ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : One shot - My puppy love [kangdaniel x parkjihoon]
One shot - My puppy love [Kangdaniel x Parkjihoon]
Sunday - 8.00 am
ผมสวมเสื้อั๊ทับับเสื้อยืสีเทา พร้อมับหยิบระเป๋าสะพายสีน้ำาลู่ใ และะเินออาห้อพั แ่็ไม่ลืมที่ผมะเ็วามเรียบร้อยัวเออีที
โอเ ... ผมูีแล้วใ่มั้ยนะ
ผมเินออาห้อพัอัวเอ เพื่อที่ะไปึ้นรถไฟใ้ินไปหานที่ผมนัไว้
ผมส่้อวามไปหาเาว่าผมำลัเินทาไป ทานั้น็อบลับผมมาเ่นัน ใอผมนั้นรู้สึื่นเ้นมาๆที่ะไ้ไปเที่ยวับเาสอนแบบนี้ แ่อีใ็รู้สึประหม่ามาเหลือเิน
ผมภาวนาให้วันนี้เป็นวันที่ี ผมถึับเลือที่ห้อยระเป๋าเ้าัวาโอนาิ สีฟ้าที่ผมีบาู้ เพราะว่ามันเป็นสีนำโอผมวันนี้เลยนะ
ผมมาถึสถานีเมีย ่อนเวลานั20นาที ทำไมผมสั่นนานี้ล่ะ นาถ่ายรายารผมยัไม่รู้สึนานี้เลย ผมทั้สั่นทั้ประหม่า ส่วนใอผม็เ้นระรัว มันื่นเ้นแบบบอไม่ถู
นี่ถ้าไม่ใ่เพราะผมรวบรวมวามล้าั้นสุ ผม็ไม่ไ้มาพบเาวันนี้
.
.
' ฮยอ พรุ่นี้ว่ามั้ยรับ? ผมอยาไปื้ออหน่อย ฮยอไปับผมหน่อยไ้มั้ย'
เมื่อวานอนประมาสามทุ่ม ผมำลัรวบรวมวามล้าส่้อวามหลัาที่นั่ิมาทั้วันว่าะวนเานนี้ไป้านอ้วยันีมั้ยนะ นสุท้ายผม็ลั่นมือัวเอส่้อวามไป
ฮยอะอบผมมั้ยนะ.. หรือะเล่นับแมวแล้วไม่สนใ้อวามผมละ
ึ๊ !
-แเนียลฮยอ-
' ว่าสิ นายะไปที่ไหนละ? '
เาอบผมไวมารับ นี่ผมำลันะแมวเาอยู่ใ่มั้ย ใรรู้บอผมที ผมละอยาระโรอบห้อะอนนี้เลย
' ผมอยาไปเมีย เอันสิบโมที่สถานี ฮยอสะวมั้ยรับ? '
สะวเถอะรับ ะไ้ไม่เป็นภาระ่อใผม
ึ๊ !
-แเนียลฮยอ-
' โอเเลย แล้วเอันพรุ่นี้สถานีเมียอนสิบโมนะ See ya! Ma wink boy ~ '
อ่า.. นั้นแหละรับ นี่เป็นเหุที่ทำให้วิ้์บอย อย่าผมออมาาบ้านไวนานี้ นี่็ใล้ะสิบโมแล้วนะ ผมวรส่้อวามไปหาเามั้ย
รื รื
-แเนียลฮยอ-
ฮยอเหมือนรู้ว่าผมำลัะาม ฮยอเลยโทรมาหาผมเลยสินะ
" รับ ฮยอ ผมอยู่ร้านบนสถานีทาออ2รับ"
" อ่า ั้นำลัเินไป รอสัแปปนะ "
" รับ "
ให้ายสิ ให้ายเถอะ ให้าย ผมะเป็นบ้าอยู่แล้ว อนนี้ในหัวผมสับสนมาเลย ผมะ้อทัทายยัไ ผม้อทำัวปิสินะ เาะแ่ัวแบบไหนันนะ แล้วผมโอเหรือยั
ผมพร้อมแล้ว
ผมพร้อมริๆนะ
ริๆสิ
ริ--
" ไ พ่อวิ้์บอย "
เฮือ !!!!
