คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : MY SHORT FIC : MY BABY_THE END
“ฮือ….พ พี่ต๋าว”
“หือ…”ผมตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง คล้ายๆกับคนร้องไห้ อ..อย่าบอกนะเว้ย ว่าเป็นผีอ่ะ แมนๆอย่างนี้ก็กรี๊ดได้นะเว้ยเฮ้ย~! เอ๊ะ แต่พี่แม่งรู้ชื่อผมได้ไงอ่ะ -___- ไม่ใช่ละ ผมหันไปมองข้างๆก็เห็นน้องคชานั่งร้องไห้อยู่
“เฮ้ยยยย~!! น้องคชา เป็นอะไรครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า??”ผมถามพลางจับตัวน้องคชาพลิกไปพลิกมาเพื่อสำรวจ โอย…ถ้าเป็นอะไรไปนี่ผมจะเอาปัญญาที่ไหนใช้ครับเนี่ย น่ารักขนาดนี้ อ้าว..ออกมหาสมุทรซะแล้วกรู =____=
“ช ..ชาฝันร้ายอะ พี่ต๋าวว” โถ…เด็กน้อยของเพ่ TuT
“โอ๋เอ๋ๆ ….เงียบน้าๆ พี่อยู่นี่แล้วน้า ไม่ร้องน้าๆ”ไอ้เราก็ใช่ว่าจะปลอบใครเป็นซะทีไหน TvT
“พี่เต๋าห้ามทิ้งชานะ…” แหม่ะ…น่ารักขนาดนี้ใครมันจะใจร้ายทิ้งได้ลงคอว้า~
“ครับๆ พี่จะไม่ทิ้งชาไปไหนน้า ^^ น่ารักขนาดนี้ทิ้งลงได้ไงเล่า หืม?”ผมว่าพลางจูมขมัยสวยไปหนึ่ง อ่า ชื่นจายยย *O* กำไรชีวิตคนหล่อจริงๆ
“จ..จริงนะ”
“ครับ เพราะงั้นนอนซะนะเด็กน้อย ^^” ผมยิ้มให้น้องคชา แล้วล้มตัวลงนอนพร้อมๆกับเอาน้องมากอดให้หายกลัว น้องคชาค่อยๆเอื้อมมือมากอดผมไว้ แล้วหลับตาลงช้าๆ
“ฝันดีนะ… เด็กน้อยของพี่”จากนั้นสติสัมปัชชัญะของผมก็ค่อยๆล่องลอยไป
“ตั้งใจเรียนนะครับ น้องคชา ^^”เช้านี้ผมมามหาวิทยาลัยตามปกติ จะมีก็แต่คนตัวเล็กที่อยู่ข้างๆนี่แหละครับที่ทำให้ผมอยากมามหาลัยมากขึ้น หึๆ เรียนที่นี่มาก็ตั้งนานไม่ยักกะรู้ว่าน้องคชาเรียนที่นี่ -.,- แหม่ะ…ถ้ามีน้องคชามาด้วยนะ พี่จะมามหาลัยทุกวันเลย!!!(บางทีความน่ารักของใครบางคนก็สามารถทำให้เราขยันได้นะครับ หุหุ)
“ค ครับ พี่เต๋าก็ด้วยนะ” แหม..เป็นห่วงกันขนาดนี้มาเรียนด้วยกันเถิดครับ น้องคชา =w=b
“โอเค งั้นเดี๋ยวตอนกลางวันพี่มารับไปกินข้าวนะ บายๆครับ ^^”
“บายฮะ ^^” พร้อมกับยิ้มพิฆาตอีกหนึ่งที โอ้ว…เศรษฐพงษ์คนหล่อหวั่นไหวอีกแล้วนะครับน้องคชา -.,- เฮ้อ..ให้พี่ได้พักหัวใจบ้างเถ๊อะ
