คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [ SF ] SIHAN สามเวลา
SF SIHAN สามเวลา
By GALAXYRUNG
หยุด!!! อย่าเพิ่งอ่านไปเปิดเพลง สามเวลา โปเตโต้ มาฟังก่อน แล้วจะได้อารมณ์กว่าเยอะ ลองดู
“ ซีวอน เก็บกระเป๋าเสร็จแล้วนะ นายแต่งตัวเสร็จรึยัง ” ฮันเกิงเอ่ยเรียกร่างสูง
“ ฮันครับผมไม่ไปไม่ได้เหรอครับ ไปตั้ง 1 วันแหนะ คิดถึงฮันแน่เลย ” ร่างสูงที่แต่งตัวเสร็จแล้วเดินมากอดร่างบางจากทางด้านหลัง แล้วสูดความหอมจากคนตัวบาง
“ ไม่ได้นะงานนี้เป็นงานสำคัญของบริษัทนายนะซีวอน แล้วอีกอย่างก็ไปแค่สองวันอีกแปปเดียวก็กลับแล้วนะ ที่รัก ”ร่างบางเอ่ยกับร่างสูงที่ทำท่างอแงจะไม่ไปประชุมที่ต่างจังหวัด
“ ไปก็ได้ครับแต่ว่าฮันต้องเปิดโทรศัพท์ไว้นะครับ ผมจะโทรหาที่รักนะครับ ”
“ จะโทรทำไม เดี๋ยวก็เจอกันแล้ว ”
“ ก็ผมคิดถึงที่รักนี่ครับ ” ซีวอนกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นเพื่อบอกว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นเขาจริงจังแค่ไหน การกระทำนี้ทำให้คนในอ้อมกอดเขาหน้าเลย
“ เอ่อ ก็ได้ฉันจะเปิดเครื่องไว้ก็แล้วกัน นี่เห็นว่าคุณที่รักเป็นเด็กดีนะเนี่ย ”
“ งั้นขอรางวัลของเด็กดีหน่อยสิ ” ร่างสูงบอกพลางยื่นหน้ามาหา
“ แล้วอะไรอะ รางวัลหนะ อ๊ะ ” หันเกิงหันไปถาม แต่จมูกของเขาชนกับแก้มของร่างสูง
“ เร็วๆ สิครับไม่งั้นผมไม่ไปจริงๆด้วย ”
“ ก็ ก็ ให้ไปแล้วไง ” บอกอย่างเขินๆ
“ อะไรครับนั่นไม่ถือว่าเป็นรางวัลซะหน่อย เมื่อกี้มันเป็นอุบัติเหตุ ”
“ แล้วจะให้ทำไงละ ” ร่างบางพูดในขณะที่รู้ว่าร่างสูงต้องการอะไร
“ ก็ทำอย่างนี้ไงครับ ” พูดจบร่างสูงก็เชยหน้าของร่างบางมาจูบ อย่างอ่อนโยน ร่างสูงจูบร่างบางให้นานที่สุด แต่ร่างสูงจำต้องถอนปากออกมาเพราะคนตรงหน้ากำลังจะขาดอากาศหายใจ แต่ก็ไม่วายดูดปางล่างที่บวมเจ่อเพราะฝีมือเขา
( ฉันรู้นะวอนว่าตัวเธอหนะ จูบตุนไว้ใช่ไหมละเพราะเธอจะไม่ได้จูบอีกสัก 1 วัน :ไรเตอร์ เกียจจริงคนรู้ทัน : ซีวอน )
“ แฮกกก ซีวอนไปได้แล้ว ” ร่างบางพูดไปหอบไป
“ ครับแล้วเจอกันนะครับ อย่าลืมคิดถึงผมนะครับที่รัก ” ร่าสูงบอกพร้อมกดจูบที่หน้าผากของฮันเกิง
( เขาเดินทางตอนเย็นอะนะ )
ทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมานั้น
