คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : IN THE FOREST part 1
1
IN THE FOREST
เอาหน่อยน่านลิน แค่นี้แกทำได้อยู่แล้ว
ฉันให้กำลังใจตัวเองอีกครั้งก่อนแหงนมองความลาดชันของเส้นทางเบื้องหน้า ตั้งแต่แปดโมงเช้าที่เดินฝ่าความรกชัฏของป่าเขาเข้ามายังไม่มีโอกาสหยุดนั่งพักให้หายเหนื่อย แม้ป่าแห่งนี้จะถูกปกคลุมหนาทึบด้วยต้นไม้น้อยใหญ่แต่อากาศที่ร้อนชื้นกลับทำให้รู้สึกหายใจลำบากและเหนื่อยล้าจนแทบอยากหมุนกายเดินกลับลงจากเขาเสียหลายครั้ง
ฟู่! ฉันเป่าลมออกมาหนึ่งครั้งก่อนยกมือปาดเช็ดคราบเหงื่อไคลที่ผุดซึมออกมาตามไรผม สายตากวาดมองรอบกายเพื่อหาลานโล่งให้นั่งพักคลายเหนื่อย กระทั่งสายตาประสานกับท่อนไม้ใหญ่ซึ่งถูกโค่นล้มวางเยื้องไปไม่ไกล สองเท้าจึงมุ่งตรงไปทางนั้นอย่างรวดเร็ว
กลิ่นมอสชื้นแฉะบนซากท่อนไม้โชยเข้ามาแตะปลายจมูก ฉันวางมือลงบนท่อนไม้แล้วออกแรงกดน้ำหนักลงไปสองสามครั้งเพื่อทดสอบความแข็งแรงของมัน
โชคดีที่มันไม่ผุมาก
ตอบโต้ความคิดของตัวเองสักพักก็วางกระเป๋าสัมภาระลงจากบ่า แผ่นหลังที่เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อสัมผัสถึงลมเย็นแทบจะทันทีที่ปลดสัมภาระออกจากร่างกาย ฉันขยับหมวกบักเก็ตสีน้ำตาลเข้มสำหรับใส่เดินป่าพอให้สายลมพัดผ่าน ครั้นเมื่อพักจนหายเหนื่อยแล้วจึงคว้ากระเป๋าขึ้นสะพายอีกครั้งเพื่อออกเดินทางต่อ
กึก!
ทว่าระหว่างกำลังจะลุกขึ้น สายรัดกระเป๋าดันเกี่ยวกับกิ่งไม้ที่ยื่นโผล่ออกมาจนรั้งร่างของฉันเอนไปทางด้านหลัง ด้วยน้ำหนักบวกกับการทรงตัวที่ไม่มั่นคงทำให้ฉันเสียหลักล้มลงไป ร่างของฉันกลิ้งตกไปยังพื้นเบื้องล่างพร้อมกระเป๋าสัมภาระ กิ่งไม้มากมายทิ่มแทงจนร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล ฉันพยายามเอื้อมคว้าต้นไม้ใบหญ้าเพื่อรั้งไม่ให้หล่นลงไปไกลกว่านี้แต่ก็ไม่เป็นผล ท้ายที่สุดร่างของฉันจึงหล่นลงมากระแทกกับต้นไม้เบื้องล่างห่างจากจุดที่นั่งพักลงมาประมาณห้าสิบเมตร
บ้าเอ๊ย!
ฉันสบถถ้อยคำหยาบคายออกมาก่อนค่อยหยัดกายลุกขึ้นยืน โชคดีที่กระเป๋าด้านหลังช่วยป้องกันไม่ให้แผ่นหลังอัดกระแทกกับต้นไม้อย่างจัง ไม่งั้นฉันคงหลังหักนอนรอความตายอยู่ที่นี่แน่นอน
ฉันเริ่มปลดสายกระเป๋าออกก่อนสำรวจความเสียหายตามร่างกาย บาดแผลจากการถูกกิ่งไม้ขูดและทิ่มแทงมีเลือดไหลซิบ ถึงแผลจะเล็กมากแต่มันก็ค่อนข้างอันตรายและง่ายต่อการติดเชื้อ ฉันจึงรีบหยิบอุปกรณ์ทำแผลออกมาทำความสะอาดบาดแผลพร้อมทั้งเปลี่ยนชุดใหม่
เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็แหงนมองเส้นทางที่เพิ่งหล่นลงมาเมื่อครู่อีกครั้ง ทางลาดชันจนเกือบจะเป็นมุมเก้าสิบองศาทำให้ฉันถอดใจเพราะไม่มีทางปีนกลับขึ้นไปด้วยเส้นทางนี้ได้อย่างแน่นอน
แกมันซวยจริงๆ
นึกก่นด่าตัวเองในใจเสร็จสรรพก็เดินมุ่งหน้าไปตามเส้นทางใหม่ ป่าข้างล่างนี้รกชัฏกว่าข้างบนเป็นเท่าตัว แมลงน้อยใหญ่รุมตอมจนต้องคอยยกมือปัดไล่ สเปรย์ไล่แมลงถูกหยิบมาพ่นใส่ตัวซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกระทั่งเดินมาถึงทางตันอีกครั้ง เบื้องหน้าของฉันมีก้อนหินขนาดใหญ่หล่นลงมาปิดเส้นทางจนไม่สามารถเดินผ่านไปได้ ฉันถอนหายใจอีกครั้งก่อนตัดสินใจเดินลงข้างล่าง ตลอดทางก็คาดหวังว่าทางข้างหน้าจะสามารถพาฉันเดินย้อนกลับขึ้นไปยังเส้นทางหลักได้
ทว่าความหวังนั้นมีอันต้องดับลง...