ผมโบกมือลาจากน้องคชา แล้วเดินตรงผ่านไปที่โรงอาหาร ที่สิงสถิตของเหล่าลิงข่างทั้งหลาย ไอ้ลิงข่างทั้งหลายนี่ก็ไม่ใช่ใครหรอกครับ เพื่อนของเศรษฐพงษ์คนหล่อเองแหละครับ =w=
“งายยยย พ่อหลอดไฟนีออน เมื่อกี้ไปส่งเด็กที่ไหนมา เดี๋ยวนี้มึงซุ่มกับเพื่อนฝูงเหรอฮะ~”น้ำเสียงประชดประชันเสียดสีถลอกสีข้างทะลวงตับแทงปอดบาดจมูกปวดไต(…มันจะเยอะไปม่ะฮับ)ของต้นทำเอาผมแสบหู(มิได้คันหูแต่อย่างไร…แสบหูไม่รู้เป็นอะไร๊ เอาทุเรียนมาปั่นก็ไม่ห๊ายย c:) ได้ทีจิกได้จิกดีนะเมิง
“ซุ่มพ่องเมิงสิ ”ผมตอกกลับพลางหย่อนก้นลงข้างๆกับไอ้เฟรมที่กำลังกระซวกกะเพราไก่ไข่ดาว(อาหารประจำของคนสิ้นคิดครับ คิดอะไรไม่ออกก็ ‘ป้ากะเพราไข่ดาว จานหนึ่ง’) อย่างเมามันส์ มันเงยหน้าขึ้นมามองผมนิดหนึ่ง ประมาณว่า ‘อย่ามาขัดเวลากินกูนะ’ แล้วหันไปจัดการข้าวของมันต่อ
ครับ..กูขอโทษที่ทำให้เวลาการกินของมึงลดลง แต่มึงช่วยสนใจเพื่อนคนหล่อที่นั่งตรงนี้นิดหนึ่งก็ดีนะครับ..-__________ - แล้วนั่น…กินไม่เกรงใจกูเลยนะ(มึงน่าจะหันมาถามกูสักนิดว่ากูกินอะไรมาหรือยัง?ไม่ใช่ยัดห่าเหมือนกูจะมาแย่งมึงกิน…-_____-)
“อ้าวเต๋า มาแล้วเหรอ เมื่อกี้มึงไปซั่มเด็กที่ไหนว่ะ?” ซั่มพ่องงงงง เจมส์ทักผมพร้อมกับนั่งลงข้างๆต้น อะไรวะ ทำไมแม่งรู้กันหมดเลยว่าผมมีเด็ก คงเพราะผมหล่อ ทุกคนเลยให้ความสนใจ (เหรออออออออ)
“เด็กที่บ้านกูชื่อค…”
“ห๊ะ!!!!! นี่มึงเอาเด็กไว้บ้านมึงเลยเร๊อะ!!!!!” ป้าป!ผมตบหัวไอ้เฟรมทันทีที่มันพูดจบ คิดได้นะมึง
“ฟังให้จบก่อนสิสัดนี่!น้องเค้าชื่อคชา เป็นลูกเพื่อนแม่เค้าเอามาฝากไว้เหอะ!”
“น้องเค้าน่ารักดีเนอะ กูขอจีบได้มั้ยว่ะ”
“ไม่ได้!!!!!!” ตอบอย่างไม่ยั้งคิดทีเดียวเชียวแหละ เรื่องอะไรล่ะ น้องคชาของผมนะ!!(เค้าไปเป็นของแกตอนไหนว่ะ)
“แหมๆๆทำเป็นหวงนะ เอาเถอะ ปะเข้าเรียนได้แหละ”เป็นอันว่าจบครับ
“น้องชาอยากกินอะไรครับ?” ตอนนี้ผมมารับน้องคชาที่หน้าตึกตามที่สัญญาเอาไว้ แหม…เห็นหน้าน้องคชาแล้วนี่ พี่ช่างมีความสุขเสียจริง =.,= ให้โลกเป็นสีชมพู๊~~~!!
“เอ่อ…แล้วแต่พี่เต๋าเลยฮะ”
“อืม…ขอกินน้องคชาได้ป่ะ?”
“บ้าแล้ววว >////<”
“ฮ่าๆๆ ไปๆ เดี๋ยวพี่พาไปร้านประจำพี่”
“ฮะ ^^”
……………….
…….
…
..
.
