คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คุณอาหมอ (รีอัพนะคะ)
.ห้อผ่าัให่อโรพยาบาลเอนื่อัแห่หนึ่อประเทศไทย
ทีมแพทย์ำลัทำารผ่าัให้ับผู้ป่วยโรหัวใึ่เป็นเสุเินโยารลมี้วยุหมอมือหนึ่อย่าผู้นำทีมแพทย์ผู้เี่ยวา
อ.นพ.ร.อาิราห์
มัวร์มิลเลอร์ หรืออาารย์หมอ ริส์ที่ใรๆ ในโรพยาบาลนี้่ารู้ัเาี นายแพทย์ฝีมือีที่ำลัโ่ัในสาาวิาที่ร่ำเรียนมา
เพราะนอาุหมอหนุ่มอนาไละบามหาวิทยาลัยารแพทย์ื่อัอสหรัอเมริาที่ถูัให้อยู่ในอันับ้นๆ
อโลแล้วยัมีอีอย่าที่สำัมาไปว่านั้น็ือเาสามารถวินิัยโรไ้อย่ารและแม่นยำมาๆ
อี้วย ึ่แน่นอนไม่ว่าุหมอหนุ่มอายุปลายสามสิบนนี้ะเินเือนสูลิบลิ่วมามายแ่ไหน
หาแ่หลายโรพยาบาล็ยั้อารัว ทุที่ยินีอ้าแนรับและอยาไ้ร่วมานับเาทั้นั้น
หาแ่อาิราห์็ไม่เยิที่ะย้ายโรพยาบาลไปอยู่ที่ไหน
เพราะที่นี่เามีเพื่อนอาารย์หมอที่รู้ใสนิทสนมันมาอีสอนนั่นือหมอิห์และหมอธาม
อ.ทพ.ร.ิห์ นฤบินทร์ุล ( หมอิห์ ) ทันแพทย์หนุ่มหล่อ
อารม์ี ที่มีรอยยิ้มไว้ละลายหัวใอสาวๆ เล่น แุ่หมอ็ยัโส
อ.นพ.ร.ธาม
( หมอธาม ) ุมารแพทย์มือหนึ่อโรพยาบาล หล่อ มเ้ม นนี้ใีอบอุ่นอ่อนโยนสมับเป็นุหมอเ็
แ่ไม่ว่าุหมอะหล่อแ่ไหนหมอ็ยัไม่มีเมียนาาเหอะ-เหอะ
เวลาผ่านไปนานว่ารึ่ั่วโม
ว่าที่ารผ่าัะเสร็เรียบร้อย ทุอย่าผ่านไปไ้้วยี ้วยทีมแพทย์อหมอริส์
เสนี้เป็นเสุเินนไ้มาโรพยาบาล้วยอาารแน่นหน้าอรุนแรและุหมออายุรรม็รวอาารเบื้อ้น่อนส่่อมาหาอาารย์หมอริส์
ผลารวินิัยือนไ้รายนี้เป็นโรลิ้นหัวใีบ
ุหมอริส์รวแสนทุอย่าามั้นอนทั้หม่อนะสั่เปิห้อผ่าั่วนเนื่อ้วยอาารนไ้ออะแย่มา้อทำารผ่าั
แ่โีที่ารผ่าัรั้นี้ไม่ใ่ารผ่าัให่
เพราะในรายผู้ป่วยลิ้นหัวใีบึ่ผู้ป่วย่อน้ามีอายุแล้วนั้นวิธีที่ีที่สุในารรัษานั่นือใส่ลิ้นหัวใเทียมผ่านสายสวนเ้าไปแทนที่ลิ้นหัวใอันเิมที่เสื่อมสภาพแล้วนั่นเอ
พยาบาลนอวผ่าัที่ทำหน้าที่่วยประสานาน่าๆ