สิ่งแรกที่ทำ ไม่ใช่ล้างหน้าแปรงฟัน
แม้มันจะงัวเงียเท่าไหร่
ฉันก็เต็มใจ โทรไป Good Morning เธอ
ณ ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง
ตอนเช้า
กริ๊งงงง ( เสียงนาฬิกาปลุก )
“ ฮ้าววว เช้าแล้วเหรอเนี่ย ” ร่างสูงพูดกับตนเอง
แทนที่เขาเขาจะลุกจากกเตียงแล้วไปอาบน้ำแปรงฟัน แต่เขากลับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครบางคน
/ ฮัลโล อรุณสวัสดิ์ครับที่รัก ผมอยาก morning kiss ที่รักจังเลยครับเมื่อไหร่จะถึงเวลากลับสักที คิดถึงฮันจะแย่อยู่แล้ว /
* อีก 1 วันเองน่า คิดถึงที่รักเหมือนกันน๊า แล้วอาบน้ำแต่งตัวหรือยัง แล้วยังไม่ถึงเวลาประชุมเหรอ แล้วอย่าลืมทานข้าวนะ * ร่างบางเอ่ยเสียงงังเงีย
/ ครับผม งั้นผมต้องวางแล้วครับ ผมจะต้องเตรียมตัวไปประชุมแล้วละครับ แล้วผมจะโทรไปหานะครับ รักที่รักนะครับ /
* อืม รักที่รักเหมือนกัน บายน๊า *
ตู๊ดดดด ตู๊ดดดดด
ร่างสูงมองโทรศัพท์อย่างเป็นสุข
ได้เวลาไปทำงานแล้วสินะเนี่ย ซีวอนเดินไปอาบน้ำเพื่อไปทำงานของเขา
และเที่ยงเมื่อไหร่คนอย่างฉัน
สิ่งแรกที่ทำนั้น ไม่ใช่กินข้าวกลางวัน
ฉันคงจะกินไม่อร่อย
ถ้าไม่ถามเธอซักหน่อย ว่าเธอกินข้าวหรือยัง
เที่ยงจ้า ( ไรเตอร์สิ้นคิด )
“ คุณซีวอน ไปทานข้าวกับเราไหมครับ ” เลขาและแฟนของคยูฮยอนเอ่ยชวน
“ อ๋อไม่ไปไรครับเชิญพวกคุณไปทานก่อนเลยครับ ”
“ งั้นก็ตามใจนะครับ พวกเราไปก่อนนะครับหิวจนไส้จะขาด ”
“ ครับ ”
ทันทีที่พวกเขาเดินออกไป ซีวอนก้ควักโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าแล้วโทรหา
/ สวัสดีครับที่รักเหรอครับ ทำอะไรอยู่ครับทานข้าวหรือยัง /
“ อ้าวยังไม่รับนี่หว่า สงสัยเราจะคิดถึงมากเกินไป ฮะฮะ ” ซีวอนหัวเราะกับตัวเอง
* ฮัลโล ซีวอนเหรอ ขอโทษนะที่รับช้า พอดีว่าฮันทำธุระอยู่หนะ * ฮันเกิงที่รับโทรศัพท์ปุ๊ปก็รีบพูดทันทีเพราะกลัวว่าคนที่รอสายจะงอนเอา
/ ที่รักครับ ปล่อยให้ผมรอตั้งนานแหนะ เป็นยังไงบ้างครับทานข้าวหรือยังครับ /
* ยังเลย * ร่างบางตอบแต่เขาก็พูดได้แค่นี้เพราะร่างสูงพูดแทรกขึ้นมาก่อน
/ ทำไมไม่ทานละครับ มัวทำอะไรอยู่ ทำไมไม่รีบทานเดี๋ยวก็เป็นโรคกระเพาะหรอก ถ้าคุยโทรศัพท์กับผมเสร็จแล้วรีบไปทานเลยนะครับ /
