Tales of Bird พันธสัญญาวิหคสวรรค์ [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #3 : Intro

บทนำ

สงคราม..ความโหดร้ายที่ไม่มีใครต้องการ มีแต่ความสูญเสียและบ่อนทำลายอาณาจักรต่างๆ สงครามระหว่างมนุษย์ด้วยกัน เหตุใดเล่ามนุษย์จึงมีความโลภอย่างไม่สิ้นสุด เหล่าเทพจึงเลือกชายผู้หนึ่งให้ทำหน้าที่กอบกู้สันติสุขมาสู่มวลประชา..

หลังเสร็จสิ้นสงคราม ผู้นำชัยชนะได้ตั้งตนเป็นปฐมกษัตริย์ปกครองบ้านเมืองและประชาชน หากแต่ชัยชนะนี้คงจะไม่สามารถเกิดขึ้นได้ถ้าไม่มีสหายร่วมรบกับมาด้วยกัน

“ช่วยตามตัวดยุกฟารอส ดยุกพานิค ดัสเชสโรซาลีนและดยุกคาเรนมาด้วย” ร่างสูงสง่าของชายหนุ่มเรียกให้เสนาบดีข้างกายไปตามบุคคลทั้งสี่มาที่ห้องทำงานของเขา นัยน์ตาสีดำสนิทมองออกไปยังหน้าต่างพลางครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

สงครามได้สิ้นสุดมาแล้วเป็นระยะเวลา2ปี

เขาได้ใช้เวลาภายในสองปีนั้นฟื้นฟูบ้านเมือง

ปราบปรามกบฏเล็กๆน้อยๆตามชายแดน

และพึ่งได้รับความสงบสุขอย่างแท้จริงมาเมื่อไม่นานมานี้ แต่เพราะเขาให้ความสำคัญกับการศึกมากเป็นอันดับหนึ่ง การปกครองจึงกลายเป็นลำดับรองลงมา และทุกวันนี้อาณาจักรเบทริกซ์มีอาณาเขตเพิ่มมากขึ้นจนเขาไม่สามารถดูแลได้หมดเพียงคนเดียว

และสาเหตุที่เรียกคนอื่นมาก็เพราะ..

“ฝ่าบาท ทรงเรียกพวกกระหม่อมมา มีอะไรจะรับสั่งพะยะค่ะ” เสียงจากบุคคลที่พึ่งเข้ามาใหม่ทำให้คนที่ถูกเรียกว่าฝ่าบาทหันกลับมามองผู้มาเยือน ไมคัส ฟารอส นักรบอันดับหนึ่งควบคู่ตำแหน่งรองแม่ทัพของอาณาจักรโค้งตัวเคารพนายเหนือหัวอย่างสุภาพ โดยที่ด้านหลังมีชายอีกสองคนและหนึ่งสตรีงามทำเช่นเดียวกันอยู่

“ข้าบอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ต้องเรียกข้าว่าฝ่าบาท พวกเจ้าเป็นสหายของข้า” กษัตริย์หนุ่มส่ายหน้ากับท่าทางของเพื่อนสนิทที่จริงจังแทบทุกครั้งที่เจอกัน นัยน์ตาสีดำกวาดตามองสี่สหายอย่างพิจารณา ก่อนจะเดินไปหยิบเอกสารบางอย่างให้กับไมคัส

ซึ่งในนั้นเขาเขียนไว้ถึงแผนการปกครองบางอย่าง

“นี่มัน..”