ภายในห้อเินเ้ามาหาเมื่อเห็นุหมอมือหนึ่ถอยห่าาร่าอนไ้
เป็นอันว่าารผ่าัเสร็สมบูร์ หมอถอถุมือออ ไปล้าทำวามสะอามือ่อนเสื้อลุมที่ใ้เพาะในห้อผ่าัะถูถอออแล้วนำไปเ็บเ้าที่โยพยาบาลผู้่วย
“อบุรับ”
อาิราห์ล่าวอบุ้วยเสียสุภาพามแบบบับ
แ่ว่าหมอ็ยัไม่ยิ้มเหมือนเย
พูถึรอยยิ้มอหมอริส์น้อยนที่ะไ้เห็น
เพราะหมอออะเป็นนเย็นาถ้าไม่สนิทหมอะไมุ่ยไม่เล่น้วย
แ่ทัทายันเป็นเรื่อปิเท่านั้น หมอไม่ไ้หยิ่ แ่หมอยิ้มยา
หมอึไ้รับายาาสาวๆ ในโรพยาบาลว่าไร้หัวใลไหมทั้ๆ
ที่หมอเป็นหมอรัษาโรที่เี่ยวับหัวใแท้ๆ แ่หมอ็ถูล่าวหาว่าไม่มีหัวใไปะอย่านั้น
หมอไม่ินบุลารในโรพยาบาล เพราะหมอมีที่ให้เรียใ้บริาร ันั้นสาวๆ
ที่นี่ึไม่รู้ว่าริๆ แล้วเวลาอยู่บนเียหมอริส์ร้อนยิ่ว่าไฟร้อยอมาสุมรวมันมามายแ่ไหน
อาิราห์เปิประูห้อผ่าัเินออมาหลัาที่สั่านทุอย่าเรียบร้อยเาสั่แอมินไ้ที่วอร์ศัลยรรม
่อนส่าร์ทประวัิอผู้ป่วยลับืนให้เ้าหน้าที่ที่รับผิอบในส่วนนั้น
ั้ใะเินลับไปพัที่ห้อพัส่วนัวอัวเอหาแ่ยั้าวไปไ้ไม่ี่้าวเท้าแร่็้อะัหันลับไปมอทาเิมที่เาเพิ่เินผ่านมาเมื่อรู่
“หมอะ”
เพราะเสียหวานๆ อใรนหนึ่เรียเาเอาไว้
“รับ! หมอุลมีอะไรหรือเปล่า”
หมอุล
หรือแพทย์หิุลา
เธอเป็นุหมอสาวสวยที่ไ้รับำแหน่เป็นุหมอผู้่วยมือหนึ่อุหมออาิราห์
้วยประสบาร์ารทำานและวามเี่ยวาทา้านนี้มาหลายปีหิสาวึัเป็นแพทย์หิอีนที่ฝีไม้ลายมือไม่ธรรมาเ่นัน
ุลาเพิ่ย้ายเ้ามาร่วมานับอาิราห์ไ้สามปีเศษแ่เพราะวามไม่ถือัว
ุหมอหนุ่มึไม่ไ้ใส่ใว่าแพทย์สาวนนี้ะเรียเาว่าอาารย์หมอหรือไม่
และเมื่อเาไม่ใส่ใ็ูเหมือนะเป็นารเปิทาให้ับุหมอสาวสวยที่อยามีวามสัมพันธ์ับเาใแทบาอย่าแพทย์หิุลานนี้
“บ่ายมาแล้วุหมอยัไม่ไ้ทานอะไรเลย
ุละมาวนหมอไปทาน้าว้วยัน่ะ”
ุหมอสาวเอ่ยวน้วยรอยยิ้มหวาน
