั้นนี่หว่า พ่อหนุ่มเย็นชา”
“เอออ เชิญเมิงเรียกไปได้เลยเต็มที่ พ่อหนุ่มสุดฮอตของโรงเรียนนน”
“แหม่ ก็น้อยกว่าเมิงละกัน เออ เมิงรู้ยังว่าวันนี้จะมีเด็กใหม่เข้ามาเรียนเห็นเค้าบอกว่าไม่ใช่เด็กเส้นด้วยนะเว่ย กูว่างานนี้มีสนุก”
“หึ จะอยู่ได้สักกี่วันกันเชียว”
8.00 น.
“อ้าววว นักเรียนทั้งหลายนั่งที่ อย่าทำตัวเป็นผู้ดีที่นกกระจอกแตกรังนะครับ วันนี้มีนักเรียนใหม่เข้ามา เชิญครับ”
ตึกๆ ๆ
“สวัสดีครับ ผม บยอนแบคฮยอนครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”
ซอกกกแซกๆๆ
เสียงคุยเหมือนนกกระจอกแตกรังของคนในห้องดังขึ้นเรื่อยเพราะมันมีข่าวว่านักเรียนใหม่คนนี้ไม่ใช่ลูกคนรวยและเข้าได้มาจากการสอบเข้า แต่ผมว่ามันคงไม่ใช่แค่นั้นหรอกมั้งครับเพราะว่าเด็กใหม่คนนั้น เป็นผู้ชายแต่ว่า ตัวก็เล็กน่าก็หวาน ปากสีเชอร์รี่นั่นอีก ดูรวมเด็กคนนั้นเหมาะจะเป็นผู้หญิงมากกว่าเด็กผู้ชายอีกนะครับ
“เอาละเงียบด้วย วันนี้เธอไปนั่งข้างเด็กคนนั้นนะ เห็นมั้ยที่นั่งอยู่ข้างหลังแถวกลางที่สัปหงกอยู่นั่นนะ เค้าชื่อคิมจงอิน และครูหวังว่าพวกเธอทุกคนจะต้อนรับเด็กใหม่ด้วย ‘ดี’ หมดคาบโฮมรูมแล้วครูไปก่อนละสวัสดี”
ซอกกกแซกกก เมื่อครูก้าวออกจากห้องไปนักเรียนภายในห้องก็เริ่มกลับมาจอกแจกๆๆเสียงดังอีกครั้งหนึ่ง คนในห้องเริ่มวิพากษ์วิจารณ์เด็กใหม่ เด็กคนนั้นหน้าเสียเล็กน้อยแต่ว่าเค้าก็ทำใจกล้าเดินไปหลังห้องที่สีมีคนผิวสีเข้มนอนสัปหงกอยู่.
จึ่กกๆ
“อืมมมม”
ทั้งห้องเริ่มกลับมาเงียบอีกครั้งเมื่อทุกคนต่างรุ้ดีว่าจงอินไม่ชอบให้ใครมารบกวนเวลานอนของเขา
จึ่กๆ
“โอ๊ยย จะสะกิดอะไรกันหนาเนี่ยยย!! ปึ้งงง ” คิมจงอินอาละวาดพร้อมกับทุบโต๊ะดังปั้งแล้วหันไปมองหน้าเด็กใหม่ ซึ่งเมื่อกี้เข้าสะดุ้งสุดตัวและตอนนี้กำลังยืนหน้าซีดอยู่
“เอ่อออ..คือว่าชั้น....ชั้นขอโทษ คือ ชั้นไม่ได้ตั้งใจรบกวนเวลานอนอันมีค่าของนาย คือชั้นน...ชั้นน”
“พอๆๆ ถ้าจะพูดติงอ่างขาดนี้ แล้วมาหาชั้นมีอะไร”
“อ่อ สวัสดีนะชั้นชื่อแบคอยอน เป็นเด็กใหม่ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ” เด็กนั่นพูดพร้อมกับโค้งตัว 90 องศา
“อืม ถ้าคราวหน้าจะปลุกอ่ะ เรียกชื่อชั้นด้วยจะได้ไม่เผลอตวาดเสียงใส่อีกนอนต่อละ”
“อื้มสัญญาว่าจะเรียกชื่อนายนะ”
เมื่อเด็กคนนั้นนั่งลงตอนนี้ทุกคนกำลังทำหน้าสงสัยว่าทำไมผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าน่ากลัวที่สุดกำลังบอกให้เด็กผู้ชายที่เป็นเด็กใหม่ปลุกเค้าทั้งๆที่แม้กระทั่งแฟนที่เค้าเคยคบก่อนหน้านี้ยังไม่เคยมีใครได้สิทธิ์ที่จะสามารถปลุกคิมจงอินขึ้นมาได้เลยแม้แต่คนเดียว....
#เป็นตอนแรกของเรื่องนะค่ะ ค่อนข้างน้อยไปหน่อยนะแต่ก้อยากให้ลองอ่านดูนะค่ะ ยืนยันนะค่ะ ว่าเป็นฟิคชานแบคแน่นอนค่ะ
ความคิดเห็น