นี่ก็ผ่านมาเดือนกว่าแล้วผมใช้ชีวิตอย่างฟินนาเร่เรื่อยมา ตั้งแต่มีน้องคชาคนสวยมานี่ ทำให้ผมหัวใจกระชุ่มกระช่วยขึ้นมาทันใด โลกงี้สว่างวิ้งค์ๆเลย ก็ว่าได้
ใครมันจะมีความสุขเท่าชีวิตของเศรษฐพงษ์คนหล่อคนนี้ ไม่มี๊~
ตอนนี้ผมเริ่มจะเพ้อแล้วละครับ เหอๆ จะกินจะนอนก็คิดถึงแต่น้องคชา แต่ทำได้อย่างมากก็ทำได้แค่หอมแก้มเท่านั้น T^T ก็แหม…ไม่ใช่แฟนทำไม่ได้หรอกครับ นั่นแหละ!!!ประเด็นมันอยู่ตรงนี้แหละ
ใช่แล้วครับ พวกเราอยู่กิน(?)กันมาร่วมเดือนทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน!!
ได้ไงอ่ะ?ใช่มะครับ อยู่ด้วยกันก็ต้องเป็นไรกันเด้ หึหึ เมื่อคิดได้ดังนั้น วันนี้แหละครับ ผมต้องขอน้องคชาสุดน่ารักเป็นแฟนให้จงได้ แต่แผนนี่ผมขออุบไว้ก่อนละกัน เดี๋ยวคนอ่านจะไปบอกน้อง คชาทำให้ไก่ตื่นซะก่อน หึหึหึหึหึหึ จุ๊ๆไว้นะครับ
เอาละ ได้เวลาเริ่มต้นแผนการแล้วครับ ใครจะว่าคนหล่อใจร้ายไม่ได้นะครับ(ผมออกจะใจดี หุ)เพราะต่อไปนี้คือแผนที่จะทำให้คชามาเป็นแฟนผมต่างหาก เพราะฉะนั้น สโลว์ดาวน์ครับๆ
แผนที่ 1 : เย็นชาใส่
แน่ละ ถ้าคนที่เคยโอ๋อยู่ทุกวันจู่ๆเกิดเย็นชาใส่ซะงั้น น้องคชาก็ต้องสงสัยกันเป็นธรรมด๊า~(เอ่อ…แต่ถ้าไม่นี่ผมก็อาจจะได้แด๊กแห้วละครับ =___________=)
“พี่ต๋าวฮะ~มาเล่นเกมกันเถอะ”เล่นครับ!!!!ถ้าเป็นพี่ผ้าห่มนี่พี่ยิ่งอยากเล่นเลยครับ เอ้ย~!ไม่ได้ๆ ผมต้องเย็นชาๆ
“พี่ไม่เล่น …”
“ห…เหรอฮะ” คชาทำหน้าหงอยแล้วเดินคอตกกลับไป
โธ่…แม่ยอดขมองอิ่มของเก๊า T^T อดทนหน่อยน้า
+++++++++++++++++++++++++
แผนการที่ 2 : ทำเป็นไม่สนใจ
หึหึหึหึหึ แผนการนี้ทำให้น้องคชาต้องเริ่มสงสัยแน่นอนว่า เอ๊ะ เกิดอะไรขึ้น (แต่ถ้าไม่ ก็ไปซดใบบัวบกแทนแบรนด์แล้วละครับ =_____________=)
“พี่เต๋าฮะ พี่ว่าสีแดงหรือสีเขียวดีกว่ากันฮะ?”คชาชูเสื้อสีแดงกับสีเขียวไว้ในมือ ไม่ว่าสีไหนก็น่าร้ากกทั้งนั้นแหละจ้า แต่ไม่ใส่นี่ดีที่สุด =.,= เอ้ย! ไม่ๆ ผมต้องไม่สนใจเซ่
“สีไหนก็เหมือนกันนั่นแหละ”
“ห…เหรอฮะ”
พี่ขอโต๊ดดดด TTTT^TTTT อดทนอีกนิดน้า โอย…คนหล่อจะขาดใจ
+++++++++++++++++++++++++++++++++
แผนการที่ 3 : เมิน
หึหึหึหึ ตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันมา ไม่เค๊ยไม่เคยที่เศรษฐพงษ์คนหล่อจะเมินน้องคชา เพราะมิว่าน้องคชาจะทำอะไรอยู่ที่ไหน พี่เต๋าคนหล่อคนนี้ก็คอยเชียร์และหนับหนุนตะร๊อดดดด ฉะนั้น น้องคชาต้องสงสัยแน่นอน(แต่ถ้าไม่ก็ดื่มวีต้าแล้วไปตายซะเศรษฐพงษ์=____________=)
