คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ผัวประจำวันจันทร์
ผัวประจำวันจันทร์
เป็นอย่างที่จินกิว่าจริงๆ ว่าข่าวจะเปลี่ยนไปแต่ไม่ต้องใช้เวลาช่วงกลางวัน เพราะแค่เวลาก่อนเข้าเรียนเช้า พวกมันก็พาหน้าตนอันบวมเป่งจำแทบไม่ได้ มาแก้ข่าวว่าเรื่องทั้งหมดไม่ใช่ความจริง ที่ทำไปเพราะแค้นจินกิที่ไปหักหน้าพวกมัน งานนี้เลยโดนจินกิกระโดดถีบส่งท้ายเป็นของแถมตามระเบียบ
บรรยากาศในช่วงเช้าของการเรียน ทำให้จินกิผู้น่ารักอยากจะหลับซะให้ได้ ประกอบกับเมื่อคืนไม่ได้นอนอย่างเต็มอิ่ม ก็เลยจัดการของแลกที่นั่งกับเพื่อนที่อยู่ริมหน้าตา (ซึ่งแน่นอนว่าได้มาแบบง่ายๆ) นอนหลับอุตุด้วยความสบายใจ ไม่สนใจอาจารย์ที่กำลังสอนป่าวๆ ทำให้เพื่อนๆ ในห้องต่างอิจฉาเพราะจินกิเป็นคนเดียวที่หลับแล้วไม่โดนปาชอล์กปาแปรงลบกระดาน ส่วนคีย์เมื่อเห็นว่าเพื่อนรักหลับคนเดียวก็กลัวจะเหงา ก็เลยหลับตามเพื่อนไปติดๆ (เวรกรรม =__= : ใบกล้วย)
“ เอาแหล่ะวันนี้พอแค่นี้ก่อน พวกเธอควรจะ.................. เธอมีธุระอะไร? ” อาจารย์ที่กำลังจะเตือนให้ลูกศิษย์กลับไปทบทวนบทเรียน ก็ต้องแปลกใจเมื่ออยู่ๆ ประตูหน้าห้องก็ถูเปิดออก โดยนักเรียนชายตัวสูง หน้าตาที่แต่งแต้มไปด้วยความสดใส ผมที่ตัดรับกับใบหน้าย้อมเป็นสีน้ำตาลแดง ที่ข้อมือซ้ายสวมนาฬิกามีเหลืองแบบเจ็บๆ ทั้งอัน กำลังยืนส่งยิ้มให้อาจารย์และนักเรียนในห้อง สาวๆ ทั้งหลายต่างเคลิบเคลิ้มไปกับรอยยิ้มนั้น
“ ธะ เธอมัน ม. ปลายปี 2 ไม่ใช่หรอมาทำอะไรที่ปี
“ ผมมาหาภรรยาครับ ^^ ”
“ ห๊ะ! ภรรยา! ” คำตอบของเด็กหนุ่มเอล่นเอาอาจารย์ตาโต ส่วนพวกสาวๆ ถึงกับห่อเหี่ยวด้วยคำว่าภรรยา ก่อนจะหันไปซุบซิบว่าใครคือภรรยาของหนุ่มหล่อคนนี้ คีย์ที่กำลังหลับได้ทีต้องสะลืมสะลือเพราะเสียงเพื่อนในห้อง ก่อนจะหันไปเห็นบุคคลที่ยืนอยู่หน้าประตู
“ จินกิ! จินกิ! ไอ้จินกิ! ผัวมึงมา! ”
“ ไหนๆๆๆๆ ไหนอ่ะ! ” จินกิที่กำลังหลับสบายพอได้ยินพวกมาเท่านั้นแหล่ะ สปริงตัวขึ้นมาทันที ก่อนจะหันไปมองที่ประตูพร้อมกับส่งยิ้มหวาน
“ ตื่นแล้วหรอครับพี่จินกิ ”
“ แทมิน! ^__^ ”
O____________________________________________O
ตอนนี้บรรยากาศในโรงอาหารคึกตักดังเช่นทุกวัน แต่มีอยู่โต๊ะหนึ่งที่เป็นจุดสนใจของทุกคน โต๊ะที่มีผู้ชายร่างบางคนหนึ่งกำลังนั่งกินอะไรบ้างอย่างแบบไม่สนใจใคร อีกสองคนที่นั่งตรงข้าม ชายหน้าตาหน้ารักกำลังทำหน้าแบบบุญไม่รับ ส่วนอีกคนพยายามเอาใจสารพัด
“ พี่จินกิเป็นอะไรครับ ทำไมวันนี้ไม่ทานอะไรเลย ” แทมินที่ตักโน่นตักนี้ให้คนรัก เพราะรู้ว่าตอนนี้หวานใจของเค้าอารมณ์ไม่ดี