" .. รับ ฮยอ "
" นี่นายใั้นหรอ ? "
"เอ่อ.. รับ"
" หึหึ ให้ายสิ นายนี่น้า~ "
รับ ผมใ ผมยอมรับ็ไ้ แ่ะให้ไม่ใไ้ไละ ผมำลัสบสิัวเอแท้ๆ แ่ฮยอนนี้็้มลมาระิบที่้าหูผมา้านหลั ้วยเสียแหบๆทุ้มๆแบบนั้น หึ.. ใ่สิหัวเราะไปเถอะ ฮยอสนุนี่
แ่นั้นแหละรับวันนี้แเนียลฮยอูีมารับ เาใส่เสื้อยืสีำ้านใน ้านนอเป็นเสื้อลายาราสีน้ำาล หมวสีำามสไล์ที่เาอบใส่เป็นปิ ็นะ ลุสรีทบอยอเานี่
แ่ว่า ที่ผม้อหลุยิ้มออมา็เพราะว่า..
วันนี้เาไม่ไ้ใส่สร้อยที่ใส่ประำ แ่เป็นสร้อยรูปไม้าเนที่ผมให้เา อน่วฝึ้อมGet ugly
ให้ายสิ ... ผมีใะมัเลย
แ่แล้วผม็้อหลุออาในภวัอผมเพราะพ่อนไหล่ว้าไ้ถามผม้วยเสียที่ทุ้ม่ำ
" ีฮุนอ่า นายอยาื้ออะไรที่วนั้นออมา"
" เอ่อ.. ฮยอ ผมอยาูเสื้อผ้าน่ะ "
" เสื้อผ้า ? นี่ยัไม่ล้นู้นายอีหรอ "
" ไม่นานั้นหรอน่า ฮยอ เี๋ยวผมเลี้ยไอิมเป็นารอบแทนที่มาเป็นเพื่อนนะ "
" เฮ้ ั้นไม่ใ่เ็ๆแล้วนะ ที่ะเอาไอิมมาหลอล่อั้นน่ะ "
" แล้วฮยอะินมั้ย ถ้าผมเลี้ย? "
" ินสิ! เอารสสอเบอร์รี่ "
" เห็นม่ะ ฮยอ็ิน แล้วนี่ใอฮยอะเป็นพิ้์บอยหรือไ เอะอะๆ ็สีมพู ูสินาไอิม็ยัะเอาสีมพูอ่ะ "
" ีฮุนอ่า แ่วันนี้ั้นสีน้ำาลนะ แล้ว็มีสีำ้วย นะ วันนี้ั้นไม่เอะอะเอาแ่สีมพูแล้วนะ "
รับ... ฮยอ ผมอโทษที่เล่นอะไรไมู่นะรับ เออ ไอ้ฮยอบ้า.. แ่ผม็ทำไรไม่ไ้นอาเบ๊ะปาแล้วมอ้อนนิหน่อย็เท่านั้นแหละรับ
" โอ๋ๆ มานี่มา ฮยอหยอเล่นหรอ ไหนะื้อเสื้อัวไหน าเที่ไหน พาฮยอไปหน่อยสิรับ "
บ้าริ ! ฮยอนนี้เาไม่พูเปล่า เาลูบหัวผม้วยนี่สิ แถมยัึผมไปโอบอยู่ในไหล่เาอี
แ่ฮยอวรปล่อยผมนะ ใผมเ้นแรมาเลยอนนี้ ่วยผม้วยรับ พระเ้า!!
