ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ / พบเจอ
ณ สนามบิน สุวรรณภูมิ
fang
สวัดดีนะ ทุกคนฉันชื่อ ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์� ชื่อเล่นฟาง�เกิดที่ไทย แต่โตที่อังกฤษและอยู่กับอย่ามาตั้งแต่�อายุ10 ปี
ถ้าถามว่าฉันมาทำอะไรที่ไทย นะเหรอ 555+ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ฉันรู้แค่ว่าพี่สาวสุดแสนจะน่ารัก(ไปทิ้ง) ของฉันเรียกตัว
กลับมาด่วนเพราะเหตุผลที่ว่ากิจการร้านกาแฟ ที่ครอบครัวและพี่สาวฉันรักมากกำลังมีปัญหา และที่แย่กว่านั้นฉัน�รู้อะไร
เกี่ยวกับกาแฟสะที่ไหนเล่า อย่าว่าแต่ชงให้อะร่อยเลย� ขนาดเด็กอนุบาล3ยังชงอร่อยกว่าฉันอีก เหอคิดแล้วเซ็ง��
ว่าแต่นี้ฉันมาถึงเป็นครึ่งชัวโมงแล้วทำไม่ยัยเฟย์ กับ พี่โฟ ยังไม่มารับฉันอีกเนีย�วันนี้ชั่งเป็นวันซวยอะไรของฉันเนีย
�คนสวยเซ็งอีกแล้วคะ
"ตุบ.......โอ้ย " อะไรอีกเนียทำไมซวยยอย่างนี้ อยู่ๆก็เดินชนกับใครก็ไม่รู้
"ขอโทษนะ " บุคคลนิรนาม
"ขอโทษแล้วมันหายเจ็บมะ..........ไหมO_o" หล่อ อ้ายยยยยยยยยย หล่อได้อีก
" ขอโทจริง นะครับ เจ็บตรงไหนรึปร่าว ฉันไม่ทันมอง "�หล่อแล้วยังงเป็นสุภาพบุรุษ อีก
"ไม่เป็นไรคะ "
"งั้นผมขอตัวนะครับ "��บุคคลนิรนาม
( คนอะไรหล่อได้อีก หล่อไม่เผือแผรใคร แถมยังเป็นสุภาพบุรุษอีก�แต่เข้าชื่ออะไรนะยังไม่รู้จังเลย............ )
" พี่ฟาง / ยัยฟาง " ว่าวยังเฟย์กับพี่โฟมาสะแหละ
KAEW
ดีนะ ครับบบบบบบ ท่านผู้อ่านทุกๆคน เรามีนามว่า แก้ว� ที่ผมมาสนามบินวันนี้�ก็เพราะว่าจะมารับ ผู้หญิงคนสำคัญขอผม
อะแน่ อย่าพึ่งเข้าใจพิดนะครับคนสำคัญที่ว่านี้ไม่ใช้แฟนนะครับ� แต่เป็นน้องสาว สุดรักของผมเองแหละ��
วันนี้ช่างเป็นวันที่โชกดีอะไรของผมก็ไม่รู้ ได้เจอน้องสาวที่ไม่ได้เจอกันนานตัง 3-4 ปี แทมยังได้เจอผู้หญิงน่ารักๆอีกด้วย�
(ผู้หญิงอะไรก้ไม่รู้หน้ารัก ดีแหะเอว่าแต่เขาชื่ออะไรนะยังไม่ได้ถามเลย เสียดายจัง�)
"พี่แก้วววววววววววววววววววววววววววววววววว� " หญิงนิรนาม�
ฉันหันกลับไปมองยังเสียงที่คุ้นหู� จะเป็นใคร�ไปไม่ได้นอกจาก�� " ยัยป๊อป " ฉันเรียกน้องสาวก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดด้วย
ความคิดถึง
fang
สวัดดีนะ ทุกคนฉันชื่อ ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์� ชื่อเล่นฟาง�เกิดที่ไทย แต่โตที่อังกฤษและอยู่กับอย่ามาตั้งแต่�อายุ10 ปี
ถ้าถามว่าฉันมาทำอะไรที่ไทย นะเหรอ 555+ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ฉันรู้แค่ว่าพี่สาวสุดแสนจะน่ารัก(ไปทิ้ง) ของฉันเรียกตัว
กลับมาด่วนเพราะเหตุผลที่ว่ากิจการร้านกาแฟ ที่ครอบครัวและพี่สาวฉันรักมากกำลังมีปัญหา และที่แย่กว่านั้นฉัน�รู้อะไร
เกี่ยวกับกาแฟสะที่ไหนเล่า อย่าว่าแต่ชงให้อะร่อยเลย� ขนาดเด็กอนุบาล3ยังชงอร่อยกว่าฉันอีก เหอคิดแล้วเซ็ง��
ว่าแต่นี้ฉันมาถึงเป็นครึ่งชัวโมงแล้วทำไม่ยัยเฟย์ กับ พี่โฟ ยังไม่มารับฉันอีกเนีย�วันนี้ชั่งเป็นวันซวยอะไรของฉันเนีย
�คนสวยเซ็งอีกแล้วคะ
"ตุบ.......โอ้ย " อะไรอีกเนียทำไมซวยยอย่างนี้ อยู่ๆก็เดินชนกับใครก็ไม่รู้
"ขอโทษนะ " บุคคลนิรนาม
"ขอโทษแล้วมันหายเจ็บมะ..........ไหมO_o" หล่อ อ้ายยยยยยยยยย หล่อได้อีก
" ขอโทจริง นะครับ เจ็บตรงไหนรึปร่าว ฉันไม่ทันมอง "�หล่อแล้วยังงเป็นสุภาพบุรุษ อีก
"ไม่เป็นไรคะ "
"งั้นผมขอตัวนะครับ "��บุคคลนิรนาม
( คนอะไรหล่อได้อีก หล่อไม่เผือแผรใคร แถมยังเป็นสุภาพบุรุษอีก�แต่เข้าชื่ออะไรนะยังไม่รู้จังเลย............ )
" พี่ฟาง / ยัยฟาง " ว่าวยังเฟย์กับพี่โฟมาสะแหละ
KAEW
ดีนะ ครับบบบบบบ ท่านผู้อ่านทุกๆคน เรามีนามว่า แก้ว� ที่ผมมาสนามบินวันนี้�ก็เพราะว่าจะมารับ ผู้หญิงคนสำคัญขอผม
อะแน่ อย่าพึ่งเข้าใจพิดนะครับคนสำคัญที่ว่านี้ไม่ใช้แฟนนะครับ� แต่เป็นน้องสาว สุดรักของผมเองแหละ��
วันนี้ช่างเป็นวันที่โชกดีอะไรของผมก็ไม่รู้ ได้เจอน้องสาวที่ไม่ได้เจอกันนานตัง 3-4 ปี แทมยังได้เจอผู้หญิงน่ารักๆอีกด้วย�
(ผู้หญิงอะไรก้ไม่รู้หน้ารัก ดีแหะเอว่าแต่เขาชื่ออะไรนะยังไม่ได้ถามเลย เสียดายจัง�)
"พี่แก้วววววววววววววววววววววววววววววววววว� " หญิงนิรนาม�
ฉันหันกลับไปมองยังเสียงที่คุ้นหู� จะเป็นใคร�ไปไม่ได้นอกจาก�� " ยัยป๊อป " ฉันเรียกน้องสาวก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดด้วย
ความคิดถึง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น