“ นี้แทมินไม่รู้จริงๆ หรอ ” จินกิหันมาทำหน้ายุ่งๆ ปากจู๋ๆให้ แทมินเห็นแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้เลยเปลี่ยนอิริยาบถจากตักโน่นตักนี้ให้ หันไปคว้าเอวของคนตัวเล็ก จินกิก็รู้หน้าเอาหัวซบลงที่อกทันที
“ แล้วเป็นอะไรล่ะครับ ” ถามไปมือก็ลูบผม พร้อมกับจูบที่หน้าผากเป็นการปลอบขวัญ ทำให้ใครหลายๆ ครอดอิจฉาไม่ได้ ยกเว้นแต่คีย์ที่เห็นจนชินชา ก้มหน้าซัดราเมงแบบไม่สนใจใคร
“ พี่เบื่ออ่ะ! พี่เบื่อ! มีเรื่องตั้งแต่เช้าเลย! ฮื่อๆ พี่ไม่อยากอยู่ที่นี้แล้ว! ”
“ โอ๋ๆ ไม่ร้องนะครับ ไม่ร้อง เอาอย่างนี้มั้ยถ้าไม่อยากอยู่ที่นี้ งั้นเราไปเที่ยวกันดีมั้ย ”
“ ว่าไงนะ! ” พอได้ยินคำว่าเที่ยวปุ๊บ จินกิเด้งตัวออกจากอกมาจ้องหน้าแทมินทันที
“ ผมบอกว่าเราไปเที่ยวกันมั้ยครับบ่ายนี้ ” จ้องหน้ากับพร้อมส่งยิ้มหวาน
“ ไปเที่ยวกันจริงๆ นะ! ไม่โกหกนะ! ” ถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ แทมินไม่ตอบได้แต่พยักหน้า
“ เย้ๆ ไอ้คีย์ๆ มึงเอากระเป๋ากูไปเก็บด้วยนะ บ่ายนี้กูจะไปเที่ยว ” หันไปเขย่าแขนคีย์ที่ตอนนี้กินไม่สนใจใคร
“ อะ อะไรนะ มึงว่าอะไร ” คีย์เงยหน้าขึ้นมาถามอย่าง เอ๋อๆ
“ กูบอกว่าเอากระเป๋ากับให้กูด้วย กูจะไปเที่ยวกับแทมิน ” แถลงไขให้เพื่อนเข้าใจอีกรอบ
“ หา! มึงจะทิ้งกูไปเที่ยวหรอ! ไม่เอานะ! จินกิจ๋าคีย์คนนี้ขอไปด้วยนะ จินกินะ ” พอรู้ว่าจะต้องถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว รีบเข้าไปเกาะแข้งเกาะขาเพื่อนทันที T^T คีย์ไม่อยากอยู่คนเดียวนะ อยู่คนเดียวทีไรโดนกระแหนะกระแหนตลอด ความจริงเรื่องแค่นั้นมันก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอก แต่มันหนวกหูหลับไม่รู้ โดยเฉพาะวันนี้อยากจะนอนสุดๆ ขืนให้อยู่คนเดียวมีหวังไม่ได้นอนแน่ๆ
“ มึงจะไปทำไมวะ! ” นี้ก็รักเพื่อนจัดปัดมือเพื่อนออกอย่างไม่ไยดี
“ จินกิจ๋า T^T ”
“ ถ้าพี่คีย์อยากไปนอนที่หอ เดี๋ยวแทมินจัดการให้ก็ได้ครับ ” บ๊ะ! ไอ้เด็กนี้ รู้ดีจริงๆ โว๊ย! สมแล้วที่เป็นผัวจินกิมัน เตียงจ๋า เตียงจ๋า
“ แล้วพี่จินกิอยากไปไหนครับ ” เมื่อหย่าศึกได้แล้ว แทมินก็หันมาถามคนรักที่ตอนนี้อารมณ์ดีขึ้นมาแล้ว
“ อิอิ ”
“ =__= ”
“ สวนสนุก! ”
……….
………………………………..
……………………………………………..
……………………………………………………………………………
“ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก อันนั้นก็น่าเล่น อันนี้ก็น่าเล่น ” จินกิที่ได้แต่วิ่งไปทางโน้นไปทางนี้ โดยมีแทมินวิ่งตามคนรักด้วยความสุข?
