ไม่ผิดใช่ไหม ที่จะรักเธอ

ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 2

 วันนี้เป็นอีกวันนึงที่ฉันมาทำงานเร็ว พอเข้ามาก็เห็นพี่เช่ร์แกกำลังนั่งฮัมเพลงอยู่ตรงเวทีนักร้อง ฉันก็เดินเข้าไปทักทันที
 "พี่เช่ร์ สวัสดีค่ะ"
 "อ๋อ สวัสดีจ๊ะ วันนี้มาเร็วอีกแล้วนะ"
 "อ๋อค่ะ พอดีวันนี้หนูมาเองอ่ะค่ะ"
 "เนี่ยพี่ก็ซื้อของมาอยู่หลังผับแน่ะ หิวก็กินก่อนได้นะ ยังไม่ต้องรีบแต่งตัวหรอกวันนี้ ไปกินของกับพวกพี่ๆเค้าก่อนก็ได้" 
 "ค่ะ" แล้วฉันก็เดินไปหลังผับ เห็นพนักงานหลายคนกำลังกินอาหารที่พี่เช่ร์ซื้อมาให้กันอย่างเอร็ดอร่อย
 "อ้าว กีตาร์ มากินข้าวด้วยกันสิ" นักร้องประจำผับชวนไปร่วมวง มีหรอที่เราจะปฏิเสธ
 พอตุนพลังกันเสร็จแล้ว พวกเราก็ช่วยกันเก็บอาหารไปทิ้งแล้วก็แต่งตัวเตรียมทำงาน พี่เช่ร์ก็เดินเข้ามาทักฉัน
 "เออ...วันนี้พี่ไปส่งนะ พอดีกะว่าจะไปเอาของกับไอ้ปอมันด้วยน่ะ"
 "อ๋อ ค่ะ"
 "เอ้า เอาล่ะเด็กๆ ไปรีบๆแต่งตัวแล้วออกไปได้แล้ว แขกเต็มร้านแล้ว" พี่เช่ร์สั่งครั้งสุดท้ายก่อนจะออกไปจากห้องแต่งตัว 
 ทุกคนก็แต่งตัวกัน ไม่นานก็เสร็จ พวกเราก็ออกไปแสตนด์บายหน้าวอเตรียมตัวขึ้นเต้นกัน  พอเต้นเสร็จ เด็กเสิร์ฝคนนึงก็เดินเข้ามาบอกว่าแขกโต๊ะนึงเรียกให้ไปดูแลหน่อย แล้วเค้าก็สั่งมิกเซอร์ต่างๆไปด้วย ฉันก็เลยเดินย้อนกลับไปเอามิกเซอร์ที่เคาน์เตอร์ ก่อนจะเดินไปเสิร์ฝ แต่ในระหว่างที่เดินไป ก็มีมือหยาบๆมาจับที่แขนฉัน ฉันหันกลับไปดูว่าเป็นใคร ฉันเห็นชายวัยกลางคน ท่าทางภูมิฐาน แต่สายตาเจ้าเล่ห์พิกล
 "ขออนุญาตนะคะพี่ พอดีหนูต้องไปบริการโต๊ะอื่นก่อนน่ะค่ะ เชิญพี่เรียกเด็กคนอื่นนะคะ" ฉันพยายามจะเบี่ยงที่จะรับแขกโต๊ะนี้
 "เดี๋ยวก่อนสิน้อง อยู่คุยกันก่อนไม่ได้หรอ"
 "อ๋อค่ะ ได้ค่ะ"
 "น้องอยากสบายมั้ยล่ะ อยากมีเงินใช้แบบไม่ต้องทำงานมั้ย"
 "หมายถึงอะไรคะ ??"
