คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : สวาทรักคุณอาขา 9
“อาราม! ...”
พระพายระาเสียใส่ทันทีที่เห็นว่านที่ยืนอยู่ือเ้าอบ้านหนุ่มเหมือนที่เธอิเอาไว้ริๆ
้วย
“แ่ัวเสร็หรือยั”
ราเมศถามทั้ๆ
ที่็เห็นอยู่ว่าหลานสาวนอไส้ยัอยู่ในเสื้อผ้าุเิม
เาันประูแล้วเินเ้ามาภายในห้อนอนส่วนัวอพระพายอย่าหน้าาเย
มอนั่นมอนี่ล้ายว่าำลัสำรววามเรียบร้อย
พระพายที่ยั่วไม่ไ้ั้าน
แถมยัปิปาหาวถามเาออมา้วยเสียที่อยาะหลับ
เวลาอย่านี้็ลืมไปแล้วว่าเธอ้อโรธุอารามาอยู่
“พอะมีเวลาให้พระพายอาบน้ำแ่ัวใหม่หน่อยไหมะ”
ลืมนถึั้นเรียแทนัวเอับเาว่าพระพาย
ุอาหนุ่มเอ็สะุึน้อหันมอหน้ายัยัวร้ายอย่าไม่อยาะเื่อหู
แล้ว็ถึบาอ้อ...เมื่อเห็นว่านถามำลัเินัวเียแถมายัไม่ยอมะลืม
ภาพที่เห็นเล่นทำเอาุอาหนุ่มระุยิ้มอย่าเอ็นู
แล้ว็้อหน้าึเมื่อเห็นหน้าอหน้าใไ์เินมารานอสาววัยรุ่นไทยโผล่พ้นทะลัสาบเสื้อที่ระุมหลุออารัสอเม็ิๆ
ันออมาโว์หรา่อหน้า่อา ถึว่าะมีบราสีหวานัวน้อยโอบอุ้มอยู่
แ่เหมือนมัน็ไม่่วยอะไรเลย เมื่อวามให่อวบอูมแทบล้นออมาทั้เ้าแบบนั้น
“อาร์...สวยอะไรอย่านี้
พระพาย๋านมอพระพายอาร์...่าสวยเหลือเิน โอ้ว...”
ุอาหนุ่มหลุเสียราเบาๆ
ออมาอย่าลืมัว เผลอมอาละห้อย
ร่าสูเือบะเินเ้าหาราว้อมน์ที่อยาะอูบลูบไล้
ถ้ายัยเ็อมยั่วรหน้าะไม่พูถามอะไรบาอย่าึ้นมาที่่วยเรียสิอุอาหนุ่มสุหล่อึ้นมาเสีย่อน
ส่วนพระพายนั้นเมื่อเธอไ้ยินเสียแปลๆ
ที่ฟัไม่ถนัว่าุอารามาอเธอพูว่าอะไรันแน่ เลยฝืนลืมาึ้นมอ้วยท่าทายััวเียอยู่
“อารามพูว่าอะไรนะะ”
“สิบนาที”
ุอาหนุ่มอบเสียเ้มึ้น
พร้อม้วยสะบัหัวไปมาเพื่อับไล่วามิบ้าๆ ในสมออัวเอ
“่ะ...” พระพายพยัพเยิหน้ารับำ พลาปิปาหาว
“อาะลไปรอ้าล่า”
ุอาหนุ่มบอ พร้อมรีบหันหลัเินลับออประูไปเลย
เพราะืนยัอยู่อีแ่วินาทีเียวไม่รู้ะอใไหวไหม
ส่วนนที่ไม่รู้เรื่อรู้ราวว่าุอาหนุ่มำลัเิวามิไม่ื่อ
เินหายเ้าไปในห้อน้ำ
รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าุใหม่แล้วมายืนอยู่หน้าระเาบานให่ หัน้ายหันวา เ็วามเรียบร้อยอัวเอ
ผมยาวถึลาหลัถูรวบึ้นไปมัไว้เป็นหาม้า่ายๆ
้วยที่มัสีเียวับผมปล่อยปลายให้ทิ้ัวลมาลอเลียแผ่นหลับอบบา
่อนามลมายัห้อโถ้านล่า
เมื่อื่นีแล้วพระพายนเิม็เริ่มลับมามีอาารมึนึอีรั้
“เรียนบหรือยั”
ราเมศถามึ้นมาระหว่าทาที่เินาบ้านอเาไปยัเรือนไม้ทรไทยหลัให่
ึ่ทาเินถูปู้วยอิัวหนอนลอทั้เส้นทาที่ทอเื่อมระหว่าสอบ้าน
บรรยาาศ่วเย็นๆ ับ้นไม้ประับนานาพันธุ์ที่ราเมศปลูเอาไว้มัน่าูร่มรื่น เสียนพระพาย้อแอบสูลมหายใแรๆ
เ้าปอ่อนอบำถาม
“บแล้ว่ะ”
พระพายอบสั้นๆ
ไม่อยาให้ัวเอเสียบรรยาาศับารื่ม่ำธรรมาิ
พระพายหยุเินแป๊บหนึ่เพื่อหันมอรอบๆ ัว
แล้ว็้อยอมรับว่าที่นีู่เปลี่ยนไปาเมื่อ่อนมาริๆ
“อนนี้ทำอะไรอยู่”
“ยัไม่ไ้ทำอะไร่ะ”
“เรียนบอะไรมา”
“บัี”
“อือม์...แล้วิหรือยัว่าะไปทำานที่ไหน”
ราเมศถามอีที ราวนี้พระพายไม่อยาอบ
แ่็ำเป็น้ออบเพราะไม่อยาทะเลาะให้เสียบรรยาาศอย่าว่า
“านอยู่่ะ
แล้ว็ถูเรียัวให้มาที่นี่”
เสียอบอย่าเ็ๆ
ทำใหุ้อาหนุ่ม้อหันมอ พระพายเอำลัลอบสำรวเาอยู่เหมือนัน
เลยหน้าร้อนผ่าวเมื่อเาหันมาและสบสายาันแบบัๆ
“ถูเรียัวให้มาที่นี่!”
ราเมศทวนำอหลานสาวนอไส้้วยเสียุ
ความคิดเห็น