“ แล้วอยากเล่นอะไรก่อนล่ะ ” ถามคนตรงหน้าที่ตอนนี้ยืนหอบด้วยความเหนื่อย
“ พี่อยากเล่นไอ้นี้มานานแล้ว......................... ไวกิ้ง! ”
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!
“ โอ๊ย! จะเป็นลม ”
“ ไหวรึเปล่าพี่จินกิ ” แทมินกำลีงยืนพัดให้จินกิที่เอามือเท้ากับกำแพงเป็นฐานไม่ให้ล้ม
“ วะ ไหว ยังไหวอยู่ ” แกว่งไวชิบ จะรีบไปไหนวะ! แล้วไอ้เด็กบ้านี้ไม่เป็นอะไรเลยหรอ
“ จะเล่นต่อหรือว่าจะกลับ ”
“ กลับได้ยังไง! พี่จะเล่นต่อ หึหึ หนามหยอกต้องเอาหนามบ่ง ”
“ เอ๋? ”
“ ไป เฮอริวเคนกันเถอะ! ”
กรี๊ด!!!!!! อะไรเนี้ย!! มันยิ่งกว่าอันเมื่อกี้นี้อีก ฮื่อๆ ข้าวที่กินเข้าไปเมื่อกลางวันเกือบจะพากันพาเหรดออกมาแล้ว แต่ว่า..............
“ แทมินไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรอ ” มองหน้าแฟนเด็กตัวเองจนถึงตอนนี้ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
“ ไม่นิครับ ถ้าผมเป็นอะไรไป แล้วใครจะดูแลพี่ละครับ ” ( ผัวที่เหลือไง.................. โป๊ก! โอ๊ย! รองเท้าใครวะ! : ใบกล้วย) ( ขอโทษครับขอรองเท้าคืนด้วย เผอิญหลุดมือ : แทมิน)
ป๊าด!!!! เขินซิครับงานนี้ ไอ้เด็กนี้! อย่ามาทำให้คนแก่แถวนี้หัวใจวายนะ
“ งะ งั้นเราไปเล่นอย่างอื่นต่อกันเถอะ ”
“ ยังไหวอีกหรอ ”
“ ไหวซิยะ! ” ไอ้นี้ฉันไม่ได้แก่ขนาดนั้นนะ
“ โอเคๆ ไหวก็ไหวครับ ” แทมินได้แต่ยกมือยอมแพ้คนตรงหน้า ที่ตอนนี้ทำหน้ายักษ์ แยกเขี้ยวให้อยู่
“ ดีมาก Les’t Go! ”
O___________________________________________O
.
.
.
“ อ้วก! โอ๊ย! ”
“ พี่จินกิโอเครึเปล่า ” แทมินได้แต่ตะโกนถามจินกิอยู่หน้าห้องน้ำ หลังจากจินกิรีบวิ่งเข้าไปอ้วก
“ ยะ ยังไหว ยะ อยู่ ” จินกิตอบกับออกมาด้วยเสียงกระท่อนกระแท่น เนื่องจากหมดแรง
“ เดี๋ยวผมไปหาซื้อผ้าซื้อยามาให้พี่ดีกว่า พี่รออยู่นี้นะ ” แล้วเสียงของแทมินก็เงียบหายไป ทิ้งจินกิไว้กับห้องน้ำ
T^T หลังจากที่ตอนแรกข้าวกลางวันเกือบจะพากันออกมาทักทาย เป็นอันว่าตอนนี้พวกมันพากันออกมาทักทายเรียบร้อยแล้ว ไอ้รถไฟเหาะบ้า! จะตีลังกาอะไรหนักหนา! ฮื่อๆ คิดแล้วเศร้าออกไปดีกว่า เหม็นอ้วกตัวเอง จินกิค่อยๆ ประคองตัวเองออกมาจากห้องน้ำ เป็นจังหวะที่แทมินกลับมาพอดี
“ นั่งนี้ก่อนพี่จินกิ แล้วกินยาด้วย ” แทมินพาจินกิมานั่งที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ ก่อนจะส่งยาและน้ำให้ แล้วเอาผ้าขนหนูผืนเล็กๆ ที่ไปชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้จินกิ
“ มะ มะ ไหวแล้ว แต่ละอย่างเสียวๆ ทั้งนั้น ”
“ แล้วพวกนั้นกับผมใครเสียวมากกว่ากันละครับ ^^ ”
“ o/////o อะ อะไรนะ ” ไอ้นี้มันพูดอะไร!
