คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ปฏิบัติการตามล่าหา Soul Mate(เนื้อคู่)
"หือ ?? เรื่องอะไรหรอ ซิวอน ??" ร่างบางถามร่างสูงที่กำลังยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่
"นายนอนห้องเดียวกับคังอินใช่มั๊ย ?"
"อืม .. ใช่ ทำไมหรอ ?"
"นายช่วยย้ายมานอนห้องชั้น ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปนะ"
"อืม...." ร่างบางตอบอย่างไม่เต็มใจ แล้วจะให้ทำไงได้ล่ะ ก็เรามันเป็นแค่ทาสนิ....
ร่างสูงเลิกคิ้วสงสัยร่างบางที่ทำไมถึงว่าง่ายจัง อย่างงี้มันก็ไม่สนุกน่ะสิ หึ!
สงสัยต้องแกล้งอีกสักหน่อยแล้วมั้ง ..........
"ลีทึก จูบชั้นสิ" ซิวอนที่นั่งอยู่บนโซฟา พูดขึ้นมาอย่างเรียบ ๆ แต่แอบแฝงความเจ้าเล่ห์ไว้ภายใน
"หาา!!" เมื่อร่างบางได้ยินเช่นนั้นจึง ตกใจด้วยความอายไป
"ชั้นสั่ง !!!" ร่างสูงตวาดใส่ร่างบาง และทำให้ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนที่จะ โน้มตัวเข้ามาจูบโดยจำใจ
"อะ....อืมม......." นี่ก็เป็นเสียงของร่างบางที่โน้มตัวบรรจงจูบไปที่ริมฝีปากของร่างสูง
ลิ้นอุ่น ๆ ของ ร่างสูงเข้ามาในโพลงปาก มือของร่างสูงอยู่ไม่เป็นสุข กำลังลูบไล้ไปข้างในเสื้อของร่างบาง
พอลูบอย่างพอใจแล้ว ก็หันลงมาลูบท่อนล่างของร่างบาง ทำให้ร่างบางคราง ร่างสูงทำเป็นไม่ได้ยิน และเล่นอย่างเมามัน
ร่างสูงเห็นใบหน้าของร่างบางนั้น มันเย้ายวนชวนให้ไปขึ้นเตียงโดยเร็ว แต่ร่างสูงคิดไว้ว่าจะแกล้งซักหน่อย
จึงพูดขึ้นมา และ ปล่อยให้ร่างบางเป็นอิสระ
"ไปเก็บของได้แล้ว ไป !!"
"เก็บของ ?? อะไรหรอ ??" ร่างบางถามด้วยความไร้เดียงสา ใจจริงแล้วร่างสูงอยากจะหัวเราะด้วยซ้ำ
"ก็นายจะย้ายมาอยู่ที่ห้องชั้นไง ไปเร็ว ๆ !!!" แต่ร่างสูงต้องฝืนเล่นบทโหดไป
"อะ......อืม" ร่างบางรีบออกจากห้องโดยเร็ว และ ตามด้วยเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของร่างสูงตามหลัง
ที่ห้องของ ลีทึก
"นายจะทำอะไรน่ะ ??" เสียงโวยวายของคังอินเพื่อนของลีทึกพูดขึ้นมา และลีทึกเองก็เก็บของอยู่
"ชั้นจะย้ายไปอยุ่ห้องซิวอนน่ะ" ลีทึกตอบแบบฝืนยิ้ม
"นายจะย้ายไปทำไม หลายวันนี้นายดูแย่ ๆ นะ" คังอินพูดขึ้นแต่ดูเหมือนจะสงสัยในท่าทางของลีทึกมานานแล้ว
"ขอบใจที่เป็นหวงชั้นนะเพื่อน เอาล่ะ !!.. เก็บของเสร็จแล้ว ชั้นไปก่อนนะ" ลีทึกโบกมือบ๊ายบายเพื่อนและฝืนยิ้ม ก่อนที่จะ
เดินออกไปจากห้อง โดยมีคังอินที่กำลังมองตาละห้อย ตามหลังลีทึก
"ลีทึก นายคงไม่รู้ใช่มั๊ยว่าชั้นชอบนายมาตลอด......" หลังจากที่ลีทึกออกไปได้ซักพัก คังอินก็ได้แต่พูดคนเดียว
ใช่....คังอินแอบชอบลีทึกมาตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแล้ว โดยที่ลีทึกคิดกับคังอินว่าเพื่อนเสมอมา และคังอินก็ไม่อยาก
จะเสียคำว่าเพื่อนไป แต่ก็ยังอยากได้คำว่า คนรัก...
