คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : [ SF ] SIHAN Classmate ผมรักเพื่อนร่วมห้อง ( Drama ver.) 15%
ทรมานและอึดอัดแค่ไหน ที่อยู่ใกล้กันแค่นี้
แต่กลับบอกเขาออกไปไม่ได้เลย
ว่าผมรักเขามากแค่ไหน ชอบเขามากแค่ไหน
แสดงออกไปไม่ได้เลย ทำได้แค่เก็บมันไว้ข้างใน
เป็นความลับ มันอึดอัดเหลือเกิน เพราะกลัวว่าถ้าบอกเขาไป
ความเป็นเพื่อนของเราก็จะหายไปด้วย
กลัวว่าเราจะไม่เหลือแม้แต่ความเป็นเพื่อนให้กัน
ผมยังอยากมีเขาอยู่ในชีวิตต่อไป อยากเห็นหน้าเขาอยู่
ถึงแม้ว่ามันจะทรมานก็ตาม
วันจบการศึกษาของมหาวิทยาลัยชื่อดัง
“ เฮ้ ซีวอนมีคนฝากของมาให้นายหนะ ” เพื่อนของร่างสูงตะโกนขึ้น
“ จดหมายเหรอ ใครฝากมาให้หล่ะ ”
“ ไม่รู้เหมือนกันเปิดดูเองสิ ฉันไปละนะ ” ร่างสูงไปหามุมเงียบๆเพื่อจะไปอ่านจดหมายที่ได้มา แต่ก็มีผู้หญิงมาขอถ่ายรูปก่อน
“ กรี๊ด!!!!! รุ่นพี่ซีวอนขอถ่ายรูปหน่อยคะ ” หลังจากนั้นร่างสูงก็กลายเป็นนายแบบจำเป็น ให้รุ่นน้องทั้งหลายได้เก็บรูปไว้เป็นที่ละลึกกว่าจะเสร็จทำเอาร่างสูงเข่าอ่อนเลยทีเดียว ก่อนจะเดินออกมาหาที่เงียบๆ เพื่ออ่านจดหมาย ร่างสูงไม่รอช้าเปิดจดหมายออกมาอ่านทันที
ถึง ซีวอน
สวัสดีซีวอนนี่นายจำฉันได้ไหม นี่ฉันฮันเกิงเองนะ นายคงจำฉันไม่ได้หละสิ เพราะฉันไม่เคยอยู่ในสายตาของนายเลย ที่ฉันเขียนจดหมายมาวันนี้ฉันมีเรื่องจะบอกนาย คือว่า ฉันรักนาย ฉันอยากบอกคำๆ นี้มานานแล้ว แต่ฉันไม่กล้าพอ ที่จะพูดออกไป ฉันรู้ดีว่าฉันไม่คู่ควรกับนาย ได้เป็นแค่เพื่อนนายก็ดีตั้งเท่าไร ยังจะคิดอาจเอื้อมไปรักนายอีก ขอโทษจริงๆ วันนี้ฉันจะย้ายกลับจีนแล้วนะ ขอให้นายโชคดีนะ รักนายเสมอ
จาก ฮันเกิง
เมื่อ 4 ปีที่แล้ว
ตอนที่ผมย้ายมาเรียนที่เกาหลี มันเป็นชีวิตที่ตื่นเต้นมาก ผมไม่รู้ว่าจะเข้ากับคนอื่นได้ไหม แต่ผมจะพยายาม ผมเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าคณะที่ผมเรียน ตอนนี้คงต้องขอตัวเข้าไปข้างในก่อนนะครับ
“ น้องๆ นักศึกษาใหม่ทุกคนคะ ถ้ามาแล้วก็รีบๆเดินหน่อยนะคะ วันนี้เราจะทำการรับน้องใหม่กันนะคะ ” รุ่นพี่หน้าสวยเรียกให้รุ่นน้องไป ณ จุดนัดพบของคณะ
เฮ้อตื่นเต้นจังเลย ทำอะไรไม่ถูกแล้ว คนเยอะจังอ่า ตั้งสติหน่อยสิฮันเกิง สู้ๆเพื่ออนาคตที่สดใสเฮ้ๆ
“ น้องคะ น้อง ” เสียงคนเรียก เรียกใครอะ ร่างบางหันไปตามเสียงเรียก ไม่แน่ใจอะเรียกเราเปล่าเนี่ย
“ น้องนั่นแหละ ” ผู้หญิงคนนั้นยังชี้มาทางผม ใช่ผมเปล่าเนี่ยก่อนจะตัดสินใจถามออกไป
“ เรียกผมเหรอฮะ ” ร่างบางถามอย่างงุนงง
“ ใช่แล้ว เฮ้อกว่าจะรู้ตัว เล่นเอาพี่เหนื่อยเลย ”
“ แล้วพี่เรียกผมมีอะไรเหรอฮะ ”
“ อ๋อ พี่จะถามว่าน้องใช่นักศึกษาที่มาจากจีนหรือเปล่าจ๊ะ ”
“ อ๋อ ใช่ๆ ครับ สวัสดีฮะ ผมชื่อฮันเกิงยินดีที่ได้รู้จักฮะ แล้วพี่ชื่อ ”
“ พี่ชื่อหลินหลินจ๊ะ ถ้ามีอะไรก็มาปรึกษาพี่ได้นะ ”
“ ขอบคุณครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ” เฮ้ออย่างน้อยก็มีคนรู้จักแล้ว ร่างบางคิดในใจพลางขยับแว่นหนาเตอะของตนก่อนจะเดินไปทำกิจกรรมรับน้อง
“ นี่ๆ นาย ” ใครเรียกเราอีกหละเนี่ย
ร่างบางหันไปมองคนที่สะกิดตน
“ นายเรียกเราเหรอ ” ร่างบางขยับแว่นหนาของตัวเอง
“ อืม เราอยากเป็นเพื่อนกับนายอ่ะ เราชื่อ ปาร์ค จองซู นะ เรียก ลีทึกก็ได้นะ แล้วนายหล่ะชื่ออะไร ”
“ เรา ชื่อ ฮันเกิง มาจากจีน ยินดีที่ได้รู้จักนะ ”
writer : พรุ่งนี้เราสอบกลางภาคอ่า
และแกท-แพทเร็วๆนี้ (ใครที่อยู่มอหกน่าจะรู้นะ)
ขอโทษที่ดองนานนะค่ะ
แบบว่า ชีวิตเด็กมอหกมันช่างยุ่งยากอ่ะจริงไหมค่ะทุกคน
เราก็เลยไม่ค่อยมีเวลา และก็มีันตันด้วยอ่ะก็เลยยาว
แต่จะพยายามนะคะ รีดเดอร์ทุกคนเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์คนนี้สู้ต่อไปนะ
แฮ่ๆบ่นยาวกว่าเนื้อหาอีกนะเนี่ย
ความคิดเห็น