ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เมื่อครั้งวัยเยาว์
15ปีที่แล้ว
ในลานวัเศวราิ์ ะนี้มีารัานลอวันล้ายวันประสูิอพระอ์ายัร ผู้เป็นประมุแห่วั ในานมามายไป้วยรานิูลาราสุล่าๆที่มาร่วมแสวามยินี พระอ์ายัรทรเส็มาในานเีย้ามา้วยพระายาแพรพรรรายพร้อม้วยพระราบุรและพระราธิาทั้ 4พระอ์ ไ้แ่
หม่อมเ้า พิทธ์ยาธร์ เศวราิ์ หรือที่ใรๆในวัเรียว่า ท่านายพิทธ์ ทรมีพระพัร์ที่แย้มโอษเสมอ ส่ผลให้ใบหน้าที่ไ้วามหล่อเหลาาพระราบิา ู สใส ใรที่ไ้มพระพัร์่าื่นมในวามรูปามอพระอ์
หม่อมเ้า พัทธ์ยาธร์ เศวราิ์ หรือที่ใรๆในวัเรียว่า ท่านายพัทธ์ ทรมีพระพัร์ิะเรียบเย เ้าพระพัร์ที่ใรๆ่าล่าวานว่าทรถอพระพัร์มาาเส็ปู่ ึทำให้พระอ์ไ้วเนรที่เปรียบเหมือนเหยี่ยว พระโอษไม่ิรอยยิ้ม แ่็ไม่มีผลให้ใบหน้าอันส่าามนั้น รูปามน้อยลไม่
หม่อมเ้าหิแพรวพัรา เศวราิ์ หรือที่ใรๆในวัเรียว่า ท่านหิแพรว พระราธิาที่ถอพระพัร์าพระอัยยิา ที่ไ้ื่อว่าามที่สุในสมัย่อน พระพัร์ เรียวาม พระเนรที่โและสวยัวาราสุสาว พระโอษสีุหลาบแส ผิววรายาวผ่อ้อแสันทรา ส่ผลให้ ท่านหิ ามหาใร เทียบเทียม ยเว้นพระนิษาในพระอ์
หม่อมเ้าหิพราวพิลาส เศวราิ์ หรือที่ใรๆในวัเรียว่า ท่านหิพราว พระราธิาอ์เล็อพระอ์ายัร ทรไ้พระพัร์ามมาาพระรามารา พระเนรลมโสใส ัแสอาทิย์ พระปราอพระอ์แระเรื่อุุหลาบแรแย้ม พระโอษสีุหลาบ ผิวพระวรายอมมพู ึส่ให้ท่านหิพราว ามั่ภาพปะิมารรมัวน้อยๆ
ภาพที่พระราธิาอ์น้อยทั้สอพระอ์อวัเศวราิ์เส็มานั้น อยู่ในสายพระเนรอ พระอ์ายทั้สอพระอ์ที่เพิ่เส็มาถึ ภาพวามามิพระเนรพระอ์นมิอาละพระเนราพระน้อนาทั้สอ
วรายส่าอผู้เป็นประมุแห่วันั้น ไ้เส็มาเ้าเฝ้า เ้าฟ้าายรัสิมัน์ ึ่พระอ์ทรเส็มาพร้อมพระวรายา ุลลา และพร้อมพระราโอรสและพระราธิา 4พระอ์ ไ้แ่
พระอ์เ้า รัสิร หรือที่ใรๆเรียันว่า พระอ์าย ร พระวรายสูโปร่ พระพัร์ที่มเ้มที่ถอมาาพระพัร์อพระราบิา ส่ผลให้พระพัร์อพระอ์ยิ่หล่อเหลา ผิวพระวรายที่าวั่สำลี พระโอษที่แัอุหลาบ ยิ่ับพระพัร์ให้น่ามอึ้นไป
พระอ์เ้า รัสิาน์ หรือที่ใรๆเรียันว่า พระอ์าย าน์ พระวรายสูโปร่ พระพัร์สะอาสะอ้าน. ูทรสำอา์ ถอมาาพระราปิุลาในพระอ์ พระโอษที่ิรอยสรวลลอเวลา ทำให้พระพัร์พระอ์ูน่ามอยิ่นั
