คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [ SF ] SIHAN My Wife Gangster ก็แฟนผมโหด part 1
SF SIHAN My Wife Gangsterแฟนผมโหด
ิby GALAXYRung
ณ โรงเรียนอันแสนสงบสุข
วันนี้ก็เป็นเช่นทุกวัน เราไปดูห้องเรียนห้องหนึ่งกัน เราได้ข่าวมาว่าวันนี้เขามีนักเรียนย้ายมาใหม่ เราไปดูกันว่าเขาเป็นใคร แต่บอกไว้ก่อนเลยนะว่าห้องเนี้ยเป็นห้องที่เอิ่ม ยังไงดีหละ ดูเอาเองแล้วกัน ณ ห้อง ม. ปลายปี 2 นักเรียนในห้องบางคนก็หลับ บางคนก็เล่นปาจรวดกันบ้างละ ส่วนพวกผู้หญิงก็จับกลุ่มนินทากันบ้างละ แต่งหน้ากันบ้างละ ให้ตายเหอะสาบานได้ไหมว่านี่คือห้องเรียน โอ้โหสภาพอย่างกับสนามเด็กเล่น เป็นไงคะห้องนี้ดีสุดๆเลยคะมายก็อด
ในที่สุดก็ถึงคาบโฮมรูมสักที ( ไม่อยากนึกถึงสภาพห้องเรียนเลย )
“ อ้าว นักเรียนเงียบๆกันหน่อย ” ครูประจำชั้นหน้าโหดออกคำสั่ง ทำให้นักเรียนทุกคนหันมาสนใจที่อาจารย์พูด ลองไม่สนใจดูสิมีหวังห้องได้ระเบิดแน่นอน
“ วันนี้ห้องเรามีสมาชิกใหม่นะ เขาย้ายมาจากจีนนะ เอ้า เข้ามาได้แล้วจ๊ะคุณฮันเกิง ” อาจารย์เรียกนักเรียนใหม่ให้เข้ามาในห้องเรียน ทันทีที่นักเรียนในห้องเห็นสมาชิกใหม่ก็ถึงกับตะลึง ในความน่ารักของนักเรียนใหม่ คนอะไรไม่รู้น่ารักเป็นบ้าเลย
“ สวัสดีครับ ผมฮันเกิงครับ ฝากตัวด้วยนะครับ ” นักเรียนคนใหม่เอ่ยอย่างสุภาพ คนอะไรหน้าตาน่ารักแล้ว ยังพูดจาสุภาพอีก
“ ฮันเกิงจ๊ะไปนั่งข้างซีวอนก็แล้วกันนะ ” อาจารย์บอกร่างบาง ร่างบางเดินไปนั่งตรงที่ข้างร่างสูง ซีวอนเองที่ชอบฮันเกิงตั้งแต่แรกเห็น ร่าสูงเอ่ยทักร่างบาง
“ สวัสดีครับ ผมซีวอนครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ”
“ อืมยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกันนะ ฝากตัวด้วยนะ ” ร่างบางเอ่ยอย่างนอบน้อม ( เอหลายคนสงสัยว่ามันโหดยังไงเดี๋ยวคอยดูแล้วกันนะ )
ร่าสูงยื่นมือมาจับมือร่างบางตามมรรยาท แต่ซีวอนจับมือร่างบางไม่ยอมปล่อย ฮันเกิงจึงบีบมือร่างสูงจนได้ยินเสียงดังแกร็บ
“ อย่ามารุ่มร่ามกับฉันนะ แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ ”
“ โอ๊ย ทำไมคนสวยถึงดุอย่างนี้นะเนี่ย ”
“ ใครสวยวะ อย่ามาว่าฉันสวยนะเว้ย ฉันแมนเว้ย ถ้านายพูดว่าฉันสวยอีกนายตายแน่ ” โอ๊ววว นางเอกนิสัยช่างขัดกับหน้าตาเหลือเกิน
ตอนเย็น
ระหว่างที่ร่างบางเดินเตร็ดเตร่ไปเรื่อยๆนั้นก็มีพวกนักเลงปากดีทักขึ้น
“ วิ๊ดวิ๊วน้องคนสวยจะชื่ออะไรจะ ที่บ้านกินข้าวกับอะไรจ๊ะถึงได้สวยขนาดนี้ ” วอนวะแล้วแซวอะไรไม่แววดันแซวว่าเขาสวย สงสัยไอ้พวกนี้ไม่ได้ตายดีแน่
“ ชื่ออะไรแล้วพวกเมิงเจียกไรด้วยวะ แม่งแซวอยู่ได้เดี๋ยวปั๊ดถีบไปดาวอังคารเลย ” ไม่รู้จักซะแล้ว ฮันศิษย์ฉ่อย ( ได้ข่าวมาว่าเขาเป็นนักสนุกเกอร์ไม่ใช่เหรอคะฮัน )
“ อ้าวคนสวยพูดงี้ก็สวยดิ ” น่านมันยังอุตสาห์พูดคำว่าสวยอีก
“ เฮ้ยพวกเมิงพูดไม่รู้เรื่องเหรอวะ ” ยังหน้าด้านพูดอีกนะพวกเมิง กรูหล่อเว๊ย แล้วกรูก็แมนด้วยนะเว้ย
“ ปากดีนักนะแกเดี๋ยวพวกฉันจะทำให้แกหายปากดีเอง พวกแกไปจับตัวมันไว้ ” ไอ้คนที่เป็นหัวหน้าสั่งลูกน้องให้ไปจับร่างบาง