“ใช่ แผนผังอาณาจักร แบ่งเป็นเหนือ ใต้ ตะวันออก ตะวันตกและมีศูนย์กลางที่วังนี้” อัลซาส อธิบายเกี่ยวกับแผนผังอาณาจักรให้กับทั้งสี่คนที่ยืนอยู่ฟังอย่างใจเย็น มือแกร่งกางแผนที่โดยรวมที่ให้เหล่าเสนาบดีเป็นคนเขียนแผนที่อาณาจักรออก

“ข้าก็ยังไม่เข้าใจว่าท่านจะเรียกพวกเรามาทำไมอัลซาส” ซิลเน่ โรซาลีน หญิงสาวเพียงคนเดียวของกลุ่มมองแผนที่อย่างไม่เข้าใจ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าในพื้นที่แต่ละส่วนเขียนอะไรไว้

“ข้าจะให้พวกเจ้าแบ่งกันปกครองไปแต่ละส่วน แต่ต้องขึ้นตรงกับข้าเท่านั้น”

“อัลซาส ท่านก็รู้ว่าข้ามีภารกิจที่จะต้องฟื้นฟูบ้านเมืองของข้าเช่นกัน” ดีลอสเอ่ยเสียงเครียด เมื่อรับรู้ว่าเพื่อนตั้งใจจะทำอะไร ตระกูลพานิคของเขาไม่ได้มาจากชนชั้นสามัญปกติ แต่ตัวเขาเองเป็นถึงอดีตรัชทายาทของอีกอาณาจักร หากแต่..ตอนนี้อาณาจักรของเขาได้ล่มสลายไปแล้ว

“ข้ารู้ ข้าจึงไม่บังคับเจ้า อยู่ที่ตัวเจ้าจะตัดสินใจเองดีลอส แค่ขอให้เจ้าช่วยเท่านั้น” ร่างสูงของกษัตริย์หนุ่มยิ้มเล็กน้อยและตบบ่าเพื่อนเบาๆ เขารู้ว่าดีลอสเคยเป็นเจ้าชาย เป็นผู้ปกครองที่มีหน้าที่และหยิ่งในศักดิ์ศรีเป็นอย่างมาก การที่เขาขอให้ปกครองในส่วนทิศใต้อาจจะเป็นการดูหมิ่นเกียรติของเพื่อนก็เป็นได้

แต่เพราะเคยเป็นผู้ปกครอง เขาจึงมั่นใจว่าถ้าเพื่อนทำหน้าที่นี้ จะยิ่งทำให้ทางทิศใต้สงบสุขได้ไม่ยาก

“ส่วนเจ้าคงไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม ลูอิซ?” เจ้าของชื่อลูอิซมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าเช่นเดิม ชายหนุ่มหน้าสวยกวาดตามองแผนที่คราวๆแล้วพยักหน้าเป็นเชิงไม่มีปัญหาอะไร เพราะสำหรับเขาแล้ว ถ้าการที่อัลซาสมอบหมายอะไรให้ก็หมายถึงการให้ความไว้วางใจอย่างที่สุด เพราะฉะนั้นแล้วเขาก็ไม่ปัญหาอะไร

เขาไม่ใช่พวกหยิ่งในศักดิ์ศรีอย่างดีลอส

ไม่ใช่พวกจริงจังเกินไปอย่างไมคัส

ไม่ใช่คนที่ฉลาดเป็นกรดอย่างซิลเน่

แต่.. คนอย่างลูอิซ คาเรน ขอแค่มีเพื่อนอยู่ข้างๆก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว

นัยน์ตาสีน้ำเงินสวยมองร่างของคนที่เขาเรียกได้เต็มปากว่าเป็นเพื่อนแท้อย่างครุ่นคิด พวกเขาทั้งสี่คน เอาจริงๆก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคนที่ต่างกันอย่างมากนี้รวมกลุ่มกันจนตั้งอาณาจักรได้อย่างไร

รู้แต่ว่าถ้าให้ย้อนเวลากลับไป เขาก็ยังเลือกที่จะเดินมากับเพื่อนกลุ่มนี้อยู่ดี

เพราะฉะนั้นแล้ว ในตอนนี้สิ่งที่เขาอยากที่จะปกป้องมันคือ..

