คลังเก็บตัวละครss

ลำดับตอนที่ #14 : SET zero

ใบสมัคร

" เจ็บจัง การถูกมองว่าไร้ตัวตนน่ะ "

ชื่อ / สกุล  :: จูโน่ วาเนเบีย (Juno Vanebia)

บทของตัวละคร :: กลุ่มนักผจญภัยสีฟ้า

อายุ :: 19 ปี

ลักษณะภายนอก :: เด็กหนุ่มตัวค่อนไปทางเล็ก ผิวขาวจัด ใบหน้าติดหวานเล็กน้อย นัยน์ตาสีฟ้าอ่อน แต่สามารถมองเห็นได้ข้างเดียว (พูดง่ายๆคือตาบอดไปข้างนึง) เรือนผมสีน้ำเงินเข้ม ผมหน้ายาวมาปิดตาข้างซ้ายเพื่อปกปิดว่าตัวเองมองไม่เห็น ส่วนสูง171 น้ำหนัก51 

ลักษณะนิสัย :: จูโน่เป็นเด็กหนุ่มที่ภายนอกแล้วจะดูนิ่งเงียบ เข้าถึงยากจากการที่เขาทำหน้านิ่งเกือบตลอดเวลา แต่จริงๆแล้วจูโน่แค่เป็นเด็กชายที่ขี้ระแวง ขี้อายและชอบคิดไปเองและคิดไปเรื่อยๆ เวลามีอะไรในใจจะเก็บเอาไว้คนเดียว แต่จริงๆเขาแค่ต้องการเพื่อนที่ไว้ใจได้ เพื่อนสนิทซักคนเดียวก็ยังดี และเพราะภายนอกเขาจะดูเข้าถึงยาก ทำให้จูโน่เป็นเด็กที่ไม่มีเพื่อนเสียเท่าไหร่ ซึ่งนั่นทำให้เขาคิดไปเองอีกว่าเพราะเขาตาบอด คนอื่นเลยไม่อยากเป็นเพื่อนกับเขา 

ไว้ใจคนยาก แต่ถ้าเขาถือว่าใครเป็นเพื่อนเมื่อไหร่ เขาจะยอมไว้ใจทุกอย่างให้กับคนๆนั้นเลยทีเดียว แต่ก็นั่นล่ะใครจะมาอดทนกับเด็กตาบอดผู้นิ่งเงียบได้นาน จูโน่มีความอดทนเป็นเลิศ ไม่ว่าจะเกิดอะไรเขาก็จะพยายามอดทนอย่างถึงที่สุด เพราะถ้าเขาไม่ทน คนอื่นก็จะหนีหายไปจากเขาหมดจนเขากลัวทีจะเสียคนรอบข้างไป จูโน่มีประสาทสัมผัสที่ไวกว่าคนอื่น ไม่ว่าจะการได้ยิน การตอบสนองของร่างกาย ทดแทนกับการที่เขามองเห็นได้เพียงข้างเดียว เมื่อไหร่ก็ตามที่มีอะไรผิดปกติ จูโน่จะไวกว่าคนอื่นเสมอ เป็นคนใจเย็น ถึงจะเป็นคนขี้ระแวงแต่จูโน่จะระแวงแบบเงียบๆ ไม่แสดงอาการอะไรมาก ไม่ใช่คนฉลาดเป็นกรด แต่ก็ไม่โง่จนตามคนอื่นไม่ทัน  เพราะเป็นเด็กช่างสังเกตุ จากประสาทรับสัมผัสที่ไว ทำให้เขาต้องคอยสังเกตุสิ่งต่างๆรอบตัวจนไปถึงคนด้วย ไม่ใช่ที่ปรึกษาที่ดีแต่เป็นผู้ฟังที่ดี จากการที่เขาไม่ค่อยมีเพื่อนมากนักทำให้ไม่มีคนมาปรึกษาอะไรเขาเท่าไหร่ เขาเลยให้คำปรึกษาใครไม่เป็น สิ่งที่จูโน่ทำได้มีเพียงนั่งฟังและคอยอยู่ข้างๆเท่านั้น ถึงภายนอกจะดูว่าเป็นเด็กที่โตแล้วและดูแลตัวเองได้ แต่จริงๆจูโน่เป็นเพียงเด็กขี้เหงา และต้องการความรักอย่างมากจากคนอื่น การได้รับการยอมรับคือความฝันสูงสุดของเด็กคนนี้ จูโน่ไม่เก่งการวางแผนและไม่เชี่ยวชาญด้านอาวุธ เพราะเขาระแวงว่าสิ่งพวกนั้นจะกลับมาทำอันตรายตัวเองและคนรอบข้าง แต่จริงๆแล้วเด็กคนนี้มีพลังเวทย์ในตัวสูงมากจนหาตัวจับได้ยาก และถูกกักเก็บพลังไว้ แต่เจ้าตัวเองก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าตัวเองสามารถใช้เวทย์ได้นิดหน่อยเท่านั้น เพราะขาดการฝึกฝนอย่างจริงจัง เป็นเด็กที่ยึดถือความถูกต้องเป็นอย่างมาก อะไรที่เขามองว่าผิดก็จะเอ่ยปากเตือนออกมา แต่ก็ไม่ถึงกับตะคอกหรือมีน้ำหนักในคำพูดมากนัก  เป็นคนอ่อนไหว แต่ก็ต้องเก็บ ชอบเก็บคำพูดคนอื่นไปคิดมากแม้จะเป็นแค่การล้อเล่น