"โอ๊ย ฮยอ เินีๆสิรับ ผมร้อนนะ! "
แเนียลฮยอำ แ่านั้นเา็ปล่อยผมเป็นอิสระ ่อยยัั่วหน่อย ไม่ั้นใผมระเบิออมาแน่ๆ
ผมและแเนียลฮยอเินันไปไ้เพียั่วโมเียว ลับลายเป็นแเนียลฮยอที่ไ้อิไม้ิมือันไป ส่วนผมนั้นนอาะไม่เออะไรที่ถูใแล้ว ริๆารมาื้อเสื้อผ้ามัน็เป็น้ออ้านั้นแหละ
" เอ่อ .. ฮยอะลับเลยหรือเปล่ารับ? "
" ีฮุนอ่า นี่นายะวนั้นมาแ่ั่วโมเียวทั้ที่นาย็ไม่ไ้อะไรลับไปเลยเนี่ยนะ? "
แเนียลฮยอทำเสียุใส่ผมเล็น้อย ผมวรถามเาใ่มั้ยว่าเาอยาไปไหนหรือเปล่า เพื่อะไ้มีเวลาอยู่ับเาเพิ่มึ้นอี
" ไม่ใ่อย่านั้นนะฮยอ ผมแ่ลัวรบวนเวลาอฮยอเท่านั้นเอ ฮยอมีที่ไหนที่อยาไปมั้ยรับ ผมไปเป็นเพื่อนฮยอไ้นะ "
แเนียลฮยอยิ้มน้อยๆให้ผม
" ไม่รบวนเวลาั้นหรอ ็ในเมื่อั้นั้ใมาหานายนี่ "
อบแบบนี้เาเรียอ่อยหรือเปล่ารับฮยอ
"รับ แล้วมีที่ไหนที่อยาไปมั้ยรับ ?"
" มีสิ นายะนั่รถไปับั้นมั้ยล่ะ? แ่ใ้เวลาหน่อยนะ "
" ็ไ้รับที่ไหน? "
.
.
.
1 ั่วโม่อมา
@ัหวัยอี - เมือพาู : English village
รับ.... ถ้าถามว่าผมับแเนียลฮยอมาไ้ยัไ ็นั้นแหละรับเ้าัวเาอยามา พอผมถามว่าทำไม้อที่นี้ เา็บอแ่ว่าอยามาเที่ยว
เอาเลยรับ ามใุาย ผมับเา็นั่รถันมาสิ ประมาั่วโมนึไ้ แ่็ีเหมือนัน ผมะไ้อยู่ับเานานึ้นอี
" ีฮุนอ่า นายเห็นลูหมารนั้นมั้ย? "
ผมหันไปามที่แเนียลฮยอี้ เป็นลูหมาพันธุ์ปอมเปอเรเนียน นฟูสีน้ำาล ึ่ำลัเล่นับเ้าอเาอยู่
" เห็นรับ ทำไมอะฮยอ? "
" เหมือนนายีนะ "
" อ้าว ทำไมฮยอว่าผมแบบนั้นละ ผมไม่ใ่หมาปอมๆสัหน่อยนะ!! "
" ทำไมะไม่ใ่ละ ็นาย้อเป็นหมาสิ ส่วนั้น็เป็นหมีาวไ "
" ใ่สิ ! ฮยอ ใระเป็นหมีแบบฮยอไ้อีล่ะ ฮยอน่ารัเหมือนหมีนี่! "
ผมเบ๊ะปาามสเ็ปเิมรับ ใ่ี๊ ใระไปน่ารัเหมือนฮยอล่ะ น่ารันิที่ว่าใรๆ็บอว่าฮยอเป็นพี่หมี
" ฮยอมัน็หมีาวทาสแมวนั้นแหละ ! ฮยอ็ไม่อบอะไรนอาแมวหรอ "
" รับ ยอมรับรับ "
ยอมรับไม่พอนะรับ หยัิ้วให้ผมอี นี่ผมอีหน้าผาสัทีไ้มั้ย ันมือมาริๆนะ
" ริๆั้น็อบทั้หมาและแมวนั้นแหละ แ่ั้นอบแมวมาว่า นาย็รู้ว่าั้นเลี้ยแมว "
" รับผมรู้... "
หรือนี่เป็นารบอผมอ้อมๆหรือเปล่านะ?
" แ่ถ้าเป็นหมาแบบนายั้นอบนะ "
" ห๊ะ!? "
ฮยอหยัิ้วอีรั้ พร้อมับเินนำลวระเป๋าไป ปล่อยให้ผมยืนอึ้อยู่รนั้น ผมไม่ไ้หูฟาไปใ่มั้ยรับ?
" เอ้า รีบเินมาสิรับ มัวยืนทำอะไรอยู่ เี๋ยวฮยอไม่รอนะ "
" รับๆ "
ผมรีบสาวเท้าามฮยอทันที ในใผมสับสนเอามาๆ ผมพยายามบอัวเอว่าฮยอหยอเล่นเหมือนที่เาอบทำับผม แ่ใลึๆแล้วผม็แอบิว่านั่นเาริัับผมนะ
ฮยออย่าทำให้ผมอบไปมาว่านี้ไ้มั้ยรับ?
