คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
“ท่านพี่...ท่านพี่ช่วยข้าด้วย...กรี๊ด!”เสียงกรีดร้องจากหญิงสาวดังขึ้นภายในห้องบนสุดของหอคอยซึ่งตั้งอยู่ทางทิศใต้ของพระราชวัง ข้าวของภายในห้องถูกทำลายกระจัดกระจายอย่างไม่มีชิ้นดี หญิงสาวทรุดลงที่ข้างตู้ไม้สักซึ่งช่างฝีมือดีแห่งราชอาณาจักรโนเบลได้บรรจงแกะสลักไว้อย่างสวยงาม หากบัดนี้ของล้ำค่านั้นกลับมอดไหม้ไปด้วยเปลวไฟ เธอใช้มือทั้งสองประคองลูกน้อยที่อยู่ในครรภ์อย่างหวงแหน แต่แววตาของเธอจับจ้องไปที่สัตว์ร้ายด้วยความหวาดกลัว มังกรร้ายเยื้องกรายเข้ามาหาเธออย่างช้าๆ ทันใดนั้นร่างของมังกรก็พลันเปลี่ยนไปเป็นชายผู้ที่มีรูปร่างสูงใหญ่ สีหน้าแววตาอันชั่วร้ายเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมได้จ้องมองมาที่หญิงสาวพลางแสยะยิ้ม
“เจอกันอีกแล้วนะราชินีแสนสวย” น้ำเสียงเจ้าเล่ห์ถูกเปล่งออกมาจากมังกรร้ายซึ่งบัดนี้ได้กลายร่างเป็นชายวัยกลางคนไปเรียบร้อย
“เดนเจอร์รัส! ”ราชินีอุทานด้วยความตกใจ
“เหอะๆ น่ายินดีเสียจริงที่ฝ่าบาทยังจำชื่อของหม่อมฉันได้ แต่ฝ่าบาทคงนึกไม่ถึงสินะ ว่าหม่อมฉันจะรอดชีวิตจากอาคมของพระราชาผู้ยิ่งใหญ่ซึ่งเป็นพระบิดาของท่านไปได้ แต่ตอนนี้บิดาของท่านสิ้นไปแล้วนี่ หึๆ...แล้วทีนี้ใครกันละจะมาช่วยผู้หญิงที่แสนจะบอบบางอย่างท่าน โธ่ๆ...น่าสงสารเสียจริง” เดนเจอร์รัสลูบไล้ใบหน้าอันตื่นตระหนกของพระราชินีอย่างแผ่วเบา
“เจ้ามันสัตว์นรก!”ราชินีเบือนหน้าหนีด้วยความขยักแขยง
“สัตว์นรกงั้นเหรอ! แล้วใครกัน...ใครกันที่ทำให้ข้าเป็นแบบนี้ ใครกันที่ทำให้ข้าเป็นสัตว์นรก ก็เพราะเจ้าไม่ใช่รึ!” เดนเจอร์รัสเปลี่ยนสรรพนามที่พูด พลางชี้หน้าพระราชินีด้วยความเกรี้ยวโกรธ
“ถ้าตอนนั้นเจ้าตกลงปลงใจลงเอยกับข้า ชีวิตของข้าก็จะไม่เป็นเช่นนี้ เพราะคำสาปจากโคตรเหง้าของเจ้า!”เดนเจอร์รัสเอ่ยพร้อมมองใบหน้าของหญิงสาวด้วยความเศร้าปนแค้น
“เจ้ามันแค่ต้องการความบริสุทธิ์จากตัวข้าเพื่อล้างคำสาปเพียงเท่านั้น แต่ตอนนี้ข้าไม่ใช่หญิงสาวบริสุทธิ์อีกแล้ว เจ้า...ก็ต้องยอมรับผลกรรมของบรรพบุรุษที่เคยก่อเวรเอาไว้กับครอบครัวของข้า เป็นสัตว์นรกไปชั่วตระกูลของเจ้า!”ราชินีโต้กลับอย่างไม่สะทกสะท้าน
“นังแพศยา....เพี้ย!”เดนเจอร์รัสตบหน้าพระราชินีด้วยความโกรธ
“หยุดนะ!” สิ้นเสียงปริศนา เดนเจอร์รัสก็ต้องชะงักเมื่อพบว่ามีปลายดาบแหลมๆจี้ที่คอของเขาอยู่
“โอ้ว...นี่คือพระสวามีของเจ้าสินะราชินีผู้เลอโฉม” เดนเจอร์รัสแสยะยิ้มอย่างไม่เกรงกลัว
“ออกไปจากราชอาณาจักรของเรา ไม่เช่นนั้น...ข้าไม่ไว้ชีวิตของเจ้าเป็นแน่” พระราชาถือดาบไว้อย่างมั่นคง
“โอะโอ...น่ากลัวจังเลยพ่อหนุ่มน้อย นี่พระราชินีที่รักของเจ้าไม่ได้บอกไว้เหรอว่า ข้านะ...มันชั่วร้ายเพียงใด!” สิ้นเสียงเดนเจอร์รัสก็กลายร่างเป็นมังกรสูงใหญ่พุ่งเข้าหาพระราชา แล้วใช้เท้าหน้ารวบลำคอของพระราชาที่ห้อยโตงเตงอยู่กลางอากาศ บีบคอเสียจนแน่น ทำให้ชายหนุ่มหายใจไม่ออก
“ท่านพี่! เดนเจอร์รัสปล่อยพระสวามีของข้าเถิด” ราชินีขอร้อง แต่มังกรร้ายกลับบีบคอพระราชาแน่นเข้าไปอีก ทำให้เขาดิ้นอย่างทุรนทุรายเพราะขาดอากาศหายใจ