* คร้าบ คร้าบคุณพ่อ ผมจะปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัดครับผม * ร่างบางบอกอย่างล้อเลียน
/ ครับๆที่รักเป็นเด็กจังน๊า /
* ว่าแต่คุณพ่อหละครับทานข้าวหรือยัง *
/ อะ เอ่อ ยังเลยครับ /
* นั่นไงว่าแต่คนอื่นเขา ตัวเองก็ยังไม่ทานเหมือนกันแหละซีวอนถ้าคุยกับฮันเสร็จแล้วต้องรีบไปทานเหมือนกันนะ เป็นห่วงนะ แล้วพรุ่งนี้จะกลับตอนไหน *
/ ประมาณตอน 10 โมงครับ ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะครับ /
* ที่รักก็เหมือนกันน๊า แล้วเจอกันรักนะตะเอง * ตู๊ดดดด
ตอนนี้ฮันเกิงคงหน้าแดงลามไปถึงหูแล้วแน่ๆเลย ผมรู้ว่าที่รักของผมหนะเขาขี้อายขนาดไหน อ๊ากกกก เมื่อไหร่ผมจะได้กลับสักทีเนี่ย คิดถึงจะแย่แล้วอยากกอดที่รักจัง
( พระเอกของเราบ้าไปแล้วคะคุณผู้อ่าน )
จ๊อก ๆๆ แต่ตอนนี้ผมต้องขอตัวไปทานข้าวก่อนนะครับรู้สึกว่ามีบางอย่างเรียกร้อง โอ๊ยหิวจังเลย ผมไปทานข้าวก่อนนะครับ
อีกด้านหนึ่ง
“ เฮ่อ โทรมาบ่อยจังแค่นี้นายก็ทำให้ฉันรักจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว รีบๆกลับมาหละตาบ๊อง ไปกินข้าวดีกว่าหิวชะมัด ” ร่างบางพูดกับรูปซีวอนที่อยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ของเขา
ฉันคิดถึงคิดถึงคิดถึงเธอหมดใจ
ฉันหวงฉันหวงและฉันห่วงเธอมากมาย
รักเพราะฉันรัก ฉันจึงทำลงไปอย่างนี้
หวังว่าเธอคนดี คงจะพอเข้าใจ
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ฟ้ามืดเมื่อไหร่คนอย่างฉัน
สิ่งที่ต้องทำนั้น ไม่ใช่เตรียมเที่ยวกลางคืน
ขืนไปก็คงต้องไปกร่อย
ถ้าไม่ถามเธอซักหน่อย
ว่าเธอถึงบ้านหรือยัง
ตอนเย็น
ทันทีที่ฟ้ามืดลงซีวอนก้ทำเหมือนทุกครั้งที่อยู่ไกลจากร่างบาง
“ ถึงเวลาเย็นแล้วหรือเนี่ย ” ร่างสูงพูดกับตัวเอง ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเตรียมจะโทรหาฮันเกิง
“ อ้าวคุณซีวอน ไปเที่ยวด้วยกันไหมครับ ผับ x เนี่ยสาวๆเพียบเลย นะครับ ” พนักงานในบริษัทของซีวอนเอ่ยชวน
“ ขอบคุณครับแต่ไม่ดีกว่าครับ เชิญพวกคุณไปกันเถอะครับ เที่ยวกันให้สนุกนะครับ ”
“ ครับงั้นพวกผมไปนะครับ ”
ซีวอนกดโทรศัพท์หาฮันเกิง
ตืด ตืด ทำไมถึงยังไม่รับอีกนะ ทำอะรอยู่นะ
*ฮัลโล ซีวอนเหรอโทรมามีอะไรหรือเปล่า *
/ เปล่าครับไม่มีอะไรหรอก แค่คิดถึงก็เลยโทรมาหา ว่าแต่ฮันถึงบ้านหรือยังครับ /