“พี่เต๋าฮะ กินนี่สิ อร่อยน้ะ” กินคร้าบบบบบบบบบบบบ อุ!หลุดอีกแล้ว ใจแข็งไว้เศรษฐพงษ์ เมิงต้องเข้มแข็ง!!~ T[]T เห็ดน้อยของต๋าววว
“…”
“ไม่กินเหรอฮะ”
“…”
“…”
พี่ขอโทษษษษษษษษษษ~!!!!!!! T^T
++++++++++++++++++
เอาละฮะ ถึงเวลาแผนการขั้นสุดท้าแล้ว… รอพี่ก่อนนะ… คชา
“พี่เต๋า…จะไปไหนฮะ”
“วันนี้พี่กลับดึก ไม่ต้องรอ…”
“…”
KACHA PART
ห้าทุ่มแล้ว…ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของคนที่ผมเฝ้ารออยู่เลย ผมนั่งรอตั้งแต่ทุ่มหนึ่ง ตอนนี้ผมนั่งดูกอดเข่าดูการ์ตูนเน็ทเวิร์คที่เปิดทิ้งไว้ แต่ผมกลับไม่มีสมาธิเลย
พี่เต๋าเป็นอะไร…
วันนี้พี่เต๋าไม่สนใจผม ไม่ใจดีเหมือนที่เคย ไม่หยอกล้อ หรือไม่ลูบหัว ไม่แม้กระทั่งจะยิ้มด้วยซ้ำ
นี่ผมทำอะไรผิดไป?
หรือพี่เต๋าจะเบื่อผมแล้ว หรือเพราะผมทำให้พี่เต๋ารำคาญ…พี่เต๋าจะทิ้งผมไปไหม? ไหนว่าสัญญากันแล้วไงว่าจะไม่ทิ้งกัน
แค่คิดมาถึงตรงนี้ น้ำตาผมก็ค่อยๆไหลออกมา…
ตอนนี้ผมรู้แล้ว แล้วผมขาดพี่เต๋าไม่ได้จริงๆ ผมคิดถึงพี่เต๋า ผมมีความสุขทุกครั้งที่มีพี่เต๋าอยู่ข้างๆ
ผมมั่นใจว่า ถ้ามีพี่เต๋าอยู่ข้างๆผม ไม่ว่าอะไรก็ตาม เราจะผ่านมันไปได้ด้วยดี
แต่ตอนนี้ ไม่มีพี่เต๋าอยู่ข้างๆผม อีกแล้ว…
พี่เต๋า…
………..
……..
..
.
ห้าทุ่มสิบห้านาที
ฮะๆ ไม่เป็นไรหรอกคชา เดี๋ยวพี่เต๋าก็มาแล้ว…
ห้าทุ่มสามสิบนาที
สงสัยรถจะติดมั้ง ต้องใช่แน่ๆเลย
ห้าทุ่มสี่สิบนาที
อีกแปปเดียว พี่เต๋าต้องมาแน่ๆเลย
ห้าทุ่มห้าสิบห้านาที
ด…เดี๋ยวก็มาแล้วน่าคชา อย่าร้องนะ
เที่ยงคืนแล้ว…
“ฮ…ฮึก พี่เต๋า ฮือออ พี่เต๋าอยู่ไหน ฮึก ช..ชากลัว”ผมเริ่มสะอื้นออกมา ดวงตาก็พร่ามัวไปด้วยหยาดน้ำตา
“พ…พี่ต๋าววว ฮืออออ พี่ ตะ ต๋าววว”ผมสะอื้นหนักขึ้น พี่เต๋าจะทิ้งผมจริงๆเหรอ
“พี่ ต๋าววว ฮือออ ช ชากลัวแล้ว”
“เรียกพี่เหรอครับ?”เสียงนุ่มทุ้มคุ้นหู ทำให้ผมที่นั่งร้องไห้กับเข่า เงยหน้าขึ้นไปมอง
“พี่เต๋า!!!!!!!!!” ผมรีบโผเข้าไปกอดพี่เต๋าทันที ผมกอดแน่นราวกับกลัวพี่เต๋าจะหนีหายไปอีก พี่เต๋าก็กอดผมแน่นเช่นเดียวกัน
“พี่ ฮึก ป..ไปไหนมา ฮือออ พี่รู้ไหมว่าชาเสียใจแค่ไหนอ่ะ ฮือออ พี่ไม่พอใจอะไรบอกชาสิ…ฮึก อ ..อย่าทำแบบนี้อีกนะ”ผมพูดรัวโดยไม่พักหายใจ พี่เต๋ายิ้มให้ผมแล้วเอื้อมมือมาปาดน้ำตาให้ผม
“ครับๆ ต่อไปนี้จะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้แน่นอน พี่สาบานได้ เลิกร้องไห้ได้แล้ว เด็กขี้แย”พี่เต๋าขยี้หัวผมจนยุ่งเหยิงไปหมด
“พี่ขอโทษนะที่ทำแบบนี้ แต่ก็นะ…ถ้าพี่ไม่ทำแบบนี้ คงไม่รู้ว่าคชาคิดยังไงกับพี่”
“เอ๋?”