“ เอ๋ หรือว่าจะเสียวกันคนละแบบ แล้วแบบไหนที่ทำให้พี่หมดแรงมากกว่ากันละครับ ^__^ ” แทมินยืนหน้าเข้าไปถามจินกิแบบไม่ทุกข์ร้อนอะไร แถมยังส่งยิ้มพิฆาตให้อีกด้วย
“ ถะ ถามบ้าอะไร! ” คนถามไม่เขิน แต่คนที่ถูกถามนี้ซิ ทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว
“ ผมก็แค่อยากรู้เฉยๆ จะได้เอาไปปรับปรุง ” ปรับปรุงบ้าอะไรวะ!
“ มะ ไม่คุยกับแทมินแล้ว! พี่จะไปหาของกิน! ” ว่าแล้วก็วิ่งออกไปทันที
“ 555555 พี่นี้น่ารักจริงๆ เลย ” แทมินได้แต่ยืนหัวเราะจินกิ เมื่อจินกิหายไปจากสายตาไม่นานก็มีชายชุดดำ เดินตรงมาที่แทมิน
“ มีอะไร ” แทมินถามด้วยเสียงเยือกเย็น เป็นน้ำเสียงที่แตกต่างกับตอนพูดกับจินกิโดยสิ้นเชิง
“ ของที่นายน้อยให้เตรียม ตอนนี้เรียบร้อยแล้วครับ ”
“ ดีมาก ไปได้แหล่ะ ”
“ ครับ! ” ชายชุดดำทั้งหมดก้มหัวให้แทมินก่อนจะเดินจากไป
แทมินเมื่อเสร็จธุระแล้วก็พาตัวเองมาหาจินกิที่ร้านอาหาร ตอนนี้บนโต๊ะมีอาหารหลากหลายชนิด จินกิเมื่อเห็นว่าใครมาก็ค้อนให้ 1 ที แทมินได้แต่หัวเราะก่อนจะเข้าไปร่วมวง จากนั้นก็พาจินกิไปดูขบวนพาเหรด และคนแก้มบวมก็งอแงอยากจะเข้าไปกอดคุณมิกกี้เมาส์ แต่ก็ได้แต่ฝัน คนอย่างแทมินไม่มีทางยอมเด็ดขาด เพราะรู้ว่าคนข้างในต้องเป็นผู้ชายแน่ๆ แล้วเรื่องอะไรจะให้สัมผัสจินกิล่ะ ไม่มีทาง!!!
“ พี่อยากไปไหนต่อครับ ” แทมินหันไปถามคนข้างๆ ที่ตอนนี้กำลังดูลูกโป่งที่ลอยขึ้นฟ้าด้วยความตื่นเต้น แทมินอดหมั่นเขี้ยวไม่ได้ ต้องก้มลงไปหอมแก้ม 1 ที
“ อืม....มาสวนสนุกสิ่งสุดท้ายที่ต้องทำคือ.............................. จาด้า! ชิงช้าสวรรค์ ”
“ งั้นไปกันเถอะครับ ”
แทมินจูงมือคนตัวเล็กเดินไปยังชิงช้าสวรรค์ ที่ยังไม่มีคนมาขึ้นเลย แต่ถ้าสังเกตุให้ดีจะไม่มีคนอยู่บริเวณนั้น แม้แต่คนคุมเครื่องเล่นก็ไม่มี เมื่อเข้าไปนั่งได้แล้ว จินกิที่ตื่นเต้นกับการมองดูข้างล่างจากที่สูง ไม่นานชิงช้าสวรรค์ก็หยุดลงที่สูงที่สุด
“ มีคนขึ้นมาหรอ ก็ไม่เห็นมีนิ แปลกจังทำไมวันนี้ไม่มีคนเลยแหะ ” จินกิที่นึกสงสัยว่าชิงช้าสวรรค์หยุดแต่กลับไม่มีคนขึ้น
“ พี่ครับช่วยหันมาทางนี้หน่อย ” แทมินที่ตอนนี้นั่งอยู่ข้างจินกิ เรียกคนรักให้หันกลับมามองตัวเอง
“ มีอะไรเหรอแทมิน ” จินกิหันมาถามอย่างงงๆ
“ พี่รู้เรื่องชิงช้าสวรรค์หยุดอยู่ที่สูงที่สุดมั้ยครับ ”
“ อืม... พี่ก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่เหรอนะ ”
“ ผมเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเหมือนกันรู้แต่ว่าถ้าจูบกันตอนเที่ยงคืนคู่รักคู่นั้นก็จะรักกันตลอดไป ผมขอได้มั้ยครับ ” ยื่นหน้าเข้าไปใกล้พร้อมกับแววตาที่จริงใจ
“ ตะ แต่ว่านี้มันยังไม่เที่ยงคืนเลยนะ ” จินกิได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าสบสายตากับแทมิน
“ สำหรับผมแล้วไม่ว่าเวลาไหนผมก็จะมั่นคงและรักพี่ตลอดไป ”
