ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ไฮการ์ดลุกเป็นไฟ
\"เนาส์กำลังจะเริ่มแล้ว ครบรอบพันปีแล้ว ข้าควรทำยังไงดี แลนส์\" คิงดรากูน จักรพรรดิมังกรองค์ปัจจุบันเอ่ยถามที่ปรึกษาคู่ใจอย่างกระวนกระวาย ด้วยเกรงว่าตำนานที่เล่าขานกันมาในราชวงศ์จะเกิดขึ้นจริง
\"ฝ่าบาท นั่นมันเป็นเพียงตำนานพะยะค่ะ มันจะไม่เกิดขึ้นจริง\" แลนส์ตอบพลางมองกษัตริย์อย่างห่วงใย
\"แล้วศิลาที่อยู่ในห้องลับของราชวงศ์ล่ะ จะว่ายังไง\"
\"เราจะรู้ได้อย่างไรพะยะค่ะ ว่ามีของสิ่งนั้นอยู่จริง ก็ในเมื่อพระบิดาของพระองค์เอง ก็ยังไม่เคยเห็นมันกับตา\"
\"เจ้าจะบอกว่าให้เราไปดูให้แน่ใจเหรอ แต่คำสั่งของท่านพ่อ..\"
\"ฝ่าบาท ตอนนี้พระองค์คือกษัตริย์นะพะยะค่ะ สิทธิ์ขาดอยู่ที่พระองค์แล้ว\"
\"งั้นเหรอ ได้ ..เราจะไปเปิดดูเดี๋ยวนี้ล่ะ\" คิงดรากูนรีบเดินไปยังห้องลับของราชวงศ์ ซึ่งอยู่ใต้บัลลังก์มังกร หลังจากเดินผ่านบันไดวนหลายร้อยขั้น ค่ายกลต่างๆนานา คิงดรากูนและแลนส์ก็มาถงหน้าประตูบานใหญ่บานหนึ่ง ที่สลักรูปมังกรไว้เต็มบาน บานละหนึ่งตัวและต่างก็อ้าปากค้างไว้บริเวณกลางบานซึ่งเป็นร่องวงกลมสำหรับวางตรามังกรประจำพระองค์ไว้ คิงดรากูนนำมันวางไว้ในร่องได้พอดี และพูดขึ้นว่า
\"ข้า คิง ดรากูน มูนซาเรส อัลลองต์ ครีต ดริเกีย เดอะ นายด์ จักรพรรดิมังกรลำดับที่ 9 แห่งราชวงศ์ดริเกีย ผู้สืบสายเลือดจากมูเนซารัสโดยตรง ขอสั่งให้เปิดประตู ณ บัดนี้\" รหัสลับที่จะเปิดประตูนี้ได้คือชื่อเต็มของจักรพรรดิมังกรแต่ละรุ่นเท่านั้น และสิ่งที่คิงดรากูนเห็นคือ แท่นไม้แกะสลักรูปมังกรหกตัวคาบศิลาไว้แผ่นหนึ่ง
\"นั่นใช่ผนึกในตำนานหรือเปล่าแลนส์ อ้าวแลนส์ แลนส์ ..เอ๋ทำไมไปอยู่ตรงนั้นเร็วจังล่ะ\" คิงดรากูนสงสัยที่เห็นแลนส์ไปยืนข้างแท่นไม้ ทั้งที่เมื่อกี๊ยังยืนอยู่หลังเขาแท้ๆ
\"ใช่ ใช่แล้ว นี่คือผนึกแห่งเทียที่กักขังนายข้าไว้อย่างแน่นอน อ้อ..ต้องขอบใจเจ้ามากดรากูน หึ หึ หึ\" ที่แท้แลส์คือสาวกคนหนึ่งของซัคคาร์ที่ต้องการปลดปล่อยนายของมันออกมา
\"เจ้า..เจ้าหลอกข้า เจ้าทำให้มันเกิดขึ้นจริง ข้าจะฆ่าเจ้ ...\" \"ฉึก\"ยังไม่ทันที่คิงดรากูนจะพูดจบ มีดเล่มหนึ่งก็ลอยมาปักอกของเขาเสียแล้ว
\"หมดเวลาของเจ้าแล้ว ดรากูนผู้น่าสงสาร นายข้า ถึงเวลาแล้ว เนาส์มาถึงแล้ว\" ภายนอกพระอาทิตย์กำลังดับแสงลง ที่แท้เนาส์คือปรากฏการณ์สุริยคราสนั่นเอง ซึ่งเป็นเวลาที่อำนาจจากศิลาจะอ่อนแรงลง แลนส์จึงทุ่มผนึกแห่งเทียลงพื้น เปรี๊ยะ แผ่นศิลาเกิดรอยร้าวขึ้น และควันสีขาวก็พวยพุ่งออกมาพร้อมกับการปรากฏร่างของซัคคาร์ ในชุดสีดำสนิท ใบหน้าที่แม้จะผ่านเวลานับพันปี แต่ก็หาได้มีริ้วรอยแห่งวัยไม่ จมูกที่งุ้มงอ นัยน์ตาสีดำแดงยังคงเปล่งประกายเจิดจ้า ผมยาวสีขาวของซัคคาร์ตัดกับชุดอย่างมาก