“เจ้าคิดอะไรอยู่น่ะลูอิซ” ฝ่ามือบอบบางแต่แข็งแกร่งจากเพื่อนสาวคนงามทำให้เจ้าของชื่อสะดุ้งจากความคิดของตัวเอง ซิลเน่เป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มของพวกเขา ความอ่อนโยนและชาญฉลาดของเธอทำให้พวกเขารอดจากความตายมานับไม่ถ้วน

“นั่นซิ หรือว่าเจ้าใจลอยไปถึงอาหารค่ำของวันนี้อีกแล้ว” ดิลอสที่ไม่รู้ว่ามายืนอยู่ข้างๆเมื่อไหร่ยิ้มขำกับนิสัยเห็นแก่กินของเพื่อน โดยมีไมคัสจับบ่าเขาไม่ให้ไปถือสาคำพูดของดิออน ซึ่งตามจริงแล้วลูอิซเองก็ไม่ได้คิดมากไปกับคำพูดของดิลอสหรอก เพราะพวกเขาชินเสียแล้ว อีกอย่างเพื่อนตัวสูงข้างๆก็ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีเสียหน่อย

“แต่นอกจากเรื่องนี้แล้วยังมีอีกเรื่องที่ข้าต้องบอกให้พวกเจ้ารับรู้เช่นกัน”

เสียงจากบุคคลที่มีตำแหน่งสูงสุดในตอนนี้ทำให้ทั้งสี่คนต้องหันกลับมามองคนที่เรียกพวกเขามาอย่างสงสัย นัยน์ตาสีดำสนิทที่ตอนนี้มีแววตาของความลำบากใจเล็กๆเจือปนอยู่บอกให้ทั้งสี่สหายรู้ว่า สิ่งที่อัลซาสจะพูดนั้นคงจะเป็นเรื่องที่น่าลำบากใจแน่ๆ

แต่ในเมื่อถึงขนาดนี้แล้ว ร่วมหัวจมท้ายจะเป็นไรไป

ทั้งในฐานะกษัตริย์และเพื่อน

“พูดมาเถอะอัลซาส พวกข้ามั่นใจว่าสิ่งที่ท่านขอ จะไม่เป็นอันตรายถึงตายกับพวกเรา”

“แต่ต่อให้ต้องตาย พวกเราก็ยินดีถ้าได้ตายเพื่อเพื่อน” ซิลเน่เอ่ยอย่างหนักแน่น

เมื่อเห็นว่าทุกคนพูดอย่างนั้นแล้ว กษัตริย์หนุ่มจึงคลายความกังวลลงบ้างเล็กน้อย แต่สิ่งที่เขาขอในวันนี้อาจจะทำให้มิตรภาพที่มีมาถึง5ปีแตกสลายลงก็เป็นไปได้

“ข้าอยากทำพันธสัญญากับพวกเจ้า เพื่อที่ในอนาคตลูกหลานของพวกเจ้าจะไม่ทรยศต่อสายเลือดของข้า..” ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบทันทีที่อัลซาสพูดจบ เพราะการทำพันธสัญญาหมายถึงการให้ลูกหลานตระกูลตัวเองรับภาระอย่างหนักหน่วง และถ้าหากในอนาคตเกิดความผิดพลาดขึ้นมา นั่นอาจจะทำให้อาณาจักรเกิดการล่มสลายลงได้เลยทีเดียว

แต่เหนืออื่นใด.. มันหมายถึงการที่สายเลือดของพวกเขาจะต้องฟังคำสั่งสายเลือดของอัลซาสและไม่สามารถขัดคำสั่งได้

มันหมายถึงเจ้านายกับทาสอย่างแท้จริง ไม่ใช่เพื่อนอย่างที่พวกเขาเป็นอยู่

“ข้าอาจจะขอพวกเจ้ามากไป แต่การทำพันธสัญญานี้จะทำให้สายเลือดของพวกเจ้ามีพลังอำนาจมากขึ้น แลกกับการช่วยทายาทของข้าในการปกครองเบทริกซ์” มือแกร่งกำแน่นเมื่อรับรู้ถึงความกดดันที่มีอยู่ แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่าไมคัสคุกเข่าลงข้างหนึ่งซึ่งถือเป็นการเคารพขั้นสูงสุดของอัศวิน ในขณะที่ซิลเน่กับลูอิซเองก็ทำความเคารพในแบบของตนเอง