“ ครับลูกพี่ ”
“ เฮ้ยพวกแกปล่อยนะเว้ย ” ฮันเกิงดิ้นเพื่อให้หลุดจากไอ้พวกมือกาวนี่ ผมดิ้นไม่หลุดอะ
“ เรื่องไรจะปล่อย คนสวยๆอย่างเจ๊อะ ” โห ขึ้นเลย ฮันเกิงทนไม่ได้ มันเจ็บลึกถึงหัวใจ ขนาดด่าแม่ยังไม่เจ็บเท่านี้เลย ทนไม่ไหวแล้วโว๊ย ย๊ากกกกก
พั๊วะ พั๊วะ ปั๊ก ปั๊ก โครม
“ โอ๊ย ทำไมมันแรงเยอะอย่างนี้วะ ” หัวหน้านักเลงพูดขึ้น
“ จำเอาไว้นะ ว่าอย่ามาซ่ากับฉันอีก ไม่งั้นฉันจะทำให้พวกแกไม่มีโอกาสแซวใครอีกแน่ ”
“ ครับๆ พวกเราไม่กล้าอีกแล้วหละครับ ”
ฮึ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับคุณหนูฮันเกิงแห่งพรรคมังกรหยก (?) ( เอ่อ พรรคนี้มันมีเอี๊ยก้วยกับเซียวเหลงนึ่งด้วยไหมคะ คือเห็นว่าชื่อมันเหมือนกัน ) ฮันเกิงกดโทรศัพท์หาลูกน้องให้มาจัดการพวกนักเลงอีกที เพียงเวลาไม่นานคนของพรรคก็มาถึง
“ ขอโทษครับคุณหนูที่ให้รอนาน ”
“ เออ มาก็ดีแล้วจัดการพวกมันด้วยนะ แล้วรู้ที่นี่ใครคุม ”
“ เขตนี้เป็นเขตของแก๊งค์ไลออนคิงของตระกูลชเวครับ คุณหนู ”
“ เป็นเขตของคุณลุงนี่เอง ”
“ เอ่อ คุณหนูครับ ”
“ มีอะไรหรือเปล่า ”
“ นายท่านอยากพบคุณหนูครับ ”
“ นายรู้ไหมว่าพ่อฉันมีอะไรจะคุยกับฉัน ”
“ เห็นว่าเป็นเรื่องหมั้นของคุณหนูนะครับ ”
“ ห๊า อะไรนะ นี่ท่านพ่อจะให้ฉันหมั้นเหรอ ” ร่างบางพูดจบก็เดินไปขึ้นรถเพื่อจะเดินทางไปที่บ้านของเขาทันที
ณ พรรคมังกรหยก ( ? )
“ ท่านพ่ออยู่ไหน ” พอมาถึงปุ๊ปร่างบางก็ถามหาผู้ที่เป็นหัวหน้าพรรคทันที
“ นายท่านอยู่ที่ห้องทำงานครับคุณหนู ” ทันทีที่ฮันเกิงได้คำตอบ ก็รีบตรงไปที่ห้องทำงานของผู้เป็นพ่อทันที
“ ป๊า ป๊าต้องอธิบายมา ”
“ อธิบายเรื่องอะไร ”
“ ก็เรื่องการหมั้นของหนูเกิงไง ทำไมป๊าทำแบบนี้หละจะให้หนูเกิงหมั้นก็ไม่บอกกันสักคำ ”
“ ป๊าก็กำลังจะบอกอยู่นี่ไง อาเกิงลูกรัก ” ป๊ะป๋าพูดหยอกลูกชายตัวเอง
“ ป๊านี่มันไม่สนุกเลยนะ ป๊าจะให้หนูเกิงหมั้นกับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้อะ ”
“ แล้วใครบอกอาเกิงหละว่าป๊าจะให้เกิงหมั้นกับผู้หญิงละ ” ไม่ได้หมั้นกับผู้หญิง
“ งั้นก็แสดงว่า ............ ”
“ ถูกต้องลูกรักเขาเป็นผู้ชาย ” ป๊ะป๋าตอบอย่างสบายใจ
“ ป๊าจะให้เกิงหมั้นกับผู้ชายงั้นเหรอ หนูเกิงไม่หมั้นเด็ดขาด ” ไอ้ตอนแรกก็นึกว่าให้หมั้นกับผู้หญิงฮันเกิงก็พอรับได้อยู่หรอกนะแต่นี่อะไรหมั้นกับผู้ชาย อยากรู้จริงๆเลยว่ามันเป็นใคร
“ มันก็ไม่เห็นเสียหายเลยลูก อีกอย่างเขาไม่ใช่คนอื่นคนไกลนะลูก ”
“ มัน เอ้ย เขาเป็นใครละป๊า ” อย่าให้นะใครพ่อจะตามไปกระทืบถึงบ้านเลยคอยดู
“ ก็ซีวอนไงลูก ”
“ ซีวอนไหนป๊า ไม่เห็นรู้จักเลย ” แอ๊ะทำไมมันชื่อเหมือนไอ้หน้าหื่นที่อยู่ห้องเดียวกับเราจัง ( ฟะ )
“ ก็ตระกูลชเว แห่งพรรคไลออนคิงไง ” หมั้นกับลุกคุณลุงเนี่ยนะ ถ้าเราตามไปกระทืบมันที่บ้านก็กลัวว่าตัวเองจะไม่ได้กลับมาสภาพเดิมแน่นอน เดี๋ยวเราค่อยหาทางจัดการหมอนั่นก็แล้วกัน ฮึ้ยยยยย