* ถึงแล้ว วอนอะ นายจะคิดถึงอะไรนักหนาเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เจอกันแล้ว โทรมามันเปลืองตังค์ *
/ ไม่เป็นไรหรอกครับบ้านผมรวย /
* จ้าพ่อคนรวย *
/ ผมจะกลับพรุ่งนี้แล้วนะ /
* กลับตอนไหนเหรอ *
/ ประมาณ 10 โมงเช้าครับ /
* ฮันจะรอนะ เดินทางปลอดภัยนะที่รัก *
/ ครับผมจะรีบกลับผมมีอะไรจะให้ฮันด้วยนะ /
* อยากรู้จังว่าวอนมีอะไรจะให้ ฮ้าววว ง่วงจังเลยอ่า *
/ งั้นก็แค่นี้แล้วกันนนะ สุดท้ายรักที่รักมากกว่าเมื่อวานนะครับ ฝันดีนะที่รักแล้วพรุ่งนี้ผมจะกลับไปกอดให้หายคิดถึงนะ /
* จ้ารักนายบ๊องซีวอนเหมือนกัน *
/ ครับ /
ตู๊ดดดดดดดดด
หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว ร่างสูงก็จัดกระเป๋าเตรียมตัวเดินทางพรุ่งนี้ หลังจากทำภารกิจเสร็จแล้วร่างสูงก็จัดการเข้านอน
เช้าวันรุ่งขึ้น
ร่างสูงตื่นขึ้นมาพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาฮันเกิงเหมือนทุกครั้งที่อยู่ไกลจากร่างบาง
หลังจากคุยเสร็จซีวอนก็ออกเดินทางกลับ
ฉันคิดถึงคิดถึงคิดถึงเธอหมดใจ
ฉันหวงฉันหวงและฉันห่วงเธอมากมาย
รักเพราะฉันรัก ฉันจึงทำลงไปอย่างนี้
หวังว่าเธอคนดี คงจะพอเข้าใจ
ทางด้านฮันเกิง
“ เอ เมื่อไหร่ซีวอนจะมานะรอนานแล้วนะเนี่ย ” ฮันเกิงบ่นขณะที่นั่งรอร่างสูง ตั้งแต่เขาคุยโทรศัพท์กับซีวอนเสร็จมันก็นานแล้วและจังหวัดที่ซีวอนไปนะก็ใช้เวลาเดินทางแค่ 2 ชั่วโมงเอง ทำไมยังไม่ถึงซักทีนะ
“ ซีวอนทำอะไรอยู่นะทำไมไม่มาสักทีนะ ”
“ รอใครอยู่เหรอครับ ” มีเสียงๆ หนึ่งถามขึ้น
“ ก็รอ ซะซีวอนกลับมาแล้วเหรอ เหนื่อยไหม ทานข้าวมาหรือยัง ”
“ ที่รักครับคิดถึงจัง ขอกอดหน่อย ” ซีวอนพูดอย่างอ้อนๆ
“ ไม่เอาไปอาบน้ำก่อนเลยนะ เดี๋ยวค่อยมากอด ” ฮันเกิงผลักร่างสูงเข้าห้องน้ำ
“ โธ่ ที่รักอะ ใจร้ายจัง ”
“ เฮ้อเมื่อไหร่จะโตสักทีนะ ” ฮันเกิงบ่นหลังจากที่ร่างสูงเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว
นั่งรอสักพักร่างสูงก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพ ผ้าขนหนูผืนเดียว ฮันเกิงที่หันไปเจอพอดี ก็ถึงกับหน้าแดง รีบหลบสายตาที่มองมา ร่างสูงเห็นดังนั้นเลยอยากแกล้งคนน่ารักของเขาสักหน่อย
“ ฮันครับ คิดเรื่องลามกอยู่เหรอครับ ”