"นี่ตัวเอง ! ทำไมเดี๋ยวนี้ 4 คนนั้นสลับคู่กันล่ะ" เสียงของร่างเล็กที่แอบซุ่มดูลีทึกกำลังเอาของมาไว้ห้องซิวอน
"นั่นสิตัวเอง ! เค้าก็สงสัยเหมือนกัน" คราวนี้เป็นเสียงของร่างหนาที่แอบซุ่มดูอยู่ข้าง ๆ 'ดงแฮ' และทำท่าทางล้อเลียนอยู่
"ว่าแต่นะ........มันไม่ใช่เรื่องของเรานี่ตัวเอง ! ไปจุ้นเรื่องชาวบ้านทำไม แล้วอย่ามาทำล้อเลียนชั้นนะ คิม คิบอม !!!!"
"โอ้ย ๆ !! ที่รัก อย่าตีเค้าสิ เค้าเจ็บนะ ~" คิบอมเอามือมาป้องกันมือของดงแฮที่กำลังตีอย่างรัว ๆ "อ้าวที่รักจะไปไหนล่ะคับ ?"
คิบอมถามคนรักของตน เมื่อคนรักนั้นเดินลงบันไดไป
"ไปหาพวก ซองมิน อย่าได้มายุ่งเรยนะ !!!!" ร่างเล็กนั้นได้สั่งห้าม ทำให้ร่างหนานั้นหงอยไปดีเดียว
"นี่ ! แล้วพวกเธอคิดว่าเรื่องมันเป็นยังไงล่ะ ? ซองมิน"
"เรื่องนี้ชั้นเดาไม่ออกเรยล่ะ แล้วนายล่ะ เรียวอุค ?"
"ชั้นกำลังคิดอยู่น่ะ ว่าแต่นายเหอะ ดงแฮ นายเอาข่าวนี้มาจากไหน ??"
"อย่าดูถูกชั้นนะ ! ชั้นน่ะ เห็นมากับตา !!!!"
เสียงประชุมอัน(ไม่)ลับ ของสาว ๆ(?) ได้ก่อกำเนิดขึ้นมาในห้องของ ซองมิน กระต่ายน้อย ที่ชื่นชอบฟักทองเป็นชีวิตจิตใจ
'ติ๊ด ๆๆ' เสียงโทรศัพท์มือถือของ 1 ใน 3 คนดังขึ้น
"ฮัลโหล ! ตัวเองหรอ ? โทรมาทำไม" ดงแฮได้รับโทรสัพ
"อืม ๆ หรอ ๆ ได้ ๆ เดี๋ยวไปหานะ รอเค้าด้วยล่ะ !!!" หลังจากที่คุยเสร็จแล้ว "นี่ ชั้นไปหาคิบอมก่อนนะ เค้าชวนไปกินไอติมน่ะ"
จากนั้นไม่รอให้เพื่อน ๆ ที่เหลือคุยอะไรกัน ก็ได้รีบวิ่งออกไปทันที
".......... เหงาเหมือนกันเนอะ ซองมิน"
"............ นั่นสิ เรียวอุค เรามันโสดนิ"
"............. ชั้นได้ยินว่า รุ่นน้องเรา น่ารักนะ ซองมิน"
".............. ชั้นได้ยินว่า ห้อง 2C มีคนนึงที่น่ารักนะ เรียวอุค"
"เอาล่ะ ! เริ่มปฏิบัติการตามล่าหา Soul Mate(เนื้อคู่)" สิ้นเสียงของ 2 คนจากนั้นก็วางแผน (?)