พร้อมสาวเท้าพาร่าอรรเ้ามายืนใล้ๆ ร่าหนาอุหมอหนุ่ม อาิราห์ยัไม่ไ้อบรับหรือปิเสธในำวน็พอีมีเสียอุหมอหนุ่มเพื่อนี้อย่าหมอธาม็ัแทรึ้นมาเสีย่อน
ทำให้เา้อหันไปมอแล้วยิ้มทัทายเพื่อน
มันเป็นรอยยิ้มทีุ่หมอสาวเห็นแล้วแอบเพ้อ! แ่เธอ็ไม่เยมีโอาสไ้รับรอยยิ้มแบบนั้นสัที
‘ให้ายสิ!’ ุหมอนสวยถึับสบถในใอย่าอิาุหมอธาม
เธอเยไ้ยินนุบิบันว่าุหมอสามนเพื่อนี้นี่เป็นเย์เพราะแ่ละนือหล่อรวยเวอร์วัแ่็ยัโสสนิท้วยันทั้สามนเลย
‘อืม! มันน่าิ แ่ไม่เป็นไรไม่ว่ายัไเธอนี่แหละะพิิหัวใหมอริส์ให้ไ้’
“เฮ้! หวัีรับหมอริส์”
เสียทัหล่อๆ
อหมอธาม เา้าวยาวๆ เ้ามาหา
ยิ้มเลยไปใหุ้หมอสาวสวยที่ยืนไม่ห่าเพื่อนสนิทมานั
เลิิ้วให้เพื่อนเหมือนะถามว่ามีอะไรหรือเปล่าวะ ่อนหันไปทัทายุหมอนสวย้วยรอยยิ้มละไมบนใบหน้า
รอยยิ้มอุหมอธาม่าบาา ุหมอนสวยยิ้มพลาิในใ
แ่เธอ็เลือหมอริส์อยู่ี ผู้ายอย่าหมอริส์ูท้าทายและเหมาะแ่ารทสอบมารยาหิในัวเธอไ้มาว่า
ุหมอสาวส่ยิ้มใหุ้หมอธาม
“สวัสีรับหมอุล”
“สวัสี่ะอาารย์หมอ”
“เป็นทาารมารับ
ไม่เป็นไรเรียหมอธาม็ไ้ไม่้อมาเ็มยศหรอรับ”
“อบุ่ะ”
“หมอำลัะไปไหน”
อาิราห์ถามเพื่อนี้
“ไปหาอะไรทานหน่อยั้แ่เ้าเพิ่ไ้าแฟไปถ้วยเียว
สนใไป้วยันรึเปล่า ผมโทรหาหมอิห์เมื่อี้บอนั่อยู่ที่นั่น
มุมประำอเราพอี”
“อ้อๆ...ไปไ้นะสัยี่สิบนาที
พอีวันนี้ว่าะเ้าบ้านหน่อย”
“ิถึหลานสาวนสวยล่ะสิ”
หมอธาม็แวไปั้น
แ่ะว่าไปหลานสาวอหมอริส์็โเป็นสาวแล้วแถมสวยอี่าหา ออะเนื้อนมไ่
หมอธามยิ้ม
เมื่อเห็นเพื่อนทำหน้าว่าเหอะๆ อาิราห์อบพูประำว่ายัยเ็นั่นัวแสบ
อบวุ่นวายสารพั แ่เา็มอว่าเธอน่ารัี
“เหอะ-เหอะ”
ุหมออาิราห์ทำเสียแววาบ่บอวามระอาเมื่อไ้ยินเพื่อนี้พูถึหลานสาวนอไส้
“อ้อ! เี๋ยวผมอัว่อนนะรับ
่วบ่ายไปถึเย็นๆ ผมไม่มีเส ยัไถ้ามีอะไรเร่่วน็โทรามไ้นะรับ”
อาิราห์หันไปบอแพทย์สาวนสวยผู้่วยมือหนึ่ในทีมแพทย์อัวเอ
ทำไมเาะูไม่ออว่าุหมอสาวำลัิอะไร แ่เาไม่ิ และไม่เยะิ