ลักษณะการพูด :: น้ำเสียงนุ่มๆ และการพูดเป็นการพูดแบบสุภาพ แต่มีนิสัยชอบพูดคนเดียวอยู่บ่อยๆเวลาเหงาจัด

"เพื่อนหรอ อยากมีจังเลยนะ" กรณีบ่นๆเพ้อๆ

"ทำแบบนั้นมันไม่ถูก หาวิธีอื่นกันดีไหม?"

ลักษณะการแต่งกาย :: เสื้อเชิ๊ตขาวแขนยาว มีเสื้อคลุมสีดำทับ แต่ปกติจะถอดแล้วถือแทน(จะถือทำไมก็ไม่รู้) กางเกงขาสั้นประมาณเข่าสีดำ รองเท้าบูทหนังสั้น มีสร้อยที่เป็นของพิเศษห้อยติดตัวไว้ตลอดเวลา 

ประวัติในอดีต :: เด็กหนุ่มจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เพราะไม่เคยรู้ว่าตัวเองเป็นใครมาจากไหน พ่อแม่เป็นใคร และอายุขนาดนี้ทำให้เขาไม่สามารถอยู่ที่บ้านเด็กกำพร้าได้อีกแล้ว ทำให้เขาต้องหาทางเลี้ยงตนเอง และสิ่งที่เขาทำได้ดีมากคือดนตรี เขาเลยกลายเป็นนักดนตรีเร่ร่อนอยู่ในเมือง จนกระทั่งเกิดสงคราม ทำให้เขาคิดว่าสิ่งที่พรากทุกอย่างไปจากเขา อาจจะเป็นสงครามก็ได้

เพศ :: ชาย

ชอบ :: ดนตรี เสียงเพลง เด็กๆ

เกลียด :: การถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว

กลัว :: สงคราม แมงมุม 

งานอดิเรก ::เล่นดนตรี 

ความสามารถพิเศษ :: ดนตรีที่จูโน่เล่นจะแฝงพลังเวทย์ไปด้วย แต่เจ้าตัวไม่รู้ พลังจะออกมาตามอารมณ์ของผู้เล่น

พลัง :: พลังเวทย์ที่ออกมาพร้อมการเล่นดนตรี และเคลื่อนไหวในน้ำได้ หายใจในน้ำได้

ความปราถนา :: ขอให้โลกนี้สงครามหยุดลงเสียที จะได้ไม่มีใครสูญเสียอะไรอีก

เพิ่มเติม :: อยากให้มีคนไปกระตุ้นพลังเวทย์ในตัวจูโน่ สอนการใช้เวทย์ และสอนทุกอย่างให้ 

บทสัมภาษณ์ตัวละคร

สวัสดีจ้า ชื่ออะไรหรอจ๊ะ คิกๆ

:: จูโน่ วาเนเบีย ยินดีที่ได้รู้จักนะ

แหะๆ คิดยังไงกับสีอื่นหรอ

::น่ากลัว.. ไม่รู้จะก่อสงครามกันทำไมกัน 

ถ้าตัวเองตายขึ้นมาจะรู้สึกยังไงหรอ

::หัวเราะเบาๆ. ถ้าตายหรอ ก็คงจะไม่รู้สึกอะไรมั้ง ยังไงตายไปก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

ขอบคุณมากนะจ๊ะ บ๊ายบายจ้า

:: ขอบคุณครับ

บทสัมภาษณ์ผปค.