รั้แรที่ผมเห็นเาอนัเร เาเป็นนที่สีผมเ่นริๆ วามสามารถเา็เ่นัน เาอยู่ในระับบีอนแรส่วนผมอยู่ที่ระับี อนนั้นผมแอบาหวัว่าเาะไม่เลื่อนระับหนีผมไป่อน นสุท้ายเา็เลื่อนไประับเอ ส่วนผมเลื่อนมาบี
แรๆผมแอบมอเาอยู่บ่อยๆ เาเป็นนที่มีเพื่อนพอสมวร ที่สำัเาูเป็นที่ใี เาใีับอีอูินมาเป็นพิเศษ นผมรู้สึอิาเลย็ว่าไ้ นระทั่เาไ้มาพูุยับผม ผมรู้สึีมาๆเลยล่ะ
เหมือนว่าเาะเป็นนที่อบอุ่นนนใแ็แบบผมละลายไ้เลยล่ะ!
แล้วเหมือนโะาะทำให้เราไ้มาอยู่ในทีมเียวัน ทีมGet ugly เป็นารแสรอบำแหน่ ึ่ถึแม้อนนี้ยัไม่ไ้าย็าม แ่ระหว่าที่ฝึ้อม ผมไ้สนิทับเามาึ้นเรื่อยๆ ผมมีวามสุมารับ
เาทั้เทแร์ถามไถ่ผมและเพื่อนๆรวมทีม ริอยู่ที่เาอาะทำในานะลีเอร์ แ่บารั้มันทำให้ผมอิไม่ไ้ว่า บาทีเา็ูเทแร์ผมเป็นพิเศษว่านอื่นๆบ้าหรือเปล่านะ
แ่นั้น็มาพอที่ะทำให้ผมมีวามรัไ้นานี้แล้วรับ ให้ายสิ ฮยอนนี้ไปรู้ัารบริหารสเน่ห์ให้นรอบ้าหวั่นไหวแบบนี้ไ้ยัไันนะ!
แ่สำหรับวันนี้ที่ผมับแเนียลฮยอไ้มาเที่ยว้วยันมันสนุมาเลยละ ทั้ถ่ายรูป ทั้หยอล้อันไป ผมหัวเราะแทบะทั้วัน
อ่า... มีวามสุมาๆเลยล่ะ
แ่ยัไผม็สบสันในำพูนั้นอเาอยู่ี
" ีฮุนอ่า ฮยออยาินไอิมัเลยร้าบ ไหนใรบอะเลี้ยฮยอันน้า "
ทวไอิมผม ผมไม่ว่านะ แ่ทวแล้วทำเสียอ้อนๆแบบนี้ไม่ไ้นะฮยอ
" รับ ฮยอ รับทราบรับ "
ผมเินไปื้อไอิมให้ฮยอึ่เป็นรสสอเบอร์รี่ที่เ้าัวเาอยาทาน ส่วนอผมนั้นเป็นรส
วานิลา
ผมและฮยอเินมาเรื่อยๆนมานั่ทีุ่นั่พันึเพื่อหยุนั่ทานไอิม ไม่่อยมีนแล้วเท่าไรอาะเพราะว่าเย็นแล้ว้วย นี่็ะหโมเย็นแล้วนะ
" บรรยาาศีเนอะ นายว่าไหมีฮุน "
" รับ "
ผมอบรับเา แ่สายาผมแอบเหลือบมอไปที่เา แเนียลฮยอำลัินไอิมอเาอยู่รสสอเบอร์รี่สีมพู ึ่เหมาะับภาพลัษ์พิ้์บออเามา ใบหน้าใสๆอเา บวับริมฝีปาสีมพู ที่เวลายิ้มแล้วโลแทบะหยุหมุนนั้น ำลั่อยๆบรรเลียไอิมอยู่
ฮยอนนี้ ทำให้ผมรู้สึเินอย่าบอไม่ถู
ใระไปิว่าแ่ทานไอิม นเรามันะูเ็ี่ไ้นานี้รับ บ้าริ ริมฝีปานั้นผมละสายาไม่ไ้ริๆ
" หน้าั้นมีอะไริหรือเปล่า ? "
ฮยอถามผม ผมสั่นหัวและละสายาาเา และรีบทานไอิมให้หม นแเนียลฮยอถามผมึ้นมาอี
" สรุปวันนี้เรามาทำอะไรันเนี่ย? "