พระอ์เ้า ุลร หรือที่ใรๆเรียันว่า พระอ์หิ ุล พระวรายบอบบาน่าทะนุถนอม พระพัร์ที่ามถอแบบพระรามารามา ทำให้พระพัร์พระอฺ์ามอ่อนหวานยิ่นั พระโอษน้อยๆสีุหลาบพี ส่ผลให้พระอ์ทรามเปรียบั นาในวรรี เียว พระอ์เ้า แ้วัลยา หรือที่ใรๆเรียันว่า พระอ์หิ แ้ว พระวรายบอบบา พระพัร์ามถอแบบมาาพระอัยยิาในพระอ์ ทรามแบบ สวยเี่ยว วาพระอ์ สใส ุน ึ่ วามุนนั้นพระอ์่าถอแบบมาาเส็แม่พระอ์มาไม่ผิเพี้ยน
"ถวายบัม ฝ่าบาท ระหม่อมอบพระทัยฝ่าบาท ที่ทรให้เียริมาานนี้้วยอ์เอ"
เส็พระอ์ายัน์ทรสรวลและทรรัสว่า
"อย่าไ้พิธีรีอ่อเรามาเลย พี่เรา เรานั้นย่อม้อมาอยู่แล้ว านสำัอท่านพี่ทั้ที เราย่อมไม่พลา แล้วไหน พระรานัาแห่เรา ออา ูพัร์หน่อยสิ"
พระอ์ายัร ทรู พระราบุร พระราธิา มาเ้าเฝ้า เส็พระอ์ายัน์
"ถวายบัมพะยะ่ะ/เพะ. ฝ่าบาท"
เส็พระอ์ายทรทอพระเนรพระนัาทั้4พระอ์ แล้วทรพึพอใ ในพระราธิาในพระอ์ายัร ึ ทรเรียท่านหิทั้สอให้เ้าเฝ้า
"หลานทั้สอ นี่ือ ี้แห่ราสุลนเรนธร์ อา อมอบให้เ้า รัษาไว้ให้ี วัน้าหน้ามัน ะลับืนสู่เ้าอในรูปแบบอมันเอ"
เส็พระอ์ายัน์ รัส แล้วทรสรวลแบบมีวามนัย แล้วทอพระเนร พระอ์ายัร แบบมีวามนัย ึ่ พระอ์ัร็ทรมิอาเ้าใในำำริอพระอ์ไ้
"อบพระทัยเพะ ฝ่าบาท "
ท่านหิทั้สอราบบัมอบพระทัย ที่เส็พระอ์าย ทรประทานอให้ แล้วทรถอยหลัไปยืน้าพระรามาราอีรั้ หาพอเยพัร์ึ้นไป ท่านหิพราว ับเอับพระเนร อ เ็ผู้ายนหนึ่ ึ่ประทับอยู่้า พระวรายพระายาุลน สายพระเนรนั้นทำเอาท่านหิพราวในวัย 9 ันษา รู้สึ หนาวๆร้อนๆไปทั่วพระวรายเลยทีเียว
"ายร ายาน์ หิุล หิแ้ว มาถวายบัม เส็ลุ ับ เส็ป้าสิลู "
พระอ์าย พระอ์หิ ทั้ 4 อ์ ไ้เ้ามา ถวายบัม พระอ์ายัร แม้พระยศนำหน้าะเหมือนัน แ่ พระยศ พระอ์ายัร ทรสูว่า พวพระอ์ อีทั้ พระอ์ายัร ยัเป็นพระปิุลาอพวพระอ์ ใน ทาเส็ พระอัยา ้วย
"ถวายบัมเส็ลุ พะยะ่ะ/เพะ"
พระอ์ายัรทรทอเนร พระภาิไนย อพระอ์ ้วยวามื่นม ้วย เวลา ผ่านไปไวยิ่นั บันี้ พระภาิไนยอพระอ์ เริพระันษา ไปมาเลยทีเียว
"ายร ายาน์ หิุล หิแ้ว เริันษามาทีเียว นี่ ันษาเท่าไหร่ ันแล้วพะยะ่ะ ฝ่าบาท"
"ายร 14ันษา ายาน์ 12 ันษา
หิุล 10ันษา หิแ้ว 7ันษา แล้วนัาเราล่ะ อนนี้ ันษาเท่าไหร่ันแล้ว"
"ายพิทธ์ ปีนี้ 15 ันษา ายพัทธ์ 13 ันษา หิแพรวปีนี้ 10 ันษา หิพราว 9ันษา แล้วพะยะ่ะ ฝ่าบาท"
