เรื่องรักที่ไม่มีรัก

ลำดับตอนที่ #1 : แรกพบ

    ผมชื่อหนึ่ง  เป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ สูงแค่ 165 ซฒ. ผิวคล้ำๆ ตาโต จมูกโด่ง คิ้วเข้ม หน้าตาก็งั้นๆ  ส่วนเจิ้น เปงลูกคนจีน  ผิวขาว จมูกเรียว ปากสีชมพูบางสวย รับกับใบหน้าที่หวานเนียนขาวใสของเด็กม.ต้น อันที่จริงตอนนี้ผมก็กำลังเรียนอยู่ในชั้นม.ปลาย สายวิท-คณิต ของโรงเรียนประจำจังหวัดที่มี และเจิ้นก็กำลังเรียนอยู่ม.ปลาย แต่เป็นรุ่นน้องของผมโรงเรียนเดียวกับผม เจิ้นกับผมรู้จักกันมานานแล้ว โดยที่ครอบครัวของเราทั้งสองก็รู้จักกัน (แต่ไม่เคยคุยกันน่ะคับ) คือแอบชอบนานแล้ว 
    โจ้ เพื่อนที่ค่อนข้างสนิทในตอนม.ต้น ตอนนี้อยู่คนล่ะห้องกับผม แต่ตอนพักเที่ยงเราก็จะมานั่งเล่นที่ข้างหอประชุมของโรงเรียน ที่เป็นซึ่งรู้กันว่าจะเป็นพื้นที่ของเด็กม.ปลายจะมานั่งจับกลุ่มินินทา ทำการบ้าน เล่นกันเสียงดังหลังจากกินข้าวเสร็จ โจ้ก้มานั่งกับผมเรานั่งคุยกันไปเรื่อยๆ ณ บริเวณทางเดินของอาคารวิทย์ มีเด็กผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาน่ารักเดินมากับเพื่อนๆของเขาสักสามสี่คน  
    " เห้ยหนึ่ง เด็กคนนี้น่ารักว่ะเราชอบ"  โจ้พูด
    "ไหนว่ะ คนไหนๆ " ผมพูด
    " นั่นไงคนที่กำลังเดินมาอ่ะ " โจ้
    " เออ มันเดินมาคนเดียวหนิ ( แอบประชด เพราะไม่รุ้ว่าใคร )" ผม
    " ก็น้องเจิ้นไง " โจ้    แย่ล่ะสิมันดันชอบคนเดียวกันกับที่ผมแอบชอบอยู่!
    "นั้นน่ะน่ารัก โหยหน้ายังกะอะไร " ผม 
    "เออ อย่ามาแย่งละกัน " โจ้
    " เออ กุไม่แงมึงหรอก ไม่เหงจะน่ารักเลย " ผม 
หลังจากนั้นเสียงออดก้ดังขึ้น ได้เวลาไปเรียนแล้วอ่ะดิวู้ยๆ ขี้เกียจจัง ผมกับโจ้ก็แยกย้ายกันไปเรียน  พอถึงตอนเย็นเดกนักเรียนมันก็กลับ้านบ้าง เรียนพิเศษบ้าง แต่อผมนี่ดิต้องซ้อมวอลเล่ย์บอลอ่ะ ก็เลยเดินไปที่โรงยิม นั่งคอยสักพักน้องเจิ้นก้ขับรถมาจอดหน้าโรงยิม 
   " พี่หนึ่ง วันนี้เจิ้นมาเล่นวอลเล่ย์ด้วยน่ะ กลับไปเปลี่ยนสุดที่บ้านแปป "
  " อืมๆๆ" ผมตอบ
แล้วเจิ้นก็มา เออมันไปแปปเดียวจิงๆ(คิดในใจ) อันที่จริงบ้านของเจิ้นก็ไม่ไกลจากโรงเรียนมากหรอก ขับรถสัก 5 นาทีก็ถึงแล้ว จากนั้นผมก็คุยกับเจิ้น
  "อืม มาแล้วเหรอ "ผมถาม
  " อืม " เจิ้นตอบ
  " แล้วไม่ไปซ้อมแบท รึไงวันนี้ " อันที่จริงเจิ้นเป็นนักกีฬาแบท ของโรงเรียน  ของจังหวัด
  "ไม่อ่ะ เจิ้นเลิกเล่นแบทแล้ว กะว่าจะมาเล่นวอลเล่ย์แทน พี่สอนด้วยน่ะ"
  " เออได้ ว่าแต่ทำไมถึงเลิกเล่นแบทล่ะ"
  " ก็ที่สมาคมอ่ะมีปัญหาไรไม่รุ้ โคก็ไม่มีแล้ว จะซ้อมไงอ่ะ "
  "เออ งั้นมาเล่นวอลเล่ย์นี่ล่ะหนุกดี ของมาซ้อมดูก่อนเผื่อติดเปงนักกีฬากับเค้าด้วย"
เราก็ซ้อมกับไปสักพักอันเดอร์ๆ วอมๆ พอถึงตอบตีบอล เปงอึ้งคับ เจิ้นเพิ่งเล่นวอลเล่ย์เปงครั้งแรกแต่ตีบอลดีมาก ทั้งหนัก กระโดตีก็สูง ท่าเทคก็สวย แถมตัวเล็กนิดเดียวเอง คือจิ้นก็สูงตากจากผมไม่มากหรอก คับ พออาจารย์ที่คุมเหงเจิ้นตีก็เลยชวนมาซ้อม เปงไปอย่างที่คิดคับเจิ้นติดเปงนักกีฬาวอลเล่ย์บอลของโรงเรียน เหอๆ ผมงี้แอบดีใจเลย ดีล่ะทีนี้ก็จะได้อยู่ใกล้ๆกันแล้ว หลังจากนั้นพอเลิกเรียนเราก็เจอกันทุกๆวัน ที่โรงยิมทำให้เราสนิทกันมากขึ้น (ส่วนโจ้ผมไม่ค่อยรู้ว่ามันไปถึงไหนแล้ว เพราะโจ้มันจะไม่ค่อยบอกกับใครว่ามันจีบใคร ถึงไหนแล้ว แต่ผมก็แอบรู้มาบางว่า มันได้เบอร์น้องเค้าแล้วเละก็โทรไปคุยทุกคืนเลย) ผมล้อเจิ้นเรื่องโจ้ทุกวันๆ ก้หนุกดีคับๆ เพราะเวลาที่เจิ้นทำหน้าหงิกๆงอๆตอนที่โดนล้อน่ารักมากๆเลย หุหุหุ 
  แล้วก้ถึงวันแข่งเราจะแข่งคัดในจังหวัดก่อน แต่เราก็ไม่กลัวอยู่แล้วเพราะโรงเรียนของเราตั้งแต่ผมเข้ามาเล่นวอลเล่ย์ผมก็ได้รุ้จากพวกพี่ๆว่าเป็นแชมป์มาทุกปี และในปีนี้ก้คงหนีไม่พ้นอีกนั้นแลหะ และมันก้เปงอย่างนั้น