คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : หมอคริสต์
“เิรับุหมอุล”
หมอธามเอ่ยเื้อเิเมื่อุหมอสาวเินมาถึโ๊ะพร้อมๆ ับเพื่อนสนิท
“อบุ่ะ”
ุหมอสาวล่าวอบุ่อนนั่ลเ้าอี้ัวร้ามันับหมอธาม
วาแ้วน้ำแล้วยื่นมือมารับาน้าวผัุ้ในมือหมอริส์
วันนี้เธอใสั่อาหารอย่าเียวันับุหมอหนุ่มเพื่อที่ะให้เห็นว่าเธอเอ็อบในทุอย่าที่หมอริส์อบ
หาแ่อาิราห์ับไม่ไ้ใส่ใรายละเอียรนั้นสันิ
เาถือาน้าวสอานมาโยไม่รู้สึถึวามพิเศษใๆ
ามทีุ่หมอสาวพยายามแสออให้เาเห็น
พอนั่ลไ้เา็รีบัารส่้าวเ้าปา
แถมยัหันไปวนหมอธามุยนหมวามสนใในัวุหมอสาวไปโยปริยาย
มีหลายรั้ทีุ่หมอธามส่สายาให้เาพูุยับับหมอุลบ้าแ่เา็ทำเยเสีย
นหลาย่อหลายรั้อีเ่นันที่หมอธาม้อเป็นฝ่ายวนหมอุลุยเสียเอ ส่วนหมอริส์เาทำไม่รับรู้ส่อาหารเ้าไปเี้ยวในปาอยู่อย่าับนหิวโเสียอย่านั้น
แถมพอทานอิ่มเา็ยนาฬิาเรือนสวยที่้อมือึ้นูเวลา านั้น็เอ่ยบออัวลุึ้นเินไปเสียื้อๆ
โยไม่วนุหมอสาวเลย้วย้ำ
“เี๋ยวผมอัว่อนนะรับ
หมอุล หมอธาม”
“..............”
หมอธามยัเหวอเลยนะที่หมอริส์ทำอย่านั้นแ่
ไม่รู้ะทำอย่าไร็หันมายิ้มให้หมอุล
ที่หิสาวึสายาลับมาาร่าสูอหมอริส์พอี ุหมอสาวยิ้มให้หมอธามนิหนึ่่อนรวบ้อนในานอาหารอัวเอทั้ๆ
ที่เพิ่ทานไปไ้เพียรึ่เียวเท่านั้น านั้นเอ่ยอัวเบาๆ
แล้วลุึ้นเินามหมอริส์ไปห่าๆ ปล่อยให้หมอธามไ้แ่ส่ายหัวมอาม
“านหนัหน่อยล่ะรับหมอุล
ถ้าิอยาไ้หัวใหมอริส์” หมอธามพึมพำามหลัพลาลุึ้นลับเ้าแผนอัวเอบ้า
อาิราห์เินลับมาที่ห้อพัแพทย์
โยห้อพัอเาะถูัแยออมาเพราะเาอยู่ในระับอาารย์หมออที่นี่ันั้นห้อพัึเป็นส่วนัว
อาิราห์เินมาหยิบเสื้อาวน์ึ้นมาสวม าม้วยสเ็ทโสโปวาพาไว้ในำแหน่ที่พอีเป๊ะ
มาุหมอมาเ็ม เินรไปยัวอร์ศัลยรรม พอุหมอหนุ่มเ้ามาถึพยาบาลสาวๆ สวยๆ
ในแผน่าพาันอมยิ้ม ็ุหมออพวเธอหล่อนี่นา
เือร้อนถึพยาบาลที่หัวใ้อเ้นผิัหวะน่ะสิ
แ่ยัอมยิ้มันไม่ี่นาที็้อหุบยิ้มเมื่อเอสายาพิาอุหมอุลที่เินามเ้ามา
พยาบาลประำวอร์่ามอหน้าพาันเบ้ปาเมื่อเห็นุหมอสาวที่ทำัวราวับว่าัวเอเป็นเมียหมอริส์
ทั้ๆ ที่ในวามเป็นรินายแพทย์หนุ่มแทบะไม่ายาแลเลย้วย้ำ
“นไ้รายที่ผ่าัเมื่อืนอาารเป็นยัไบ้ารับ”
“นไหนะหมอ”
พยาบาลหัวหน้าประำวอร์ถามเสียเบา
“นทีุ่หมอแทนผ่าุเินเมื่อืน
วันนี้หมอแทนไม่เ้า ฝาให้ผม่วยูแลให้แทน”
“อ้อ
่ะนไ้รายนั้นอาาร............”
“อืม! ผมอูาร์ทอนไ้หน่อยรับ”
“นี่่ะ”
พยาบาลส่าร์ทประวัิอนไ้รายัล่าวใหุ้หมอหนุ่ม
อาิราห์รับมาถือเอาไว้ในมือเพราะเวลานี้เาำลัอ่านาร์ทประวัิอนไ้อีรายที่เาเป็นนลมือผ่าัไปเมื่อหลายวัน่อน
ร่าวๆ ในาร์ทเาพอใมาๆ เหลือรอูนไ้เ้านี้
เาิว่าน่าะอนุาให้ลับไปพัฟื้น่อที่บ้านไ้ อาิราห์ปิาร์ทประวัิอันนั้นไปแยไว้อีที่หนึ่่อนยาร์ทประวัินไ้ในมือที่หมอแทนฝาึ้นมาเปิูสัพั็ปิแล้วยื่นให้พยาบาลถือเอาไว้
“่วยเรียมาร์ทนไ้ในวามูแลอหมอแทนออมา้วยนะรับ
ผมะรวอาารอนไ้ให้ทั้หม” อาิราห์สั่พลาหันไปมอทาหมอุล
“หมอุลรับเี๋ยวหมอ่วยแยออไปูนไ้ห้าหรายที่ผมบอเมื่อวานให้หน่อย
ว่าอาารเป็นยัไบ้า ถ้าไม่มีอะไร็ให้ลับไปพัฟื้น่อที่บ้านไ้รับ
ถ้ามีอะไรน่าเป็นห่วมารายานผม”
“่ะหมอ”
หมอุลรับำ่อนหันไปิาใส่พยาบาลสาวที่ยัมอุหมอหนุ่มาหวานเื่อม
“พี่แนนให้ใรามุลมาสัสอนนะะ”
“่ะ”
อาิราห์มอามุหมอสาวไปแวบหนึ่่อนหันมาให้วามสนใับาร์ทประวัินไ้ในมืออีหลายราย
ือเมื่อี้ที่เาส่หมอุลไปูเอนเียวนั่นือนไ้ที่อาารปลอภัยแล้วและสามารถลับไปพัฟื้น่อที่บ้านไ้เอ
โยมีใบนัให้ลับมารวูอาารเป็นระยะๆ ส่วนนไ้ที่อาารยัน่าเป็นห่วเาะเป็นนรวูอาารเอทั้หม
รวมทั้นไ้ที่หมอแทนฝามา้วย
“เสร็ารวานที่วอร์แล้วผมเหลือเวลาี่นาทีรับว่าที่เสแระเริ่ม”
“สัยี่สิบนาที่ะอาารย์”
“โอเรับ
ผมะออไปเอาอที่บ้านหน่อย มีอะไร่วนโทรามผมนะรับ”
................................
รัหมอเมาหมอ ฝาอุหนุนหมอ้วยนะะ
หนัสือเล่มระาษหมอริส์พร้อมส่ / อีบุ๊็พร้อมโหล้ะ
ความคิดเห็น