\"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ในที่สุดข้าก็เป็นอิสระอีกครั้ง การกักขังที่ยาวนานนี่ ช่างเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวจริงๆ เฮ้อ\" ซัคคาร์พูดพร้อมบิดร่างกายไปมา \"ขอบใจเจ้ามาก แลนส์ สาวกข้า แต่ก่อนอื่นต้องทำลายผนึกนี่ซะก่อน\" ซัคคาร์ชี้นิ้วไปยังผนึกแห่งเทีย ทันใดนั้นก็มีแสงสีดำพุ่งออกมาจากปลายนิ้วของเขา \"เปรี้ยง\" ผนึกระเบิดกระจายไม่มีชิ้นมี แม้แต่หินแห่งอำนาจก็อ่อนแสงลง จนค่อยๆดับไป ซัคคาร์ก้าวเหยียบหินแห่งอำนาจจนแหลกเป็นผุยผงการเดินแต่ละก้าวร่างของเขาค่อยๆจางหายไปจากห้องลับทีละน้อยๆ จนหายไปในที่สุด
\"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ในที่สุดก็จะไม่มีสิ่งใดกักขังข้าได้ และแผ่นดินไฮการ์ดแห่งนี้จะต้องถูกทำลาย ฐานที่มันกักขังข้าไว้ถึงพันปี ฮ่า ฮ่า ฮ่า\" ตอนนี้เขาออกมาอยู่ที่ยอดปราสาทมังกร ทันทีเขาชูมือขึ้นชี้ฟ้า ทันใดนั้นเมฆฝนก็บังเกิดขึ้น สายฟ้าแลบแปลบปลาบ พอเขาเอามือลง สายฟ้าเหล่านั้นก็ฟาดลงในไฮการ์ดอย่างรุนแรงและบ้าคลั่ง ทั่วทั้งตัวปราสาทและบ้านเรือนต่างก็พังพินาศไปทั่ว เสียงชาวมังกรร้องระงม ท่ามกลางความทุกข์เหล่านั้น มีเพียงคนเดียวที่หัวเราะอย่างมีความสุขคือเขา ซัคคาร์ เจ้าแห่งความหายนะ
\"ฝ่าบาท นั่นมันเป็นเพียงตำนานพะยะค่ะ มันจะไม่เกิดขึ้นจริง\" แลนส์ตอบพลางมองกษัตริย์อย่างห่วงใย
\"แล้วศิลาที่อยู่ในห้องลับของราชวงศ์ล่ะ จะว่ายังไง\"
\"เราจะรู้ได้อย่างไรพะยะค่ะ ว่ามีของสิ่งนั้นอยู่จริง ก็ในเมื่อพระบิดาของพระองค์เอง ก็ยังไม่เคยเห็นมันกับตา\"
\"เจ้าจะบอกว่าให้เราไปดูให้แน่ใจเหรอ แต่คำสั่งของท่านพ่อ..\"
\"ฝ่าบาท ตอนนี้พระองค์คือกษัตริย์นะพะยะค่ะ สิทธิ์ขาดอยู่ที่พระองค์แล้ว\"
\"งั้นเหรอ ได้ ..เราจะไปเปิดดูเดี๋ยวนี้ล่ะ\" คิงดรากูนรีบเดินไปยังห้องลับของราชวงศ์ ซึ่งอยู่ใต้บัลลังก์มังกร หลังจากเดินผ่านบันไดวนหลายร้อยขั้น ค่ายกลต่างๆนานา คิงดรากูนและแลนส์ก็มาถงหน้าประตูบานใหญ่บานหนึ่ง ที่สลักรูปมังกรไว้เต็มบาน บานละหนึ่งตัวและต่างก็อ้าปากค้างไว้บริเวณกลางบานซึ่งเป็นร่องวงกลมสำหรับวางตรามังกรประจำพระองค์ไว้ คิงดรากูนนำมันวางไว้ในร่องได้พอดี และพูดขึ้นว่า
\"ข้า คิง ดรากูน มูนซาเรส อัลลองต์ ครีต ดริเกีย เดอะ นายด์ จักรพรรดิมังกรลำดับที่ 9 แห่งราชวงศ์ดริเกีย ผู้สืบสายเลือดจากมูเนซารัสโดยตรง ขอสั่งให้เปิดประตู ณ บัดนี้\" รหัสลับที่จะเปิดประตูนี้ได้คือชื่อเต็มของจักรพรรดิมังกรแต่ละรุ่นเท่านั้น และสิ่งที่คิงดรากูนเห็นคือ แท่นไม้แกะสลักรูปมังกรหกตัวคาบศิลาไว้แผ่นหนึ่ง