นอาวามเป็นเพื่อนร่วมานเา็ให้อะไรที่มาไปว่านั้นไม่ไ้
เาไม่ไ้ไร้หัวใเหมือนที่ใรๆ บอ เพียแ่เายัไม่เอนที่อยาะให้ใ่าหา
“ไปรับหมอธาม”
อาิราห์บอพร้อมผายมือให้เพื่อนออเินนำไป่อน
่อนที่ัวเอะ้าวยาวๆ ให้ามไปทันและเินเียันไปในที่สุ
ปล่อยทิ้ใหุ้หมอสาวนสวยไ้แ่มอาม้วยวามเสียาย ุลาเอ่ยวนเา่อนแท้ๆ
แ่อาิราห์ลับไปับเพื่อนอเาเยเลย
“ทานี้รับ”
เสียหมอิห์ที่มาถึ่อนและาแฟมานั่ิบเป็นนแรยมือโบส่สัาให้นที่เพิ่เินเ้ามาใหม่
สอหนุ่มยิ้มพร้อมยมือึ้นเป็นเิบอว่าโอเ
สอุหมอหนุ่มหล่อเินเลยไปหาาแฟสำหรับัวเอนละแ้ว
แน่นอนว่าสำหรับหมอริส์าแฟที่เาโปรปราือาแฟำไม่นมไม่น้ำาล
และเา็มัถูแวเป็นประำว่าเป็นนไม่หวาน
“หมอินเ้าไปไ้ยัไวะ
ำปี๋ มอย่าเียวเลย ผมเห็นี่รั้็ไม่ินว่ะ”
และราวนี้็เป็นหมอธามที่อไม่ไ้้อแะรสนิยมารื่มาแฟอหมอริส์
เพราะัวุหมอเอนั้นื่มาแฟแบบรบเรื่อ ือาแฟ นมส และ น้ำาล
“หมอะลอไหมล่ะ
อร่อยนะ”
อาิราห์เิวน้วยรอยยิ้มามแบบบับ
พร้อม้วยารยื่นส่ถ้วยาแฟำไปรหน้าหมอธาม
หมอธามทำหน้าเหมือนถูบัับให้ินยาม่อนหย่อนัวลนั่เ้าอี้อีัวฝั่ร้ามหมอิห์และหมอริส์
ยถ้วยาแฟอัวเอึ้นมามวามหอมแล้วทำหน้าอย่าฟิน
“ม่ายล่ะ
ผมว่าอผมอร่อยแล้ว เิหมอามสบาย”
“รับ
ฮ่าๆๆๆ ผม็ิว่าหมออยาลอ ผมไม่หว เอาไหมรับหมอิห์”
ุหมออาิราห์หันไปถามหมอิห์ที่ำลัิบาแฟในถ้วยอัวเอบ้า
และเมื่อหมอิห์ปิเสธเาึไหวไหล่แล้วส่ถ้วยาแฟึ้นื่ม
“ผม็ว่าอผมยัอร่อยอยู่นะ
ไม่อยาเปลี่ยนอนนี้เลยรับเี๋ยวร่าายมันไม่ิน”
“โอเรับหึ-หึ”
“เออหมอเย็นนี้หมอว่าันไหม
เราไปหาที่นั่พัผ่อนหย่อนใันบ้าีไหมรับ
เหมือนเราะไม่่อยไ้พัันเลยนะรับ่วนี้” หมอิห์ทันแพทย์หนุ่มหล่อเอ่ยวน
อีสอหนุ่มเลิิ้วหันมอหน้าัน่อนที่ะหันมาทำาลุใส่นวน
“หมอิห์ห้าวเหรอรับฮึ! หรือว่าวันนี้หมอเอนไ้สาวๆ
สวยๆ เลยอยาฟัน เอ้ย! ผมหมายถึนไ้สวยมามาทำฟันเลยทำให้น้อายุึ