"พวกผู้หญิงนี่ชอบคุยกันเสียงดังจังเลยเนอะ ชินดง" ชายที่ได้รับ ฉายาว่า 'ลิง' หันไปถามเพื่อนสนิทที่กำลังกินขนมอยู่
"นั่นสิ ฮยอกแจ" ชายอีกคนที่ได้รับฉายาเช่นเดียวกันว่า 'หมูน้อย(?)' ตอบ
ภายในห้องของซิวอน เงียบสนิทเหมือนกับไม่มีคนอยู่
"...................................."
"......................................" ทุกอย่างยังคงเงียบเหมือนเดิม
"ซิวอน.............." ในความเงียบนั้น ได้มีเสียงเล็ก ๆของร่างบางนั้นเรียกชื่อของซิวอน
"........................... หือ...." ร่างสูงที่กำลัง นั่งอ่านหนังสือเช่นเดียวกัน ตอบกลับไป
"เอ่ออ...........ชั้นลืมของน่ะ .......... เดี๋ยวขอขึ้นไปเอาหน่อยได้มั๊ย ?" ร่างบางนั้นนั้นได้พูดตะกุกตะกัก เนื่องจากไม่สามารถความเงียบนั้นได้
จึงหาข้ออ้างที่จะไปเอาของที่ห้อง
"............................อืมได้......" ร่างสูงนั้นได้ตอบกลับไป แต่ยังแอบสงสัยทำไมร่างบางถึงได้พูดตะกุกตะกัก
ร่างบางนั้นได้เดินออกจากห้องไป หลังจากเดินออกไปได้ไม่นาน
"เฮ้อออ !!!......" ร่างบางนั้นได้ถอนหายใจหาย ๆ เพราะเค้าไม่เคยกดดันแบบนี้มาก่อนเรย
จนร่างนั้นได้มาหยุดอยู่ที่ห้องเก่าของตน
'แอ๊ดด....'
"อ้าว ลีทึก !" ร่างหนาที่กำลังเปิดประตูมา เจอเพื่อนเก่าเลยทักทายหน่อย
"คังอิน !!"
"นายหายไปไหนมา ? ทำไมนายต้องไปอยู่ห้องของซิวอน ? แล้วทำไมเมื่อวานนายไปนอนที่ไหน ? ทำไมไม่ติดต่อเราบ้างเรย !!!" คังอินได้ตั้งคำถาม 108 ข้อ
ทำให้ร่างบางนั้นถึงกับ งงไปเดียว
"เดี๋ยว ๆๆ ! นายมาทีละคำถามได้มั๊ย ฮะฮะฮะ!!" ร่างบางนั้นถึงกับหัวเราะออกมา
"ก็อยู่ดี ๆ นายได้หายไปอย่างงั้น แล้วทำไมหน้าบูดอย่างกับตูดลิงอย่างงั้นล่ะ ?"
"เดี๋ยวเหอะ !!! ด่าชั้นใช่มั๊ยเนี่ย งอนแล้ว !!" ลีทึกนั้นได้พูดคุยกับคังอินอย่างสนุกสนาน
แต่ได้มีใครบางคนแอบดูอยู่เงียบ ๆ
ลึทึก ทำไมรอยยิ้มของนาย ชั้นไม่เคยได้มันมาเลยล่ะ ??
นายอย่ายิ้มอย่างงั้นได้มั๊ย รอยยิ้มของนายชั้นไม่อยากให้ใครเห็นนอกจากชั้นคนเดียว
"นายหายไปอย่างนี้ฉันเป็นห่วงมากเรยนะ" พูดเสร็จ คังอินได้ รวบตัวลีทึกมากอด
"คังอิน......"
บุคคลปริศนาที่ได้แอบดูอยู่อย่างเงียบ ๆ ได้ตะโกนออกไป
"นี่พวกเธอน่ะ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ความคิดเห็น