“ ปะ เปล่าซะหน่อย ซะซีวอนไปแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนไป ” ฮันเกิงที่เงยหน้าขึ้นมาเถียงซีวอนต้องอายอีกรอบเพราะเห็นซีวอนสภาพเดิมอยู่ ร่างบางจึงรีบก้มหน้าลงทันที
“ ทำไมละครับหรือว่าฮันอาย ” ร่างสูงพูดพร้อมส่งสายตาเจ้าเล่ห์
“ ก็ใช่นะสิ เอ้ย ไม่ใช่ ๆ ใครอายกัน” ฮันเกิงรีบแก้ตัวทันที
“ แหม ไม่ต้องอายหรอกครับเราเห็นกันมาหมดแล้วนี่ครับ ” ร่างสูงส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้
“ นายไม่อาย แต่ฉันอายนี่นา ” ในที่สุดคนปากแข็งก็ยอมรับ
“ นั่นไงยอมรับแล้ว ” ฟอดดดด ชื่นใจจริงๆ
“ แต่ที่รักไม่ต้องห่วงนะครับ เพราะว่าหลังจากทานข้าวเสร็จแล้วผมจะทำให้อายกว่านี้อีก ” ประโยคสุดท้ายร่างสูงตั้งใจกระซิบ
“ พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่องเลย ”
“ ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมสอนเอง ”
หลังจากที่ทานข้าวเสร็จซีวอนก็ทำตามที่พูดจริงๆ
“ ซีวอนไม่ไหวแล้ว พอเถอะ ” ร่างบางบอกกับร่างสูงอย่างหมดแรง
“ โธ่ ที่รักครับ นี่แค่สามรอบเองนะ ผมยังไม่หายคิดถึงเลย ”
“ ซีวอน ฮันเหนื่อยแล้วไม่ไหวจริงๆ ”
“ ก็ผมคิดถึงนี่ครับต้องทำให้หายคิดถุงก่อน ”
“ ................. ” ไม่มีเสียงตอบรับจากคนน่ารัก
“ ฮันครับ ฮันโธ่ที่รักลุกขึ้นมา ผมมีอะไรจะให้ด้วยนะ ลุกมาฟังผมก่อน ” ฮันเกิงก็ยังนอนนิ่งอยู่ จนร่างสูงต้องออกแรงเขย่า
“ อืมม ซีวอนแกล้งฮันทำไมอ่า ”
“ ผมมีของจะให้ครับ ” ร่างสูงจับมือร่างบางมาแล้วหยิบบางสิ่งออกมาจากลิ้นชักตรงหัวนอน
มันคือแหวน ที่สลักตัวอักษรย่อ SLHF ร่างสูงบรรจงสวมลงที่นิ้วเรียวของร่างบาง
“ ฮันครับ แต่งงานกับผมนะ ผมจะเป็นสามีที่ดี ”
“ ซะ ซีวอนนึกว่านายจะไม่พูดคำนี้ซะแล้ว ” ฮันเกิงโผกอดร่างสูงแน่น
“ งั้นเรามาซ้อมเข้าห้องหอกันอีกสักสองรอบนะครับ ”
“ ซีวอนอ้า ยมันเจ้าเล่ห์ที่สุด ” ผมอยากจะประกาศให้โลกได้รู้ว่าแพนด้าน้อยตัวนี้เป็นของสิงโต ชเว ซีวอนแต่เพียงผู้เดียว ถ้าใครคิดจะแย่งฮันไปละก็ ต้องเป็นศพแน่นอน ผมรับรองหรือคุณกล้า
เช้าวันต่อมา
ฮันเกิงตื่นขึ้นมาพบว่าซีวอนนอนกอดตนอยู่ เลยจัดการเอามือร่างสูงที่กอดตรงเอวออก ขณะที่ร่างบางจะก้าวลงจากเตียงนั้น