จะรู้ยังไงคะถ้าลูกตัวเองตาย

:: สงสารค่ะ น้องอาภัพนานแล้ว

แล้วถ้าลูกตัวเองไม่ติดล่ะคะ

::ไม่เป็นไรค่ะ 

แหะๆเมื่อกี้ล้อเล่น เราให้ลูกๆผ่านได้หมดค่ะ(มั้ง) ถ้าสมัครหลายคนก็อาจมีบางคนที่ไม่ติดบ้างนะคะ

::รับทราบบ 

ถ้าลูกตัวเองเป็นตัวหลักจะรู้สึกยังไงคะ

:: หวังให้เป็นมากกกก

ง่อวว อยากให้ลูกๆมีคู่มั้ยคะ

:: อยากค่ะ 

ถามแค่นี้แหละค่ะ ขอบคุณสำหรับคำตอบนะคะ! ^_^

:: ขอบคุณค่ะ

-------------------------------------

ใบสมัคร

" โอฟิเลียไม่อยากตายค่ะ "

ชื่อ / สกุล  :: โอฟิเลีย แคสเตอร์ (Ofilia Caster)

บทของตัวละคร :: แนวหน้า สีชมพู

อายุ :: 20

ลักษณะภายนอก :: หญิงสาวผิวขาวเนียนอมชมพูอย่างลูกผู้ดี เรือนผมยาวสีชมพูอ่อนปลายหยักศก นัยน์ตาสีชมพูเข้ม ส่วนสูง 166 น้ำหนัก 45 ถึงจะอายุ20แล้วแต่สิ่งที่ไม่โตตามตัวเธอเลยคือหน้าอก! ไม่ถึงกับแบนราบแต่ก็ไม่ได้มีมากเหมือนผู้หญิงวัยเดียวกัน ทำให้แอบเป็นปมเล็กน้อย

ลักษณะนิสัย :: หญิงสาวลูกผู้ดี ภายนอกคือเด็กสาวผู้เพรียบพร้อมทุกอย่าง ไม่ว่าจะกริยามารยาท ฐานะและความคิดอ่าน แต่จริงๆแล้วเธอก็เป็นเพียงคุณหนูเอาแต่ใจ เพราะโดนพี่ชายตามใจมาตั้งแต่เด็ก(ซิสค่อน) ตีสองหน้าเก่งจัดจนไม่น่าเชื่อว่าเธอจะทำอะไรป่วนๆได้ และต่อให้ถูกจับได้ก็เพียงแค่ทำหน้าน่าสงสารแล้วบีบน้ำตา แค่นั้นทุกคนก็แทบจะลืมสิ่งที่เธอทำไปหมดแล้ว มีความอดทนสูง เนื่องจากต้องฝึกอบรบอะไรหลายอย่าง แต่ถึงจะความอดทนสูงยังไง เธอก็ระเบิดได้เหมือนกัน และการระเบิดของเธอคือการที่เธอแกล้งบีบน้ำตาออกมา แค่นั้นทุกอย่างก็จะกลับไปเป็นอย่างที่เธอต้องการ

โอฟิเลียเป็นผู้หญิงช่างพูด และไม่น่าเบื่อ ทุกอย่างที่เธอพูดเธอจะคิดออกมาแล้วว่าควรจะพูดยังไงให้คนอื่นทำตามที่เธอพูดได้ หลอกใช้คนเก่ง โดยที่เธอไม่ต้องลงมือเองในหลายๆที และด้วยความที่เธออยู่ในตระกูลชั้นสูง ทำให้เธอมีคนรู้จักมากมายแต่กลับมีเพื่อนที่ไว้ใจได้เพียงไม่กี่คนเท่านั้น เป็นที่ปรึกษาให้คนอื่นชั้นยอด และเพราะเธอรู้จักดูคนเป็น จากการที่ต้องใส่หน้ากากเข้าหากันในวงสังคมชั้นสูง  

หวงของๆตัวเองมาก อะไรก็ตามที่เป็นของตัวเอง โอฟิเลียแทบจะไม่ให้ใครแตะต้อง นั่นหมายถึงคนด้วย ใครก็ตามที่เธอคิดว่าเป็นเพื่อนเธอหรือเป็นคนของเธอแล้ว เธอจะไม่ยอมให้คนๆนั้นหนีจากเธอไป หรือให้ใครมาทำอันตรายได้

ฉลาดและเก่งในการวางแผน โอฟิเลียชอบที่จะอ่านหนังสือ ทำให้รู้เรื่องราวอะไรมากมาย แต่บางเรื่องเธอก็เข้าใจมาอย่างผิดๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็เป็นคนที่วางแผนเก่งมาก แผนจะมีข้อผิดพลาดเพียงเล็กน้อยจนถึงไม่มีเลย 

ชอบความเป็นอิสระ แต่ก็รู้ว่าอะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ รู้กาลเทศะ 

ลักษณะการพูด :: น้ำเสียงหวาน ใส สุภาพเรียบร้อยในกรณีที่มีคนเยอะๆและคนรู้จักเยอะ แทนตัวเองด้วยชื่อ แต่ถ้าไปในที่ไม่รู้จัก ถึงจะสุภาพแต่ยังมีแววกวนๆบ้าง

"ขอโทษนะคะ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ" ซุ่มซ่ามไปโดนคนอื่น

