คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Part 11
Part 11
“เลิกสิ ชั้นจะเลิก...เพื่อมุคุโร่คุง” “สัญญานะครับ” “อื้อ ชั้นสัญญา แต่ว่า...” ร่างสูงพูดด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ “ขอมัดจำไว้ก่อนแล้วกัน” พูดจบริมฝีร้อนระอุก็ลงมาประทับกับริมฝีปากบางทันที ปลายลิ้นตวัดสอดเข้าไปในโพรงปากร่างบางเพื่อควานหาความหวานภายในของร่างบาง
“อื้อ...อื้อ” ร่างเล็กพยายามส่งเสียงแต่ก็ไร้ผล มือหนาของคนตัวใหญ่เริ่มไม่อยู่นิ่งเริ่มลูบไล้ไปตามแผ่นหลังขาวนวลของร่างบาง “อื้อ...อื้อ” เมื่อคนตัวเล็กใกล้จะหมดอากาศหายใจ ร่างสูงจึงปล่อยริมฝีปากบางให้เป็นอิสระ โดยการเลื่อนเป้าหมายไปที่ซอกคอขาวแทน “พ...พอ...เถอะ
ครับ...ค...คุณ..เบียคุรัน...อื้อ” เสียงหวานพยายามร้องห้ามแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะว่าตอนนี้สภาพของคนตัวเล็กที่เค้าเห็นคือผมเผ้ายุ่งเยิง เสื้อบางสีขาวถูกรูดลงไปโชว์ให้เห็นไหล่ขาว กางเกงขาสั้นสีดำโชว์ท่อนขาเนียน นัยน์ตาหวานยั่วยวนชวนหลงใหล มีหรือเค้าจะหยุด
มือหนากระตุกเสื้อบางออกมาอย่างง่ายดาย ริมฝีปากร้อนระอุถูกลากลงมาจากซอกขาวมาหยุดอยู่ตรงยอดอกสีชมพูอ่อนก่อนจะใช้ลิ้นสากเลียมันอย่างช้าๆเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของคนถูกกระทำ “อ๊ะ...ย่ะ...อย่าครับ...อ๊ะ” เสียงหวานครางออกมา ร่างสูงไม่รอช้าดึงกางเกงขาสั้นของคนตัวเล็กออกแล้วโยนมันลงไปกองกับพื้นก่อนจะปลดเข็มขัดของตนอออก ร่างบางส่ายหน้าอย่างเร็วพลางขยับหนี เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นมาตามใบหน้าเรียวสวย “พ...พอเถอะครับคุณเบียคุรัน ผมขอร้อง” ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงเว้าวอน “ไม่เป็นไรหรอกมุคุโร่คุง ไม่เจ็บหรอกนะ” “ต...แต่” ยังไม่ทันทันพูดจบริมฝีปากร้อนระอุก็ทาบลงมาที่ริมฝีปากบางอีกครั้ง แล้วตามด้วยเสียงหวานที่ครางออกมาอย่างไม่เป็นจังหวะ
.
.
.
(ไม่อธิบายต่อแล้วนะคะ แต่งต่อไม่ไหวจริงๆ กว่าจะแต่งแบบนี้ได้เครียดมากเลย ต่อไปถ้า
มีฉากแบบนี้อัก ขออนุญาตใช้ . . . นะคะ เดี๋ยวไมเกรนขึ้นแต่งต่อไม่ได้ T_T)
♫ ♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫
ฉากนี้เครียดมากเลยค่ะ 3 วันกว่าจะแต่งได้
ถ้าไม่ถูกใจตรงไหนเม้นประจานกันได้เลยนะคะ พอดีเพิ่งหัดแต่งแบบนี้
เลยออกมาไม่ดีเท่าไหร่ค่ะ
ความคิดเห็น