“เดนเจอร์รัส ข้าขอร้อง...ไว้ชีวิตสามีของข้า เจ้าต้องการอะไรข้ายอมแลกทุกอย่าง แม้แต่ชีวิตของข้า...ข้าก็จะยอมมอบให้”หญิงสาวสะอึกสะอื้น ดวงใจแทบสลายเมื่อเห็นสามีของตนเจ็บปวดอย่างทุรนทุรายอยู่ตรงหน้า
“อย่า! น้องหญิงรีบหนีไป” ก่อนที่ชายหนุ่มจะเอ่ยไปมากกว่านี้ มังกรร้ายก็เพิ่มแรงบีบที่คอของเขาเสียแน่น จนทำให้พระราชาเริ่มหมดแรง
“หึๆ ข้าก็แค่รอฟังคำนี้จากปากเจ้านั่นแหละยอดหญิง แต่ชีวิตของเจ้าและสามีของเจ้ามันดูไร้ค่าเกินกว่าที่ข้าจะต้องการนัก ตอนนี้ข้ามีบุตรชายวัยกำลังน่ารักอยู่คนหนึ่ง เพราะฉะนั้นสิ่งที่ข้าต้องการก็คือ...บุตรสาวคนแรกของเจ้าเพื่อที่จะมาล้างคำสาปให้กับบุตรชายของข้า เขาจะได้ไม่ต้องมาทนทุกข์ทรมานเพราะคำสาปจากตระกูลพวกเจ้าอีก เจ้าคิดว่าอย่างไรละราชินีแสนสวย หึๆ” เดนเจอร์รัสจ้องมองไปที่ครรภ์ของพระราชินี
“............”ราชินีลูบพระครรภ์อย่างใจหายกับคำขอของเจ้ามังกร
“ว่าอย่างไรละยอดหญิง ก็แค่บุตรสาวคนเดียวของเจ้านำมาแลกกับพระสวามีมันจะไปยากอะไรจริงไหม ให้ลูกสาวได้ชดใช้แทนแม่มันก็ดูเป็นการกตัญญูที่ยิ่งใหญ่เชียวนะ รีบคิดก่อนที่สามีของเจ้าจะหมดลมไปก่อนเสียละ”
“ข้าตกลง....แต่เจ้าต้องไม่มาระรานราชอาณาจักรของข้าอีก”ราชินียื่นคำขอ
“อ้อ! แน่นอน แต่ในทางกลับกัน หากเจ้าคิดที่จะหักหลังข้าเหมือนอย่างในอดีต ข้าจะกลับมาเอาชีวิตเจ้า ชีวิตของสามีเจ้า รวมไปถึงประชาชนทุกคนที่อยู่ในราชอาณาจักรนี้ จำคำของข้าไว้นะยอดหญิง” มังกรร้ายปล่อยพระราชาลงสู่พื้น ก่อนที่มันจะบินออกไปจากหอคอย มันก็หันกลับมาพร้อมกำชับคำมั่นสัญญาว่า...
“อีกสิบแปดปีข้างหน้า...ข้าจะมารับลูกสาวของเจ้า” สิ้นเสียงมังกรก็บินออกไปจากหอคอย
“ท่านพี่...ท่านพี่เป็นอย่างไรบ้าง” ราชินีรีบตรงเข้าไปหาพระราชาที่กำลังนอนทรุดอย่างอ่อนแรง
“พี่ไม่เป็นไรน้องหญิง...แต่ลูกของเรา...”พระราชาเอื้อมมือไปที่ครรภ์ของพระราชินี
“ข้าขอภาวนาให้เขาเป็นบุตรชาย” พระราชินีก้มมองลูกน้อยในครรภ์ด้วยความเศร้าโศกฉับพลันราชินีก็ทรุดตัวลงอย่างเจ็บปวด
“โอ๊ย....ท่านพี่...ช่วยด้วย..ข้า...ข้ากำลังจะคลอดแล้ว”
อุแว้....อุแว้....เสียงเด็กทารกดังขึ้นจากห้องประสูติ
“ฝ่าบาทเพคะ....พระราชินี....ราชินีให้กำเนิดพระธิดาเพคะ” สิ้นเสียงนางรับใช้ พระราชาก็รีบตรงเข้าไปที่ห้องประสูติด้วยความดีใจและเสียใจปะปนกัน
“ท่านพี่....ข้าให้กำเนิดบุตรสาว” น้ำเสียงอันเหนื่อยล้าเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากของราชินีอย่างแผ่วเบา
“น้องหญิงพักผ่อนให้สบายเถอะจ้ะ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว”
“แต่ท่านพี่....ข้าให้กำเนิดบุตรสาวถึงสองคน” สิ้นเสียงพระราชินี หญิงรับใช้ก็อุ้มพระธิดาทั้งสองที่ถูกชำระล้างร่างกายพร้อมห่อด้วยผ้าแพรอย่างดีตรงมาที่เจ้าเหนือหัว
“เจ้าหญิงของพ่อ.....” พระราชาอุ้มพระธิดาทั้งสองด้วยความรักใคร่
“ท่านพี่ ข้าคิดว่า...ข้าหาทางแก้ไขปัญหาได้แล้วเพคะ”ราชินีเอ่ยขึ้น
“อย่างไรรึน้องหญิง...”
“บุตรสาวคนแรกของเรามีนามว่า ‘ไอริส’ ส่วนคนน้องมีนามว่า ‘ไอริน’ ” พระราชินีบรรจงจุมพิตที่นวลแก้มของพระธิดาทั้งสองอย่างแผ่วเบา
ความคิดเห็น