" ็ผมอยาื้ออ แ่ฮยอไ้แทน แถมฮยออยามาที่นี้ ็นั่นแหละรับ "
" แล้วเรียว่าอะไรล่ะ ? "
" เที่ยวไรับฮยอ "
" ไม่ใ้เรียว่าเทแรอเราสอนหรอ ? "
" ฮยอ! ฮยออย่าแล้ผมสิรับ "
แเนียลฮยอไม่อบผม และไม่หัวเราะแบบที่เาอบทำ
เราทัู้่่าเียบและนั่มอบรรยาาศมาสัพันึ ผมว่าผมวระรวบรวมวามล้าที่ะถามเา ่อนที่ะไม่มีโอาสถามเาเรื่อที่เาพูวันนี้
" ฮยอ ... ผมมีเรื่อะถาม "
ผมหันไปสบาแเนียลฮยอทันที เป็นไเป็นันละนะ
" ฮยออบแมวมาว่าใ่มั้ยรับ แล้วไม่อบหมาหรอรับ? "
" ใ่ ั้นอบแมวมาว่า ส่วนหมาถ้าเอาามรั้นเยๆะมาว่า "
" อ่อ รับ.. "
ัเนแล้วใ่มั้ยเนี่ย ถ้าผมเป็นหมาสำหรับเา
" แ่ั้น็บอนายไปแล้วนะ ว่าถ้าเป็นหมาแบบนายเนี่ยั้นอบ "
ใผมเ้นระรัวอีรั้ หลับประโยนั้น ั้สิีๆนะีฮุน..
" เอ่อ.. ฮยอ หมายถึหมาพันธุ์ปอมๆหรอรับ"
" ั้นหมายถึนาย "
" ฮ ... ฮยอ ? "
" ฮยอหมายถึีฮุนที่อยู่้าๆฮยอนั้นแหละรับ "
" ผ.. ผม ? ริๆหรอ? "
นี่ผมฝันอยู่หรือเปล่า? ใร็ไ้่วยผมที ใอผมเ้นแรนะระเบิอยู่แล้ว
" รับ ไม่เื่อฮยอหรอ? "
" ฮยอไม่ไ้แล้ผมใ่มั้ย "
ริมฝีปามพูบาๆ ไ้้มลแะเบาับริมฝีปาออีน
" ฮ .. ฮยอ? ฮยอพูริหร-- "
ยัไม่ทันบประโยอนที่ัวเล็ว่า ริมฝีปามพูบาๆไ้แะลที่ริมฝีปาออีฝ่ายอีรั้นึ
สัมผัสที่นุ่มบาอริมฝีปาอีฝ่าย เผยรสาิหวานอมเปรี้ยวอ
สอเบอร์รี่ ทั้ที่ไอิมสอเบอร์รี่นั้นเย็นแท้ๆ แ่ลับเป็นสัมผัสที่อบอุ่น และมีัหวะที่่อยๆ หนัหน่วึ้นเรื่อยๆ เหมือนอาารอนเ็บยัไอย่านั้น
" ฮ.. ฮยอ ฮยอ.."
ผมเริ่มหายใไม่ทันแล้วนะ แ่แล้วเา็ถอนริมฝีปาออาผมทันที
" ทีนี้เื่อฮยอยัรับ แ่อย่าเพิ่พูอะไรนะ ฟัฮยอ่อน ฮยออบเรานะ แรๆฮยอแอบมอเราอยู่บ่อยๆ เพราะว่าเป็นนทีู่สะุาสำหรับฮยอมาๆ ฮยอ้อรวบรวมวามล้าที่ะไปหานาย ไปุยับนาย นเราไ้อยู่ทีมเียวัน นั้นแหละ ฮยอ็พยายามที่ะเทแร์เราให้มานะ วันนี้ฮยอเอ็ั้ใใส่สร้อยอที่นายให้มา้วย เพราะอยาให้นายเห็น ฮยอพยายามทุอย่า นในที่สุฮยอ็รู้ "
" รู้ว่าอะไรรับฮยอ? "
" รู้ว่าอบมาแ่ไหนไรับ นี่ือำอบอฮยอสำหรับำถามที่ถามฮยอมานะรับ "
" ฮยอ... "
" รับ? "
" ผมน่ะ .. ือผม... "
" ไม่โอเับฮยอหรอ? "
" ป่าว ือ .."