โถๆๆๆ”
“นั่นสิรับ
ยัไรับ หมอหายเียบไปอาทิย์ว่า ลับมาอีทีมาวนไปผับะั้น” หมอธามเสริม
“บ้า! นไ้สาวสวยที่ไหนอุเล่าหมอริส์
ไม่มี้ ไม่มี ผม็แ่ิว่าพวเราทำานหนัมา่วนี้ร่าายวรไ้รับารบำบั็เท่านั้น
นี่หมอิอะไรเลอะเทอะันไปให่แล้วรับ”
“ฮ่าๆๆ”
สามหมอหนุ่มหล่อมาหัวเราะประสานเสียันอย่ารื้นเร
“เออ...หมอสั่้าวันหรือยั”
ุหมอธามเปลี่ยนเรื่อ
“ผมว่าผมหิวมาเลยนะอนนี้ั้แ่เ้าเอเสเ็ป่วยหนัๆ
ไปหลายเส เล่นเอาแทบหมแร ผมยัไม่ไ้ทานอะไรเลย”
“ผมทานเรียบร้อยแล้วอนที่หมอธามโทรมาแหละรับ”
หมอิห์ทันแพทย์หนุ่มหล่อบอพลายถ้วยาแฟึ้นิบอีรั้
“หมอริส์ละรับทานอะไรมาหรือยั”
นถามยถ้วยาแฟึ้นแบบรวเียวหมแ้วเพราะอนนี้เาหิว้าวมา .ไ่ล้านัว ถ้ามี้าเินผ่านมาเา็ินไ้หมทั้ัวแหละนาทีนี้
“ยัรับ
หิวเหมือนัน”
อาิราห์อบพร้อม้วยแสอาารอย่าเียวันนั่นือเทาแฟมๆ
ลอไปแบบรวเียวหมแ้ว
านั้นสอุหมอหนุ่ม็พาันเินูอาหารในโรอาหารอโรพยาบาล ที่ๆ
เป็นสวัสิารร้านอาหารสำหรับส่วนอเ้าหน้าที่ แพทย์ พยาบาล
และนัศึษาอมหาวิทยาลัย้าๆ โรพยาบาล
แน่นอนว่าที่นี่นเยอะ
นัศึษาแพทย์พยาบาลสาวๆ สวยๆ
่าพาันมอาปรอยเมื่อุหมอหนุ่มทั้สอเินผ่านในโนที่พวเธอนั่อยู่
และเป็นเรื่อธรรมามามายที่สอุหมอหนุ่มหล่อะไ้ยินเสียรี๊ราัามหลัเพราะบรราสาวๆ
เหล่านั้นอยาพิิหัวใอสามหมอเพื่อนี้ันใแทบะา
ไม่ถึสิบนาที่อมาุหมอหนุ่มทั้สอเินลับไปยัมุมโปรอพวเาพร้อม้วยานอาหารในมือ
อุหมอธามือสปาเ็ี้ ส่วนออาิราห์ือผัไทยุ้สัวโๆ
ที่เาอบทานมาเป็นพิเศษนั่นเอ
“เอาหน่อยไหมหมอ”
อาิราห์ยัมีแ่ใวนหมอิห์
ในะที่หมอธามเริ่มไม่พูพร่ำทำเพลแล้วรับ หมอหิวพอ้นแะพื้นเ้าอี้ไ้เท่านั้นหมอ็ัารส่สปาเ็ี้เ้าปาันเลยทีเียวเียว
“ามสบายรับ
อบุมา เอ้าหมอธามใเย็นๆ รับเี๋ยวเส้นิอ ฮ่าๆๆ
ท่าทาหมอะหิวริอย่านี้ผมว่าหมอหานทำับ้าวที่บ้านสันีไหม ่อนออมาทำานหมอะไ้ทาน้าวเ้า”
“เหอะๆๆ
โน้ว!”