"วันเวลา่าผ่านไปไวเสียรินะ ท่านพี่ เพียั่วรู่ เ็ๆ่าเิบโไปมาแล้ว"
"ริพะยะ่ะ ฝ่าบาท"
เส็พระอ์ายัน์ ทรรัส ับพระอ์ัร และพระายาทั้สออ์ ส่วนพระ ราธิา พระราบุร ็ไปวิ่เล่นอยู่ในสวนอวั โยมีุนมทั้หลาย. อย เฝ้าูอยู่
ในะลุ่ม อพระอ์หิ ับท่านหินั้น ทรเล่น ทำเรื่อเสวยอยู่นั้น พระอ์ายาน์็ทรทอพระเนรท่านหิพราว. น ท่านายพิทธ์ รัสถาม พระอ์าย ้วยวามสสัย
"ฝ่าบาท ทรทอเนรหิพราว ทรไม่พอพระทัย อะไรรึป่าว พะยะ่ะ "
พระอ์ายาน์ ทร แย้มพระโอษเบาๆ แล้วทรรัสว่า
"พี่ายพิทธ์ เราไม่ไ้สนใ ยัยเ็อ้วนลมนั่นหรอ"
ท่านายพิทธ์ทรมวิ้ว แล้วส่ายพระพัร์้วยวามไม่เ้าพระทัย ็ในเมื่อพระอ์ทอพระเนรหิพราวแทบไม่ลาสายาเยี่ยนั้น
ท่านหิพราว ทรไ้ยินที่พระอ์ายาน์ทรรัส ึทรลุึ้นยืน วรายเล็ๆเินเ้าไปหา พระอ์ายาน์้วยเนรุ่นเือ และรัส้วยสุรเสีย โมโห
"ทำไมพระอ์้อมารัสว่าหิ้วย หิยัไม่เย รัสับพระอ์สัำ"
พระเนรอพระอ์ายาน์ ทรมอพระพัร์อน้อนา พระพัร์อเ้า พระปราน้อนาสีแั บ่บอถึวามโรธ อผู้เป็นเ้าอ พระอ์ึทรรัสเย้าไปว่า
"เราพูวามริ ็เราไม่สนใเ็อ้วนลม เ่นหิพราวหรอ"
"ฝ่าบาท !! ทรรัสอย่านี้ หิเลียฝ่าบาทที่สุ"
ท่านหิพราวรัส้วยวามโมโห แ่พระอ์ายลับโปรที่ะเย้าให้น้อนาโมโห เพราะมันน่ารันัเียว
"โรธที่เราพูวามริเ่นนั้นหรือ"
"ฝ่าบาท !! ำไว้ให้ี โึ้น พระอ์อย่ามาหลรัหม่อมันแล้วัน!!"
ท่านหิพราวรัสทั้น้ำา แล้วทรผลัพระวรายพระอ์ายาน์แล้ววิ่หนี เ้าในวัไป ทำเอาพระอ์ายทรทำอะไรไม่ถู ไม่ิว่าน้อนาะเสียในรรแส
"พี่ายพระทัยย้ายย ทรทำพี่หิพราว ย้อไห้ หิะฟ้อเ็แม่"
พระอ์หิแ้วัลยาทรรัส แล้วสะบัพระพัร์ไปเล่นับพระอ์หิุลร และท่านหิแพรว่อ
"พี่ไม่เ้าในายเท่าไหร่นะ ทำไมะ้อแล้ น้อหิพราว ทั้ๆที่นายอบหิพราว"
พระอ์ายร ทรรัส พลาส่ายพระพัร์้วยวามไม่เ้าพระทัย ในพระอนุา ที่อบเ้าแ่ไปแล้เ้า
"เส็พี่รัสอะไร ระหม่อมไม่เ้าใ"
"นายปาแ็เ้าไปเถอะ ระวัน้อหิพราวะโรธนไม่ยอมพู้วย"
พระอ์ายทรนึถึำำริอพระเษา ึเส็ามหา ท่านหิพราว นเอพระายา ทรรัสว่าท่านหิทรเ้าบรรทมแล้ว พระอ์ายึทรลับมาในาน
หลัาานวันนั้นพระอ์าย ็ไม่เยไ้พบพระพัร์ท่านหิพราวอีเลย นไ้ยิน่าวที่ท่านหิไปศึษา่อที่อัฤษ โยท่านหิมิไ้รู้เลย ว่าพระอ์ไ้พาวหทัยพระอ์ายาน์ไป้วย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น