“ อ้อ แล้วพรุ่งนี้ตื่นแต่เช้านะลูก เพราะว่าพรุ่งนี้คู่หมั้นลูกจะมารับลูกไปเดต ” อ๊ากกกก หงุดหงิดเฟ้ย ฮึ้ยยยย ฮันเกิงเดินไปที่ห้องของตนเอง ร่างบางนั่งหงุดหงิดที่ทำอะไรไม่ได้จึงระบายอารมณ์กับสิ่งของรอบข้าง ( ในห้องนอน ) ทำให้ข้าวของในห้องของฮันเกิงกระจัดกระจายไปหมด
กลุ้มโว๊ยกลุ้ม ออกไประบายอารมณ์ดีกว่า
“ ป้าครับ ช่วยไปทำความสะอาดห้องผมให้ด้วยนะครับ ” ร่างบางบอกกับแม่บ้านของตน
“ คะคุณหนู ”
ฮันเกิงขับรถด้วยความเร็วสูงไปยังผับแห่งหนึ่ง
“ สวัสดีครับคุณฮันเกิง วันนี้มาคนเดียวเหรอครับ แล้วจะดื่มอะไรดีครับ ” พนักงานของร้านถามซะยาวเหยียด
“ มากับเพื่อน เดี๋ยวก็ตามมา ” พูดจบก็เดินไปนั่งที่ประจำของตัวเอง
เพียงเวลาไม่นานนักเพื่อนของคุณหนูฮันเกิงก็มา
“ อ้าวว่าไงวะไอ้ว่าที่นายหญิงตระกูลชเว ”
“ ฮึ้ย แกอย่าพูดได้ไหมฉันยิ่งเครียดๆอยู่ ”
“ แกจะเครียดทำไมวะ ฉันได้ยินมาว่าคู่หมั้นแกหล่อด้วยนะเฟ้ย ”
“ แต่ฉันเป็นผู้ชายนะเฟ้ย ปะไปกันเถอะ ”
“ ไปไหนวะฉันพึ่งมาถึงเองนะเฟ้ย ”
“ เออน่าเราไปออกกำลังกายกัน ”
“ ที่ไหนวะ ”
“ เรื่อยๆ อะ พวกอันธพาลอะไรอย่างเนี้ย ฉันอยากระบายอารมณ์ ”
ทั้งสองคนเดินออกไปจากร้านเพียงไม่นาน ฮีซอลมีธุระจึงขอกลับไปก่อน ฮันเกิงเจอพวกวัยรุ่นกำลังฉุดกระชากผู้หญิงอยู่ด้วยความที่นางเอกของเรื่องอยากเป็นพระเอกจึงเข้าไปช่วยผู้หญิงคนนั้นอย่างรวดเร็วก็อย่างว่าละนะคนมันไม่ชอบให้ผู้ชายทำร้ายเพศหญิง ( ไรเตอร์ก็ไม่ชอบให้ใครดูถูกเพศหญิงเหมือนกัน )
“ เฮ้ย มึงทำอะไรวะ ”
“ ทำอะไรแล้วเมิงยุ่งไรด้วยวะ ไม่เคยเจ็บตัวหรือไงวะ ถึงมาแส่เรื่องของชาวบ้านอะ ”
“ ไมมีอะไรเว้ย แต่เมิงทำอย่างนี้มันไม่ดี ยังไงเค้าก็เป็นเพศเดียวกับแม่ของเมิงนะเฟ้ย ”
“ อะโหทำไมเมิงต้องขึ้นถึงแม่กรูด้วยวะ เดี๋ยวเมิงได้ซวยแน่ไอ้หน้าสวยโทษฐานมาเจือกเรื่องของพวกกรู ” ไอ้วัยรุ่นหน้ารองเท้าหูคีบพูดขึ้น สงสัยไอหมอนี่ไม่อยากแก่ตายอะ บังอาจมาเรียกฮันเกิงคนหล่อว่าสวย
“ พวกเมิงตายซะเถอะ ย๊าก ”
พลั๊ก พลั๊ก พั๊วะ พั๊วะ ปั๊ก
“ โอ๊ยทำไมแรงเมิงเยอะจังฟะ ” ไอ้หน้าหูคีบร้องขึ้น
“ รู้จักไหม แก็งค์มังกรหยกหนะ ” ร่างบางถามเสียงเข้ม
“ กะ แก็งค์มะ มังกรหยก รู้ รู้จักครับ ”
“ แกจำเอาไว้อย่ามาทำร้ายผู้หญิงในเขตของฉัน ไม่อย่างนั้นแกไม่ตายดีแน่ แล้วแกจำไว้ ฉันเกลียดคนที่ทำร้ายคนที่อ่อนแอกว่า แต่ฉันเห็นว่าแกทำความผิดเป็นครั้งแรกฉันให้อภัยแก ” ร่าบางบอกแล้วเดินหนีไปทันที
“ เบื่อโว๊ย เซ็ง ๆๆๆๆๆจะแย่อยู่แล้วอ๊ากกกกกกกก กลับบ้านดีกว่าโว๊ยง่วงนอนแล้ว
เช้าวันต่อมา
“ คุณหนูคะตื่นได้แล้วคะ ” เสียงของแม่บ้านปลุกคุณหนูของบ้าน
“ อืม อีกแป๊ปหนึ่งนะป้า ” ร่างบางที่อยู่บนเตียงกล่าวอย่างงัวเงีย
“ ไม่ได้แล้วคะคุณหนูไม่มีเวลาแล้ว นายท่านให้ป้ามาตามคะ คู่หมั้นคุณหนูก็มารอแล้วคะ ”
“ หา จริงด้วย ” ฮันเกิงรีบเด้งตัวจากเตียงนอนที่แสนุ่มทันที
ฮันเกิงใช้เวลาเพียงไม่นานก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ฮึ สนุกแน่คุณคู่หมั้น
“ ป๊า หนูเกิงมาแล้ว ” อันเกิงพูดอย่างร่างเริง ก่อนจะหอมแก้มคุณพ่อยามเช้า อ้อนได้อีกคะตัว