“เป็นแฟนกับพี่นะ?”
“>//< ถ้าชาตอบว่าไม่ละ”
“ฮ่ะๆๆ ไม่ทันแล้ว ยื่นนิ้วมาสิชา”
“หืม?”ผมยื่นนิ้วออกไปอย่างงงๆ แต่จู่ๆก็รู้สึกได้ถึงความเย็นที่ค่อยๆสวมเข้ามาที่นิ้วนางข้างซ้าย
“ถึงตอนนี้เป็นแค่แฟน พี่ก็ขอใส่แหวนไว้ก่อน ห้ามถอดด้วย! ทุกคนจะได้รู้ว่าคชาน่ะมีเจ้าของแล้ว เจ้าของหวงด้วย จะบอกให้!!!” ผมค่อยๆยกนิ้วขึ้นดู แหวนทองคำขาวเรียบสลักคำว่า ‘TAOKACHA’
“นี่หายไปเพราะทำนี่ให้ชาเหรอฮะ?”
“อือ…พี่ขอโทษนะ ที่ทำให้ชาร้องไห้ ^^”
“…ชารักพี่เต๋านะ”ผมพูดด้วยเสียงแผ่วเบา ก็คนมันเขินนี่หว่า
“อะไรนะ ไม่ค่อยได้ยินเลย”
“ไม่พูดแล้ว >//<”
“อะไรอ่ะ ชา ชา น้องคชา กลับมาพูดกันให้รู้เรื่องก่อนนนน”
“แบร่~!”
“เดี๋ยวเถอะ เป็นแฟนกันแล้ว ต้องทำอะไรรู้ใช่มั้ย”
“พี่เต๋าลามก!”
“กล้าว่าพี่เหรอตัวเล็ก นี่แน่ะๆ”
“ฮะๆ พี่ต๋าวววววว อย่า ฮะๆ อย่า มันจั๊กจี้น้า หายใจไม่ทันแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
ขอบคุณที่รักผมนะฮะ พี่เต๋า ….
ชาจะรักพี่เต๋าให้มากกว่าที่พี่รักผมให้ได้เลย คอยดู~
พิมพ์ไปพิมพ์มา จบซะงั้นอะ ฮ่าๆๆ ทำไปได้ นั่งเขียนไปเขียนมา เพลินมากไปนิดส์นึง =____= มันเลยยาว เย้ ในที่สุดตอนตรูก็ยาวบ้างแล้วเว้ยเฮ้ย *เวิ่น*ตอนที่ต้องบิ้วต์อารมณ์คชาเศร้า ดันไปฟัง ณ จุดนี้ของบักเฟรม…แล้วตรูจะเศร้าได้ยังไงว่ะ ถ้าตอนนั้นมันติดขัดยังไงก็ขอโทษฮับ T^T
SEE U SOON เจอกันเรื่องหน้าฮับ ;]
MOBSTER_13 : มอนสเตอร์ที่ไม่เคยทำอะไรถูกใจใครเลย…
1 DEC 2011
EDIT : เพิ่มรูปมอนสเตอร์
3 DEC 2011
ความคิดเห็น