"เอ๋? นี่เป็นของคุณหรอกหรอ เกือบทิ้งเพราะนึกว่าขยะซะแล้วซิ อย่าโกรธโอฟิเลียเลยนะคะ" ทำหน้าน่าสงสาร. กรณีแกล้งคนแล้วโบ้ยความผิด

"ทำผิดก็ต้องยอมรับผิด แต่โอฟิเลียไม่ผิดนะคะ" กรณีถูกใส่ร้าย 

ลักษณะการแต่งกาย :: ถ้าอยู่บ้านหรือไปไหนกับที่บ้านจะแต่งกายแบบลูกคุณหนู กระโปรงฟูๆสั้นเหนือเข่าเล็กน้อย เสื้อแขนตุ๊กตา มีระบายน่ารักๆพร้อมโบว์เล็กๆตรงหน้าอก รองเท้าส้นสูง4นิ้ว แต่ถ้าอยู่กับตัวเองแอบออกไปไหนจะใส่เสื้อแขนกุดสีดำยาวลงมาถึงเข่าและใส่กางเกงขาสั้นสีน้ำตาลไว้ข้างใน รองเท้าบูทยาว 

ประวัติในอดีต :: คุณหนูลูกสาวคนเล็กของตระกูลแคสเตอร์ ตระกูลใหญ่ของเมือง มีพี่ชายที่ห่างจากเธอประมาณ5ปี โอฟิเลียถูกเลี้ยงดูมาอย่างคุณหนูชั้นสูง ไม่ว่าจะเป็นการเรียน งานเรือนและวิชาการปกครอง หรืออะไรก็ตามที่เธออยากจะเรียนก็มีครูมาสอนให้จนหมด แต่จริงๆแล้วเธอไม่ต้องการที่จะอยู่บ้านและแต่งงานออกไปจากตระกูลเหมือนที่ทุกคนวางแผนไว้ แต่แน่นอนว่าเบื้องหน้าเธอคือคุณหนูอ่อนหวาน เรียบร้อยและทำตามแบบแผนครอบครัวมาตลอด ทำให้เธอทำตามใจตัวเองไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่วางแผนทำตามใจตัวเองหรอกนะ

เพศ :: หญิง

ชอบ :: ชาดีๆ ดอกไม้สวยๆ 

เกลียด :: กลิ่นเหม็นๆ 

กลัว :: ความตาย 

งานอดิเรก :: ชงชา จัดดอกไม้ ทำอาหาร 

ความสามารถพิเศษ :: การเต้นรำของเธอจะสามารถสะกดสายตาให้มองมาที่เธอได้

พลัง :: อ่านใจ , เสน่ห์พิเศษที่จะทำให้คนอื่น(เฉพาะผู้ชาย)ไม่สามารถละสายตาจากเธอได้ และตกเป็นทาสชั่วขณะ แต่มีระยะเวลาเพียง5นาที

ความปราถนา :: ขอให้ได้ทำตามใจตัวเองบ้าง ไม่ใช่เป็นหุ่นให้คนอื่นชื่นชมอย่างเดียว

เพิ่มเติม ::

บทสัมภาษณ์ตัวละคร

สวัสดีจ้า ชื่ออะไรหรอจ๊ะ คิกๆ

:: ยินดีที่ได้รู้จัก โอฟิเลีย แคสเตอร์ค่ะ

แหะๆ คิดยังไงกับสีอื่นหรอ

:: สีอื่น พวกนักเดินทางหรอ โอฟิเลียอยากเจอพวกเขานะคะ

ถ้าตัวเองตายขึ้นมาจะรู้สึกยังไงหรอ

:: กลัวค่ะ.. กลัวมาก มันคงจะเจ็บมากๆแน่ โอฟิเลียไม่อยากตายหรอกค่ะ

ขอบคุณมากนะจ๊ะ บ๊ายบายจ้า

:: ขอบคุณค่ะ แล้วเจอกันนะคะ 

บทสัมภาษณ์ผปค.

จะรู้ยังไงคะถ้าลูกตัวเองตาย

:: คนนี้อยากเห็นดราม่าค่ะ เอาเกือบตายพอ

แล้วถ้าลูกตัวเองไม่ติดล่ะคะ

:: ขอรับกลับน้า

แหะๆเมื่อกี้ล้อเล่น เราให้ลูกๆผ่านได้หมดค่ะ(มั้ง) ถ้าสมัครหลายคนก็อาจมีบางคนที่ไม่ติดบ้างนะคะ

::จ๊ะ

ถ้าลูกตัวเองเป็นตัวหลักจะรู้สึกยังไงคะ

:: ดีใจมากกกกก

ง่อวว อยากให้ลูกๆมีคู่มั้ยคะ

:: อยากค่ะ คนที่จะคุมโอฟิเลียได้อยู่หมัด

ถามแค่นี้แหละค่ะ ขอบคุณสำหรับคำตอบนะคะ! ^_^

::ขอบคุณค่ะ