“ อาเกิงมาพอดีเลยลูกนี่ไงคู่หมั้นลูก ” ป๊ะป๋าแนะนำว่าที่คู่หมั้นให้ฮันเกิงรู้จัก ทันทีที่ฮันเกิงหันไปเห็นหน้าคู่หมั้นก็ถึงกับช็อค อะไรกันนี่ทำไมคู่หมั้นผมหน้าเหมือนเล็บหักในอย่างนี้ละ คนหล่อรับไม่ได้
“ เอ่อคือว่าป๊า ใช่คนนี้จริงๆเหรอ ” ฮันเกิงชี้ไปที่คนที่นั่งอยู่บนโซฟาที่ติดกับเขา
“ ไม่ใช่ครับผมตะหากละ ” อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา แอ๊ะทำไมเสียงมันคุ้นๆ ฟะ พอมันยื่นหน้ามาให้เห็นเท่านั้นแหละ ผมช็อคมากกว่าเดิมอีก เพราะหน้ามันเหมือน เอ๊ย มันใช่เลยแหละ
“ นะ นาย นายไอ้บ้ากาม ไอ้โรคจิต ”
“ สวัสดีครับฮันนี่ ” อ๊ากกกก ไอ้บ้านี่มัน อ๊ากกกกก ฮันเกิงอยากตาย คุณรู้ไหมครับคู่หมั้นผมมันเป็นใคร หน้าหล่อๆ อย่างนี้ จมูกโด่งอย่างนี้ ปากแบบนี้ ลักยิ้มแบบนี้ อ๊ากกกกก ไอ้สิงโตหน้าหื่น ชเว ซีวอน ไอ้เววส์ ( กรุณาอ่านออกเสียง S ด้วยนะ พอดีไรเตอร์เติม S ) ฉันเกลียดแก
“ เมิงไอ้สิงโตหน้าหื่น มาทำไรที่บ้านกรูวะ ” พอตั้งสติได้ฮันเกิงก็เอ่ยปาก ( หมา ) ถามคนที่ยื่นหน้ามาหา
“ อาเกิงทำไมพูดไม่เพราะอย่างนั้นหละลูก ” ป๊ะป๋าเอ็ดร่างบาง
“ ก็มัน ........ ” ฮันเกิงตั้งท่าจะเถียง
“ ป๊าไม่เคยสอนให้ลูกพูดอย่างนี้นะ ขอโทษซีวอนเดี๋ยวนี้เลยลูก ”
“ แต่หนูเกิง ........ ” ก็ผมเกลียดมันอะ
“ ไม่มีแต่ ขอโทษเดี๋ยวนี้นะลูก ” ฮึ้ยยย ดูมันยิ้นกวนตรีนผมสิครับ
“ ก็ได้ ก็ได้ ขอโทษ งั้นหนูเกิงขอตัวก่อนนะ ”
“ ไปไหนครับฮัน ” เสียงของคู่หมั้นของร่างบางเอ่ยถามขึ้น
“ ก้วันนี้แก เอ้ย นายมารับฉันไป เอ่อเดตไม่ใช่เหรอ ฉันจะขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ” หึ ไอ้สิงโตหน้าหื่น คอยดูแล้วกันฉันจะทำให้นายเป็นฝ่ายถอนหมั้นฉันให้ได้ ก๊ากกกกกกก สะใจ ( หัวเราะเพื่อ : ไรเตอร์ หัวเราะเผื่อไว้ก่อนฮ่าๆๆ ก๊ากๆๆ ฮิๆๆ : ฮันเกิง )
สักพักฮันเกิงก็เดินมาด้วยชุดเสื้อแขนยาวสีขาวพอดีตัว กางเกงที่เอวสูงสีดำขาเดฟ ที่มือถือแว่น วงกลมข้างหนึ่ง สี่เหลียมข้างหนึ่ง ผมหน้ามัดจุกขึ้น ความคิดแรกของร่างสูงคือ สวย น่ารัก
“ สวย ” คำแรกที่หลุดออกจากปากร่างสูง
“ หา นายว่าอะไรนะ ” เอ๊ะ เมื่อกี้ได้ยินว่าอะไรสวยๆ ( ฟะ )
“ อ๋อ ปะเปล่าครับ ”
“ เออแล้วไป แล้วจะยืนเอ๋ออีกนานไหม เมื่อไหร่จะไปวะ ”
“ ครับๆ คุณคู่หมั้น ” ซีวอนตอบกวนๆ
“ อ๊ากไอ้บ้าหยุดเดี๋ยวนี้นะเฟ้ย ” ฮันเกิงเริ่มวิ่งไล่ร่างสูง
“ หยุดก็โง่ดิ ” ซีวอนเองก็วิ่งหนีฮันเกิงไม่ยอมหยุด หยุดก็โดนเต๊ะอะดิ โหย คนอะไรโหดชะมัดเลย แต่ไม่เป็นไรน่ารักอย่างนี้ผมให้อภัย
“ แฮ่กๆ พอแล้ว ฉันไม่เล่นแล้ว ไปได้หรือยัง ” สุดท้ายก็เป็นฮันเกิงที่เป็นคนยอมแพ้
“ แค่นี้ก็เหนื่อยแล้วเหรอครับฮันนี่ ”
“ เออ ” ให้ฉันหายเหนื่อยก่อนเหอะ ฉันเอานายตายแน่ คนบ้าอะไรฟะ วิ่งไวเป็นบ้า แถมยังทึกอย่างกับควายป่า แค้นโว้ย
“ งั้นก็ไปได้แล้วครับฮันนี่ ”
“ ไอ้ ฮึ้ย ห้ามเรียกฉันว่าฮันนี่อีก ” ฮันเกิงทำอะไรร่างสูงไม่ได้ ได้แต่กอดอกเดินไปนั่งรถของซีวอน
ขณะที่อยู่บนรถ
“ แล้วหนูเกิงจะไปเที่ยวที่ไหนดีหละครับ ” ร่างสูงถามขึ้น
“ นายเรียกฉันว่าอะไรนะ ”
“ หนูเกิงไง ”