ร่างบางกลับล้มลงกองกับพื้น ซีวอนที่หลับอยู่ได้ยินเสียงดังตุ๊บ ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา พบว่าที่รักของเขานอนกองอยู่กับพื้น ร่างสูงเห็นดังนั้นเลยรีบกระโจนลงมาพยุงร่างบาง
“ ฮันเป็นอะไรไหมครับ ” ร่างสูงถามอย่างเป็นห่วง
“ เพราะนายคนเดียวเลย ”
“ เอ๋ เพราะผมเหรอ ผมไปทำอะไรเท่าที่จำได้ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ”
“ เพราะนายนะแหละ นายเป็นคนทำ เมื่อคืนไงเล่า ดูสิฉันเดินไม่ไหวเลยเนี่ย ” ร่างบางพูดค้อนๆ
ก็ที่เขาหมดแรงเพราะใครกันหละ เมื่อคืนนะเรา เอ่อ เอ่อ กันตั้งหลายรอบ คิดแล้วอายชะมัด
“ อ๋อ ฮ่าๆๆๆ ”ทันทีที่ร่างสูงรู้แจ้งเห็นจริงแล้วก็หัวเราะขึ้นมาทันที
“ ซีวอน หัวเราะอะไรเล่า ” ร่างบางบอกพลางอมลมที่แก้ม
ร่างสูงทนไม่ไหวเลยจัดการหอมแก้มเนียนไปหนึ่งฟอด
จากนั้นก็อุ้มร่างบางขึ้นแล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำ
“ ซีวอนพาไปไหน ”
“ ไปอาบน้ำไงครับ ”
“ เอ่อ คือไม่เป็นไรหรอกฮันอาบเองได้ ”
“ แต่ผมก็จะอาบเหมือนกัน ”
“ ก็อาบคนละทีสิ ”
“ ไม่เอา มันเสียเวลา แล้วฮันแน่ใจเหรอว่าอาบเองไหวนะแค่เดินยังเดินไม่ไหวเลยนะครับ ” ตอกย้ำกันอยู่นั่นแหละ ฉันอายนะเนี่ย
“ แล้วที่ฉันเป็นแบบนี้เพราะใครละ ”
“ ก็ผมจะไถ่โทษอยู่นี่ไงครับ ”
“ ไถ่โทษยังไง ”
“ ก็ไถ่โทษด้วยการอาบน้ำให้ไง ”
สิ้นคำพูดร่างสูงก็ล็อคประตูห้องน้ำทันที
คุณคิดว่าผมจะอาบน้ำให้อย่างเดียวเหรอ
END
แถมๆ
“ ซีวอนไหนนายบอกว่าจะอาบน้ำไงแล้วนี่นายจะ อ๊ะ!! ”
“ แหมที่รัก ขออีกสักรอบนะ ”
“ ไอ้บ้า หื่นที่สุดเลย แฟนใครเนี่ย ”
“ นะครับ นะ ”
“ ก็ได้ แต่แค่รอบเดียวนะ ถ้านายทำเกินกว่านั้น นายก็อย่าหวังจะได้แตะต้องฉันอีกต่อไป ”
“ ครับผม ผมรักที่รักนะครับ หวังว่าความคิดถึงและความเป็นห่วงของผมจะไมทำให้ฮันรำคาญนะครับ ”
อยากรู้ไหมว่า SLHF แปลว่าอะไร
ผมจะบอกให้ เอาหูมาใกล้ๆ สิครับ ใกล้กว่านั้นอีก
SLHF แปลว่า ซีวอนรักฮันเกิงตลอดไป
Siwon Love Hangeng Forever
ฉันคิดถึงคิดถึงคิดถึงเธอหมดใจ
ฉันหวงฉันหวงและฉันห่วงเธอมากมาย
รักเพราะฉันรัก ฉันจึงทำลงไปอย่างนี้
หวังว่าเธอคนดี คงจะพอเข้าใจ
แค่สามเวลาคนดี คงไม่รำคาญใช่ไหม
จบเหอะ
ไรเตอร์อยากจะเอ่ย
เป็นไงบ้างเรารู้สึกว่าอันหลังๆ
มันไม่หวานเท่าไร
สงสัยเป็นไปตามอารมณ์ไรเตอร์
ความคิดเห็น