คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การตายของเทพอสูร
การตายของเทพอสูร
“กลับมาแล้วหรอฟรีดอร์ม”พอแสงจางลงก็มีคนทักฟรีดอร์ม
“ครับท่านพี่ แร็มเพจ”ฟรีดอร์มพูดพร้อมเดินมาสวมกอดผู้เป็นพี่ชาย
“แล้ววูเทอร์ละครับ”ฟรีดอร์มถามพี่ของเขามีผมและดวงตาสีแดงมีเขี้ยวออกมาเล็กน้อยเพราะพวกเราทั้งสามเกิดมาคนละแม่กันแต่ก็รักกันเหมือนพี่น้องปกติ ตัวผมเกิดจากแม่ที่เป็นมนุษย์ แร็มเพจ เกิดจากแม่ที่เป็นแวมไพ ส่วนวูเทอร์เกิดจากแม่ที่เป็นมนุษย์หมาป่า
“ออยังนอนอยู่นะพึ่ง 11 ขวบอยู่เลยจะทำอะไรได้ละว่าแต่เจ้ามารับตำแหน่งเจ้าชายอสูรสินะ”แร็มเพจถามพร้อมพาฟรีดอร์มเข้ามาในท้องพระโลง
“ครับ”ฟรีดอร์มตอบยิ้มๆ
“แล้วท่านพ่อละ”ฟรีดอร์มถามขึ้นหลังจากเดินมาถึงกลางห้อง
“ท่านพ่อไปทำสงครามกับมารอยู่พี่ในถานะรัชทายาท จะแต่ตั้งให้เองละกัน”แร็มเพจบอกพร้อมยิ้มเจือๆ
“หรอครับ”ฟรีดอร์มพูดด้วยสีหน้าที่เศร้าลงเล็กน้อยแต่ก็ทำพิธีต่อ
“ข้าในนามรัชทายาทแห่งนครอสูรขอแต่งตั้งเจ้าจงเป็นเจ้าชายสืบต่อบัลลังจากข้าและเป็นมิตรแห่งข้าตลอดการ”สิ้นเสียงแร็มเพจที่นิ้วกลางซ้ายของฟรีดอร์มก็เกิดแหวนสีดำขึ้นแล้วทั้งสองก็แยกกันไปฝึกหวังที่จะได้ร่วมสู้สงครามกับพ่อในครั้งต่อไป
รุ่งเช้าฟรีดอร์มก็ขอพี่ออกไปเที่ยวข้างนอก
อาณาเขตดินแดนอสูร ณ ป่าอสูรหาร ฟรีดอร์มได้เดินไปเพื่อไปที่น้ำตกรัตติกาล เพื่อที่จะฝึกตนให้สามารถควบคุมพลังได้มากขึ้นเมื่อไปถึงก็พบกับกระท่อมหลังหนึ่งตั่งอยู่ข้างน้ำตก แต่ฟรีดอร์มไม่สนใจถอดเสื้อผ้าแล้วไปนั่งใต้น้ำตกทันที ระหว่างฟรีดอร์มนั่งก็มีภาพเหตุการณ์ลอยเข้ามาในหัว มันเป็นภาพเหตุการณ์บางอย่างแต่ฟรีดอร์มเห็นไม่ชัดเลยลืมตาขึ้นสิ่งที่ปรากฏแก่สายตาคือ ยายแก่คนหนึ่งยืนอยู่หน้ากระท่อมมองมาที่ฟรีดอร์มพร้อมกับพูดขึ้นว่า
“พ่อหนุ่มต้องการจะฝึกพลังอย่างงั้นรึ”หญิงชราถาม ฟรีดอร์มเดินมาใส่เสื้อผ้าและตอบยิ้มๆว่า
“ครับแต่ว่าแค่พลังที่ผมมีผมก็ว่ามันพอแล้วละครับ”ฟรีดอร์มพูดแล้วก็เดินกลับออกไป