“ อ๊ากกก ใครอนุญาตให้นายเรียกฉันอย่างนี้วะ ”
“ ก็คุณไม่ให้ผมเรียกว่าฮันนี่อะ ผมก็เลยเรียกหนูเกิงแทน ผมว่ามันน่ารักดีนะ ” ฮันเกิงที่พอได้ยินก็ถึงกับเขินจนหน้าแดง ตูจะอายทำไมฟะ ไม่ได้ต้องไม่ให้มันรู้ว่าเราอาย
“ ฮันนี่ นายเรียกฉันว่าฮันนี่ก็พอ ห้ามเรียกหนูฮันเข้าใจไหม ”
“ ครับ ว่าแต่เราจะไปไหนกันดีครับ ” หึ ฉันคิดอะไรสนุกๆออกแล้วแหละ
“ ไปสนามยิงปืน ”
“ ไปทำไมครับ ”
“ ไปเล่นม้าหมุนมั้ง ไปสนามยิงปืนก็ต้องไปยิงปืนดิ ถามอะไรวะ ว๊ายโง่หนิ ”
“ ครับๆ ”
ขณะนี้เวลา
15 : 50
หลังจากที่ออกมาจากสนามยิงปืนแล้ว ตอนนี้กำลังจะไปเดตที่อื่นต่อฮันเกิงก็แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับที่เดตอีกรอบ
“ ซีวอนไปที่สวนสาธารณะ ”
“ ไปทำอะไรครับ ”
“ ไประบายอารมณ์ ”
“ ที่ไหนครับ แล้วฮันนี่เป็นอะไรครับเครียดเรื่องอะไรเหรอครับ ” โถ ไอ้ฟายกรูเครียดเรื่องเมิงนี่แหละ กรูว่าจะไปหากระทืบคนเล่นอยู่
“ เครียดเรื่องอะไรก็เรื่องของฉัน นายจะถามมากทำไมฟะ ”
“ ครับๆ จุ๊บ ” พวกคุณรู้ไหมครับว่าคนอย่างผม ชเว ซีวอนไม่เคยยอมใคร แต่ผมยอมให้เขาคนเดียว ฮันเกิง อ่า ชื่นใจจังได้หอมแก้มฮันนี่ด้วย
“ เฮ้ย เมิงทำไรวะ ไอ้สาด บอกเมิงแล้วใช่ไหมว่าอย่ามารุ่มร่ามกับกรู เดี๋ยวถีบยอดหน้าแม่งเลย ”
“ ครับ ขอโทษครับคุณนายชเว ” ให้ถึงวันแต่งงานก่อนเถอะผมจะไม่ทำแค่หอมแน่ฮันนี่
“ อ๊ากไอ้บ้า ใครเมียแกวะ ” ฝ่ายฮันเกิงก็โวยวายไม่หยุด
“ ตอนนี้ยังไม่แต่อีกไม่นานหรอกครับ ”
“ ฮึ้ย ไอ้ รีบๆขับไปเลย ”
ในที่สุดก็ถึงสวนสาธารณะสักที ร่างสูงไม่เข้าใจว่าทำไมฮันเกิงต้องมาที่สวนนี้ด้วย ดูบรรยากาศแล้ว ไม่เหมือนสวนสาธารณะเอาซะเลย เหมือนที่ร้างมากกว่า
“ ฮันมาทำอะไรที่นี่ครับ ”
“ มาทำธุระนิดหน่อย เดี๋ยวนายก็รู้เอง ” สนุกแน่ซีวอนเอ๋ย อยากรู้ไหมว่าผมมาทำอะไรที่นี่ ผมจะบอกให้นะ ผมนัดไอ้คิมจินอุกไว้ครับ มันเป็นคุณหนูของพรรคกรีนดรากอนครับ ผมกับมันมีปัญหาไม่ลงรอยกันนิดหน่อยครับ ก็เลยนัดมาเคลียร์กันที่นี่ครับ ผมว่ามันคงพาลูกน้องมันมาเป็นสิบแน่ๆ เลยครับเพราะมันถนัดอะไรที่เป็นหมาหมู่ แต่ผมมาคนเดียว อ้อ ไม่สิ มากับไอ้สิงโตนี่อีกตัว ผมคิดถูกหรือเปล่าที่เอามันมาด้วยเนี่ย ผมอยากให้มันเห็นถึงความแมนของผม มันจะได้ขอถอนหมั้นกับผม
“ เมื่อไหร่มันจะมาวะ นานแล้วนะเว้ย ”
“ อ้าว มาแล้วเหรอคุณหนูฮันเกิง นึกว่ากลัวจนไม่กล้ามาซะแล้ว ” เสียงของจินอุกดังขึ้น
“ ตอนแรกก็กะว่าจะไม่มาหรอกนะ แต่พอดีสงสารไม่อยากให้หมาบ้าแถวนี้มันรอเก้อหนะก็เลยมา ” ร่างบางพูดเหยียดๆ
“ เหอะ ปากดีไปเถอะแก ฮันเกิงวันนี้แหละฉันจะทำให้แกเลิกปากดีกับฉัน ”
“ แกเข้ามาเลย ” สิ้นคำพูดปุ๊ปฮันเกิงก็กระโจนถีบจินอุกทันที
“ แกถีบฉันเหรอ พวกแกยืนบื้ออะไรอยู่จัดการมัน ” จินอุกหันไปสั่งลูกน้อง
“ ครับ นายน้อย ” ลูกน้องของจินอุกกรูกันเข้ามาหาอันเกิงทันที
“ พวกแกเล่นหมาหมู่เหรอวะ ได้เลย ย๊ากกกกก ” ฮันเกิงทั้งเตะทั้งต่อยนักเลงเป็นสิบ ด้วยความที่มีแค่คนเดียวจึงพลาดท่าให้พวกของจินอุก