\"นั่นใช่ผนึกในตำนานหรือเปล่าแลนส์ อ้าวแลนส์ แลนส์ ..เอ๋ทำไมไปอยู่ตรงนั้นเร็วจังล่ะ\" คิงดรากูนสงสัยที่เห็นแลนส์ไปยืนข้างแท่นไม้ ทั้งที่เมื่อกี๊ยังยืนอยู่หลังเขาแท้ๆ
\"ใช่ ใช่แล้ว นี่คือผนึกแห่งเทียที่กักขังนายข้าไว้อย่างแน่นอน อ้อ..ต้องขอบใจเจ้ามากดรากูน หึ หึ หึ\" ที่แท้แลส์คือสาวกคนหนึ่งของซัคคาร์ที่ต้องการปลดปล่อยนายของมันออกมา
\"เจ้า..เจ้าหลอกข้า เจ้าทำให้มันเกิดขึ้นจริง ข้าจะฆ่าเจ้ ...\" \"ฉึก\"ยังไม่ทันที่คิงดรากูนจะพูดจบ มีดเล่มหนึ่งก็ลอยมาปักอกของเขาเสียแล้ว
\"หมดเวลาของเจ้าแล้ว ดรากูนผู้น่าสงสาร นายข้า ถึงเวลาแล้ว เนาส์มาถึงแล้ว\" ภายนอกพระอาทิตย์กำลังดับแสงลง ที่แท้เนาส์คือปรากฏการณ์สุริยคราสนั่นเอง ซึ่งเป็นเวลาที่อำนาจจากศิลาจะอ่อนแรงลง แลนส์จึงทุ่มผนึกแห่งเทียลงพื้น เปรี๊ยะ แผ่นศิลาเกิดรอยร้าวขึ้น และควันสีขาวก็พวยพุ่งออกมาพร้อมกับการปรากฏร่างของซัคคาร์ ในชุดสีดำสนิท ใบหน้าที่แม้จะผ่านเวลานับพันปี แต่ก็หาได้มีริ้วรอยแห่งวัยไม่ จมูกที่งุ้มงอ นัยน์ตาสีดำแดงยังคงเปล่งประกายเจิดจ้า ผมยาวสีขาวของซัคคาร์ตัดกับชุดอย่างมาก
\"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ในที่สุดข้าก็เป็นอิสระอีกครั้ง การกักขังที่ยาวนานนี่ ช่างเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวจริงๆ เฮ้อ\" ซัคคาร์พูดพร้อมบิดร่างกายไปมา \"ขอบใจเจ้ามาก แลนส์ สาวกข้า แต่ก่อนอื่นต้องทำลายผนึกนี่ซะก่อน\" ซัคคาร์ชี้นิ้วไปยังผนึกแห่งเทีย ทันใดนั้นก็มีแสงสีดำพุ่งออกมาจากปลายนิ้วของเขา \"เปรี้ยง\" ผนึกระเบิดกระจายไม่มีชิ้นมี แม้แต่หินแห่งอำนาจก็อ่อนแสงลง จนค่อยๆดับไป ซัคคาร์ก้าวเหยียบหินแห่งอำนาจจนแหลกเป็นผุยผงการเดินแต่ละก้าวร่างของเขาค่อยๆจางหายไปจากห้องลับทีละน้อยๆ จนหายไปในที่สุด
\"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ในที่สุดก็จะไม่มีสิ่งใดกักขังข้าได้ และแผ่นดินไฮการ์ดแห่งนี้จะต้องถูกทำลาย ฐานที่มันกักขังข้าไว้ถึงพันปี ฮ่า ฮ่า ฮ่า\" ตอนนี้เขาออกมาอยู่ที่ยอดปราสาทมังกร ทันทีเขาชูมือขึ้นชี้ฟ้า ทันใดนั้นเมฆฝนก็บังเกิดขึ้น สายฟ้าแลบแปลบปลาบ พอเขาเอามือลง สายฟ้าเหล่านั้นก็ฟาดลงในไฮการ์ดอย่างรุนแรงและบ้าคลั่ง ทั่วทั้งตัวปราสาทและบ้านเรือนต่างก็พังพินาศไปทั่ว เสียงชาวมังกรร้องระงม ท่ามกลางความทุกข์เหล่านั้น มีเพียงคนเดียวที่หัวเราะอย่างมีความสุขคือเขา ซัคคาร์ เจ้าแห่งความหายนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น