“ ทะ แทมิน แต่....... อุ๊บ! ” จินกิที่ยังไม่ทันได้พูดอะไร แทมินก็จัดการปิดปากซะก่อน จูบที่มีแต่ความอ่อนหวาน อ่อนโยนผสมกับความมั่นคง ทำให้จินกิเผลอจูบตอบไม่ได้ ไม่นานแทมินก็ถอนปากออก
“ ผมรักพี่นะครับ ” กระซิบข้างหูตอกย้ำคำพูดตัวเองอีกครั้ง
“ รู้แล้วละน่า ” จินกิได้แต่อายม้วนหน้าแดง ทำอะไรไม่ถูก
“ ผมทำให้ขนาดนี้แล้ว จะมีอะไรตอบแทนไหมหนอ ” แทมินที่ตอนแรกโรแมนติ๊กโรแมนติก กลับมาสู่โหมดเด็กทะเล้นอีกครั้ง
“ หวังผลตอบแทนเหรอเนี้ย ชิชิ!! ”
“ หว่านพืชย่อมหวังผลนะครับ ”
“ อยากได้ของตอบแทนหรอ อืม... ” จินกิที่ได้จับปากกรอกตาไปมาเสมือนใช้ความคิดอย่างหนัก
“ อ่ะ!! แทมินจำคำถามที่ถามพี่เมื่อตอนบ่ายๆ ได้มั้ย ”
“ ครับ? ” แทมินได้แต่ทำหน้างๆ ที่อยู่ๆ จินกิก็พูดอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้
“ ก็ ก็ ที่ถามว่าระหว่างแทมินกับเครื่องเล่นพวกนั้นใครทำให้พี่เสียวและหมดแรงมากกว่ากันไง ” ถามไปก็หน้าแดงไป เรียกรอยยิ้มจากคนตรงหน้าได้เป็นอย่างดี
“ ทำไมครับ พี่อยากจะบอกผมแล้วหรอ ”
“ อืมใช่! แต่ว่า........................ จุ๊บ! ” จินกิพูดแค่นั้น ก่อนจะประกบปากจูบแทมิน แล้วเลื่อนริมฝีปากไปกระซิบที่ข้างหู
“ เอาไว้พี่จะบอกตอนเรา............................................อยู่บนเตียงก็แล้วกันนะ ”
O_____________________________________________O
.....
..............................
...................................................
“ อ๊า! อาบน้ำตอนเช้านี่มันดีจริงๆ เลยสดชื่น ” จินกิที่เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาว ก่อนจะเดินไปที่ปลายเตียง
“ ยับหมดเลยอ่ะ! แทมินนะแทมิน บอกให้ถอดเสื้อผ้าก่อนก็ไม่ได้จะรีบอะไรหนักหนาก็ไม่รู้ ” จินกิที่หยิบชุดนักเรียนปลายเตียงได้แต่บ่นงึมงำพร้อมส่งสายตาไปให้คนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่บนเตียง ก่อนจะโยนชุดนั้นลงตะกร้า แล้วหันไปหยิบชุดใหม่ที่รีดไว้อย่างเรียบร้อยอีกชุดในตู้เสื้อผ้ามาเปลี่ยน
ติ๊งหน่อง!! ติ๊งหน่อง!!!!!
เสริมเสน่ห์ไม่ทันเสร็จดี ก็มีเสียงออดประตูดังขึ้น
“ สงสัยจะมาแล้ว พี่ไปก่อนนะแทมิน ” หันไปล่ำลาคนที่ยังหลับอยู่ หอมแก้มส่งท้าย แล้ววิ่งลั้นล้าไปเปิดประตู
“ มาแล้วครับ มาแล้ว ”
แอ๊ด!!!!
“ พี่มารับแล้วครับจินกิ ^__^ ”
O___________________________________________O
มาต่อแล้วนะเจ้ามะฮะ ตอนแรกจะลงวันอาทิตย์ คิดไปคิดว่า อ่าว! กรูไม่อยู่นี้หว่า เหอๆๆ สนุกมาสนุกยังไงก็ขอฝากไว้ด้วยนะ ส่วนเรื่องตำนานชิงช้าสวรรค์นั้น เอาเข้าจริงๆ ก็จำเวลาไม่ได้ ผิดถูกขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย
ป.ล.1 หลายคนคงรู้แล้วว่าเป็นใคร เฉลยจร้า!
ป.ล.2 ทายซิใครเอย
ผัวประจำวันอังคาร
ความคิดเห็น