“หึๆ.....อีกไม่นานเจ้าต้องกลับมาแน่นอนข้าเชื่อมั่นอย่างนั้น”หญิงชราพูดขณะมองฟรีดอร์ม จนลับสายตาก่อนจะเข้าไปในบ้าน
ไม่นานฟรีดอร์มก็ออกมาจากป่าและเห็นสิ่งผิดปกติขึ้นเมื่อเขาเดินเข้าเมืองมาบรรยากาศก็ต่างออกไปโดยสิ้นเชิงทุกคนต่างทำหน้าโศกเศร้าและบางคนก็ร้องไห้ออกมา ทำให้ฟรีดอร์มรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีจึงรีบวิ่งไปที่วังด้วยความเร็วสูงสุดผ่านไปหลายนาทีฟรีดอร์มก็มาถึงแต่ก็ต้องตกตรึงพร้อมกับทรุดลงกับพื้น เมื่อเข้าเห็นศพพ่อของเขาอยู่บนแท่นทำพิธี ทุกคนต่างร้องไห้และโศกเศร้าตามๆกัน
หลังจากนั้น พวกฟรีดอร์มก็จัดงานศพให้พ่อของเขาละหลายวันต่อมาแร็มเพจก็ได้ขึ้นเป็นราชาแล้วก็ได้เรียกฟรีดอร์มกับวูเทอร์ไปพบ
“ทำไมพ่อถึงตายพี่”ฟรีดอร์มเปิดประเด็นขึ้น
“เห็นทหารที่ขนพระศพท่านพ่อมาบอกว่าท่านได้ไปทำสงครามเกิดพลาดท่าถูกอาร์เมอร์ฆ่าตาย”มีเสียงหวานบอกเธอคือวูเทอร์ เธอบอกด้วยสีหน้านิ่ง แต่ดวงตาสีน้ำตาลแดงนิดๆกับผมสีเดียวกันที่ยาวถึงกลางหลังถูกมัดรวบไว้เป็นหางม้า
“มันมีลักษณะอย่างไง”ฟรีดอร์มถาม
“มันมีผมสีดำดังเช่นสีตาเรารู้แค่นี้”เมื่อฟรีดอร์มได้ยินก็เดินออกจากห้องไปทันที
“เจ้าจะไปไหนนะฟรีดอร์ม”แร็มเพจพูดขึ้น
“ข้าจะไปฝึกข้าจะต้องฆ่าเจ้าพวกที่ฆ่าพ่อให้จงได้”ฟรีดอร์มพูดอย่างหนักแน่นก่อนจะเดินหายไป
“พวกเราควรทำอย่างไรดีค่ะท่านพี่”วูเทอร์ถามพี่ของเธอ
“พวกเราคงทำได้แค่ฝึกเจ้าให้เข้าเรียนโรงเรียนเซนต์โมก้า ให้ได้เพราะอีก 8 ปีเราจะบุกหอคอยทรุสวรรณ์”วูเทอร์ได้ยินก็หยักหน้าหลังจากนั้นก็เกิดวงแหวนสีทองที่เท้าของวูเทอร์แล้วเธอก็หายไป
ทางฟรีดอร์มก็เดินกลับมาที่กระท่อมไม้ในป่าอสูรหารซึ่งหญิงชราคนเดิมก็ยืนรออยู่
“ว่าไงพ่อหนุ่มมีอะไรอีกหรอ”หญิงชราถามยิ้มๆ
“ผมต้องการพลังทำให้ผมมีพลังมากกว่านี้”ฟรีดอร์มพูดเสียงเบาแต่นั้นก็ทำให้หญิงชรายิ้มมากขึ้น
“ดีถ้างั้นตามมาสิข้าจะสอนให้เจ้าเอง”หญิงชราพูดพร้อมกับเกิดช่องว่างสีดำที่ข้างตัวแล้วทั้งสองก็เดินเข้าไป
ความคิดเห็น