ฉันมองทางข้างหน้าที่ดูเหมือนจะยิ่งรกชัฏกว่าทางที่เดินผ่านมาด้วยความไม่สบายใจมากกว่าเดิม
ลองคำนวณจากเส้นทางที่เพิ่งเดินผ่านพ้นมาอย่างรอบคอบ เมื่อครู่ฉันก้าวลงมาข้างล่างก่อนตัดขึ้นไปข้างบน จากนั้นเดินต่อมาอีกประมาณสองชั่วโมงก็ไต่ขึ้นไปข้างบนอีกครั้ง ซึ่งมันก็น่าจะกลับไปยังเส้นทางหลักได้แล้วสิ แต่ทำไมที่ที่ฉันอยู่จึงดูแปลกตา ป่าเบื้องหน้าก็เริ่มหนาทึบจนแม้แต่แสงแดดยังแทบส่องผ่านลงมาไม่ถึง
ฉันยกนาฬิกาขึ้นดูอีกครั้ง ประมาณห้าชั่วโมงที่เดินหลงทางในป่าทึบแห่งนี้และมันอาจย่ำแย่ลงหากฉันไม่สามารถหลุดออกจากป่าวงกตนี้ได้ก่อนพระอาทิตย์ตกดิน
สวบ!
เสียงเหยียบลงบนใบไม้แห้งดังมาจากทางขวามือ ฉันย่อกายลงและเพ่งสายตามองอย่างระแวดระวัง หัวใจที่เคยสงบนิ่งพลันเต้นระทึกด้วยความหวาดกลัว ยิ่งใกล้ช่วงพระอาทิตย์ตกดินมากเท่าไรก็ยิ่งอันตรายมากขึ้นเท่านั้นเพราะเป็นช่วงเวลาที่สัตว์ป่าเริ่มออกหากิน ฉันเงยหน้ามองท้องฟ้าพลางครุ่นคิดในใจ ตอนนี้สิ่งที่ฉันควรทำไม่ใช่การเดินวกวนเพื่อหาทางออกจากป่าแต่เป็นการเตรียมหาสถานที่ปลอดภัยสำหรับพักค้างแรมต่างหาก
เมื่อตัดสินใจเช่นนั้น สองเท้าจึงเริ่มออกสำรวจป่าบริเวณแถบนี้อย่างละเอียด ในป่าที่ไม่รู้จักแห่งนี้ไม่สมควรกางเต็นท์นอนเป็นอย่างยิ่ง ฉันเดินวนไปมาอยู่พักใหญ่ก่อนแหงนมองต้นไม้สูงเบื้องหน้า
ต้นนี้กำลังเหมาะ...
ฉันเลือกหยิบเปลสนามออกมาพร้อมทั้งปีนขึ้นไปบนต้นไม้ อาศัยความคล่องตัวที่ได้จากการเล่นกีฬาปีนป่ายไปบนยอดไม้และผูกเชือกไว้กับกิ่งไม้ทั้งสองด้าน จากนั้นจึงชักดึงกระเป๋าเป้ขึ้นมาผูกไว้ป้องกันไม่ให้สัตว์ป่าเข้ามารุมฉีกทึ้งเสบียงอาหาร ฉันหยิบมีดพกออกมาพร้อมกระบอกไฟฉาย ขวดน้ำและอาหารที่จำเป็นถูกนำติดตัวไว้แค่เพียงเล็กน้อย
และก่อนที่พระอาทิตย์จะลาลับขอบฟ้า ฉันก็ปิดผ้าคลุมแล้วหลับตานอนทันที
…
ความคิดเห็น