" อย่าอ้ำอึ้สิ ฮยอใไม่ีเลยนะ "
" ผมน่ะ อบฮยอ่อนที่ฮยอะอบผมอีนะ "
ร่าสูยิ้มมุมปาใส่ ่อนะ้มลประทับริมฝีปาอเาใส่นัวเล็ว่าอีรั้ แ่รั้นี้ให้วามรู้สึที่อ่อนโยน และอบอุ่น ริมฝีปามพูบา่อยๆยับริมฝีปาอเาทีละนิๆ วามรู้สึที่หวานว่าสอรั้แร ถึแม้ว่ารสาิไอิมะาลไปบ้าแล้ว แ่มันลับหวานว่าอนมีรสไอิมะอี
นระทั่เาถอนริมฝีปา และหันมายิ้มมุมปาอีรั้ใส่นที่ัวเล็ว่า
" หวานีนะรับ วานิลาเนี่ย "
" ฮยอ!! พูอะไรออมาเนี่ย ลับบ้านไ้แล้ว"
แล้วผม้อเ็บอาารเินยัไ ฮยอทำไม้อทำแบบนี้ับผม!
" หึหึ เิน็บอสิรับ "
" ฮยอ!!! "
แเนียลฮยอหัวเราะออมา พร้อมับึผมเ้าไปโอบในไหล่ว้าๆอเา และไปึ้นรถเพื่อลับโลัน เราทัู้่ลับายอีถึโล ประมาสามทุ่ม
" ผมลับ่อนนะรับ ฮยอ "
ผมหมุนัวหันหลัทันที แ่นัวสูนั้นไ้ึผมไว้เบาๆ่อนะึเ้าสู่อ้อมออเาอีรั้
เาไ้อผมา้านหลั พร้อมับ้มลมาที่้าหูผม
" ลับบ้านีๆนะรับ ฝันีนะรับืนนี้ "
และ้วยวามไวอนัวสูว่าเารีบวยโอาส หอมแ้มนัวเล็ว่าทั้สอ้า
" ฮยอ!! "
เาปล่อยผมเป็นอิสระ แ่็ยัหันมายิ้มให้ผม แล้วเินโบมือไป พร้อมับบอฝันีอีรั้
" Good night ! My boy ~ "
ให้ายสิ นี่ะทำให้ผมหัวใวายให้ไ้เลยใ่มั้ยนะ แ่็นะ สุท้ายผม็แพ้เาอยู่ี
แพ้หัวใัวเอไปหลุมรัเาเนี่ยแหละรับ ..
ให้ายเถอะ !
ฝันีนะรับ พิ้์ฮยออผม
:-)
- End -
-----------------------------------------------------------------------------------
ุยับไรท์ันหน่อย่าา
- เรื่อนี้แ่มาาเรือผีแนฮุนนะะ ฮาา มีภาพาในทวิเอร์ที่แปะไว้้านบนนั้นแหละ่ะ ไรท์ิว่ามีวามละมุนอู่่าไส์เลยนำมาแ่่ะ หวัว่าะอบนะะ
- าโอนาิเป็นภูไร้หน้าา แอนิเมั่นเรื่อSpirited Away ่ะ
- ไรท์หาทราบสถานที่ที่พวเาไปนะะ าในทวิเอร์ แฟนเบส @PARKJIHOON_TH เาไ้ทวิไว้นะะ อบุมาๆเลย่ะ
- เรื่อประับอุแนเป็นเรื่อแ่ึ้นนะะ ทีุ่แนเาใส่ (แ่ถ้าเป็นเรื่อริีไม่น้อย)
*** ออมเม้นท์ันหน่อยนะะ อยาทราบว่าถ้าแ่พาร์ทอุแน ้วยะมีนสนใมั้ยะ? เป็นอนนี้่ะ แ่เป็นพาร์ทที่เป็นวามิอุแนนะะ รบวน้วยนะะ**
สุท้าย ฝาผลานนี้้วยนะะ ผลาน่อนหน้านี้ และ ผลานหน้าๆอี้วยนะะ อบุมา่า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น