หลายคนอาจจะสงสัยว่า แอ๊ะ !!!!! พระเอกเราอยู่ไหนทำไมไม่มาช่วยนางเอกของเรา คือเขาไม่ได้ไปไหนหรอกคะ เขาก็ยืนดูเหตุการณ์อยู่ใกล้ๆตรงนั้นแหละคะ เขาแค่อยากรู้ว่าฮันเกิงนั้นมีฝีมือสักแค่ไหน และคนของแก็งกรีนดรากอนจะเก่งสักแค่ไหน เมื่อเห็นว่าฮันเกิงเริ่มแย่แล้ว ก็รีบเข้าไปช่วยทันที ลูกน้องของจินอุกกำลังจะชกหน้าฮันเกิงแต่ซีวอนไปขวางไว้ก่อน
“ เล่นหมาหมู่กันอย่างนี้ไม่เหมาะกับเป็นคนของแก็งค์กรีนดรากอนเลยนะครับ ”
“ แล้วแกเจือกอะไรด้วยวะ แกกล้าว่าแก็งค์เรา สงสัยไม่อยากแก่ตายใช่ไหมวะ ”
“ มันก็ไม่ทำไมหรอกก็แค่ ...... พลั๊ก ” ร่างสูงเว้นไว้ให้อีกฝ่ายลุ้นเล่นๆ แล้วปล่อยหมัดใส่มันทันที
“ โอ๊ย แกเป็นใครถึงกล้ามาลองดีกับพวกฉัน แล้วแกต้องการอะไร ”
“ ผมไม่ต้องการอะไรหรอกครับ แค่อยากจะปกป้องคู่หมั้นของผมแค่นั้นเอง ”
“ คะ คู่หมั้นของฮันเกิง งั้นก็แสดงว่านายคือ ........... ”
“ ชเวซีวอน แห่งแก็งค์ไลออนคิง ” ไม่ใช่เสียงของซีวอนแต่เป็นเสียงของฮันเกิง
“ ชะ ชเวซีวอนจริงๆด้วย ” จินอุกกล่าวอย่างตกใจ
จินอุกรู้สึกเสียวสันหลังเอามากๆ เพราะซีวอนมีชื่อเสียงทางด้านการต่อสู้ และคนที่เคยลองดีกับซีวอนไม่มีใครรอดออกมาในสภาพดีสักคน เพราะเรื่องความโหดซีวอนก็ไม่เป็นสองรองใคร
“ รู้แล้วก็ไปได้แล้วครับ ผมไม่อยากทำร้ายใคร ” ร่างสูงบอกเสียงเย็นๆ
“ ฝากไว้ก่อนนะแก ฉันจะกลับไปฟ้องพ่อ ”
หลังจากนั้นพวกแก็งค์กรีนดรากอนก็รีบหนีไป
ฮันเกิงได้แต่งงๆกับท่าทางของคู่อริ ว่าทำไมคนพวกนั้นถึงกลัวซีวอนขนาดนั้น ( เพราะหนูฮันเพิ่งย้ายมาจากจีนเลยไม่ค่อยรู้อะไรเท่าไร )
“ ทำไมคนพวกนั้นต้องกลัวนายด้วยหละ ”
“ ก็เปล่านี่ครับ ไม่เห็นมีอะไรเลย ผมอุตส่าห์ช่วยคุณนะ ขอบคุณก็ไม่มีสักคำ สำนึกหนะมีไหม ” อ้าวไอ้เวร ตูได้ขอให้เมิงช่วยไหม แล้วเมิงยังหน้าด้านมาขอคำขอบใจอีก ฮ่วยเดี๋ยวถีบแม่งเลย ทำแผนกรูเจ๊ง แทนที่มันจะเห็นความแมน เฮ้อหมดกันคนหล่อเครียด
“ เออๆ ก็ได้ๆ ขอบใจ ”
“ ไม่อยากได้คำขอบใจ ” อ้าวไอ้นี่เมิงจะเอาไงกันแน่วะ
“ แล้วอยากได้อะไรหละ ” ถ้าเมิงยังเรื่องมากอีก พ่อจะกระโดดเต๊ะท่าหนุมานถวายแหวนเลย
“ อย่างนี้ ” อื้อ ช่วยผมด้วยครับคุณผู้อ่านไอ้หน้าหล่อข้างหน้าครับ พอมันพูดจบมันก็คว้าผมเข้าไปจูบ โดยที่ผมไม่ทันตั้งตัวเลย ว่าแต่หมอนี่จูบเก่งชะมัดเลย ผมเริ่มเคลิ้มแล้วนะเนี่ย ไม่ได้สิ นี่มันลวนลามผมอยู่นี่นา ยอมไม่ได้มันต้องจัดการ
“ แกรุ่มร่ามกับฉันเหรอ ตายซะย๊าก ” ปั๊ก ฮันเกิงเต๊ะที่หน้าขาของซีวอนแล้วดึงมือของซีวอนมาบิด ทำให้ร่างสูงถึงกับร้องออกมาเสียงดังลั่น
“ โอ๊ย ที่รักทำอะไรอะ ผมเจ็บนะ ” ร่างสูงทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
คงคิดว่าตัวเองน่ารักตายหละ เห็นแล้วอยากถีบจริงๆ ไวเท่าความคิดฮันเกิงยกเท้าน้อยๆขึ้นถีบซีวอนทันที
“ ทีหลังอย่าทำตัวปัญญาอ่อนอย่างนี้อีกนะ มันทุเรศ ” พูดจบร่างบางก็เดินไปขึ้นรถ ฮึ้ย เจ็บใจจริงๆ แทนที่จะได้แสดงความแมนให้มันเห็น แต่กลับต้องให้มันปกป้อง กรูอยากตาย ไม่เป็นไรเวลายังมีอีกเยอะ คราวหน้าไม่พลาดแน่ ฮึ้ย แค้นโว้ย อ๊ากกกกกก ฉันเกลียดแก
19.30น.