ุหมอธามสวนทันวันทั้ที่ยัไม่ลืนเส้นสปาเ็ี้ลท้อ้วย้ำ
ำแนะนำอหมอิห์ทำเอาเาแทบสำลัสปาเ็ี้าย
พอลืนลอไ้้อรีบยน้ำื่มามแทบไม่ทัน ่อนส่ำใหม่เ้าปาามไปอี ็บอแล้วว่าเวลานี้เาสามารถิน้าไ้หมทั้ัว
“หมอๆ
ผมว่าหมอใเย็นๆ ็ไ้ ผมไม่แย่อผมมีเยอะรับ”
หมอริส์ำท่าทาอหมอธามแล้วอแวไม่ไ้
“ถ้าุิน้า
ผมะแยุ่้ัวโๆ ในานุแน่ๆ หมอริส์” นหิวมาู่ลับ
“อ้าวเวร!”
เือร้อนอาิราห์้อเลื่อนานหนีนิหนึ่
่อนหมอะเริ่ม้นินุ้่อนเลย เพราะลัวหมอธามแย่อโปร
แล้วสามน็หัวเราะันอี
เวลาทำานมันเรียและริัเพราะมันือนาทีีวิอนไ้ที่เาฝาไว้ในำมือหมอ
พอนอเวลาานสามุหมอหนุ่มหล่อ็อยาผ่อนลายบ้าอะไรบ้า
“อืม! เรี่อที่ผมวนว่าไ ุสอนโอเไหม”
หมอิท์เอ่ยทวถามำอบเรื่อที่เาวนสอุหมอหนุ่มให้ไปนั่ื่มผ่อนลาย้วยัน
“หมอริส์ุว่าไหม”
หมอธามถาม
อาิราห์ลืนผัไทยลอ่อนอบ
“วันนี้ผม้อลับบ้านหน่อย
ไม่รู้มีอะไรหรือเปล่า พี่ายโทรมาามั้แ่เมื่อืนแล้วรับ”
ปิืออาิราห์ไม่่อยไ้ลับไปพัที่บ้านให่เท่าไหร่
เมื่อหลายปีมาแล้วเาื้อบ้านั้นเียวบรรยาาศีที่ทาธนาารประาศายเอาไว้
และบ้านหลันี้็อยู่ใล้โรพยาบาลมาว่าบ้านหลัให่อพี่าย่าบิา
“ว้าเสียาย
บ่ายนี้ผมว่า”
ุหมอิห์โอรวอย่าเสียายที่เวลาอพวเาไม่่อยรัน
“ผมมีนันไ้ที่ลินิ
ิวยาวเหยีย ว่าะหมนผมหมแระับรถไปผับล่ะหมอ”
“ั้นเอาไว้โอาสหน้าเรา่อยนัันใหม่
ทีนี้ะบอล่วหน้า”
“โอเรับามนั้น
เี๋ยวผมอัวเลยนะว่าะแวะไปีบที่บ้านนี้่อนเย็นๆ ่อยไปบ้านให่”
อาิราห์บอเมื่อส่ผัไทยำสุท้ายเ้าปาเี้ยวลืน่อนส่น้ำเปล่าเย็นๆ
ามไปและวาแ้วน้ำลบนโ๊ะเรียบร้อย
พร้อม้วยารยนาฬิา้อมือเรือนสวยึ้นูเวลา
เพราะว่าวันนี้เามีเสผ่าัยาวมาั้แ่อนีห้า ไ้พัหายใไม่ถึสิบนาที็้อลรวนไ้ที่วอร์
านั้นมีเสผ่าัเ้ามาเรื่อยๆ และลายาวมานเือบะบ่ายสอรึ่
สามหมอแยย้ายโยหมอธามและหมอิห์ลับไปที่แผนอัวเอ
ส่วนอาิราห์แยมาที่ลานอรถหลัโรพยาบาล
................................
รัหมอเมาหมอ ฝาอุหนุนหมอ้วยนะะ
หนัสือเล่มระาษหมอริส์พร้อมส่ / อีบุ๊็พร้อมโหล้ะ
ความคิดเห็น