คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : สวาทรักคุณอา 3
ถ้ารู้อย่านั้นพระพายไม่บัอาไปยุ่ับอรั อหวอเาหรอ
พระพายในเวลานั้นยืนมอูอุหลาบสีแเ้ม ที่ระัระายอยู่บนพื้นอย่าแสนเสียาย้วยน้ำาหยแหมะลมา
เธออยา้มามลไปเ็บพวมันึ้นมาหอบเอาไว้อีรั้เหลือเินแ่ทิิในหัวใวน้อยๆ
มัน็มีมาพอที่ะทำให้ใแ็ปล่อยทิ้อสวยๆ ที่ัวเอแสนรัให้ายอยู่บนพื้นรหน้าอย่านั้น
พระพายถูุอาาสุหล่ออย่าราเมศสั่ห้ามไม่ให้เียเ้ามาใล้ๆ
วุ่นวายับแปลุหลาบหน้าบ้านพัอเาอีเลยนับั้แ่นั้นเป็น้นมา
พระพาย็นริเหมือนัน
็ในเมื่อุอารามาอเธอะโรธมานานั้นับอีแ่เธอัุหลาบอเาเพราะเห็นว่ามันสวยี
และอยาไ้มาแ่นี้
และเา็แ่ะไม่มีุหลาบา้นที่ปลูเอไปมอบให้ับแฟนสาวอเาแ่นั้นเอ
แ่เา็ไปหาื้อเอาใหม่ามร้านมาให้แทน็ไ้ไม่ใ่หรือ เา็ไปื้อเอาใหม่ไ้นี่
ะเอาสวยแ่ไหนล่ะ สวยว่าที่พระพายเพิ่ัมันไป็ยัมีเลย แ่เาลับเลือ ที่ะมาโรธหลานสาวนสวยอย่าเธออย่าเอาเป็นเอาาย แบบนั้น
เธอ็ะโรธุอารามาอเธอบ้าเหมือนัน
เมื่อิถึเรื่อในวันนั้นพระพายเลยยิ่ทำหน้าบึ้ึ ยิ่ว่าเิม ริมฝีปาสีมพูอ่อนๆ
มันวาวเพราะเลือบลิปสิ เม้มเ้าหาัน ใบหน้าสวยเิน้อยๆ
เมื่อมอสบสายามุอนที่เธอเยเรียเาว่าุอารามะ ุอารามา
หึ...นมาถึวันนี้ที่เวลาผ่านมาแล้วหลายปี
พระพาย็ยัรู้สึโรธเือุอารามาอเธอไม่หาย
แถมเรื่อในวันนั้นมันไม่ไ้ทำให้พระพายแ่โรธเลียุอารามาแ่นั้น
แ่เธอยัพาลเลียอุหลาบสีแไปเลยอี้วย
ทั้ๆ
ที่่อนหน้านี้พระพายทั้รัทั้เทิทูนุอารามาอเธอมามาย
อุหลาบสีแนั่น็เหมือนันพระพายอบมันมาว่าสีอื่นๆ ทั้หมเลย้วย้ำ
แ่อนนี้พระพายเลือที่ะไม่ปลูุหลาบสีแแล้ว
เธอะเลือปลู็แ่อสีาวที่เยอบรอลมาาสีแเ้มแทน อนนี้ที่หน้าบ้านอุาับุยายที่เียใหม่เลยมีแ่้นุหลาบาวอออสวยสะพรั่เ็มไปหม
เพราะเมื่อหลายปี่อนที่พระพายไปาที่นี่
แม่พาพระพายไปอาศัยอยู่ที่บ้านุาุยาย นแม่ป่วยและาไป พระพาย็ยัอยู่ที่นั่น
ราเมศไม่ไ้รับไหว้หลานสาวนสวยนอไส้
นอามอ้วยสายาไม่พอใ่อนเินผ่านหน้าหิสาวไปโยไม่เอ่ยทัทาย้วย้ำ
เาเินรเ้าไปหามาราอเา
ทรุัวนั่ล้าๆ ลำแนแร่้าหนึ่ยึ้นมาโอบอร่าอวบท้วมเพราะวัยรา ที่ำลัสั่นน้อยๆ
ที่ไม่รู้ว่าเหนื่อยเพราะ้อเรียเสียัเพื่อ ปรามเาเมื่อรู่
หรือว่าเพราะโรธแม่หลานสาวัวีที่ำลัยืน
้ำหัวเาอยู่นี่ันแน่ อย่าเป็นารปลอบโยน
“ไม่เป็นไรนะรับุแม่
ับอีแ่เ็ไร้มารยาทนหนึ่เท่านั้น”
ราเมศบอ้วยน้ำเสียอ่อนโยนอย่าปลอบประโลมะโอบอร่าอวบท้วมอนเป็นมารา
ทว่าสายามริบลับมอุๆ
รมายัร่าอรรที่ยัยืนหัวโ่อยู่อแม่หลานสาวนสวยนอไส้
ส่วนพระพายนั้นเธอ็ำลัยืน้อาับุอาหนุ่ม สุหล่ออย่าไม่ยอมิที่ะหลบเ่นัน
นุหิานา้อเอ่ยปรามบุรายอนเอออมาอีรั้
“ไม่เอาน่าาราม...พระพายมาเหนื่อยๆ
ึ้นไปพัเสีย่อนเถอะลู ห้อเิมอหนูย่าสั่ให้นทำวามสะอาเอาไว้ให้แล้ว้ะ”
ุหิานาเอ่ยับทยุิสรามอสอหนุ่มสาว้วยารหันไปสั่สาวใ้ในเรือนให้พาหลานสาวนสวยที่ไม่ใ่หลานแท้ๆ
โยสายเลืออนาให้ึ้นไปบนห้อพัเสีย่อนที่ไฟะลุเพราะสายาร้อนราวไฟอทัุ้อาหนุ่ม และุหลานสาว
ุหิานาไม่ไ้ถือสาหาวามับถ้อยำ ารพูาอพระพายเลยเพราะทราบีว่าทั้หมทั้มวลที่ทำให้หลานสาวที่เยนอบน้อม้อระ้าระเื่อเพราะอะไร
สาเหุทั้หม็ล้วนมาาวามผิพลาอนาเมื่อรั้ในอีทั้นั้น
และบันี้นา็ำลัพยายามะเยสิ่ที่เยทำพลาให้ับหลานสาวนสวยนนี้อนา
แม้ว่าะ้อใ้วามพยายามมามายแ่ไหน็าม นา้อทำให้สำเร็ให้ไ้
“ไปูห้อพััน่ะุหนูพระพาย
เผื่อุหนู้อารอยาะไ้อะไรเพิ่ม็สั่พี่นะะ” สาวใ้รีบบอ
แ่...
“หนูอไม่พัที่นี่นะะ”
เมื่อบำพู
ุหิานามอใบหน้าอ่อนใสอหลานสาว้วยแววาหรี่ลอย่าเป็นารแสวามัา
แ่ไม่นาน็เ้าใึพยัหน้าให้้วยแววาที่ลายวามสสัยลว่าเิม
“ถ้าอย่านั้น....”
ุหิานาบอหลานสาว่อนหันมอหน้าบุรายที่นั่ทำหน้าุมอหลานสาวอนาอยู่
อย่าอยาะอให้เาเห็น้วยและรับำับสิ่ที่นาำลัะพู่อไปนี้
“แม่ศรีสั่เ็ไปัห้อที่บ้านาราม
แล้วมาเอาระเป๋าุพระพายไปไว้ที่นั่นแล้วันนะ”
“่ะ...ุท่าน”
ความคิดเห็น