รถคันหรูแล่นมาจอดหน้าที่ทำการแก็งค์มังกรหยก
“ นี่ ชเว ซีวอนขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม ”
“ ครับ ฮันมีอะไรจะพูดกับผมเหรอครับ ”
“ ขะ ขอบใจนะที่ช่วยฉันวันนี้อะ ”
“ ไม่เป็นไรหรอกครับผมเต็มใจ ”
“ งั้นฉันก่อนนะ ” ถึงผมจะห่ามไปบ้างแต่ผมก็มีมรรยาทนะ ขอบคุณมัน เอ๊ย เขาหน่อย
แต่ก่อนที่ร่างบางจะลงจากรถร่างสูงเรียกร่างบางไว้ก่อน
“ ฮันครับ ”
“ หา มีอะไร = O = ” ฮันเกิงที่หันหน้ามาถามก็ถึงกับอึ้ง ก็จะไม่อึ้งได้ไงหละ ก็มันดึงผมเข้าไปจูบอะ เมิงจะดูดอะไรนักหนาปากกรูมันอร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ เมิงถึงดูดดังจ๊วบ จ๊วบอะ ตอนนี้ปากกรูคงจะหนากว่ารองเท้าแตะแล้วมั้ง ยัง ยังไม่หยุดอีกกรูจะตายห่าแล้วนะไอ้คุณคู่หมั้นเวร แต่จะว่าไปแล้วไอ้หื่นนี่จูบเก่งชะมัดเลย นี่เราเคลิ้มกับจูบหมอนี่หรือเนี่ย เมื่อร่างสูงเห็นว่าร่างบางเริ่มไม่ไหวจึงถอนจูบออกมาอย่างเสียดาย แต่ก็ไม่วายกดจูบซ้ำลงไปอีกหลายๆที ฮันเกิงที่ตอนนี้หอบอย่างหนักแถมยังหน้าแดงก่ำเพราะความอาย จนร่างสูงทนไม่ไหวหอมแก้มคนหน้ารักไปสองฟอด ชื่นใจไหมชเว
“ แฮ่กๆ ฉันบอกนายแล้วใช่ไหมว่าอย่ามารุ่มร่ามกับฉัน ”
“ ผมไม่ได้รุ่มร่ามนะ ผมแค่จูบเอง ” ร่างสูงว่าพลางทำหน้าใสซื่อ มันเข้ากับตัวแกไหมหา
“ เถียงฉันเหรอ ตายซะเถอะ ย๊ากกก ” ฮันเกิงพุ่งเข้าบีบคอร่างสุงสุดแรงที่มี แต่เนื่องจากจูบเมื่อกี้ทำให้เรี่ยวแรงร่างบางหายไปหมด ทำให้ร่างสูงไม่ระเคะระคายแต่อย่างใด
ปกติแล้วผมเป็นพวกมีพลังเหลือเฟือนะเตะต่อยเต็มที่ไม่เคยเหนื่อย แต่กลับต้องมาเหนื่อยเพราะจูบกับหมอนี่ หรือว่าฮันเกิงผู้ไม่เคยแพ้ใครอย่างผม จะแพ้จูบไอ้หน้าหล่อนี่กันนะ เพราะทุกครั้งที่ผมโดนมันจูบ ( โดยไม่เต็มใจจริงๆนะ แค่เคลิ้มๆเท่านั้นเอง ) ผมรู้สึกว่าไม่มีแรงต่อต้านเลย หลังจากนั้นฮันเกิงลงมาจากรถก็เดินฟึดฟัดขึ้นห้องไป ระหว่างทางก็เดินเตะนู่นเตะนี่ไปเรื่อย ตามประสาคนอารมณ์ร้อน
ห้องนอนฮันเกิง
พอเข้ามาในห้องของตนแล้วฮันเกิงก็คิดอะไรออกถ้าเกิดว่ามันเห็นว่าเราเป็นแมะหละ มันก็อาจจะขอถอนหมั้นเราก็ได้ฉันจะต้องหาคนมาเป้นเคะให้ได้ คอยดูเหอะชเว ซีวอนนายจะต้องถอนหมั้นฉันแน่นอน ฮันเกิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครบางคน เขาคือเพื่อนสมัยเด็ก
// ฮัลโล ยองอุนใช่ไหม //
// อ่าไม่ใช่ครับ จะพูดกับคังอินฮยองใช่ไหมครับสักครู่นะครับ + นี่ตัวโตมารับโทรศัพท์หน่อย + // เด็กคนนี้เป็นใครกันนะถึงได้มารับโทรศัพท์ไอ้คังอินได้ฟะสงสัยจะเป็นคนใช้ เอ๊ะแต่ทำไทคนใช้เรียกคังอินซะสนิทสนม
// ฮัลโลไม่ทราบว่าใครครับ //
// ฉันเอง ฮันเกิง //
// แกโทรมีอะไรให้ช่วยเหรอ //