หากแต่.. คนที่น่าลำบากใจมากที่สุดคือดีลอส

ร่างสูงสง่าที่ภาคภูมิใจในสายเลือดของตัวเองจะยินยอมให้สายเลือดของตนเองต้องอยู่ในคำสั่งของคนอื่นงั้นหรือ นัยน์ตาสีทองของดีลอสเรียบนิ่งจนอัลซาสเองก็ไม่รู้ว่าเพื่อนคนนี้คิดอะไรอยู่ จนกระทั่งริมฝีปากได้รูปเอ่ยออกมาถึงความต้องการ

“ข้าจะยอมทำพันธสัญญาด้วย..แต่ขอให้ท่านฟังเงื่อนไขของข้าก่อน” ขายาวก้าวไปหยุดที่บานหน้าต่างและหันกลับมาหาคนทั้งสี่

“ประการแรก ทายาทของพวกเราคือวิหกสวรรค์ นั่นหมายถึงการมีปีกตั้งแต่กำเนิด” ลูอิซเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทของเขาพูดอะไรออกไป พันธสัญญาวิหก สายเลือดของพวกเขาจะมีปีกและสามารถใช้ปีกนั้นได้อย่างอิสระ แลกกับการเจ็บปวดจนร่างกายอาจจะรับไม่ไหวถ้าไม่แข็งแกร่งพอ

“ประการที่สอง ทายาทของพวกเราจะทำพันธสัญญาต่อเมื่ออายุ18ปี บริบูรณ์เท่านั้น ข้าไม่อยากให้เด็กๆต้องมารับภาระที่หนักเกินไป”

“และประการที่สาม..ข้าขอให้ทายาทของพวกเรามีสิทธิ์ในการปกครองที่เท่าเทียมกัน” อัลซาสนิ่งไปซักพักก่อนจะพยักหน้ารับเงื่อนไขของชายหนุ่มนัยน์ตาสีทอง

“ข้ายินดีรับเงื่อนไขของเจ้า”

มือหนายกขึ้นมาทาบอกไว้และโค้งตัวลงอย่างสุภาพ เมื่อเห็นว่าสิ่งที่ตนขอนั้นได้รับการยินยอมจากอัลซาสแล้ว ดังนั้นสำหรับการทำพันธสัญญา..

เขาเองก็ยินดีที่จะทำตามคำสั่งเช่นกัน

“ถ้าเช่นนั้น.. ข้ายินดีรับใช้ท่านองค์ปฐมกษัตริย์”

กงล้อแห่งโชคชะตาได้เริ่มหมุนขึ้นมาแล้ว

ฟันเฟืองชิ้นเล็กๆก่อเกิดเป็นกงล้อ

ดยุก ดัสเชสทั้งสี่คนยอมที่จะทำพันธสัญญาและปกครองในแต่ละส่วนของอาณาจักรเบทริกซ์เพื่อช่วยเหลือองค์กษัตริย์หนุ่ม ตระกูลฟารอสปกครองทางทิศเหนือ ตระกูลพานิคทิศใต้ ตระกูลโรซาลีนทิศตะวันออก และตระกูลคาเรนทิศตะวันตก..

เงื่อนไขทุกอย่างของพันธสัญญาเป็นไปตามคำขอของดีออน พานิค หากแต่..สิ่งที่เพื่อนอีกสามคนไม่ได้รับรู้ด้วยนั้น..

“ท่านทำตามคำขออีกอย่างของข้าได้ไหมอัลซาส ในฐานะเพื่อน”

“ข้าปฏิเสธเจ้าไม่ได้จริงๆซินะดิลอส ตกลง ข้าจะทำตามคำขอของเจ้า”

----------------------

Talk

บทนำเป็นเรื่องของอดีตค่ะ

ขอให้สนุกกับนิยายของเรานะคะ

ทุกคอมเม้นต์คือกำลังใจของเรา

 

T
B