 "อย่าทำหน้าแอ๊วแบ๊วสิ พี่หมายถึงว่า ไปอยู่กับพี่ พี่จะให้ทุกอย่างที่หนูอยากได้ เอามั้ย"
 "ขอโทษนะคะพี่ หนูไม่ได้ขายตัวค่ะ" ตอนนั้นฉันโกรธมาก แต่ไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่โต เลยพยายามเก็บอารมณ์ไว้ให้มากที่สุด  ไม่อยากให้พี่เช่ร์เค้ามีปัญหา
 "อย่าเล่นตัวน่ะน้อง ต้องการเท่าไหร่บอกมาเลยดีกว่า"
 "หนูว่าพี่คงเมามากแล้วนะคะ กลับบ้านก่อนดีกว่ามั้ยคะ"
 "ถ้าจะกลับ ก็ต้องเอาน้องกลับด้วยนี่แหล่ะ" แล้วชายคนนั้นก็เอื้อมมาโอบตัวฉันไว้ไม่ให้ฉันดิ้นหนีได้ ชายคนนั้นพยายามก้มหน้ามาจูบฉัน ฉันก็พยายามจะเบนหน้าหนี
 "ตุบ!!!"
 "เฮ้ย ใครวะ" ชายคนนั้นโวยวายด้วยอารมณ์โมโหที่โดนชกหน้า
 "พี่เช่ร์" ฉันหันไปทางพี่เช่ร์ที่กำลังยืนกำหมัดอยู่ พร้อมกับพนักงานชายยืนคุ้มหลังเป็นบอดี้การ์ดอีกสามคน
 "กีตาร์เป็นอะไรหรือเปล่า" พี่เช่ร์หันมาถมฉันด้วยความเป็นห่วง
 "อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ หนูขอโทษนะพี่เช่ร์ที่สร้างปัญหาอ่ะ"
 "กีตาร์ไม่ได้เป็นคนสร้างปัญหาซักหน่อย" แล้วพี่เช่ร์ก็เอามือมาลูบหัวฉันเบาๆ
 "แต่ว่าหนูก็เป็นต้นเหตุอยู่ดีน่ะแหล่ะ"
 "ไม่เอาน่า เด็กดี อย่าคิดมากสิ" พี่เช่ร์หัวเราะเล็กน้อย ก่อนจะสั่งให้เด็กๆลากแขกคนนั้นออกไปจากร้าน ส่วนฉันก็เข้าไปนั่งสงบสติอารมณ์อยู่ที่ห้องแต่งตัว ซักพักพี่เช่ร์ก็เดินเข้ามาหาที่ห้องแต่งตัว
 "เอางี้ละกัน กีตาร์ วันนี้พอแค่นี้ละกันนะ"
 "แต่ว่า...."
 "เอาไว้ทำชดเชยเพิ่มละกัน ส่วนดริงก์ที่ได้วันนี้ ให้ยกยอดไปไว้พรุ่งนี้เอาล่ะกัน"
 "อ่อค่ะ"
 "อือ งั้นกลับบ้านกันนะ ดีเหมือนกันพี่จะได้รีบไปเอาของกับไอ้ปอมันด้วย"
 "งั้นเดี๋ยวขอหนูไปเอาของที่ตกไว้ก่อนนะคะพี่เช่ร์" แล้วฉันก็เดินไปเอาของที่ทำตกไว้ในผับ ซึ่งก็หายากพอสมควร เพราะคนแน่นไปหมด แต่ดูแล้วเหตุการณ์ก็สงบลงแล้วด้วยดี
 "บอกไม่อ๊อฟ ที่แท้ก็ขายนี่เอง เป็นเด็กเจาของผับซะด้วย ฉลาดนะเนี่ย หวังรวยทางลัด" ฉันหันไปมองต้นเสียงทันที
 "หึ ขอโทษนะคะ ถึงหนูจะไม่รวยเหมือนพี่ แต่หนูก็ไม่จำเป็นต้องเอาร่างกายไปแลกกับเงินหรอกนะคะ ส่วนไอ้ที่โดนจับนมเนี่ย จะถือว่าทำบุญให้สัมภเวสีไปนะคะ พวกทำบุญมาน้อยไม่เคยเห็นก็ให้ๆมันได้เห็นบ้าง เดี๋ยวจะนอนตายตาไม่หลับ"
 "ปากดี อวดเก่ง"
 "เฮ้ย ! ไอ้จง จะไปด่าน้องเค้าทำไมวะ น้องเค้าอุตส่าห์มาทำงานหาเงินดีๆนะเว้ย" แต่ฉันไม่สนใจหรอก พอหาของเจอก็รีบเดินหนีพวกกลุ่มนั้นไปเลย