// เกลียดจริงคนรู้ทัน คืองี้นะ ฉันอยากให้แกช่วยหาแฟนปลอมๆให้ฉันคนหนึ่งดิ และที่สำคัญฉันต้องเป็นเมะเท่านั้นนะเว้ย //
// อะไรนะแกจะให้ฉันหาแฟนปลอมให้เหรอวะ แกเพี้ยนไปแล้วหรือไง นี่คงไม่ใช่ฮันเกิงตัวจริงแน่เลย //
//ไอ้ปัญญาอ่อนที่ฉันให้แกหาแฟนปลอมให้ ฉันมีเหตุผลนะเว้ย //
// เหตุผลอะไรของแกวะ //
// คืองี้นะ พ่อฉัน@$#!(**&^%%%$$(()__(*&*+||++_0@^^&&฿฿฿ เรื่องมันก็เป็นอย่างที่ฉันเล่าเนี่ยแหละ เซ็งหวะ // ร่างบางเล่าให้เพื่อนฟัง
// แล้วฉันจะหาแฟนปลอมๆให้แกที่ไหนวะ แล้วถ้าพ่อแกรู้ว่าฉันช่วยแกทำเรื่องอย่างนี้พ่อแกเอาฉันตายเลย //
// หมียิ้มเพื่อนรักช่วยหนูเกิงหน่อยนะ นะ // ที่จริงผมไม่เคยอ้อนใครเลยนะนอกจากป๊ากับไอ้ทึกนี่แหละ ที่โชคดีได้เห็นความน่ารักของผม
// เฮ้อก็ได้ ก็ได้ งั้นค่อนคุยกันนะฉันติดธุระอยู่ ขอไปจัดการเหมียวน้อยก่อนนะ + คยู คยู ตัวเล็กมาหาตัวโตมา มาให้ตัวโตกด เอ๊ย กอดซะดีๆ / ง่ะไม่เอาฮยองคืนนี้ผมง่วงมากเลยผมไปนอนก่อนนะ ฝันดีตัวโต/ตัวเล็กทำไมทำกับตัวโตอย่างนี้หละ มามะตัวโตจะทำให้ตัวเล็กหายง่วงทั้งคืนเลย / ไม่เอาด้วยหรอกพูดอะไรก็ไม่รู่หื่นที่สุดเลย // เสียงที่แซกมาทางโทรศัพท์ทำเอาฮันเกิงหน้าแดงก่ำเลยทีเดียว
// เออๆ แค่นี้แหละ // เห็นไหมขนาดเพื่อนผมยังเป็นเมะเลย แล้วจะให้ผมไปเป็นเคะให้ไอ้บ้าซีวอนเหรอ เหอะ ผมก็เสียหน้านะสิ ผมต้องเป็นเมะเท่านั้น ไม่มีทางเป็นเมะเด็ดขาด ผมไม่ยอม รับไม่ได้ กรี๊ดดดดดด ( เอ่อฮันคะผิดเสียงหรือเปล่าคะ : ไรเตอร์ ช่างมันสิก็ผมไม่อยากเป้นเมียไอ้ม้านั่นอะ กรี๊ดดดดดดดด : ฮันเกิง O_= : ไรเตอร์ )
“ ไม่เข้าใจโว๊ย ทำไมวะ ทำไมฉันถึงปล่อยให้จูบวะ ทำไมไม่มีแรงสู้จูบมัน นี่กรูแพ้จูบมันจริงๆเหรอเนี่ย อ๊ากก ไม่จริง ไม่จริงโว๊ย ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้ ฉันจะนอนแล้วไอ้สิงโตแกห้ามเข้ามาในหัวฉันอีกนะ ฉันจะนอนแล้ว ” พอพูดจบฮันเกิงก็ล้มลงนอนแล้วหลับเป็นตาย ( ไม่อาบน้ำก่อนเหรอฮันนี่ : ไรเตอร์ ไม่ละผมง่วง : ฮันเกิง ซกมกจังเป็นนางเอกหัดทำตัวให้เหมาะสมหน่อย : ไรเตอร์ แหม แหม แหม ว่าแต่ผมไรเตอร์ก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอได้ข่าว่าเคยไม่อาบน้ำตั้งเกือบเดือน : ฮันเกิง จุ๊ ๆ ฮันนี่เธออย่าเอาความจริงมาพูดสิ เดี๋ยวคนอื่นเขาก็รู้กันหมดหรอก เรารู้กันแค่สองคนพอ : ไรเตอร์ โอเคฮะ : ฮันเกิง เฮ้อโล่งอกที่ไม่มีใครรู้ : ไรเตอร์ )
คืนนี้คงผ่านไปด้วยดีถ้าผมไม่ฝันถึงไอ้บ้าซีวอน ทำไมมันถึงตามมาหลอกหลอนผมจังนะ ไอ้ไส้ติ่งระยะสุดท้าย คอยดูนะพรุ่งนี้ฉันจะทำให้นายถอนหมั้นฉันให้ได้ บ้าเอ๊ยคนจะหลับจะนอนกวนอยู่ได้
ไรเตอร์
คิดไม่ออกเลยอะเอาไปแค่นี้แล้วกันนะ
ความคิดเห็น